Από τον καιρό που συνειδητοποιήσαμε ότι δεν θα έχουμε καλά «ξεμπερδέματα» με τον ρυγχοφόρο και οι απώλειες των ξενόφερτων κατά γενική ομολογία φοινικοειδών στους αστικούς κήπους αλλά και το δημόσιο πράσινο ήταν αναρίθμητες, άρχισε να μας απασχολεί το ερώτημα: «και στη θέση του φοίνικα που είχα, τι βάζω;». Η ερώτηση αυτή, εύλογη, δείχνει ότι το κοινό, όντας πλέον περισσότερο ευαισθητοποιημένο από ότι πριν, έρχεται να ζητήσει από τον Γεωτεχνικό, τον Κηποτέχνη, μια πραγματική λύση, βιώσιμη, αισθητικά αποδεκτή, ιστορικά σημαντική και φυτοτεχνικά εύκολη σε χειρισμούς.

Έχοντας μια εμπειρία 25 ετών ως κλαδευτής δένδρων σε δήμο έχω να πω τα εξής. Ήρθα άπειρες φορές σε αντιπαλότητα μα συναδέλφους για το Topping Tree κλάδεμα. Γιατί το δικό μου μοντέλο κοπής βασίζεται σε λογικές της φύσης σχετικά με την ανάπτυξη και φυσιολογία του κάθε δένδρου, δεν είναι όλα ίδια, φυλλοβόλα και αειθαλή, νέα ή γέρικα, κάτω από καλώδια ή κολλητά σε μπαλκόνια και οικοδομές. Όταν πας σ' έναν δήμο σου δίνουν γενικές γραμμές και κατευθύνσεις για το  κλάδεμα των δένδρων. Ευτυχώς εγώ έπεσα σε δύο παλαιότερους κηπουρούς με συνείδηση στην εκτέλεση έργου και μου έμαθαν αρκετά για ένα σωστό κλάδεμα, αλλά μελέτησα και πειραματίστηκα και μόνος. Αυτός που δεν γνωρίζει κάνει ζημιά.