Αυτά που βλέπουμε στο βίντεο με την (ακούσια;) δολοφονία του μικρού κοριτσιού που συνθλίφτηκε από την πόρτα του εργοστασίου στο Κερατσίνι ανεβάζουν τους (ακούσιους;) δράστες ένα σκαλί παραπάνω στην κλίμακα της αποκτήνωσης, γιατί η αδιαφορία για το παιδί που βρισκόταν σφηνωμένο ανάμεσα στο μπετό και το σίδερο (πόρτα) είναι αθλιότητα και αποκτήνωση, είναι το πρώτο στάδιο του φασισμού.
Δεν με ενδιαφέρει γιατί και το πως το οκτάχρονο Ρομά κοριτσάκι η μικρή Όλγα βρέθηκε εκεί στην είσοδο του εργοστασίου, με ενδιαφέρει ότι μια μερίδα εργαζόμενων και ο/οι ιδιοκτήτες του εργοστασίου όχι μόνο αδιαφόρησαν να συνδράμουν αυτό το παιδί, που βρήκε έναν αργό και βασανιστικό θάνατο αλλά αν μπορούσαν θα έπαιρναν το κορμάκι του και θα το πέταγαν στο κέντρο διαλογής απορριμμάτων του Σχιστού που είναι κοντά ή στην χωματερή του Ασπροπύργου – Λιοσίων που είναι λίγο πιο μακριά για να απαλλαγούν μια και καλή από αυτήν την απρόσκλητη επισκέπτρια, γιατί όπως φάνηκε ( και δήλωσαν) οι αστυνομικοί δεν ειδοποιηθήκαν και πήγαν τυχαία στο συμβάν όταν είδαν αναμμένους τους φάρους από το νοσοκομειακό του ΕΚΑΒ.
Η μόνη συνδρομή που είχε η μικρή Ολγα ήταν (όπως βλέπουμε στο βίντεο) κάποιος από το εργοστάσιο να κλωτσάει το σωματάκι της για να δει αν είναι ζωντανή, όπως κάνουν στα ψοφίμια για να βεβαιωθούν ότι έχουν πεθάνει.
Το εργοστάσιο γειτνιάζει με σταθμό της πυροσβεστικής και η πυροσβεστική ειδοποιήθηκε πολύ αργότερα από το ΕΚΑΒ για να απεγκλωβίσει το άψυχο κορμάκι από την πόρτα.
Τα ΜΜΕ δεν δείχνουν στα βίντεο πλάνα ή στις φωτογραφίες και δεν λένε ποιο είναι αυτό το εργοστάσιο, ε λοιπόν εγώ θα το πω αναλαμβάνοντας και την όποια ευθύνη.
Πατώντας autonomidrasi.com θα εμφανιστεί ολόκληρο το άρθρο και το βίντεο.
Σχόλια
Ο Άιχμαν κατά την Άρεντ ήταν η ενσάρκωση του Απόλυτου Κακού: ο άνθρωπος που ψυχαναγκαστικά τσέκαρε τα δρομολόγια των τρένων τα οποία οδηγούσαν χιλιάδες ανθρώπους στο χαμό τους σιγουρεύοντας πως όλα πάνε ρολόι, με τεχνική αρτιότητα και σύμφωνα με το πρόγραμμα, χωρίς ποτέ να αναρωτιέται για το ηθικό ή το δίκαιο της δουλειάς που του είχε ανατεθεί.
Τέτοιες αναμνήσεις αναδύθηκαν αναπόδραστα με τη δημοσιοποίηση, του βίντεο με τον αργό και βασανιστικό θάνατο της 8χρονης Όλγας, που σφηνωμένη στις δαγκάνες της βαριάς μεταλλικής πόρτας εργοστασίου στο Κερατσίνι ψυχορραγούσε επί 70 λεπτά ενόσω άνθρωποι περνούσαν μπροστά και δίπλα της χωρίς να κάνουν τίποτα για να την απεγκλωβίσουν, «κοιτώντας τη δουλειά τους».
Το γεγονός δε ότι το άτυχο κοριτσάκι ήταν Ρομά ίσως αποκαλύπτει μέρος των αιτίων της προκλητικής αδιαφορίας (λόγω των κοινωνικών στερεοτύπων) και κάνει το περιστατικό ακόμα πιο εξοργιστικό – όπως και οι προσπάθειες των διαφόρων υπευθύνων να αποφύγουν το κάθε είδους «μπλέξιμο»…
Λίγο πριν το συμβάν αυτό, ένας 18χρονος Ρομά έχασε τη ζωή του από πυροβολισμό σε έλεγχο ρουτίνας της αστυνομίας.
Και εδώ σε αυτό το σαιτ, οι κατά τα άλλα λαλίστατοι (σε σχολιασμούς) θαμώνες του δεν έκαναν κανένα σχόλιο για το συμβάν, γιατί και αυτοί απλά "κοιτάνε τη δουλεία τους".
Έγινε μια συγκέντρωση από λίγα άτομα έξω από το εργοστάσιο και μάλιστα Κυριακή που το εργοστάσιο ήταν κλειστό.
Πρέπει να πάρουν θέσει τα συνδικάτα και το Εργατικό Κέντρο Πειραιά (αφού το τραγικό συμβάν έγινε σε εργασιακό χώρο) να καλεστεί μια πιο μαζική συγκέντρωση (σαν εργατικό ατύχημα) εν ώρα εργασίας του εργοστασίου και να αποκλειστεί η είσοδος του τουλάχιστον συμβολικά για μια ώρα.
Γιώργος Μεριζιώτης
Τροφοδοσία RSS για τα σχόλια αυτού του άρθρου.