Πούθε οι ανισότητες μεταξύ και των ανθρώπων; Η πρώτη αυθόρμητη απάντηση είναι, μα από την κοινωνία, προφανώς. Ανισότητες πλούτου, δύναμης, γοήτρου, θέσης, μόρφωσης και άλλες ων ουκ έστιν αριθμός που οι συνέπειες τους είναι οι άπειρες μικρές και μεγάλες αδικίες. 

Άλλη μητερούλα των ανισοτήτων; Η φύση; Εμ, η φύση βέβαια. Τώρα για ποιο λόγο η φύση γεννοβολάει αβέρτα ανισότητες, δηλαδή στο δια ταύτα αδικίες και τι ρόλο παίζει σ'αυτήν την επιλογή της η καταγωγή των ειδών του Δαρβίνου, θα σας γελάσουμε αν ισχυριστούμε πως κατέχουμε την αλήθεια.

Απόπειρα απάντησης:

"Γεγονός που έγινε", συνηθίζει να λέει χαριτολογώντας ένας φίλος μου, όταν θέλει να βεβαιώσει του λόγου το αληθές. Όπως αισθάνομαι την ανάγκη να πω κι εγώ τώρα,γιατί έχω διηγηθεί ένα σωρό ιστορίες που έγιναν και δεν έγινα όπως τις έχω διηγηθεί. Και μήτε ξέρω πια πως έχουν γίνει. Ένα μονάχα ξέρω: Πως είναι πιο αληθινές από την ίδια την αλήθεια.

Κι όχι πως αυτό καθ'εαυτό είναι κανένα συνταραχτικό γεγονός - όπως άλλωστε θα διαπιστώσετε.

Μεσημεράκι και Σεπτέμβριος που κοντοστέκεται. Έφυγα από το κάμπινγκ, από εκεί που οι λίγοι, τσίλικοι νεογέροντες που απέμειναν είναι όλοι δοξάστε με, έκλεισα το κινητό και πήγα με το ψαροντούφεκο παραδίπλα, σ'έναν όρμο, μόνος με τον πόνο μου. Σκέφτηκα να πιάσω κάνα χταπόδι στα βράχια που κατέβαιναν κάθετα στο νερό και συνεχόζονταν σε εναλλαγή με πέτρες, κατρακύλια και πλάκες που χάνονταν στη χλαίνη του βυθού μέσα σε δάση νυμφώνων, ποσειδωνία και τράγανες.

Το Τετράδια ονείρων ( εκδόσεις Καστανιώτη) είναι ένα παράξενο και απρόσμενο βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα, όπου η Ζυράννα Ζατέλη αποκαλύπτει τις θρυαλλίδες της γραφής της, τις μύχιες εικόνες που δημιούργησαν το μαγικό της σύμπαν. Είναι ένα γοητευτικό ταξίδι στον κόσμο των ονείρων της - πρωταρχική ύλη της πεζογραφίας της -, με τα αινίγματα του υποσυνειδήτου που η ίδια επέλεξε να καταγράψει ανσύροντάς τα από το χάος της ενύπνιας ζωής.