
Οδυσσέας
Οδυσσέας
Τιμωρία στους ενόχους γιατί ο Παύλος ΔΕΝ ζει
Αύριο Τετάρτη 07-10-2020 στο Εφετείο Αθηνών στις 11 η ώρα το πρωί, θα ανακοινωθεί η απόφαση για την δίκη της Χρυσής Αυγής. Μιας δίκης που με διάφορα τερτίπια και τακτικισμούς, κράτησε σε εκκρεμότητα την καταδίκη μιας εγκληματικής οργάνωσης για πεντέμισι ολόκληρα χρόνια.
Η Δικαιοσύνη, όσο κι αν είναι τυφλή, δεν μπορεί να μην είδε τις ανομίες της Χρυσής Αυγής σε όλη την διάρκεια της ύπαρξης της, οι οποίες εκτροχιάστηκαν μετά την εκλογική της "καθιέρωση" και την εγκατάσταση της στα έδρανα του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Για τους άφρονες ψηφοφόρους της, ας μη μιλήσουμε τώρα που το σίδερο ζεματάει.
Είναι αδύνατο να μην είδε τα τάγματα εφόδου σχεδόν σε κάθε γωνιά της χώρας. Τάγματα εφόδου που αποτελούνταν από αφελείς νέους, που επιστρατεύτηκαν στο όνομα μιας κάποιας πατρίδας.
Πέντε λεπτά πριν
"Του 'παν θα βάλεις το χακί".
Έβλεπε βέβαια στρατιώτες στη στράτα του, αλλά που να καταλάβει τι κρύβονταν κάτω από το χακί.
Αεράτος έφτασε στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως. Μια μπάρα χώριζε το στρατόπεδο από τον έξω κόσμο. Κάτω από τη μπάρα μια νοητή γραμμή χώριζε την ελευθερία από τον καταναγκασμό. Με το που πέρασε τη νοητή γραμμή και κατέβηκε η μπάρα του 'φυγε όλη η μαγκιά. Έτσι στα καλά καθούμενα. Τίποτε συνταρακτικό δεν συνέβη που να δικαιολογεί την τόσο μεγάλη αλλαγή της ψυχολογίας του, επί τα χείρω. Σαν από διαίσθηση, ένα βήμα ήταν αρκετό, για να υποψιαστεί πού πήγε και τι τον περιμένει. Ένα μόλις βήμα. Πριν τη μπάρα και μετά απ' αυτήν. Έξω απ' αυτήν και μέσα απ' αυτήν.
Η ιστορία του Πόντου σε ένα φιλμάκι του Κώστα Γαβρά
Φιλμάκι 10' σε σκηνοθεσία Κώστα Γαβρά με την ιστορία του Πόντου.
Αφήγηση: Ιεροκλής Μιχαηλίδης.
Το φιλμάκι προβλήθηκε στην έναρξη της εκδήλωσης
στην 8η συνάντηση ποντιακών χορών στο ΟΑΚΑ
στις 13/12/2012.
Κανείς δεν μας είπε χέστηδες
Άπειρες οι εγχώριες και παγκόσμιες αναγνωρίσεις για τον πληθυσμό της χώρας μας, σε ότι αφορά την ανταπόκριση στην αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού. Αντιμετώπιση που πρόκρινε όλος ο πολιτικός κόσμος.
Μας χαρακτήρισαν, ντόπιοι και ξένοι, συνετούς, υπεύθυνους, πειθαρχημένους, υπάκουους, υπομονετικούς, και πειθήνιους. Κάποιοι, έκπληκτοι, μας παρομοίασαν με τους Σουηδούς.
Κανείς δεν μέτρησε ότι αυτές οι αντιδράσεις μπορεί να ήταν απόρροια ενός μπολιάσματος από υπερβολικές δόσεις φόβου. Ενός φόβου πρόσφορου για περιορισμούς και απαγορεύσεις άλλων εποχών, με κυριότερο εργαλείο αυστηρά και απαγορευτικά πρόστιμα. Η Κυβέρνηση αποφάσισε και η Αντιπολίτευση συμφώνησε σε οριζόντια μέτρα στη λογική: "Πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι".
Ο νους μας είναι αληταριό κι όλο θα δραπετεύει
"Κάτσε μέσα ρε βούρλο."
Μου φωνάζει ο Χαρδαλιάς κάθε απόγευμα. Και δεν έχει καθόλου ευγένεια, ούτε τρόπους να μου το πει και να με πείσει. Μόνο που χρησιμοποιεί έτσι επιθετικά την προστακτική φωνή, φτάνει. Φαίνεται να "την βρίσκει". Φτιάχνεται. Σαν μύγα με κοιτάει πίσω από τα πρεσβυωπικά γυαλιά του. Φοράει και κάτι ρούχα σαν κι αυτά που φόραγε ο Καμένος όταν ήταν Υπουργός Άμυνας και σκιάζομαι.
"Αν θες να βγεις, για λίγο, στείλε SMS" μου τονίζει αυστηρά.
"Τι SMS να στείλω καλέ, γέρος άνθρωπος!"
τζουκ μποξ οδυσσέας
Το ραντεβού το έδωσαν οι σταγονάνθρωποι με την τηλεπάθεια μιας ψυχικής έντασης στο μπαρ Σταγόνα εδώ κάτω στη Δραπετσώνα. Ένα μπαρ με όλα τα απρόσμενα ωραία της λαμπυρίζουσας σκοτεινιάς που έχουν τα χειροποίητα μπαρ σε όλες τις φευγάτες γωνιές του κόσμου.
Το επιπλέον που έχει αυτό το μπαρ ήταν πως ειδικά για τους μυημένους διπλοφυσίτες κάπου στο βάθος ανοίγει αίφνης μια υπόγεια κατακόμβη και ακολουθώντας ο μύστης το μίτο του ένστικτού του φτάνει μέσα από αχαρτογράφητα σοκάκια, που; Στην Μάντρα του Σαραντόπουλου, εκεί που πρωτοεμφανίστηκε το ’34 «Η ξακουστή τετράς του Πειραιώς», και αν θέλετε πιστέψτε το, συνεχίζει μέχρι σήμερα κάθε Τετάρτη βράδυ πάνω στο πάλκο να βάζει φωτιά στα όργανα μέχρι τα χαράματα για τους λάτρεις του ρεμπέτικου.
Στην έρημη πολιτεία των «Λιπασμάτων» και στο «Γυαλάδικο»

Μικρό αφιέρωμα στον Στέλιο Καζαντζίδη
Όταν ο Καζαντζίδης αποφάσισε πως έπρεπε να πάρει τη φωνή του από τα γιαπιά, τα εργοστάσια, τα χωράφια και τις άλλες περιστασιακές δουλειές που έκανε για να ζήσει και να την πλασάρει στον επαγγελματικό στίβο, εκεί τον ανέλαβαν οι επαΐοντες.
Απεφάνθησαν ότι προσπαθούσε να μιμηθεί τον Τσαουσάκη.
Δεν υπολόγισαν ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον. Δεν θα μπορούσε, όχι μόνο ο Στέλιος αλλά οποιοσδήποτε τραγουδιστής που τραγούδαγε με εργαλείο το λαρύγγι του, να καταφέρει κάτι τέτοιο.
Όλη η περιουσία μας "σκοποί" του Καζαντζίδη
Ο Στέλιος Καζαντζίδης δεν είχε την τύχη να τραγουδήσει Γιώργο Σεφέρη, Οδυσσέα Ελύτη, ή Γιάννη Ρίτσο μελοποιημένους. Αυτό το προνόμιο έλαχε να δοθεί στον άλλον πρώτο του Ελληνικού τραγουδιού. Τον Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Τώρα το γιατί, είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό. Μπορούν να γίνουν πολλά σενάρια, αλλά η αλήθεια θα παραμείνει κρυμμένη.
Στέλιο μου τα τραγούδια σου απ' την κασέτα ρίχτα...
Κάποιοι λένε ότι ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι η φωνή της Ελλάδας.
Κάποιοι άλλοι πάλι ισχυρίζονται ότι ενώ έχει ωραία φωνή, δεν έχει τραγουδήσει ωραία τραγούδια.
Κάποιοι τρίτοι υπερθεματίζουν πως είναι ο εκφραστής της κλάψας, της κακομοιριάς, της μετανάστευσης, του βασανισμένου Έλληνα, του ανεκπλήρωτου έρωτα και άλλες τέτοιες παρεμφερείς σαχλαμάρες.
Σ' αυτή την τρίτη κατηγορία που υποστηρίζει αυτές τις μπουρδολογίες, δύο τινά συμβαίνουν. Ή δεν ξέρουν τα τραγούδια του Καζαντζίδη , ή δεν τους αρέσει το κλίμα που αυτά δημιουργούν.