Η διακόσμηση του μαγαζιού: Γκλίτσες, κουδούνια από πρόβατα, ταγάρια και ψεύτικα παράθυρα, παραπέμπει σε "Γκόλφω". Και πάνω πάνω, δίπλα σχεδόν στο ταβάνι, φωτογραφίες των μεγάλων του λαϊκού μας τραγουδιού. Για να δούμε.

Δεν πάω απροετοίμαστος . Έχει προηγηθεί μια πρόσκληση στον Λάκη, που πήρε και μένα μαζί του για παρέα, στον χώρο που γίνονταν οι πρόβες, στην αίθουσα της ΠΕΜΕΝ στην Μπουμπουλίνας.

Τον Κώστα Νούρο δεν τον ήξερα. Εκεί τον γνώρισα.

Τραγουδιστής και αμανετζής Σμυρναίικων τραγουδιών. Έφυγα απ' τις πρόβες με μια χαρά μέσα μου. Πήρα και λάφυρο το πρόγραμμα με τα τραγούδια της παράστασης.

Σαν γύρισα στο σπίτι έκατσα και άκουσα όλα τα τραγούδια που θα παίζονταν. Τοποθέτησα και τον Κώστα Νούρο, τώρα που τον έμαθα, εκεί που ανήκει. Δίπλα στη Μαρίκα Παπαγκίκα, στον Γιώργο Κατσαρό, στον Αντώνη Νταλγκά, στον Ευάγγελο Σωφρονίου.  Για τέτοιο μέγεθος μιλάμε. Ένοιωσα ασφαλής, έτοιμος και ενημερωμένος.

Εδώ  να πω, ότι μετά την παρουσία μου στις πρόβες, περίμενα την παράσταση με μεγάλη αγωνία και προσμονή.

Η προσμονή παρατάθηκε μιας και η καταιγίδα είχε κάνει καλά την βρωμοδουλειά της. Είχε προκαλέσει απανωτές ζημιές στο δίκτυο της πανάκριβης Δ.Ε.Η, με συνέπεια να μην υπάρχει ρεύμα.

Έτσι αντί να περιμένουμε να σβήσουν τα φώτα, περιμέναμε να ανάψουν!

Όταν επιτέλους τα φώτα άναψαν για να ξανασβήσουν, άρχισε μια μυσταγωγία. 

Να ένας Νούρος στη σκηνή. Και μετά άλλος ένας. Και μετά κι άλλος μέχρι που η παράσταση πλημμυρίστηκε από Νούρους.

Ένα κουιντέτο υπό την διεύθυνση της Ανθής Γουρουντή, που καθότανε στο πιάνο, έδινε τον τόνο και το κλίμα για να εξελιχθεί η παράσταση σε εκκλησίασμα. Δίπλα τους o Τάσος Δερέσκος, το παλικαράκι με τα κρουστά έψελνε και τους αμανέδες.

Η σκηνοθεσία της Χρύσας Καψούλη έβγαλε από τους πρωταγωνιστές  της παράστασης, ότι καλύτερο είχε η κάθε μία και ο κάθε ένας μέσα του. Εκμεταλλεύτηκε τον χώρο του μαγαζιού, μέσα και έξω,  τόσο άρτια που το μαγαζί έμοιαζε με πλατεία που τους χώραγε όλους. Ένα τσούρμο παιδιά, κάθε ηλικίας, μπλέχτηκε με το κοινό, το έκανε συμμέτοχο στη δραματουργία και του έδωσε την δυνατότητα να γίνει μέρος της παράστασης.

Ένας απ' τους Νούρους που πρωταγωνίστησε, ο Τσιμάρας  Τζανάτος, ήταν εξαιρετικός. Είτε όρθιος, είτε ξαπλωμένος, είτε γυμνός, είτε ντυμένος, είτε αρτιμελής είτε λαβωμένος σταυρώθηκε και έδωσε το στίγμα του στην παράσταση. Αντιπαρήλθε και την τρικλοποδιά που του έβαλε μια διακοπή ρεύματος στην μέση ενός μονολόγου του, δείχνοντας τη μεγάλη του εμπειρία, συνεχίζοντας σαν να μη συνέβη τίποτα!

Δίπλα του ισάξιοι πρωταγωνιστές  η Μικαέλα Δανά, η Δήμητρα Μακρυγιάννη και ο Λευτέρης Παπακώστας.

Θα ήταν κρίμα να μείνω στους επιφανείς.

Αν μπορούσα θα ανέφερα κάθε μία και κάθε έναν ξεχωριστά από το σαρανταμελές Πειραϊκό φωνητικό σύνολο Libro Coro, που υπό την καθοδήγηση και προστασία της Ανθής Γουρουντή χρωμάτισαν την παράσταση με ακριβά χρώματα. (Θα τους βρείτε όλους στο πρόγραμμα που παραθέτω).

Ένα τραγούδι της παράστασης είναι το  "Αχ! Μπαρμπουνάρα μου".  Ο Σωστός τίτλος είναι "Νέοι γέροι ψιθυρίζουν", τον οποίο μπροστά στο "Αχ! Μπαρμπουνάρα μου"  τον θεωρώ ξενέρωτο. Μετά τις πρόβες το αναζήτησα και το βρήκα και με τον Γιώργο Κατσαρό και με την Μαρίκα Παπαγκίκα και με την Μαρίκα την Σμυρνιά.

Θα ήταν ιεροσυλία αλλά θα το αποτολμήσω. Η εκδοχή αυτού του τραγουδιού, με την Σταυρούλα Χυτήρη στο σόλο και το Libro Coro να την συνδράμει μου άρεσε πιο πολύ από όλες τις άλλες! Το 'πα και στην ίδια.

Η σοπράνο Χριστίνα Ασημακοπούλου ήταν καθηλωτική, στη άρια που της εμπιστεύτηκε η Ανθή Γουρουντή, καθώς η μουσική και τα λόγια έφερναν την υπογραφή της. Ένα αερικό που με συνεπήρε. Πολύ καλή και στο νανούρισμα. Στο Σμυρναίικο μινόρε που ερμήνευσε η ίδια, θα προτιμούσα κάτι πιο γήινο. Γιατί ο αμανές εκπορεύεται από τα σπλάχνα και όχι απ' το λαρύγγι!

Ακόμα το "Πέραμα" του Γιάννη Μαρκόπουλου και του Γιώργου Χρονά έχει και την δωρικότητα και την θεατρικότητα που απαιτείται, ώστε κάθε άλλη εκδοχή  να υπολείπεται της ατόφιας δημιουργίας.

Με λίγα λόγια ήταν μια εξαιρετική παράσταση, που ευχαρίστως θα την ξαναέβλεπα και κυρίως θα την ξανάκουγα.

Ενθουσιάστηκα. Να το πω καλλίτερα. Καταχάρηκα.

Με δεδομένο ότι ο Κώστας Νούρος μεγάλο μέρος της ζωής του έζησε αλλά και πέθανε στην Κοκκινιά και αφού το έργο επιλέχθηκε να παρουσιαστεί σε ταβέρνες, έπρεπε να επιλεχθεί και μία ταβέρνα στο χώρο που έζησε. Και δεν βρίσκω καλύτερο χώρο από την ταβέρνα "Ιωνικός", του Βαγγέλη, στην Κοκκινιά. Στην ίδια οδό με το σπίτι του Κώστα Νούρου, στην Μητροπολίτου Γερβασίου Γρεβενών. Άσχετα αν η σύγχρονη εκδοχή, που μαρτυράει ότι δεν έχουμε ούτε ιερό ούτε όσιο, την έχει μετονομάσει αυθαίρετα σε Γρεβενών .

Τέλος να ευχαριστήσω όλους τους παράγοντες της παράστασης που μου σύστησαν και μου γνώρισαν το Κώστα Νούρο και να τους διαβεβαιώσω ότι ο κόπος τους δεν πήγε χαμένος!

Αυτά τα ολίγα και γράμματα γνωρίζω.

Μινόρε αμανές  με τον Κώστα Μαρσέλο (Νούρο),

Μπαρμπουνάρα  με την Μαρίκα Παπαγκίκα