Μια τάξη, εν τάξει ,

συνθλιμμένη εφηβεία τελειωμένη

Χτυπάει κουδούνι ματώνει ρουθούνι

Μέσα σε γκρίζους τοίχους δίχως ζωή και ήχους

Όλα ρολόι για όσους πρέπει πολίτες-οπλίτες να ετοιμάσουν

Καρπούς τους ώριμους απ΄ το ανθρωπόδεντρο να μάσουν

Άγρια γεράκια στο κλουβί σημαδεμένα

Να στείλουν το μαντάτο προορισμένα

Όλα στη θέση τους μα η καρδιά αλλού

Πτηνό του παραδείσου κι άμα προλάβεις θα το δεις

Πορφυρό να σχίζει τον αιθέρα

Ριπές βροχής αιμάτινες στο παραπέρα

Όλα στη θέση τους μα τα κορμιά αλλού

Χέρια-πτηνά λόγια αγερινά

Μάτια με λάμψη απηνή της αστραπής

Κι άμα προλάβεις θα τη δεις

βέλος να σχίζει τον αγέρα

σπίθες φωτιάς πρωτόγονης στο παραπέρα.

Της Ελένης Ε. Νανοπούλου