Το κακό σ'εμάς μεγεθύνεται και από το γεγονός ότι πιστοί σύμμαχοι με την Πολιτεία σ'αυτόν τον πόλεμο είναι και η μεγάλη πλειονότητα των Δήμων, που ανεξάρτητα του πολιτικού τους στίγματος έχουν το πράσινο ως μη βασική προτεραιότητα, με αποτέλεσμα όσες φυτεύσεις και κλαδεύσεις επιχειρούν να είναι από κάθε άποψη της συμφοράς. Μια γνώμη που την ασπάζονται κι αρκετοί δημότες σε πολλούς δήμους της χώρας, αλλά απ'ότι φαίνεται καμιά δημοτική αρχή δεν τους δίνει σημασία. Όχι μάλιστα δεν καταδέχεται να συζητήσει μαζί τους, αλλά όταν ομάδες δημοτών προσπαθούν να υπερασπιστούν το πράσινο, ακόμα κι αυτό των πεζοδρομίων τους, βρίσκουν απέναντί τους δημοτικές αρχές και εννοείται και τους εργολάβους τους. 

Πέρα όμως από εκείνους που έχουν καλλιεργήσει μια δημιουργική σχέση με το πράσινο, έχει εμφανιστεί τις τελευταίες δεκαετίες και άλλη μία κοινωνική ομάδα. Μία ομάδα πολιτών που έχει συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο - θάνατο που αποτελεί για την ανθρωπότητα η κλιματική κρίση και που θεωρεί ότι το πράσινο είναι ένα από τα όπλα της για την αντιμετώπισή της μεγάλης παγκόσμιας κρίσης που καλπάζει με ταχύτητα εναντίον μας. Και ο βασικός λόγος είναι ότι τα δένδρα απορροφούν το διοξείδιο του άνθρακα, τη βασική δηλαδή αιτία του φαινομένου της υπερθέρμανσης.

Να σημειώσουμε εδώ ότι η επιστημονική κοινότητα έχει εκτιμήσει πως ακόμα κι αν δισεκατομμύρια νέα δένδρα φυτευτούν, λέμε τώρα, αυτά ως ένα μικρό σχετικά βαθμό θα συμβάλλουν στην αναχαίτηση της κλιματικής κρίσης. Το σημειώνουμε αυτό για να αναφέρουμε το επιστημονικό δεδομένο για αυτή την μεγάλη μάχη διαρκείας. Που είναι ένας συνδυασμός πολλών μέτρων και που περιλαμβάνει τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας παντού και από όλους, τις καταναλωτικές συνήθειες όλων των γήινων και τον πολλαπλασιασμό των δένδρων πακέτο με την προστασία της βιοποικιλότητας. Αυτά θεωρεί η επιστημονική κοινότητα και οι διεθνείς οργανισμοί ως τα πλέον σημαντικά όπλα μας στην αγώνα που θα δώσουμε ενάντια στην κλιματική κρίση και που ακόμα δεν τα έχουμε ρίξει στην μάχη, όσο και όπως πρέπει.  

Υπάρχουν λοιπόν αντικειμενικοί λόγοι για να χαιρόμαστε, έστω και μια σταλιά, όταν το πράσινο αυξάνεται, έστω και κατά ένα δένδρο.

Ιδού λοιπόν η καλή είδηση της ημέρας. Αναδάσωση στην περιοχή Αμφιάλης, στο Κερατσίνι, αποφάσισε, έστω κι αν άργησε (γιατί άραγε;), η Γενική Γραμματεία Δασών Αττικής, που υπάγεται στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας και δημοσιοποίησε την προκήρυξη του διαγωνισμού στις 11.8.23 (όλες οι πληροφορίες της δημοπράτησης αναλυτικά  ΕΔΩ  ).

Η περιοχή που θα γίνει το έργο βρίσκεται στην θέση Ζέσταινα που βρίσκεται στο όρος Αιγάλεω, μια περιοχή που έχει χαρακτηριστεί αναδασωτέα. Η εκτιμώμενη αξία του έργου είναι 420 χιλ. ευρώ, πλην ΦΠΑ και συγχρηματοδοτείται από την Ε.Ε και το κράτος. Η συνολική έκταση ανέρχεται σε 470 στρέμματα και η φύτευση θα πραγματοποιηθεί σε 270 στρέμματα. Ο αριθμός των φυτών ανέρχεται συνολικά σε 25.000 φυτά, με τα δένδρα να φτάνουν τα 18 χιλ., που σημαίνει 90 περίπου φυτά ανά στρέμμα. Της φύτευσης θα προηγηθούν βελτίωση υφιστάμενης διόδου πρόσβασης στο εργοτάξιο και διάνοιξη λάκκων σε έδαφος ακατέργαστο. Θα ακολουθήσουν εργασίες συντήρησης των φυτών για δύο έτη. 

Αυτή η απαίτηση μου βγήκε αυθόρμητα, κι αυτό διότι όπως πολλοί κάτοικοι έτσι κι εγώ έχω εσωτερικεύσει ότι η περιοχή Κερατσινίου Δραπετσώνας είναι από τις περιβαλλοντικά ριγμένες του λεκανοπεδίου, πολύ κατώτερη από τα στάνταρ της εποχής. Δίκαιο λοιπόν δεν είναι να απαιτούμε από την κυβέρνηση να γίνουν κι άλλα πολλά παρόμοια έργα στο δήμο αυτόν, με υψηλούς δείκτες ποιότητας και εννοείται όχι τον κόκκινο Μάη; 

Παίζει κι αυτό το σενάριο: Επειδή αρκετές φορές έχουμε διαβάσει για έργα που βρίσκονται στα σκαριά για να γίνουν και συχνά το αποτέλεσμα είναι μια τρύπα, πράσινη, κόκκινη, κίτρινη, μπλε  στο νερό, λογικό είναι να κρατάμε μικρά καλάθια. 

Λόγο γι'αυτό το έργο δεν πέφτει και στο δήμο Κερατσινίου Δραπετσώνας; Ναι απαντάμε και ως εκ τούτου αναμένουμε όχι μόνο την κρίση και τις προτάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου του, αλλά και την στενή παρακολούθηση από τον Δήμο των εργασιών της αναδάσωσης ώστε να παρεμβαίνει κάθε φορά που το έργο φαίνεται να πηγαίνει στις καλένδες.

Υ.Γ. Μιας και πρόκειται για ανάδωση, είμαι περίεργος το πότε έπαψε να είναι δάσος η περιοχή αυτή. Όποιος το γνωρίζει καλά δε θα'ταν να ενημερώσει κι εμάς, έτσι για την ιστορία του πράματος;