
Διηγήματα (179)
Η παράξενη πόλη, της Λίζας Διονυσιάδου
Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΗ πόλη ήταν αστραφτερή. Δυσκολευόταν να πιστέψει ότι είναι πραγματική και όχι αντικατοπτρισμός. Το μόνο που τον έφερνε στην πραγματικότητα, ήταν τα μολυσμένα νερά του ποταμού (αν τα παρατηρούσες από κοντά). Αυτή η μόλυνση τον έφερνε στην σύγχρονη πραγματικότητα των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων. Η βόλτα με το ποταμόπλοιο είναι μία από τις απολαύσεις σε αυτή την πόλη. Κάποιες στιγμές, ξεχνιόταν και προσπαθούσε να σκεφτεί που βρίσκεται.
– Βιάσου, θα έρθει το ταξί ! είπε η Πηνελόπη στην κόρη της.
Η Φόνη έριξε μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη. Πίεσε τα χείλη να απλωθεί το κραγιόν και επιθεώρησε το μέικαπ να κρύβει καλά τα πρησμένα από το κλάμα βλέφαρά της.
– Eρχομαι, έκανε βραχνά.
Η έκφραση "Συνοικία το όνειρο", έγινε αφορμή για ένα βιβλίο με 19 διηγήματα
Συντάκτρια Ελένη Ε. Νανοπούλου Το "Συνοικία το όνειρο" είναι ένα βιβλίο που περιέχει 19 διηγήματα των εκδόσεων ΕΥΜΑΡΟΣ και ΘΡΥΑΛΛΙΔΟΣ που επιλέχτηκαν από μία επιτροπή ανάμεσα σε 92 που πήραν μέρος σε ένα διαγωνισμό. Και
Αγαπητοί φίλοι/ες και συνεργάτες.
Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε (για να ενημερώσετε τυχόν εναδιαφερόμενους) πως το βιβλίο μας βρίσκεται ήδη στα εξής βιβλιοπωλείο: Πολιτεία, Πρωτοπορία, Ιανό, (Αθήνα και Θεσ/νίκη), Αρωμα Χαρτιού, Κειριαδών 49, Κάτω Πετράλωνα, το Ναυτάκι, Τριών Ιεραρχών 152 Ανω Πετράλωνα, μπορούν να τα παραγγείλουν από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς τους και να τους το φέρουν την επομένη ή σε λίγες μέρες.
Τα βιβλιοπωλεία μπορούν να τα προμηθευτούν από τους Σίμο, Τζανακάκη.
Και βεβαίως από τα γραφεία μας Ελευθερίας 2 στον Ταύρο.
Για περισσότερες πληροφορίες: Εκδόσεις Εύμαρος (Πέτρος Κακολύρης) 210 97 08 811
Πέτρος Κακολύρης
Στο λιμάνι του Πειραιά , η νύχτα είναι παράξενη. Μια ομορφιά μυστηριακή ντυμένη με πέπλα σκιάς και ομίχλης. Συχνά κατεβαίνω τα βράδια στην είσοδο Ε1 και βλέπω τα βαπόρια να φεύγουν.
Οι νύχτες του Νοέμβρη , χαμηλώνουν σαν τα θερισμένα στάχυα που λυγίζουν, και σκεπάζουν την υγρασία στα χωμάτινα πελάγη. Και απόψε ο νοτιάς φέρνει ρίγος βαθύ.
Όταν φεύγουν τα βαπόρια, το λιμάνι αδειάζει και αυτονομείται έτσι μπορώ να ακούσω τη δική του φωνή Με μια απλή ματιά μοιάζει ακίνητο, όπως όλα στη στεριά.
Ο αληθής βίος της Αγίας Βαρβάρας, διήγημα του Γιώργου Τσιρίδη
Συντάκτρια Ομάδα διαχείρισης
Οι νύχτες στα Γιάννενα είναι ονειρικές,
όλες τις εποχές έχουν μια θαμπάδα που ρίχνει πέπλο ακόμα
και στην πανσέληνο.
Τέσσερις νύχτες πριν τη νέα σελήνη ήμουν στη μέση της λίμνης
κάτω από ένα εξασθενισμένο φεγγάρι,
που όμως με ένα μαγικό τρόπο χρύσιζε τα δίχως μια ρυτίδα νερά.
Ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Τσιρίδη "Έρωτας και Επανάσταση"
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Αγουρα πάθη, επίμονες μνήμες, επτά ιστοριούλες μικρών μαθητών
Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςH γνώση είναι, μεταξύ άλλων, ανάμνηση, συναναστροφή, μαιευτική, πρωτίστως όμως έρωτας. Πατώντας σ’ αυτό το πλατωνικής διάθεσης (κι όχι μόνο) εκπαιδευτικό σχήμα σκεφτήκαμε να ζητήσουμε από επτά σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς, διαφορετικών ηλικιών και αφηγηματικών κάδρων, να ανακαλέσουν τον πρώτο τους έρωτα στο σχολείο, το πρώτο τους αισθηματικό σκίρτημα εντός κι εκτός σχολικής αίθουσας.
Εν όψει έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς (11 Σεπτεμβρίου) επτά συγγραφείς έγραψαν από μια μικροϊστορία που συνδυάζει νοσταλγία, εξομολόγηση, χιούμορ, συγκίνηση, ακρίβεια, κατά βάθος, όμως, μεταμφιεσμένη ταραχή για το ανηλεές πέρασμα του χρόνου.
"Το έγκαυμα", το 11ο καλοκαιρινό νουάρ, της Ευτυχίας Γιαννάκη
Συντάκτρια Σούζη ΠαλαιοκώσταΔώδεκα διηγήματα που μετεωρίζονται από την αγωνία της πλοκής στην αγωνία της ύπαρξης, από το σκοτεινό απόθεμα του ήρωα στο σκοτεινό απόθεμα της τρέχουσας πραγματικότητας. Μετά τον Φίλιππο Φιλίππου, τον Τεύκρο Μιχαηλίδη, τον Κώστα Θ. Καλφόπουλο, τη Χίλντα Παπαδημητρίου, τον Πολυχρόνη Κουτσάκη, τον Μίνωα Ευσταθιάδη, τη Μαριλένα Πολιτοπούλου, τον Δημήτρη Σίμο, τον Βαγγέλη Γιαννίση και τον Βασίλη Δανέλλη το «μαύρο» νήμα ξετυλίγει η Ευτυχία Γιαννάκη. Του Μισέλ Φάις
Από τον κήπο στις φλόγες, του Δημήτρη Νόλλα
Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΓιατί εύκολα μπορεί να αναγνωρίσει κανείς πως όλοι τους ευθύνοταν γι'αυτό το κακό που τους είχε βρει, και είναι πάντα η ώρα να κοιτάξει κανείς εντός του και να αναλογιστεί το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί, και η ώρα είναι πάντοτε τώρα και ανά πάσα στιγμή είναι η ώρα, μόνος σου ή εν μέσω του πλήθους ή μιας μικρής παρέας πάνω σ'ένα απειροελάχιστο κομμάτι γης όπου μιλούσαν γλώσσες διαφορετικές, κι αυτές με πληγές και τραύματα κουτσουρεμένες, τους έβλεπες τώρα να τινάζονται στον αέρα μέσα στις πραγματικές φλόγες, ανάκατα μαύροι, κόκκινοι, κίτρινοι και λευκοί, λες και μια αόρατη δύναμη είχε αναλάβει τα σώματά τους, διασκορπίζοντάς τα εδώ κι εκεί.