
Διηγήματα (179)
"Ημέρα ανεξαρτησίας" του Αμερικάνου φίλου Ρίτσαρντ Φόρντ που στις 13.6 θα μιλήσει στο Μέγαρο Μουσικής
Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΟ συγγραφέας Ρίτσαρντ Φόρντ ( Τζάκσον, Μισισίπι, 1944) θα δώσει μία διάλεξη που την οργανώνουν το Αμερικάνικο Κολέγιο, η Αττική Παράδοση και οι εκδόσεις Πατάκη, στις 13 Ιουνίου στο Μέγαρο Μουσικής. Τα τρία βιβλία του που έχω διαβάσει, "Η χώρα όπως είναι" (2010), "Καναδάς", (2015) και "Ημέρα Ανεξαρτησίας", (1996) είναι το ένα καλύτερο από το άλλο, με κορυφαίο για τα γούστα μου το "Η χώρα όπως είναι".
Περί της κλήρωσης στην αρχαία Αθήνα, του Δ.Κυρτάτα
Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΚάθε σπίτι είναι γνωστό τοις πάσι ότι εκτός από το φίδι του έχει και μια σχισμή του χωρόχρονου που ενεργοποιείται όταν ο κάτοικος είναι ανοιχτός σε παραψυχολογικά φαινόμενα. Εκεί μέσα τις συνηθισμένες μέρες πέφτουν διάφορα αντικείμενα που όταν τα θέλεις δεν τα βρίσκεις ούτε και με τη βοήθεια του αγίου Φανουρίου. Σπανίως είναι η αλήθεια, αυτή η σχισμή απορροφά και κάποια ακατάτακτα συμβάντα κι επεισόδια που εφεξής ούτε από τα όνειρά σου δεν περνούν. Μα συχνά φτάνει κάποτε η στιγμή που ω του θαύματος, τσουπ ξαφνικά φανερώνονται μπροστά στα μάτια σου που δεν ξέρεις αν πρέπει να τα πιστεύσεις. Τις προάλλες έψαχνα την "Αγνή" του Τζόνοθαν Φράνζεν και έπεσα πάνω στο " Μαθήματα από την Αθηναϊκή Δημοκρατία", Εικοστός Πρώτος, 2014, ένα βιβλίο του πανεπιστημιακού Δημήτρη Κυρτάτα, που πριν ένα χρόνο είχα φάει τον κόσμο και δεν το έβρισκα με τίποτα.
Τα μουρλά νερά του Σκαρίμπα, του Δημήτρη Παπαχρήστου
Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΣτον Ικαριώτη φίλο και συνιδρυτή της σταγόνας Στέφανο τον Δραπετσωνίτη αρέσει ο Σκαρίμπας. Κι αυτός είναι ο πρώτος λόγος που αναδημοσιεύουμε αυτό το άρθρο του Δημήτρη Παπαχρήστου. Εξ ίσου πρώτος όμως είναι και το άρθρο που το βρήκαμε στα ΝΕΑ.gr και που μας άρεσε. Και πάνω σ'αυτά μας ήρθε σαν κερασάκι και το ποίημα του Σκαρίμπα "Ουλαλούμ" που το έκανε τραγούδι ο Άσιμος και αρέσει στον Οδυσσέα. Πριν χρόνια μας το σύστησε και έκτοτε αρέσει και σ'εμάς (υπάρχει στο τέλος). O Γιάννης Σκαρίμπας (Αγία Ευθυμία Παρνασσίδας, 1983 - Χαλκίδα, 1984) ήταν ένας συγγραφέας, που έγραψε κριτικές, θεατρικά, ποιήματα και πεζά. Το "Σπασμένο καράβι" είναι ποίημα του Σκαρίμπα που τραγουδισμένο από τον Κώστα Καράλη έγινε ένα πολύ δημοφιλές τραγούδι από τον Γιάννη Σπανό.
ΠΕΙΡΑΙΑΣ 3α: Παλιός καλός ( ; ) καιρός, από το fb
Συντάκτης Στράτος ΜάκραςΑς πάμε στο τέλος της δεκαετίας του 50. Κατοικία, οδός Ανδρούτσου και Διστόμου (σήμερα Ευαγγελιστρίας) πάνω από τον, τότε, φούρνο της κυρά-Κούλας. Πραγματική γειτονιά μας η Ανδρούτσου, μεταξύ Διστόμου και Ελευθερίου Βενιζέλου ( πολλοί την έλεγαν ακόμα Ηφαίστου). Σ' αυτά τα εκατό μέτρα αρκετοί πιτσιρικάδες: Με σειρά ηλικίας ο Ηλίας, ο Στράτος, ο Μάκης, ο "Σαντορινάκιας" συχνός επισκέπτης στην γιαγιά του, ο Αποστόλης, ο Ηλίας, ο Βαγγέλης, ο Τάκης, ο Δημήτρης, ο Γιώργος, ο Γιάννης, ο Φώτης, ο Σπύρος και δύο εφτάχρονα, ο Γιώργος και ο Αντώνης. Υπήρχαν και μερικά κορίτσια μη εμφανιζόμενα.
Αντόνιο Μεντιτερρανέ, του Πάνου Κουτρουμπούση
Συντάκτρια Σούζη ΠαλαιοκώσταΣτην άλλη άκρη της πόλης, μετά τη δουλειά και καθώς νυχτώνει, μια γλυκυτάτη νέα κοπέλα προχωρεί κατά μήκος τού δρόμου με τα μαγαζιά. Οι κράχτες τα ρομπότ, στέκονται μπροστά στις πόρτες τών καταστημάτων και παντού αναβοσβήνουν πολύχρωμα φώτα και λέηζερ που χορεύουν. Η νέα κοπέλα είναι ξανθιά, με τα μαλλιά της μαζεμένα γύρω στο λαιμό και μετά να χύνουνται στους ώμους. Ξανθιά, ροδοκόκκινη, γεμάτη φρεσκάδα, σταματάει σε εξώπορτα και βγάζει τα κλειδιά της.
Εδώ παπάς, εκεί παπάς.... του Thanos Athanasopoulos, από fb
Συντάκτης Μανώλης ΡοσμαράκηςΤο κασκόλ της Ιόλης, του Σωτήρη Δημητρίου
Συντάκτρια Σούζη ΠαλαιοκώσταΊσως να έχετε γνωρίσει κάποιους συνανθρώπους μας που το όλον τους έχει διαμορφώσει μία προϋπόθεση για την τέχνη, έτσι ώστε με την επαφή μαζί της να μην τους κατακλύζει μια μιζέρια και να διασώζεται μέσα τους ένα ελάχιστο νόημα. Κι αυτή είναι η τέχνη που δεν παίζει στο ταμπλό του ασπρόμαυρου, απ'εδώ οι κακοί, απ'εκεί οι καλοί, άντε και καμιά φορά στο βάθος οι άσχημοι. Μιλάμε για μία τέχνη που αφ'ενός δεν στρογγυλεύει τα πράματα και αφ'ετέρου δεν αποκλείει. Για την τέχνη που είναι ανοιχτή στα θεατά και στ'αθέατα του κόσμου κι απλώνει στις αισθήσεις μας ποικίλες αποχρώσεις. Πολλές φορές μέσα και από τα ασήμαντα καταφέρνει να δημιουργεί μία πνευματικότητα που έχει και δεν έχει να κάνει με τον ρεαλισμό, μία πνευματικότητα που έχει και δεν έχει να κάνει με τις ιδέες.