Αυτό το όνομα θα το κουβαλάς θέλεις δεν θέλεις από τα γεννοφάσκια σου, μέχρι να 'ρθει η ώρα σου. Τώρα σ' αρέσει δεν σ' αρέσει στα γκογκόβια τους. Ολονών! Να το πω πιο σεμνά και πιο καθολικά για να συμπεριλάβω και τον γράφοντα: Στα κάκαλά μας!

Αυτό το όνομα δεν θα προλάβεις να αποφασίσεις αν σ' αρέσει ή όχι. Άλλοι, θα πάνε λάχα-λάχα  και θα το δηλώσουν στο Ληξιαρχείο. Για το καλό σου! Γιατί μπορεί να χρειαστείς ληξιαρχική πράξη βαπτίσεως, αργότερα σαν μεγαλώσεις, για να εκδώσεις αστυνομική ταυτότητα που θα γράφει τ' όνομα σου. Το σ' αρέσει δε σ' αρέσει, το είπαμε. Και το θέλεις δεν το θέλεις, κι αυτό το είπαμε. Και θα το ξαναπούμε. Τα ίδια κι όταν χρειαστεί να βγάλεις διαβατήριο, ή δίπλωμα οδήγησης. Μ' αυτά τα ντοκουμέντα και με άλλα καμπόσα, θα συναλλάσσεσαι στις τράπεζες, στις εφορίες και στα συναφή ευαγή ιδρύματα. Άρον - άρον πρέπει να μπεις στο σύστημα. Με λίγα λόγια, αυτό το δηλωθέν όνομα θα σε χαρακτηρίζει. Απ' αυτό θα εξαρτάσαι. Σ' αυτό θ' ακούς. Θες δε θες. Αναγκαία παρατήρηση που καθόλου δεν αλλάζει την ουσία της υπόθεσης. Όλο αυτό το πανηγύρι μπορούσε να αποφευχθεί. Πώς; Να δηλωθεί απ 'ευθείας στο Ληξιαρχείο η ονοματοδοσία, χωρίς να μεσολαβήσει η εκκλησία. Συμφορά όμως! Θα κουβαλάς μονίμως το προπατορικό αμάρτημα. Αμέ! Το ρισκάρεις; Να γεννηθείς, να ζήσεις και να πεθάνεις αμαρτωλός; Για τόλμα το! Αμ το άλλο, δεν θα γίνεις ποτέ Χριστιανός Ορθόδοξος. Αυτό πού το βάζεις! Γιατί πέρα από ένα όνομα και για ένα θρήσκευμα ζούμε σ' αυτή την κοινωνία ρε αδελφέ.

Ακριβώς τα ίδια πράγματα θα συμβούν όταν ο παπάς απαγγείλει "βαπτίζεται η δούλη του θεού Αφροξυλάνθη στο όνομα του πατρός μπλα,μπλα, μπλα  Αμήν!"

Η μόνη παρέμβαση που μπορείς να κάνεις, αν δεν σ' αρέσει, είναι να το παραλλάξεις με κάτι πιο εύηχο, κάτι πιο του γούστου σου. Μην παρασυρθείς από τις Σειρήνες που θα στα πρήξουν με το "α,  τι ωραίο όνομα!", μονάχα συλλογίσου πως δεν είναι δικό σου, είναι αυτό που σου διάλεξαν  η μαμά σου κι ο μπαμπάς σου και Κύριος οίδε πόσες διαβουλεύσεις, πόσες προστριβές, πόσες απαιτήσεις, πόσοι όροι, πόσες πιέσεις και τελικά πόσες υποχωρήσεις,  χρειάστηκαν, για να συμφωνήσουν και οι γιαγιάδες και οι παππούδες σου για να υπάρξει τελικά μια φαινομενική ειρήνη. Ένα μορατόριουμ. Αυτό το όνομα θα το έχεις σαν "βιός σου και ρεγάλο και κληρονομιά" Αυτό που ευλόγησε η εκκλησία ντε! Πρώτιστο κριτήριο, για να διαλέξουν άλλοι όνομα για σένα, η παράδοση. Να παίρνουμε δηλαδή τα ονόματα των γιαγιάδων μας και των παππούδων μας και μάλιστα με προτεραιότητα αυτών από την μεριά του άντρα! Μιας παράδοσης που το πιθανότερο θα την ακολουθήσουν και οι επόμενοι. Εσύ δηλαδή. Θα 'λεγα κι εγώ αλλά όλες αυτές τις μαλακίες τις έχω κάνει ήδη και με το παραπάνω. 'Η τις έχω ανεχτεί! Αλλά εγώ τα 'χω φάει τα ψωμιά μου. Έτσι αυτή η αυθαιρεσία θα συνεχίζεται στο διηνεκές. Δευτερευόντως και κάπως πιο επαναστατικά μπορεί οι γονείς να αποφασίσουν για ένα όνομα που γουστάρουν και δεν ακολουθούν την παράδοση. Αυτοί , όχι εσύ! Για το δικό σου γούστο ούτε λόγος. Σ' αυτή τη δεύτερη επιλογή, ως επί το πλείστον κυριαρχούν τα κουλτουριάρικα ονόματα. Ή τα ονόματα της μόδας.

Τώρα,  αν τύχει να σ' αρέσει, λέμε τώρα, είναι μια ευτυχής συγκυρία. Σε κάθε περίπτωση πάντως, όλοι οι υπεύθυνοι και μάλιστα φανατικά, θα φροντίσουν, με κάθε τρόπο,  να σ' αρέσει. Μονόδρομος.  Πάμε γι' άλλα. Αν δεν σ' αρέσει όμως; Τότε, ψάχνεις να βρεις διάφορα κολπάκια να το ψιλοσυνεφέρεις, έτσι ώστε να πλησιάζει λίγο στα γούστα σου. Να μη ντρέπεσαι γι' αυτό. Πρέπει κάτι να βρεις για να το κουσουμάρεις. Γι' αυτό μην ανησυχείς η υπηρεσία έχει φροντίσει για τα δέοντα: Ανακάλυψε τα χαϊδευτικά!

-Πώς σας λένε κύριε;

-Θεοφάνη, αλλά δεν μ' αρέσει.

-Φάνης όμως;

-Αχ τι ωραίο!

-Ορίστε κύριε Φάνη άδικα στενοχωριέστε.

-Εσάς καλή μου;

-Ζηνοβία, μπρρρ

- Ζήνα όμως;

- Αυτό μάλιστα!

Τέτοια κολπάκια υπάρχουνε πολλά. Κι απ' την καλή κι απ' την ανάποδη.

Απ' την καλή ας πούμε μ' ένα όνομα που είτε δεν σ' αρέσει, είτε δεν σε χαρακτηρίζει, προσφεύγεις στα κολπάκια που προαναφέραμε. Δηλαδή αν το όνομα σου σε "χαλάει" το κόβεις, το ράβεις και το φέρνεις κάπως στα μέτρα σου. Αν μετρήσεις πόσοι Άκηδες, Λάκηδες, Μάκηδες, Σάκηδες, Τάκηδες, υπάρχουν ανάμεσα μας μπαίνεις αμέσως στο νόημα. Κι ακόμα, πόσες Βούλες, Λούλες, Ρούλες, Σούλες, Τούλες επικρατούν, τι χρεία άλλου παραδείγματος να επικαλεστούμε;

Απ την ανάποδη έχουμε ένα καλύτερο παράδειγμα: Ένα πολύ ωραίο όνομα, αν και κομμάτι ...ασυνήθιστο είναι το Γιάννης. Εδώ να δεις  παραλλαγές και  ποικιλίες. Κάποιοι ξιπασμένοι αφαιρούν το ένα Νι: Γιάνης είπαμε κύριοι. Ειδικά αυτό το γαμημένο δεν μπορεί να περιγραφεί προφορικά και μονολεκτικά. Μόνο περιφραστικά εξηγείται. Κάποιοι πεφωτισμένοι παραλείπουν το Γάμα: Ιάννης σας παρακαλώ. Κάποιοι κρατάνε το βαπτιστικό τους: Ιωάννης και ξερό ψωμί. Και αρχίζουν κάτι δύσκολες κωλοτούμπες. Ψάξε βρες! Από όλες αυτές τις παραλλαγές του συγκεκριμένου ονόματος πιο συμπαθείς και ανθρώπινες είναι αυτές που το πόπολο χρησιμοποιεί αντλώντας από μία τεράστια δεξαμενή με πάρα πολλές επιλογές.

Τώρα, αν εθίγησαν φίλοι και γνωστοί που τα ονόματα τους αναφέρονται αρτιμελή ή πετσοκομένα και είναι πάρα πολλοί και αγαπημένοι, θα πρέπει να συνυπολογίσουν ότι όλη αυτή η αναφορά δεν αφορά αυτούς καθ' εαυτούς αλλά τους αυτόκλητους ΝΟΝΟΥΣ τους. Οι βαφτισιμιές και οι βαφτισιμιοί αναγκαστικά κουβαλάνε τον σταυρό του μαρτυρίου τους με ένα όνομα που δεν τους αρέσει, που δεν τους εκφράζει. Για τους τυχερούς που το όνομα τους, πραγματικά τους καλύπτει, να τους ζηλέψουμε, γιατί έχουν τύχη βουνό.

Τώρα, για να τελειώσουμε με δυο-τρία  τρανά παραδείγματα για όσους τρέφουν αυταπάτες: Τον Δάκη αυτόν τον συμπαθέστατο Αιγυπτιώτη τραγουδιστή τον βαφτίσανε Βρασίδα! Η Ιέρεια της μουσικής μας σκηνής η δικιά μας, η ανεπανάληπτη Χαρούλα Αλεξίου ακούει στο όνομα Χαρίκλεια! Η Αφροδίτη Μάνου έκανε ολάκερο δίσκο με αυτό το όνομα φενάκη.  Ναι για το long play "Σαν Αφροδίτη" μιλάμε. Αυτό το "σαν" είναι όλα τα λεφτά. Μιας και Αγλαΐα την λένε την κοπέλα!

"Δεν περιγράφω άλλο"! Μια ζωή τα'χω φάει όλα αυτά στη μάπα και έγκωσα!