Έχουμε και λέμε λοιπόν: Στις δημοτικές εκλογές του 2014 ψήφισα αβίαστα τη δημοτική παράταξη "Άλλος Δρόμος" και τον Χρήστο Βρεττάκο για Δήμαρχο. Το 2019 ψήφισα τους ίδιους σχεδόν αβίαστα, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Τώρα δεν μου βγήκε αβίαστα, παρόλα που ο δήμος κατάφερε σε αρκετούς τομείς μία κάποια σχετική βελτίωση. Όμως στα τέσσερα αυτά χρόνια έγραψα κάποια άρθρα κριτικής στην Δημ.Αρχή έτσι ώστε το τελικό ισοζύγιο να μην είναι μέσα μου υπέρ της.

Κριτικής βάσει αυτού που είμαι, ως προς το πως αντιλαμβάνομαι την τοπική αυτοδιοικητική πολιτική ζωή και από την μεσαία απόσταση που την παρακολουθώ. Δεν μου βγαίνει επίσης να ψηφίσω κανένα από τους άλλους τρεις συνδυασμούς που παίρνουν μέρος στις εκλογές και γιατί και αυτές έχουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί για την μέτρια κατάσταση που ζήσαμε αυτά τα τέσσερα χρόνια παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλλαν. 

Θα ήθελα πάντως στ'αλήθεια να ξαφνιαστώ ευχάριστα αν οι νέοι Δημοτικοί Σύμβουλοι δημιουργήσουν μία κατάσταση όπου όλα θα γίνονται καλύτερα και όπου μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα θα προκαλεί το ενδιαφέρον όλων και περισσότερων δημοτών ωθώντας τους να συμμετέχουν για το κοινό καλό στη δημόσια τοπική ζωή. Και μάλιστα αν τους προκύψει μία επιθυμία να κυνηγήσουν και προσωπικά και συλλογικά κάποιες κορυφές, πιστεύω ότι αυτό θα είναι πιο πιθανό να συμβεί αν είναι αποτέλεσμα διεργασιών μιας πνευματικότητας που με την ευρύτητά της θα ευνοεί ένα ειλικρινή διάλογο με στόχο τις συνθέσεις.

Κι όταν λέω όλα, εννοώ ως προς την αποτελεσματικότητα των έργων και των υπηρεσιών του δήμου, που η ποιότητά τους θα είναι αισθητά καλύτερη από ότι έχει προηγηθεί και θα καλύπτουν και τομείς που μέχρι τώρα δεν τους είχε αγγίξει.

Εννοώ επίσης πως στη δυναμική της πολιτικής δράσης θα παίζουν ρόλο και οι όποιες αρχές της κάθε παράταξης και όχι μόνο εκείνες οι διαλεκτικές των τεχνητών της εξουσίας που είχαν πάρει το πάνω χέρι ιδιαίτερα στους συνδημότες μας της δημοτικής αρχής, με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζουν λάθη και αμέλιες και ευκολίες και δημαγωγίες και ασυνέπειες, ούτε να έχουν μια δημιουργική σχέση με την αυτοκριτική. Είναι πια ορατό ότι πάνω απ'όλα αυτό που τους απασχόλησε αυτά τα τέσσερα χρόνια ήταν προπάντων η επικοινωνιακή διαχείριση όπου τα συνθήματα και τα μεγάλα λόγια μικρή σχέση είχαν με τις πράξεις τους και που αυτές μικρή σχέση είχαν με τις αρχές τους κι αυτό είναι κάτι που κάνει μπαμ κάθε φορά που το πολιτικό κόστος έπαιξε κυρίαρχο ρόλο στις όποιες αποφάσεις τους.  

Εννοώ επίσης πως θα βρουν τρόπους ώστε να εμπνεύσουν τον κόσμο και να συσχετιστούν μαζί του οργανωτικά ώστε να καταφέρει η πόλη με τους αγώνες των κατοίκων να γίνει ο Δαυίδ απέναντι στον κυβερνητικό Γολιάθ και όχι όπως μέχρι σήμερα που δεν κατάφεραν κάτι τέτοιο. Αυτό δυστυχώς είχε σαν αποτέλεσμα να μην λυθεί από την κυβέρνηση υπέρ μας κανένα από τα προβλήματα που τα είχαν κρίνει ως μεγάλα και σημαντικά. Σ'αυτό το θέμα παίζει πρωτεύοντα ρόλο, ιδιαίτερα όσον αφορά τα μεγάλα προβλήματα, ότι είναι απαραίτητη να έχουν οι παρατάξεις ως προτεραιότητα το συμφέρον της πόλης και όχι το δικό τους. Κι αυτή είναι μια βασική επιλογή ώστε να αρχίσουμε να τις εμπιστευόμαστε. Το δεύτερο κρατούμενο σ'αυτόν τον αγώνα, το ξαναλέμε, είναι η ικανότητά τους να πετύχουν νίκες απέναντι στον ισχυρότατο κυβερνητικό αντίπαλο που η πάγια τακτική του είναι να μην νοιάζεται για την θεραπεία των κακών σπυριών μας. 

Τέλος εννοώ πως η πολιτική συμπεριφορά όλων των συνδυασμών, με προεξέχουσα αυτής της δημ.αρχής που παίζει τον καθοριστικό ρόλο, θα είναι τέτοια που θα τείνει να ενισχύσει στάσεις και σχέσεις με τους δημότες από αυτές που με τις αλήθειες τους θα ενισχύουν την χειραφέτηση των δημοτών και όχι όπως μέχρι σήμερα που ευνοούν την χειραγώγησή τους. Πολιτικές που ευνοούν τον συγκεντρωτισμό και τη λήψη των αποφάσεων από κλειστά κυκλώματα πάντα υπάρχουν και σε όλα τα πεδία και σε όλους θεσμούς και σε όλα τα κράτη και τους οργανισμούς. Στη φάση όμως που διάγει σήμερα όλη η Ευρώπη, τέτοιες πολιτικές που ούτε τη δημοκρατία εμπλουτίζουν, ούτε τη διαφάνεια ευνοούν, ούτε την νομιμότητα σέβονται, ούτε την αλήθεια διαδίδουν, θεωρώ ότι αποτελούν μαύρες σταγόνες που ενισχύουν το δυνατό ρεύμα της ακροδεξιάς και του αυταρχισμού της που σαρώνει.

Όσοι λοιπόν έχουν διαφορετικές προτεραιότητες σύλληψης του κόσμου και οργάνωσης της κοινωνίας δεν θα πρέπει να καλλιεργούν συστηματικά και με συνέπεια ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό πολιτισμό, ανοιχτό, πολυφωνικό, αντιγραφειοκρατικό και δημοκρατικά αλληλέγγυο και ένα ήθος, από αυτόν που δεν επιτρέπει ο οποιοσδήποτε σκοπός να αγιάζει τα μέσα, κάνοντάς τον έτσι ελκυστικό και πειστικό, ιδιαίτερα σε εκείνα τα στρώματα που η τρέχουσα ζωή τους ασφυκτιά από κάθε άποψη; Μιας ζωής σε μια πραγματικότητα που χρόνο με το χρόνο αλλάζει εδώ κάτω με ορμή δίχως όμως να γίνεται πιο εύκολη, φιλική και δίκαια.