- Πώς να μετανοήσω κύριε δικαστικέ, αφού δεν εννόησα!

Τέλος πάντων.  Θα προσπαθήσω.

Κάπου στο 1982 κυκλοφόρησε το καλό περιοδικό "ντέφι". Μες στους συντελεστές του περιοδικού ήταν και ο Άκης Πάνου.

Συνθέτης, στιχουργός, οργανοπαίχτης, οργανοποιός, μα και λογιότατος προσέδιδε στο περιοδικό ιδιαίτερο κύρος. Προσωπικά, στ' άρθρα του Άκη Πάνου προσέτρεχα με το που το έπιανα στα χέρια μου. Συμφωνούσες μαζί του, σε πήγαινε στον ουρανό. Δε συμφωνούσες, τον τάραζες στο ανάθεμα. Ένα όμως δεν μπορούσες να του αρνηθείς.

Την ευχέρεια και την έμπνευση στο γράφειν.

Ολίγον Τσιφόρος, ολίγον Πετρόπουλος και πάρα πολύ Άκης Πάνου, σ' έκανε να θες να ρουφήξεις κάθε του γραμμή. Και να προσθέσεις μες στις δεξιότητες του άλλη μία.

Δεν θυμάμαι αν πρόλαβε το τρίτο τεύχος και τα παράτησε, όπως ο Λαφαζάνης τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Όπως τώρα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α έγινε ΣΥ.ΡΙΖ. έτσι  και τότε το "ντέφι" έγινε ένα απλό περιοδικό.

Δογματικός και ιδιόμορφος κάπου θα διαφώνησε, κάπου δεν πήγαινε το περιοδικό εκεί που ήθελε και την κοπάνησε.(Πως να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά, που λέει κι ο άλλος).

Το περιοδικό συνέχισε την κυκλοφορία του χωρίς αυτόν. Βλέπετε απαρτιζόταν από  μεγάλα ονόματα: Νίκος Ξυδάκης, Στέλιος Ελληνιάδης, Τάσος Φαληρέας,, Γιώργος Κοντογιάννης, Δημήτρης Αρβανίτης, Γιώργος Παπαδάκης, κ.λ.π.

Είχε χάσει όμως το αλατοπίπερό του.

Το όλον ξεκίνησε από μια κουβέντα που άνοιξα  με τον Λάκη και υποσχέθηκα να την μοιραστούμε .

Παρακάτω ένα άρθρο του Άκη Πάνου για καταλάβετε τι εννοώ, αν εννοείτε,  σχετικά με το μπουζούκι και την προσθήκη μιας τέταρτης χορδής που κατά τον Άκη Πάνου το μπαστάρδεψε δημιουργώντας ένα έκτρωμα.