ΦωτεινόΣέπιαΣκοτεινόΜεγέθυνση (+)Σμίκρυνση (-)Χωρίς σχόλιαΜε σχόλιαΠιο στενόΠιο φαρδύ
Πέμπτη, 04 Μαρτίου 2021 11:21

Ο "αόρατος" κόσμος του λιμανιού του Πειραιά, του Nikitas Kanakis, από το fb

Επιλέγουσα ή Συντάκτρια 
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(1 Ψήφος)

fb31Ο χρήστης  

Nikitas Kanakis

  υποστηρίζει  

Médecins du Monde Greece - Γιατροί του Κόσμου

 

«…Όλα μπορείς να τα κάνεις στον Πειραιά, όλα εκτός από ένα, να κάνεις τον ζόρικο…», Διονύσης Χαριτόπουλος
Το λιμάνι. Που μόλις νυχτώνει γεμίζει με έναν άλλο κόσμο, άφαντο το πρωί.
Που ζει –για την ακρίβεια επιβιώνει- στο απόλυτο περιθώριο της κοινωνίας. Έναν “αόρατο κόσμο”. Που δεν τον ξέρουμε, επιλέγουμε να μην τον βλέπουμε, και φυσικά δεν τον καταλαβαίνουμε. Έναν μικρόκοσμο με πολλή βία, σκληρότητα, αδικία, απόλυτη φτώχεια, Αλλά και επινοητικότητα, καπατσοσύνη και στιγμές απρόσμενης ανθρωπιάς. Ένα κόσμο που λες και ξεπήδησε από την γραφίδα του George Orwell στην εμβληματική αυτοβιογραφία των χρόνων που έζησε άστεγος.
 Είναι σκληρό και δύσκολο να επιβιώνεις στο δρόμο. Γιατί στο δρόμο επιβιώνεις, δε ζεις.
Αν επιχειρήσεις να πάς με διάθεση ειδικού και με ύφος σωτήρα θα βρείς τοίχο. Αδιαπέραστο.
Μόνο αν τολμήσεις να καταδυθείς χωρίς ηθικισμούς και κηρύγματα και με διάθεση να ακούσεις, να καταλάβεις πραγματικά, θα σου ανοιχθεί η “πόρτα”. Και εγώ σε αυτό στάθηκα πολύ τυχερός
Η έμφυτη τάση μου να είμαι και “ του σαλονιού και του λιμανιού”, να ανοίγω κουβέντα παντού και από το τίποτα, η δυνατότητα μου χάρη στους Γιατρούς του Κόσμου να είμαι χρήσιμος, μου άνοιξαν πολλές καρδιές. Ακόμα και τις πιο απροσπέλαστες.
Από όλα έχει ο μπαξές σε αυτές τις παράταιρες φιλίες του δρόμου.
Άστεγοι, πένητες, ρακένδυτοι, άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια, που κοιμούνται σε χαλάσματα, αλλά και ψυχικά ασθενείς, αλκοολικοί, χρήστες, πόρνες, μικρονταβαντζήδες, φτωχοπρόδρομοι, αλήτες. Με ξέρουν και τους ξέρω. Με το μικρό τους όνομα. Με σέβονται γιατί τους σέβομαι. Γιατί ακούω χωρίς να κρίνω και να ηθικολογώ. Γιατί δεν θέλω ντέ και καλέ να τους φέρω στον ίσιο δρόμο Γι’αυτό και με εμπιστεύονται Και έχουν μοιραστεί μαζί μου και μου έχουν δείξει, με αναπάντεχη ειλικρίνεια, πράγματα που και δύο ζωές να διάβαζα ακαδημαϊκές αναλύσεις, δεν θα τα καταλάβαινα ποτέ . Αν ξέρω πέντε πράγματα για το δρόμο σε αυτούς το οφείλω.
Ιστορίες απίθανες που ξεπερνούν και την μεγαλύτερη φαντασία. Ιστορίες σκληρότητας, βίας, απύθμενης αδικίας μα συνάμα και άλλες απίστευτης τρυφερότητας, αγάπης, αλληλεγγύης. Εξομολογήσεις που και να προσπαθήσεις να τις διηγηθείς δύσκολο πολύ σε πιστέψουν. Βγαλμένες λες κατεύθειαν από τις σελίδες του Κάρολου Ντίκενς. Διηγήσεις που σε κάνουν να εκτιμάς - λίγα πολλά δεν έχει σημασία- αυτά που έχεις. Και που σε κάνουν με έναν δύσκολο τρόπο να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος
Αν μη τι άλλο - ναι τώρα το ξέρω- το λιμάνι έχει μια μεγάλη καρδιά!
υ.γ.1 Οι οδηγίες της εβδομάδας. Τα φάρμακα που χρωστούσαμε.Το σλιπιμπάγκ που έλειπε. Τα ειδικά σκεπάσματα για το κρύο. Ένα ζευγάρι γερά αρβυλάκια. Ένα καυτό ποτήρι τσάι, μια ζεστή τυρόπιτα
Η κουβέντα που είχε μείνει στη μέση...
υ.γ.2 Να το ξέρετε. Είναι όμορφο να είσαι γιατρός. Γιατρός του Κόσμου. Όλου του κόσμου...
υ.γ.3 Και μια και το έφερε η κουβέντα. Διαβάστε τους "Πειραιώτες" του Χαριτόπουλου. Ένα μικρό διαμάντι…
Τελευταία τροποποίηση στις Παρασκευή, 05 Μαρτίου 2021 20:55
Κατηγορία Άρθρα άλλων που μας άρεσαν
Ελένη Ε. Νανοπούλου

Τελευταία άρθρα από τον/την Ελένη Ε. Νανοπούλου

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « «Δεν ήθελα να γεράσω ξέροντας ότι δεν τόλμησα» Οι φίλοι μου ξέρουν καλά ότι δεν πολυενδιαφέρομαι γιά ρούχα, του Yorgos Kyriakopoulos, από το fb »

Προσθήκη νέου σχολίου

Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση

επιστροφή στην κορυφή