Το καλοκαίρι του 490 π.Χ. συνέβη ένα πρωτόγνωρο περιστατικό. Ενώ το στράτευμα των Αθηναίων ήταν παραταγμένο σε απόσταση αναπνοής από το στράτευμα των Περσών στον Μαραθώνα, οι δέκα στρατηγοί που είχαν αναλάβει τη διοίκησή του συσκέπτονταν καθημερινώς και αντάλλασσαν επιχειρήματα γύρω από την τακτική που όφειλαν να ακολουθήσουν. Όποτε προέκυπτε διαφωνία, έθεταν το ζήτημα σε ψηφοφορία. Την κρισιμότερη μάλιστα στιγμή, χωρίστηκαν στη μέση, πέντε με την εκτίμηση ότι έπρεπε να επιτεθούν και πέντε με την εκτίμηση ότι έπρεπε να περιμένουν.
Επρόκειτο για εγγενή αδυναμία τού κατά τα άλλα εξαιρετικά επιτυχημένου δεκαδικού συστήματος που αποτελούσε τη βάση του αθηναϊκού πολιτεύματος. Έτσι κι αλλιώς, το ενδεχόμενο πανστρατιάς, με τους 1.000 άνδρες κάθε μιας από τις 10 φυλές συγκεντρωμένους όλους μαζί στον ίδιο τόπο, και τους δέκα στρατηγούς παρόντες ταυτοχρόνως, ήταν απρόβλεπτο και, όπως αποδείχθηκε, εξαιρετικά σπάνιο, αν όχι μοναδικό.
Πατώντας εδώ θα σας εμφανιστεί ολόκληρο το άρθρο του Δημήτρης Ι. Κυρτάτας, καθηγητή της Ύστερης Αρχαιότητας Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, που δημοσιεύτηκε στο "Θέματα Αρχαιολογίας", τεύχος Μάιος - Αύγουστος, 2017.
Σχόλια
Όλο το άρθρο, πάντως, είναι μια αληθινή αποτύπωση της δημοκρατικής λειτουργίας στην αρχαία Ελλάδα. Δημοκρατία πλήρης, δηλαδή λαϊκή εξουσία, ακόμα και σε καιρό πολέμου. Αποθέωση της δημοκρατίας! Στο κάτω-κάτω, αυτός είναι ο μόνος αξιοπρεπής τρόπος διαβίωσης του ανθρώπου σε μια κοινωνία. Στο -άλλοτε μοναρχικό κι άλλοτε ολιγαρχικό- σκοτάδι που επικρατεί από τότε μέχρι σήμερα, ας συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε -έστω και φαινομενικά- κληρονόμοι μιας τέτοιας λαμπρής περιουσίας. Ας την μάθουμε τουλάχιστον....
Τροφοδοσία RSS για τα σχόλια αυτού του άρθρου.