Να έχεις εμπεδώσει ότι ανάλογα με την ηλικία σου, υπάρχουν οι ανάλογες επιλογές για καλοκαιρινές διακοπές . Νέα-ος: Κυκλάδες, άντε και Σποράδες. Μεσόκοπη-ος: Δωδεκάνησα. Γέρος:  Ιόνια νησιά. Τέζα:  νησιά βορείου Αιγαίου.

Να μη θεωρείς κατακαλόκαιρο την Κρήτη νησί επειδή είναι παντός καιρού κι ας είναι τ' ομορφότερο νησί του κόσμου και το καλοκαίρι.

Να σε τρελαίνει που το φεγγάρι του Αυγούστου μοιάζει τόσο πολύ με του Γενάρη που δεν θα χαλάσει κανένα να προσαρμόσεις την παροιμία  σε:  "αυγουστιάτικο φεγγάρι, παρά μία ώρα μέρα."

Να πηγαίνεις στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και κάθε φορά να 'ναι σαν πρώτη φορά.

Να διαλέγεις από μία τεράστια ποικιλία φρούτων κι όταν λερώνεσαι με τα ζουμιά που στάζουν απλά ν' αλλάζεις τσίτι.

Να τα παίζεις με το τι θα διαλέξεις: παράσταση στο Ηρώδειο ή βόλτα στη Διονυσίου Αεροπαγίτου.

Να σε μπουγελώνουν και να το φχαριστιέσαι.

Να σε απογειώνει όταν η πανσέληνος φλερτάρει με τον Παρθενώνα ή με το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο.

Να κάθεσαι στο πεζουλάκι στο χώρο της Ανάπλασης, δίπλα στη θάλασσα, πίσω να σουλατσάρουν τα ποστάλια και μπρος να σου μιλάει η Όλια Λαζαρίδου για τον ελάχιστό της εαυτό.

 Να λες θα πάω στην Ύδρα κι εκεί στη προκυμαία να τραγουδάει ο Ορφέας Περίδης για σένα.

Να ψήνονται μεγαλειώδεις μεταγραφές σε όλες τις  ποδοσφαιρικές ομάδες μας, αλλά στο

 πρωτάθλημα να ξεκινάνε με τον Πίου.

Να είσαι στο Πόρτο Κατσίκι οκτώ η ώρα το πρωί και να παραμιλάς: "Αυτό το μέρος το έφτιαξε ο Θεός! " Την άλλη μέρα στις δώδεκα το μεσημέρι στο ίδιο μέρος, αν καταφέρεις να φτάσεις, συνεχίζεις να παραμιλάς: "Πλάκα μας έκανε ο Θεός!"

Να ερωτεύεσαι για μια-δυο βδομάδες και μετά να μη τρέχει τίποτα.

Να 'σαι ένα βοτσαλάκι στο ανθρώπινο ψηφιδωτό του Γάιου στους Παξούς.

Να κοιτάς το ρολόι να δείχνει εννέα το βράδυ κι έξω να 'ναι μέρα.

Να σνομπάρεις την Αίγινα, αλλά τις πιο ωραίες βραδιές να τις έχεις βγάλει στα Περδικιώτικα.

Να τριγυρνάς σε απίθανες παραστάσεις πότε στο θέατρο Πέτρας, πότε στο Θέατρο Βράχων, πότε στο Κατράκειο, πότε στο Βεάκειο και να μη χορταίνεις.

Να 'χεις ξεμείνει με σαγιονάρες σε καλοκαιρινή καταιγίδα στο Πλαταμώνα, να κάθεσαι σε πολυθρόνα σκηνοθέτη, να πίνεις το ποτό σου και να τη βρίσκεις με το "Carry on"  των Crosby, Stills, Nash & Young*, με φωτορυθμικά τους κεραυνούς και τις αστραπές.

Να σε διαβεβαιώνουν ότι  το Γαλαξίδι δεν είναι νησί και να μη τους πιστεύεις.

Να πίνεις καφέ στη μύτη της Αιδηψού, το μάτι σου να φεύγει μακριά πέρα στην Αρκίτσα και να μη σου φαίνεται υπερβολή η υπερβολή του Ιορδάνη: "τώρα πίνουμε καφέ στο πιο ωραίο μπαλκόνι του κόσμου."

Να απορείς πως η Φρόσω φέτος διάλεξε να κάνει διακοπές στο Λονδίνο. Πέρσι η καημένη είχε πάει στο Βερολίνο.

Και ω! του θαύματος :

Να δροσίζεσαι στο "Μελίνα" και τα "πουλιά"  του Χίτσοκ να σου κτυπάνε με το ράμφος το τζάμι, θυμίζοντας σου ότι: κάτι πάει να γίνει εδώ πέρα έπειτα από τόσα χρόνια ανομβρία .

* Carry on  των Crosby, Stills, Nash & Young, από το άλμπουμ "Deja Vu", (1970).