Άπειρες οι εγχώριες και παγκόσμιες αναγνωρίσεις για τον πληθυσμό της χώρας μας, σε ότι αφορά την ανταπόκριση στην αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού. Αντιμετώπιση που πρόκρινε όλος ο πολιτικός κόσμος.Με λίγα λόγια όλος ο ντουνιάς χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει όλα τα παραπάνω επίθετα για να μας χαρακτηρίσει. Μάλιστα έκπληκτοι για την απρόσμενη και μη αναμενόμενη αντίδρασή μας, μας απέδωσε ένα σωρό εύσημα.
Κανείς δεν μας χαρακτήρισε φοβικούς!
Κανείς δεν υπολόγισε ότι όλη αυτή η συνέπεια μπορεί να ήταν αποτέλεσμα φόβου και μόνο φόβου. Μπρος στον ασύμμετρο αυτό φόβο, ακολουθήσαμε πιστά όποιες διαταγές εκπορεύθηκαν από την Κυβέρνηση και υιοθετήθηκαν από την Αντιπολίτευση. Μείζονα και ελάσσονα.
Όσοι αντιφρονούντες πρόταξαν την λογική και κατάθεσαν πως τα πράγματα δεν είναι τόσο σοβαρά, ή τέλος πάντων δεν είναι τόσο σοβαρά έτσι ώστε να ληφθούν τόσο επίπονα, επώδυνα και απεχθή μέτρα, χαρακτηρίσθηκαν θλιβερή μειοψηφία και αποβλήθηκαν απ' την αγέλη σαν αιρετικοί. Τι κι αν τα επιχειρήματά τους, τα παραδείγματά τους, οι στατιστικές και οι συγκρίσεις που επικαλέστηκαν ήταν σοβαροί λόγοι, τουλάχιστον για προβληματισμό.
Ζήσαμε μία μεγάλη περίοδο αντικανονικότητας που χαρακτηρίστηκε αναγκαστική καραντίνα λόγω των συνθηκών.
Μπούσουλας για δοκιμασμένη συνθήκη στη πρώτη στραβή. Οποιαδήποτε στραβή!
Για ότι υποστούμε από 'δω και πέρα κανένας δεν θα δώσει λογαριασμό!
Για τον Αρμαγεδδώνα που θ' ακολουθήσει θα δηλώσουν όλοι αθώοι!
Τώρα, πάντα με συμπαραστάτη το φόβο, αρχίζουν να μας επιστρέφουν κομμάτια ελευθερίας, προσπαθώντας να μας πείσουν πως τόση ελευθερία απαιτείται στην παρούσα συγκυρία.
Μια ελευθερία μασκοφόρων. Μια κοινωνία μασκοφόρων. Η πασαρέλα θα έχει απ' όλα. Μάσκες χάρτινες, πάνινες, με βαλβίδες, χωρίς, με εξαερισμό, με αεροτομές, δετές, με λαστιχάκι, λευκές, μαύρες, εμπριμέ, ακόμα και φουλ φέης. Στη τελευταία περίπτωση φρόνιμο είναι να κρατάμε και κανένα πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, προκειμένου να αποφύγουμε το ιδιώνυμο.
Διόλου δεν ενδιαφέρει αν ο ποιητής ωρύεται: "Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν."
Η διαθήκη μου
Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός...
...Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές στις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους...
...ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.
Η διαθήκη μου πριν διαβαστεί
– καθώς διαβάστηκε –
ήταν ένα ζεστό άλογο ακέραιο.
Πριν διαβαστεί
όχι οι κληρονόμοι που περίμεναν
αλλά σφετεριστές καταπατήσαν τα χωράφια...
...εξαφανίσανε τα μέρη με τους ποταμούς
τη νέα βουή στα δάση
τον άνεμο τον σκότωσαν –
τώρα καταλαβαίνω πια τι έχασα
ποιος είναι αυτός που πνίγει.
Και συ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
από φωνή
από τροφή
από άλογο
από σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.
Μιχάλης Κατσαρός ( Κυπαρισσία, 1919 - Αθήνα, 1998).
Το ποίημα του "Η διαθήκη μου" περιλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή "Κατά Σαδδουκαίων", 1953
Σχόλια
Και πριν δέκα χρόνια είχαμε πανδημία.
Αντιμετωπίστηκε με μαντιλάκια, με προσοχή στους δημόσιους χώρους και με τα μπουκαλάκια με το απολυμαντικό υγρό παντού. Τότε ψύχραιμα, χωρίς πανικό. Τώρα με πανικό, μεγαλοστομίες και πολλά ψέμματα για να δικαιολογηθούν οι υπερβολές.
Σμπαράλιασαν την κοινωνία με τον φόβο και τα λοκντάουν και το καθημερινό μέτρημα των νεκρών.
Λες ότι οι κάποιοι "δεν με έπεισαν ούτε για το πως χρησιμοποιούσαν τα διάφορα στοιχεία".
Μα, οι θάνατοι από προβλήματα του αναπνευστικού είναι κάθε χρόνο περίπου 13.000 στην Ελλάδα με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Σου έστειλα και το λινκ. Τι δεν καταλαβαίνει κανείς από αυτό; Αν αρχίζαμε να μετράμε θανάτους από αναπνευστικό κάθε μέρα στην τηλεόραση, και βγάζαμε 1.000 κάθε μήνα, θα υπολειπόμασταν της Αμερικής ή της Ιταλίας;
Πρόσεξε τι σου λένε. Δεν είναι, λένε, ότι ο ιός είναι τόσο θανατηφόρος αλλά δεν έχουμε ΜΕΘ και ο συνωστισμός θα προκαλούσε πολλούς θανάτους. Αυτό λένε κι όχι ότι ο ιός σκοτώνει απ' ευθείας τον κόσμο.
Προσοχή: Η πανούκλα σκοτώνει. Η χολέρα σκοτώνει. Η ευλογιά σκοτώνει. Ο νεκρός από πανούκλα έχει τα συμπτώματα της πανούκλας, από ευλογιά της ευλογιάς κ.ο.κ. Εδώ ο ιός δεν σκοτώνει απ' ευθείας, αλλά, αδυνατίζει το ανοσοποιητικό και τον οργανισμό και πεθαίνεις από αναπνευστικό.
Μα έτσι, μπορεί και η ασέβεια να σκοτώνει. π.χ. αδυνατίζει τις αντιστάσεις μας. Το ίδιο κι η αμαρτία. Σκοτώνει, όχι άμεσα αλλά έμμεσα. Ασέβεια κι αμαρτία σού καταστρέφουν την καρδιά. Πεθαίνεις από καρδιά, ειδικά αν οι ΜΕΘ είναι λίγες:
Και παίρνεις τους νεκρούς από καρδιακά και λες:
"Αγαπημένοι μου συμπολίτες, άλλοι χίλιοι πέθαναν σήμερα. Ασέβεια και αμαρτία αδυνάτισαν την καρδιά τους και κατέληξαν οι λατρεμένοι μας παππούδες. Γι αυτό ας προσέχουμε. Κοινωνική ευθύνη. Ασεβείς, αμαρτωλοί, κλειστείτε στα σπίτια σας! Όσο κυκλοφορείτε, εμείς οι ευσεβείς κολλάμε και πεθαίνουμε από την δική σας ασέβεια. Λοκντάουν!"
Κατ'αρχάς, σε κρίσιμες καταστάσεις είναι δυνατόν να υπάρξουν επιλογές μέτρων που μπορεί και να μην προκαλούν κάποιες παράπλευρες απώλειες όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στις σχέσεις των ανθρώπων; Η εκτίμησή μου είναι πως όχι, πως αυτό είναι αδύνατο. Εκτιμώ πως όσο πιο "σκληρό" είναι το πακέτο των μέτρων τόσο πιο βαριές και εκτεταμένες θα είναι οι παράπλευρες απώλειες σε πρώτη φάση, δίχως όμως να αποκλείεται η αναστρεψιμότητά τους.
"Σκληρά" μέτρα κατά κοινή εκτίμηση πήραν οι χώρες της Άπω Ανατολής, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, χώρες που παρουσίασαν και τα λιγότερα κρούσματα και τους λιγότερους νεκρούς αναλογικά με τον πληθυσμό τους.
Μεσαίας αυστηρότητας μέτρα πήραν χώρες σαν τη δική μας, τη Γερμανία, όπως και οι περισσότερες της ανατολικής Ευρώπης και το άλλο εξ ίσου σημαντικό κριτήριο, τα πήραν αρκετά έγκαιρα. Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα θεωρούνται ικανοποιητικά από σχεδόν όλους που μελετούν αυτό το φαινόμενο.
Και "ελαφριά" μέτρα πήραν χώρες σαν την Αγγλία, τις Η.Π.Α, τη Σουηδία και τις Ιταλία - Ισπανία-Γαλλία στο ξεκίνημα της πανδημίας. Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα ως προς τα κρούσματα και τους νεκρούς σ'αυτές τις χώρες αναλογικά με τον πληθυσμό τους θεωρούνται μεγάλα. Να ένα παράδειγμα δύο χωρών, που γενικά δεν έχουν μεγάλες διαφορές στην κοινωνικοοικονομική τους βάση.
Στη Βρετανία λοιπόν, με πληθυσμό 65 εκ. μέχρι σήμερα οι νεκροί της έχουν ξεπεράσει τις 30 χιλ. και η Γερμανία με πληθυσμό 83 εκ. έχει καταγράψει λίγο πάνω από 7 χιλ. θανάτους εξ αιτίας του κορωνοϊού.
Υπόθεση εργασίας: Αν ήταν να επιλέξω σε ποια χώρα απ'αυτές τις δύο θα ήθελα να ζούσα αυτήν την περίοδο, με γνώμονα τις πιθανότητες να επιζήσω της πανδημίας, αυτονόητο δεν είναι ότι θα διάλεγα την Γερμανία;
Κάτι που νομίζω ότι εύκολα θα συμφωνήσουμε. Όλα λοιπόν τα κράτη, σ'αυτήν την πρωτόγνωρη κατάσταση, στην ουσία έκαναν παιχνίδι στου "κασίδη το κεφάλι", ιεραρχώντας όμως οι κυβερνήσεις τους τούς επιμέρους στόχους, που έχουν να κάνουν βασικά με την οικονομία, με την κοινωνικότητα, και με τις απώλειες και λαμβάνοντας υπόψη τους την αντοχή των συστημάτων υγείας της χώρας τους.
Το επόμενο θέλει κι άλλη συζήτηση. Ισχυρίζομαι λοιπόν, πως οι συγκρίσεις που κάνουν διάφοροι αμφισβητίες των χειρισμών των κυβερνήσεων ως προς το θέμα της πανδημίας, συγκρίσεις ανάμεσα στα κρούσματα και τους θανάτους της εποχικής γρίπης και αυτών του κορωνοϊού είναι παραπειστικές ως προς τα δεδομένα που χρησιμοποιούν. Για να μπορούμε να βγάλουμε ένα νόημα απ' αυτές τις συγκρίσεις, θα έπρεπε να είχαμε ανάμεσα στα άλλα στοιχεί και τον αριθμό των νεκρών που θα προέκυπτε εξ αιτίας του κορωνοϊού, δίχως όμως τα πρωτοφανή μέτρα που πήραν για τρεις μήνες τουλάχιστον σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις και που εξ αιτίας τους μέχρι χθες είχαν ξεπεράσει παγκοσμίως τους 260.000. Ο αριθμός λοιπόν αυτός, δίχως κανένα μέτρο, έχουν υπολογίσει ειδικοί ότι σε πρώτη φάση θα ξεπερνούσε τα 5 εκ.
Το θέμα είναι πόσο μπολιαστήκαμε από φόβο και πόσο υπερβολικά ήταν όσα (δεν) ζήσαμε και όσα (δεν) ζούμε. Και βέβαια για όσα (δεν) θα ζήσουμε απ' εδώ και πέρα με το τέλειο άλλοθι για τις φιλελεύθερες πολιτικές μιας Κυβέρνησης γνωστής και μη εξαιρετέας. .
Το γραφτό αυτό δεν επιδιώκει να πάρει μαζί του πέντε, δέκα, είκοσι, ή εκατομμύρια συμφωνούντες, ούτε να ψέξει όλους όσοι φοβήθηκαν.
Μιλάμε για τον φόβο του θανάτου. Ποιός δεν σκιάζεται στον φόβο του θανάτου αλλά είναι άδικο να προτάξουμε τον φόβο για αυτά τα οριζόντια μέτρα.
Απλά μόλις ο φόβος ξεπεράσει τη λογική εκεί χάνεται η μπάλα.
Μέσα σ' αυτή την ιστορία με αρωγό τον φόβο δημιουργήθηκαν συνειδήσεις: Η κυρία που σε κοίταζε σαν σκατό επειδή παραβίασες πέντε πόντους την απόσταση ασφαλείας γιατί φοβάται. Ο παλιοχαρακτήρας είναι που επικρατεί και όχι ο φόβος των πέντε πόντων. Ο αυτόκλητος σερίφης που εζήλωσε την δόξα του Χαρδαλιά και με την μεζούρα στο χέρι παρίστανε τον αυστηρό ταξιθέτη, γιατί φοβάται. Οι νέοι και οι νέες που έβλεπαν εμένα, κυριολεκτώ εμένα, που με αντιμετώπιζαν σαν εστία μόλυνσης και με εγκαλούσαν που δεν κάθομαι στο σπίτι μου αλλά τριγυρίζω στους δρόμους κι ας είχα βγει μόνο και μόνο για ν' αγοράσω ψωμί, γιατί φοβούνταν.
Η απομάκρυνση των παιδιών από τους γονείς και τους παπούδες και τις γιαγιάδες με την συνδρομή πολλών καλλιτεχνών, ολότελα άσχετων με την επιδημία, μέσα από προπαγανδιστικά σποτάκια.
Όλοι αυτοί οι χαρακτήρες ολόιδιοι ήταν και με τη απλή γρίπη και ξεσάλωσαν τώρα με τον κορωνοϊό με την συνδρομή της πολιτείας. Ξεχώριζαν παντού. Μασκοφόροι σε μια κοινωνία μολυσμένων μιασμάτων.
Σωστά ή λάθος, δίκαια ή άδικα, προκατειλημμένα ή απροκατάληπτα, διαισθητικά ή τεκμηριωμένα μου δημιουργήθηκε η εντύπωση πως η πολιτική ηγεσία εκμεταλλεύτηκε την συγκυρία για να κάνει πολιτική καριέρα στου κασίδη το κεφάλι. Πήρε μέτρα υπερβολικά που θα τα βρούμε μπροστά μας. Δίκαιοι και άδικοι.
Σε ότι αφορά τις άλλες χώρες και πόσο αυτά τα νούμερα σε απώλειες ανθρώπινης ζωής ανακοινώθηκαν και καταχωρήθηκαν με υπεύθυνο τον κορωνοϊό, απεφάνθησαν με σαφήνεια αρμοδιότεροι και επαρκέστεροι από 'μένα αμφισβητώντας την εγκυρότητα των πρακτικών που ακολουθήθηκαν. Ο χρόνος θα δείξει αν είχαν δίκαιο ή άδικο.
Τέλος σε καμία περίπτωση το γραφτό μου δεν είχε σαν μπούσουλα το Vivere Pericolosamente, σ' ένα τόσο πολύ σοβαρό θέμα.
Ήταν κι εξακολουθεί να είναι πανικός.
Με την φασαρία που έκανε ο Παν έδιωξε τους Γίγαντες στη γιγαντομαχία, στους χεστηδες θα κολλούσε.
Τροφοδοσία RSS για τα σχόλια αυτού του άρθρου.