Σ.Δ Με τον Γιαννάκη μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά. Φίλος με τον μεγάλο αδελφό του Νίκο ήμουνα κι αυτός ένας σπόρος και μισός που τριγυρνούσε ανάμεσα στα πόδια μας και που σιγά σιγά όλο και απομακρυνόταν ο αεικίνητος, ο αυτόνομος. Τον συνάντησα χρόνια αργότερα στη Θεσ/νίκη όπου σπούδαζε και χόρευε τότε που επισκεπτόμουνα την αποκαλούμενη ερωτική κάτι παρασκευοσαββατοκύριακα τον καιρό που υπηρετούσα καθηγητής στην Καστοριά. Δύο κοινές φίλες ήταν ο δεσμός που μας ένωνε και όταν τα λέγαμε στο σπίτι τους η διαφορά ηλικίας είχε πια καταργηθεί και οι κουβέντες μας είχαν ένα απρόσμενο ενδιαφέρον. Και στους δρόμους της πόλης όταν τον έβλεπα από μακρυά το περπάτημά του απόπνεε την ομορφιά του χορού. Να'σαι καλά Γιάννη και καλή καλή συνέχεια. 

Όσοι προσπαθούν με δικά τους λόγια να γεμίσουν τη λευκή σελίδα/οθόνη είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσουν πως αυτό σπανίως είναι τόσο εύκολο όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Ιδιαίτερα κάθε φορά που νιώθουν την ανάγκη να διατυπώσουν κάτι που για πρώτη φορά τους έβαλε σε σκέψεις, τους ώθησε σε αναζητήσεις ή τους προκάλεσε μία άγνωστη έξαψη, μια πρωτόγνωρη ταραχή. Ακόμα και το πιο απλό πράμα να θελήσεις να γράψεις σε τέτοιες ασυνήθιστες φάσεις απαιτείται μία επιστράτευση δυνάμεων. Κι όταν αυτές απουσιάζουν ή "παίζουν" με άλλα κι αλλού, τότε μια άλλη επιλογή όταν υπάρχει χρόνος και διάθεση για διαφυγή από τη ρουτίνα, είναι να στραφείς στα έτοιμα. Το άρθρο που ακολουθεί ανήκει σ'αυτήν την δεύτερη κατηγορία.

Κάποια στοιχεία. Τα άρθρα που αναρτήσαμε στη Σταγόνα στο α' εξάμηνο του 2022 ανέρχονται σε 613. Τα περισσότερα τα ψαρέψαμε από άλλες ιστοσελίδες και μπλογκ και κάποια από το fb κατευθείαν. Τα λιγότερα είναι δικά μας, ενώ πριν λίγα χρόνια ίσχυε το αντίστροφο. Τα άρθρα τώρα που τα επισκέφτηκαν περισσότεροι από 1000 αναγνώστες μας δεν είναι συγκρίσιμα μεταξύ τους, και ο πλέον φανερός λόγος είναι πως άλλα έχουν "ζήσει" και πέντε και έξι μήνες κι άλλα είναι αναρτημένα δυο τρεις βδομάδες μόνο. Σε βάθος χρόνου θα μεγαλώνει βεβαίως ο αριθμός των επισκέψεων, αλλά όπως έχουμε διαπιστώσει πολύ δύσκολα αλλάζει άρδην η σειρά.

Από τα τρία αυτοβιογραφικά μυθιστορήματα που έγραψε ανάμεσα στο 2008 και 2010 μου άρεσε πολύ το "Πανωλεθρίαμβος". Με ένα προσωπικό ύφος, ούτε ακραίο ούτε το συνηθισμένο, κατάφερε να με κάνει να δω με ενδιαφέρον τα ασυνήθιστα περάσματά του από την αθηναϊκή ζωή και να συναισθανθώ διεγερτικά ιδιαίτερους τύπους και τύπισσες που συναναστράφηκε μετά την επιστροφή του από την Αμερική.

Άκουγα για χρόνια την εκπομπή του "Cafe Society" στον "Εν Λευκώ", που σχεδόν πάντα καλό μου έκαναν εκείνα τα πρωινά δίωρα ακόμα κι όταν είχα αντιρρήσεις με όσα εξτρίμ ξεφούρνιζε με εκείνο το εντελώς χαρακτηριστικό του τρόπο όπου όλα έμοιαζαν λες και ήταν όσων τους εξακτίνιζε στο στούντιο μία συναισθηματική ή πνευματική ένταση. Το ολοφάνερο χαρακτηριστικό αυτών των εκπομπών ήταν τα εξαίσια περάσματά του από τα ελαφρά του βίου θέματα έως και τα ανθυγεινά βαρέων βαρών.

Σκέψεις για την (αμοιβαία ή μονόπλευρη) αγάπη.

22 άτομα διαφορετικών ηλικιών θυμούνται πότε ήταν ή

τελευταία φορά που ένοιωσαν να λαμβάνουν αγάπη.

Πατώντας  ΕΔΩ  θα εμφανιστεί το άρθρο της Άννας Κόκκορη. 

Κάνοντας κλικ πάνω σε κάθε κείμενο που εμφανίζεται

ή πάνω στο δεξιό βελάκι

εμφανίζεται το επόμενο όμορφο κειμενάκι. 

Κι   ΕΔΩ  Ero Seagull: Αν αγαπήσω, αγάπησα για πάντα. H περιπετειώδης ζωή της ταλαντούχας μουσικού τής δίνει έμπνευση και κίνητρο για να γράψει κομμάτια. Και γράφει εκπροσωπώντας τους ανθρώπους που αγωνίζονται για ισότητα και ορατότητα.