Αν δεν μπορείς να στείλεις SMS, γράψε που πας σ' ένα Α4. Για λίγο και κοντά ε!"
"Τι είναι πάλι τούτο το Α4;"
"Όταν πληρώσεις το εκατοπενηντάρι, εσύ και όλοι οι σαν και 'σένα, θα καταλάβεις τι είναι και το SMS και το Α4", μου λέει αδίστακτα.
Μετά βάζει τα μεγάλα μέσα. Αυτά που μας ταλάνιζαν τόσα χρόνια με την Δεξιά στην εξουσία:
"Και μη νομίζετε πως δεν ξέρουμε ποιοι και πόσοι περνάτε από τα διόδια! Και που πάτε!"
Και στη σειρά ξεδιάντροπες φοβέρες:
"Κι οι εργοδότες για προσέξτε καλά, μη δίνεται μαϊμού βεβαιώσεις. Με το που θα σας τσακώσουμε ξέρετε τι θα πάθετε. Θα σας ελέγξουμε για ανασφάλιστη εργασία, φοροδιαφυγή, ψευδή βεβαίωση και για ότι άλλο μέχρι τώρα κάναμε τα στραβά μάτια.
Καταλάβατε;
Σειρά έχει ο καλός της ιστορίας. Ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας.
Κι απ' τους εκφοβισμούς πέφτουμε στην ενημέρωση:
Τόσα τα κρούσματα, τόσοι οι θάνατοι, τόσες οι διασωληνώσεις, τόσοι οι θεραπευμένοι, τόσοι πήραν εξιτήριο. Μακάβρια νούμερα. Αραδιασμένα καθημερινά και με αχρείαστη σχολαστικότητα!
Κι έπειτα προειδοποιήσεις:
Πόσο επικίνδυνοι είναι οι φορείς, πόσο ύπουλοι οι ασυμπτωματικοί.
Κι εγώ που νόμιζα ότι οι ασυμπτωματικοί είναι υγιείς, τόσο βαθιά νυχτωμένος είμαι ρε γαμώτο;
Και εκκλήσεις:
"Μείνετε μέσα, μην πάνε χαμένες οι θυσίες μας."
O κύριος καθηγητής είναι συμπαθέστατος. Παρόλο που έχει πολλά, για άλλους κουσούρια, για άλλους πλεονεκτήματα, να του προσάψεις. Επιστήμονας άρα άριστος. Ευσυγκίνητος άρα ανθρώπινος. Πολύτεκνος άρα καρπερός. Το πιθανότερο μονογαμικός αλλά καρπερός. Ψάλτης άρα θρησκευόμενος. Πράος και ήρεμος άρα αποτελεσματικός. Σε πείθει ότι σ' αυτή τη συγκυρία είναι ο άνθρωπός σου. Τα συνθέτω όλα αυτά και η σούμα μου βγάζει μια συμπάθεια. Δεν έχω τίποτα άλλο χειροπιαστό.
Είναι κι ένας άλλος άχρωμος στο πάνελ, στην αριστερή μεριά όπως βλέπουμε την τηλεόραση, αλλά ούτε ξέρω πως τον λένε. Μοιάζει πολύ στον Άρη Δαβαράκη. Τονε φωνάζουνε Υφυπουργό. Το όνομα του θα είναι Υφυπουργός. Ναι, ναι μάλλον Υφυπουργό τον λένε. Αυτός σ' ότι τον ρωτάνε τα βρίσκει όλα καλά και επαρκή. Και στις μάσκες έχουμε επάρκεια και γάντια έχουμε αρκετά και ιατρικά αέρια, κυρίως οξυγόνο, έχουμε μπόλικα και αρκετά κρεβάτια, και αναπνευστήρες. Όλα σε αφθονία. Έτσι από υλικά δεν έχουμε ελλείψεις. Αλλά και από γιατρούς και από νοσηλευτές είμαστε κομπλέ. Πολλές φορές δίνει τη θέση του για λίγο, σε διάφορους επαΐοντες. Ανάλογα τι θα δείξουν οι έρευνες. Αν δείξουν ότι ο κορωνοιός παρκάρει πάνω στα παπούτσια, φωνάζουν για να μας κάνει ενημέρωση ένας βυρσοδέψης. Αν ευδοκιμεί ο ιός στις περσίδες του air condition φωνάζουν έναν ψυκτικό, αν κατσικώνεται στις βρύσες και στα καζανάκια φωνάζουν τον Σάκη τον υδραυλικό.
Οι γιατροί βέβαια άλλα λένε, για ελλείψεις σε υλικά και προσωπικό, για απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, για κορεσμό του συστήματος. Αλλά που να ξέρουν αυτοί πως τα βγάζουμε πέρα. Αυτοί μόνο τους ... παχυλούς μισθούς ξέρουν να εισπράττουν. Όταν δε αρχίζουν να πολυμιλάνε κι έτσι ακυρώνουνε το θεάρεστο έργο που συντελείται , στέλνουμε και τις δυνάμεις καταστολής. Όχι σπουδαία πράγματα. Να όπως έγινε στον "Ευαγγελισμό" βρε αδελφέ. Όχι της Θεοτόκου βρε αντίχριστε. Στο νοσοκομείο!
Μ' αυτά και μ' αυτά μένουμε σπίτι. Θέλουμε δεν θέλουμε!
Και τί κάνουμε τόσες μέρες μες στο σπίτι; Πλήξη και ανία. Μια ανία που η τηλεόραση με την ανυπαρξία της την κάνει χειρότερη. Οι διαδρομές ανάμεσα στα δωμάτια δίνουν και παίρνουν. Η πιο δημοφιλής διαδρομή είναι από το τραπέζι στο ψυγείο και η επιστροφή από το ψυγείο στο τραπέζι. Με τα καλούδια απ' το ψυγείο πάνω στο τραπέζι, έτοιμα για χλαπάκιασμα. Έτσι όλη την ώρα μασουλάμε. Ανεξέλεγκτα.
Τελευταία φορά που ανέβηκα στην ζυγαριά δεν μου έδειξε τα κιλά. Εκτύπωσε μια φωτογραφία μου ολόσωμη. Επάνω το κεφάλι μου και κάτω κάτι σαν juke box. Μάλιστα δίπλα στο δεξί μου αυτί, είχε μια σχισμή για τα κέρματα.
Δοκίμασα να βάλω κέρματα για ν' ακούσω κανένα τραγουδάκι αλλά τα Ευρώ δεν τα δέχονταν. Ευτυχώς από την εποχή του Σημίτη είχα κρατήσει κάτι δραχμές για ενθύμιο. Έτσι έριξα την πρώτη δραχμή και είδα με λαχτάρα, ότι αυτό το, κάτι σαν juke box, ανταποκρίθηκε.
Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η μετάλλαξη.
Χωρίς πολλά σου, μου, καταχωρήθηκα στις σελίδες της ιστορίας σαν τέρας της μυθολογίας.
Το πιο πρωτότυπο μυθικό τέρας. Ένα juke box με κεφάλι ανθρώπου.
Δοκίμασα την ικανότητα και την λειτουργικότητά του .
Ρίχνοντας μια δραχμή, ζήτησα να παίξει το Α4.
Νάτο το Α4 που έλεγε ο Χαρδαλιάς. Αυτό εννοούσε και του 'λεγα πως δεν το ξέρω του ανθρώπου! Τώρα μένει να μου πει η Πολιτική Προστασία πως θα το χρησιμοποιώ για να βγαίνω έξω για τις αγορές μου. Για κοίτα που γι' αυτό το ευκολάκι θα πλήρωνα 150 Ευρώ πρόστιμο. Πρέπει να μάθω και το κόλπο με το SMS γιατί αν μου χαλάσει το Α4 τι κάνουμε;
Όση ώρα έκανα αυτές τις σκέψεις, το πάτημα στο κουμπί με το γράμμα Α και στο κουμπί με τον αριθμό 4 ανταποκρίθηκε πλήρως. Ο μηχανισμός δούλεψε ρολόι και το δισκάκι προσγειώθηκε αναπαυτικά στο ταμπλό. Η κεφαλή με μεγαλοπρέπεια συνάντησε το πρώτο αυλάκι του δίσκου και άρχισε η μουσική.
Η μεγάλη έκπληξη ήρθε με τις πρώτες νότες. Το τραγούδι δεν ήταν αυτό που είχα επιλέξει. Δεν με χάλασε όμως καθόλου γιατί ό,τι άκουγα ήταν συμπαθητικό. Κάποιος θα πείραξε τις ετικέτες συλλογίστηκα.
Πάτησα το D 7. Θα ρωτήσω τον Χαρδαλιά αν μπορώ και με το D 7 να βγαίνω έξω για ψώνια. Να έχω μια εναλλακτική.
Πάντως και με το D 7 άλλο τραγούδι επέλεξα και άλλο ακούστηκε. Θα έχουν μπερδευτεί τα σαρανταπεντάρια υπέθεσα.
Αυτό συνέβη μέχρι τέλους. Άλλα τραγούδια ζήταγα, άλλα αυτό έπαιζε. Πάντως ότι ακούστηκε μου άρεσε ιδιαίτερα.
Κάποια στιγμή "σώθηκαν" τα κέρματα. Δεν ήταν δα και πολλά. Το μυαλό μου πήγε στον κερματοδέκτη. Τον βρήκα. Θα βγάλω τις δραχμές και φτου κι απ' την αρχή. Ατύχησα ο κερματοδέκτης ήταν κλειδωμένος. Έφαγα τον κόσμο να βρω το κλειδί, μα δεν το βρήκα πουθενά. Άρχισα να ξύνω με αμηχανία το αυτί μου ( Απόλυτα καλυμμένος κατά τις οδηγίες. Μας είπαν μη πιάνετε στόμα, μάτια , μύτη, για αυτιά δεν μας είπαν τίποτα ) και αυτομάτως η σχισμή εξαφανίστηκε.
Κοίταξα προς τα κάτω. Το juke box χάθηκε κι αυτό. Επανήλθα στην κανονική μου μορφή. Άνθρωπος με τα όλα του. Ανέβηκα στη ζυγαριά και αυτή τη φορά μου έδειξε τα κιλά μου. Όχι φωτογραφίες, τέρατα και τέτοιες σαχλαμάρες. Μόνο που τα κιλά ήταν πολλά. Τι να κάνουμε τα 'χει αυτά η κλεισούρα! Και η ανία!
Απ' ότι μου 'μεινε απ' όλη αυτή την ιστορία είναι τα τραγούδια. Όχι αυτά που ζήτησα πατώντας τα κουμπιά, αλλά αυτά που η μετάλλαξη μου σε juke box αναπαρήγαγε.
Τώρα τα τραγούδια τα 'χα μες στην γκλάβα μου, μα έλειπε το εργαλείο που θα τα κοινωνήσει .
Ευτυχώς που υπάρχει η "Σταγόνα", που σ' αυτήν την συγκυρία μας προσφέρει το δικό της juke box, τοποθετημένο στο " Μπαρ Σταγόνα", πάνω δεξιά στην αρχική σελίδα.
Εκεί τα απόθεσα για δημόσια ακρόαση.
Ακούστε τα. Συμπαθητικά φαίνονται.
Μαζί με 'μένα όλη η "Σταγόνα" θα βάλει τραγουδάκια στο juke box της.
Απ' ότι βλέπω ήδη ο Λάκης και ο Φάνης έχουν κάνει τις καταθέσεις τους.
Να το ξαναπώ, τα 'χει αυτά η κλεισούρα.
Άντε και τα δικά σας, από το δικό σας juke box.
