Παρασκευή, 10 Απριλίου 2020 20:04

Ε, εσείς οι απ' έξω, τι χαμπάρια;

Επιλέγων ή Συντάκτης 
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(1 Ψήφος)

lakis omar-z-robles-post-hurricane-puerto-rico-1Ω ρε τι πάθαμε!

Ποιός μας μάτιασε ρε παιδιά; Που πάμε; Τι είναι τούτο πάλι, το συνθηματικό ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ, το ευφυώς επιλεγμένο για να ξεγελάει ότι πρόκειται περί μικρής και ανώδυνης άσκησης υπομονής;

Δεν ξέρω αλλά εμένα μου μοιάζει πολύ σαν σχήμα λόγου, "κατ' ευφημισμόν". Δηλαδή αυτό, που αντί να πούμε "ξύδι" λέμε "γλυκάδι", αντί να πούμε Μητροπολίτης Σεραφείμ λέμε ο ...άγιος Πειραιώς.

Γι' αυτό λοιπόν, όταν απ' το πρωί ως το βράδυ ακούω ακατάπαυστα, απ' όλα τα μέσα "μένουμε σπίτι και ξανά - μανά μένουμε σπίτι", αυτό στ' αυτιά τα δικά μου φτάνει αυτομάτως μεταφρασμένο.

Εγώ ακούω:

 Εντέλλεσθε όπως εγκλεισθείτε αυθορμήτως εις τους κοιτώνας σας.

Σας προστάζουμε να απομονωθείτε στους τέσσερις τοίχους σας χωρίς πολλά σούξου - μούξου.

Υποχρεούσθε να κόψετε τα σούρτα - φέρτα πάραυτα έως μηδενισμού.

Μαζευτείτε, έχουμε κρίση υγειονομική, τα περί δικαιωμάτων και ελευθεριών, προς το παρόν ξεχάστε τα.

Έξωθεν ακούω ακόμα:

Κλειδώσου μπάρμπα στο ρημάδι σου και βάστα, δες το σαν ευκαιρία. Διάβασε ποιήματα, μάθε φυσαρμόνικα, μίλα με τον εαυτό σου κι ας ξέρεις ότι σου λέει μαλακίες.

Άκου προσεχτικά τι σε συμβουλεύουν απ' την τι-βι οι δημοφιλέστατοι καλλιτέχνες και μη. Αυτοί ξέρουν. Ξέρουνε πολλά. Ξέρουν απ' όλα.

Άκου τον πρωτοψάλτη Σπύρο Παπαδόπουλο. Άκου την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, άκου την Δανδουλάκη, άκου την Γαλάνη, τον Μπέζο, τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη, τον Αθερίδη, άκου τη Βούλα Πατουλίδου...ναι, η Πατουλίδου είναι. Άκου και την καθηγήτρια του πανεπιστημίου Μαρία Ευθυμίου. Όλοι αυτοί μετατρέψανε το ...κήρυγμα  σε θεατρικό μονόλογο. Όλοι τους, ταπεινοί ήρωες έτοιμοι να κλειστούν στο Μεσολόγγι για τη μεγάλη θυσία.

Τι σου είναι η Τέχνη!

Όμως τι να κάνουμε! Οι διαταγές είναι διαταγές και τις όποιες κρίσεις και διαφωνίες μας, από μέσα μας, πολύ από μέσα μας. Ξεφτίλα ο φόβος!

Εγώ πάντως το 'χω ρίξει στο διάβασμα. Έπεσα με τα μούτρα στην ποίηση που είναι και η μεγάλη μου αδυναμία, κυρίως τα έργα του υπερρεαλισμού. Στα διαλλείματα ξεσπάω βασανίζοντας το υπομονετικό μου μπουζουκάκι.

Αυτές τις μέρες μάλιστα, προσπαθώ για πρώτη μου φορά να συνθέσω ένα τραγούδι . Έχω βρει και το θέμα:

Είναι για έναν άνθρωπο που κάποια στιγμή της ζωής του, νοιώθει όπως  ένοιωσαν ο Αστερίξ και η παρέα του όταν, στ' αλήθεια τούτη τη φορά, τους έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι. 

Υ.Γ. 1

Στους "απ' έξω" που απευθύνεται ο τίτλος τούτου του γραφτού, μην πάει ο νους πως αφορά  αυτούς που βρίσκουν κολπάκια για να παρατείνουν την παραμονή τους έξω, ή αυτούς που η δουλειά τους, τους υποχρεώνει να μένουν έξω δεινοπαθώντας .

Καμία σχέση.

Οι "απ' έξω" είναι τα περιστέρια, τα χελιδόνια, τα σπουργίτια, τα αδέσποτα σκυλιά και  γάτες που δεν τα σακατέψανε ( στειρώσανε! ) ακόμα οι ζωόφιλοι. Είναι οι πεταλούδες, οι σφήκες και όσα άλλα πλάσματα δεν καταφέραμε ακόμα οι άνθρωποι να τα κάνουμε του χεριού μας.

Υ.Γ.2 

"Ε, εσείς οι απ' έξω".  Μονόπρακτο του Ουίλιαμ Σαρογιάν.

Αμερικάνος πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας Αρμένικης καταγωγής. Φρέσνο Καλιφόρνιας,  Αύγουστος 1908 - Μάιος 1981.

Τελευταία τροποποίηση στις Τρίτη, 14 Απριλίου 2020 18:06

Προσθήκη νέου σχολίου

Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση