Από μικρός μου είχες πει πως το "δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις" δεν σ' άφηνε σε ησυχία. Με τίποτα δεν ήθελες να βρισκόταν κάποιος και για μια σειρά πράξεών σου να σου πέταγε κατάμουτρα αυτό με το δάσκαλο. Και μόνο που το σκεφτόσουνα, ντρεπόσουνα.

Όταν μεγάλωσες αρκετά και μπορούσες να σκεφτείς από μόνο σου δυο τρία πράματα, με είχες ρωτήσει πως γίνεται μ'αυτά που όταν ήμαστε μικροί μας κατσικώνονται δίχως την άδεια μας; Γιατί αυτό με το δάσκαλο, προφανώς, μου είχες πει, ότι δεν το επέλεξες. Για λόγους απροσδιόριστους αυτό επέλεξε εσένα. Κι όταν το ψείρισες κι άλλο, διαπίστωσες πως αν ήσουν νέος ίσως να εύρισκες τη δύναμη και να έφερνες εις πέρας κάποιες οικολογικές επιλογές, όπως τα κατάφερε η όμορφη για πολλούς, Νεοϋορκέζα.

Δεν ξέρω αν θυμάσαι ένα βράδυ που γυρίσαμε σπίτι με τα πόδια από τον Πειραιά, που κάποια στιγμή σου είπα, πως σε ένα περιβάλλον φιλικό στα οικολογικά ίσως να κέρδιζες κι εσύ το στοίχημα για μια ζωή δίχως πλαστικά. Κι αυτό γιατί έχω διακρίνει, συνέχισα, ότι σε χαρακτηρίζει μία ισχυρή προδιάθεση για αφοσίωση. Έτσι είναι, μου είπες και μάλλον είναι επειδή είμαι ταύρος. Αλλά ταυτόχρονα αυτό το δένδρο της αφοσίωσης που αγγίζει τα όρια του κολλήματος, το ροκανίζει μια ασυνείδητη δύναμη για απιστία. Από μικρός, όσο ήθελα να πιστέψω σε ιδέες και αξίες, τόσο μου ήταν αδύνατο να το καταφέρω. Αλλά συχνά μου συνέβαινε άνετα το ανάποδο. Πίστευα εύκολα σε πρόσωπα, ενώ γνώριζα πως αυτό θα μου άνοιγε πληγές, γιατί μου ήταν αδύνατο να προφυλαχτώ.

Αρκετά περιαυτολόγησες, ε; Νομίζω ότι έχουμε ξεφύγει από το θέμα μας, που είναι η 23χρονη Λόρεν Σίγνκερ. Συμφωνώ. Να πούμε κατ'αρχήν, πως τέτοιες ιστορίες μας αρέσουν, πως μας διεγείρουν αυτά τα προσωπικά στοιχήματα, ακόμα κι όταν οι παίκτες στο τέλος δεν τα κερδίζουν. Προσωπικά μου θυμίζουν τον Δικαιόπολη του Αριστοφάνη, που έκανε με τους εχθρούς μονάχος του ειρήνη, βάζοντας το κεφαλάκι του πάνω στον πάγκο του χασάπη.

Το άλλο είναι πως η ιστορία αυτή στις λεπτομέρειές της μας φάνηκε υπερβολική. Αλλά βαρεθήκαμε να το ψάξουμε και να διασταυρώσουμε στοιχεία. Την δεχτήκαμε όπως είναι, γιατί το μήνυμα που διαδίδει πιστεύουμε ότι είναι ισχυρό και ότι ενισχύει την καλή πλευρά κάποιων ανθρώπων. Ναι, εν δυνάμει η ιστοριούλα αυτή μπορεί να εμπνεύσει.

Δυο ερώτησεις μόνο έχουμε. Θα θέλαμε να μάθουμε στο περίπου, από τι είδους οικογένεια ξεφύτρωσε αυτό το φυντάνι, από ποια σχολικά περιβάλλοντα διαποτίστηκε και αν διαπληκτίστηκε ποτέ μ'αυτά και με τους φίλους της. Και τι σημαίνει crowdfunding (λέξη που εμφανίζεται μέσα στο άρθρο). Λοιπόν,  

η Λόρεν Σίγνκερ είναι μια νεαρή γυναίκα όπως όλες οι άλλες. Με μια διαφορά. Στο σπίτι της δεν υπάρχει κάδος απορριμάτων, ούτε πλαστική σακούλα, ούτε πλαστικό ο,τιδήποτε. Αυτή η Αμερικανίδα κατόρθωσε να μην κάνει ούτε ένα σκουπίδι, όχι γιατί τα πετάει από το παράθυρο αλλά γιατί αποφάσισε να μην αγοράσει ποτέ πια προϊόντα που είναι συσκευασμένα με πλαστικό. Το στοίχημα είναι δύσκολο και θα μπορούσε να κρατήσει μόνο για λίγες ημέρες, αλλά η Λόρεν Σίνγκερ το κατάφερε για δύο χρόνια!
Ωστόσο, η νεαρή γυναίκα δε ζει στην έρημο του Τέξας ή σε δάσος του Ορεγκον σαν χίππις που τρέφεται με ρίζες. Αντίθετα, αυτά τα δύο χρόνια έζησε στη Νέα Υόρκη, τον ναό της κατανάλωσης, όπου το πλαστικό βρίσκεται παντού.

Ολα άρχισαν το τέλος του 2012. Εκείνη την εποχή η Λόρεν είναι φοιτήτρια Περιβαλλοντολογίας. Συμμετέχει σε κάποιες διαδηλώσεις εναντίον των μεγάλων βιομηχανιών πετρελαίου, έχει κάποια συμμετοχή σε ορισμένες διαλέξεις για την Οικολογία, αλλά τίποτα περισσότερο.

«Στο μάθημα υπήρχε μια συμφοιτήτρια η οποία ερχόταν πάντα με μια πλαστική τσάντα, στην οποία υπήρχε ένα πλαστικό κουτί γεμάτο τρόφιμα, ένα μπουκάλι πλαστικό με νερό, σακουλάκια πλαστικά και ένα πακέτο τσιπς», δήλωσε η Λόρεν στο σάιτ Collectivity.
«Μετά από ορισμένα μαθήματα, την παρακολουθούσα που πέταγε τα σκουπίδια στο καλάθι. Θύμωσα, αγρίεψα. Αλλά δεν έλεγα κάτι, δεν έκανα τίποτα» προσθέτει.
Ως την ημέρα που ανοίγει το ψυγείο της για να ετοιμάσει το φαγητό και συνειδητοποιεί ότι όλα τα προϊόντα είναι συσκευασμένα σε πλαστικά.«Ποιά είμουν εγώ που ήθελα να δώσω και μαθήματα; Εκείνη τη στιγμή αποφάσισα πραγματικά να αποβάλλω εντελώς το πλαστικό από τη ζωή μου».

Για να το πετύχει, η νεαρή κοπέλα, έπρεπε να κάνει μερικές εφευρέσεις. Άρχισε, εν πρώτοις, δημιουργώντας το δικό της αποσμητικό, τη δική της οδοντόκρεμα και τη δική της οδοντόβουρτσα από ξύλο μπαμπού. Για να βρει ιδέες, έψαξε σε μπλογκ ανακύκλωσης. Πολύ γρήγορα, εγκαταλείπει τη δουλειά της και προωθεί το δικό της απορρυπαντικό που βασίζεται σε προϊόντα 100% φυσικά. Το προϊόν γνωρίζει τρομερή επιτυχία και το κατορθώσει μέσω εκστρατείας  crowdfunding στο ίντερνετ από την οποία μαζεύει 10.000 δολάρια σε δύο ημέρες.

Σιγά-σιγά αυτή η δραστηριότητα γίνεται η δουλειά της. Ταυτόχρονα η νεαρή κοπέλα συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο ότι μπορεί να κάνει και τρομερές οικονομίες. «Αγοράζω λιγότερα πράγματα, μόνο όσα χρειάζομαι, τρώω καλύτερα. Σήμερα προσέχω πολύ, αγοράζω λίγο και εξοικονομώ περίπου 100 δολάρια την εβδομάδα σε σχέση με αυτά που ξόδευα πριν από τρία χρόνια» δηλώνει.

Η Λόρεν θεωρείται σήμερα διάσημη για τα μηδέν σκουπίδια που παράγει. Έχει στην κατοχή της το μπλογκ  TrashisforTossers, στο οποίο παρέχει όλες τις συμβουλές που χρειάζεται κάποιος να ζει χωρίς να παράγει (πολλά) σκουπίδια. Η ίδια η Λόρεν κατόρθωσε να βάλει όλα τα σκουπίδια που δημιούργησε επί δύο χρόνια σε ένα γυάλινο μπουκάλι από αγγουράκια!

Πηγή:  iefimerida.gr