Σ.Δ Η άνοδος της ακροδεξιάς σχεδόν σε όλα τα κράτη της Ε.Ε είναι πολύ πιθανόν να βάζει σε κίνηση μία κατάσταση που την εκφράζει η φράση του Σοφοκλή "ενός κακού μύρια έπονται". Αυτό η Ιστορία μου το ψιθύρισε. Για να φρενάρει αυτή η άνοδος και να ξεκινήσει η αντίστροφη πορεία απαραίτητη προϋπόθεση είναι να ψαχτούν εις βάθος όλες εκείνες οι δυνάμεις του κέντρου και της δεξιάς, και να συζητήσουν με τον κόσμο. Ίσως τότε καταφέρουν να αλλάξουν την υπέρ των εχόντων και κατεχόντων πολιτική τους, τα χλωμά πρόσωπα που την προωθούν, την αυταρχική σχέση τους με τον κόσμο και το άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στα ισχυρά και τα αδύνατα κράτη της Ε.Ε . Αυτό που είναι προφανές είναι ότι στην πολιτική αυτών των συστημικών δυνάμεων οφείλεται σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό η άνοδος της ακοροδεξιάς και της αποχής σε αυτές τις εκλογές. Το ίδιο είναι ανάγκη να το κάνουν και οι αριστερές και οικολογικές δυνάμεις που δεν κατάφεραν να εμπνεύσουν και να πείσουν τα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία από τις πολιτικές στην Ε.Ε, με αποτέλεσμα να απέχουν ή να στρέφονται στους ακροδεξιούς σχηματισμούς. Μία καλή γνώμη για κάποιες απαραίτητες αλλαγές στην Ε.Ε, του Yorgos Kyriakopoulos, στο fb
Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ψηφίζουν στις ευρωεκλογές με περίεργα κριτήρια. Αυτά με τη σειρά τους δείχνουν ότι κανείς Ευρωπαίος δεν πιστεύει στην κυβερνησιμότητα της Ένωσης ή στον παγκόσμιο ρόλο της. Και γιατί να πιστεύει σε ένα τέτοιο συνονθύλευμα που σαμποτάρεται από τα ίδια τα μέλη του, που υπερασπίζεται κάποιες αρχές μεν, αλλά τις πνίγει έπειτα στην γραφειοκρατία, την πολυπλοκότητα, τα κακώς νοούμενα εθνικά συμφέροντα και την κακομαθημένη αντίληψη ότι υπάρχει η Αμερική για να μας υπερασπίζεται αμυντικά και το ένδοξο Ευρωπαϊκό παρελθόν γιά να μας κρατάει στην οικονομική κορυφή του κόσμου, ανέπαφους από τις Κίνες, τις Ινδίες, τους μισαλλόδοξους πετρελαιάδες του Κόλπου, το αθέμιτο διεθνές εμπόριο της Λ.Αμερικής και της ΝΑ Ασίας, τους διεφθαρμένους Ρώσους ολιγάρχες και το πυρηνικό πιόνι τους κλπ κλπ. Και όσο σκουραίνουν τα πράγματα και οι περισσότεροι Ευρωπαίοι νιώθουν στο πετσί τους την μιζέρια της ανάγκης, τόσο καταφεύγουν σε άρρωστες λύσεις (που θα αποδειχτούν σύντομα τραγικές), αντί να στρώσουν τον κώλο τους (1) να αναδείξουν ικανές ηγεσίες και (2) να απαιτήσουν αναμόρφωση του εκτρώματος. Ο Μακρόν θεωρήθηκε γραφικός, τόσο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, όσο και από τους ίδιους τους συμπολίτες του. Όχι γιατί δεν συμφωνούν με τα κουδουνάκια κινδύνου που χτύπησε, όσο γιατί δεν ενδιαφέρονται να τα σκεφτούν. Προτεραιότητα έχει το σήμερα, όταν ρωτάς ψηφοφόρους. Δικαίως ή αδίκως. Καθόλου το αύριο.
Πιστεύω ότι η ΕΕ δεν έχει μέλλον, αν δεν αλλάξει σε ομοσπονδιακή Ένωση. Στην πράξη, όχι στα λόγια. Κι αυτό απαιτεί πρωτίστως δύο πράγματα : (1) να αποβληθούν τα μέλη που δεν επιθυμούν να μείνουν στο καράβι, ιδίως στην Ανατολική Ευρώπη, και (2) τα Ευρωπαϊκά δημοκρατικά όργανα να αναδεικνύονται σε δύο γύρους εκλογών, έναν εθνικό και αντιπροσωπευτικό, όπως τώρα, και έναν πανευρωπαϊκό, ο οποίος θα έχει τουλάχιστον το 50% των Ευρωβουλευτών να εκλέγονται με κριτήρια Ευρωπαϊκών ενώσεων κομμάτων και ένα σύστημα ενισχυμένης αναλογικής. Ξέρετε εσείς άλλη μεγάλη δύναμη στον κόσμο που να κυβερνάται με απλή αναλογική και τοπικά κριτήρια? Ας είμαστε ρεαλιστές.
