Αναφερόμαστε στη λεύκα του παράδρομου της Αριστοτέλους στη Δραπετσώνα, δίπλα στου Μασούτη, που βρίσκεται πάνω στο δρόμο των πεζοποριών μας, έχοντας επίγνωση ότι μιλάμε για ένα από αυτά τα ελάχιστα που αγγίζουν το τίποτα. Ελάχιστα μπροστά σε όλα αυτά τα τρομερά και φοβερά που συμβαίνουν σ'εμάς, σ'εσάς και στους άλλους, εδώ, εκεί και πιο πέρα, σε όλη τη χώρα, στην Ευρώπη και σε όλη την οικουμένη. Αυτό όμως που έχει ενδιαφέρον για μας είναι πως πέταξε καινούργια κλαδιά και φύλλα η λεύκα μας. Κι έτσι άρχισε από την αρχή να μεγαλώνει και να μας προσφέρει το πολύτιμο οξυγόνο της και το όμορφο πράσινό της. Τώρα μοιάζει σαν μπουκέτο σε βάζο και όποιου μέσα μου κτυπάει και μια πράσινη καρδιά, το χαίρεται.
Τέλος, επειδή έχουμε ακούσει, διαβάσει και δει αρκετά δένδρα που τα έχουν κόψει οι αρμόδιοι υπάλληλοι του δήμου και όταν αυτά πετάνε νέα φύλλα και κλαδιά, αυτοί επανέρχονται και για λόγους συζητήσιμους τα ξανακόβουν οι "κακούργοι", γράψαμε αυτά τα λίγα για τη συγκεκριμένη λεύκα και αναρτήσαμε την φωτογραφία της σήμερα Πέμπτη, 4.8.22. Ναι, και η ζωή συνεχίζεται αγαπητοί μου, με τα πάνω της και τα κάτω της.
Να και μία πρόταση που μπορεί και να βοηθήσει στο να μην μειώνεται συνεχώς εντός της πόλης ο αριθμός των δένδρων στο Δήμο. Για κάθε δένδρο λοιπόν που θα προτείνει η υπηρεσία πρασίνου να κόβεται βάσει της νομοθεσίας, να συναινούν οι δημ. σύμβουλοι, όμως με μία προϋπόθεση. Να φυτεύται εντός ενός εύλογου χρονικού διαστήματος τουλάχιστον ένα άλλο στη θέση του. Τι λέτε αγαπητοί επισκέπτες μας, είναι εφικτή αυτή η πρόταση;
Δέκα μικρές λεύκες, την μία την κάνανε με τα κρεμμυδάκια, γιατί άραγε, κι έτσι έμειναν εννιά στις 12 Ιουνίου ένα άρθρο για την ίδια λεύκα.
Και ένα μικρό, σχετικό και άσχετο ταυτόχρονα, για δένδρα και πιο ειδικά για τις κουτσουπιές της πλατείας Συντάγματος
