Χωρίς ουσιαστικά μέτρα προστασίας – Εγκληματική αδιαφορία 

 Στο διάστημα των εννέα μηνών από την εκδήλωση της πανδημίας,  η κυβέρνηση αντιμετώπισε την υγειονομική κρίση και την ασφαλή παρουσία μαθητών/τριών και εκπαιδευτικών στα σχολεία με εγκληματική αδιαφορία. Αγνόησε τα αιτήματα και τις προτάσεις του εκπαιδευτικού κινήματος και των ομοσπονδιών των εκπαιδευτικών και ολόκληρης της εκπαιδευτικής κοινότητας, αρνούμενη πεισματικά να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις που απαιτούνται   ώστε αυτά  να λειτουργήσουν με όρους ασφάλειας για μαθητές και εκπαιδευτικούς και να προστατευθεί το μορφωτικό δικαίωμα και αγαθό για τη νέα γενιά. Δεν πήρε ούτε ένα μέτρο για αραίωση των μαθητών ανά τμήμα, δεν προχώρησε σε προσλήψεις του απαραίτητου προσωπικού καθαριότητας για την κάλυψη των αυξημένων αναγκών, δεν ενίσχυσε τα σχολεία με υγειονομικό υλικό προστασίας, δεν προχώρησε σε ένα σχέδιο επιδημιολογικής επιτήρησης με μαζικά, στοχευμένα κι επαναλαμβανόμενα τεστ.   

Μεσούσης της πανδημίας η κυβέρνηση μείωσε κατά 572 εκατομμύρια τον προϋπολογισμό για την υγεία, αλλά μείωσε και αυτόν της παιδείας  κατά 6 εκατομμύρια, επιπλέον από τα άλλα 125 εκατομμύρια που «έφαγε» από τον περσινό προϋπολογισμό. Τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών απεικονίζουν οι υψηλοί αρνητικοί στατιστικοί δείκτες της πανδημίας στην Ελλάδα, στις πρώτες θέσεις της ΕΕ-27 και ανεβαίνουν. Η Ελλάδα με 47% μικρότερη θετικότητα στα δείγματα μεταξύ των χωρών της ΕΕ-27, εμφανίζει 38% περισσότερους θανάτους.

Οι όροι για ασφαλή σχολεία

Το άνοιγμα των σχολείων αφορά όλη την κοινωνία και πρέπει να γίνει με όλες τις προϋποθέσεις για την προστασία της υγείας της εκπαιδευτικής κοινότητας και των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών, με ζωντανή εκπαίδευση ως τη μόνη πραγματική εκπαιδευτική διαδικασία.   

Προτάσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας

• Μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα με τη δημιουργία ολιγομελών τμημάτων έως 15 μαθητές με τα απαράιτητα τετραγωνικά στην αίθουσα, για τα πρωινά και απογευματινά τμήματα (που συγχρωτίζονται μαθητές διαφορετικών τμημάτων) αλλά και για τον περιορισμό μετακίνησης εκπαιδευτικών σε πολλά σχολεία.   
• Μόνιμοι μαζικοί διορισμοί εκπαιδευτικών για την κάλυψη όλων των αναγκών   
• Διορισμοί – προσλήψεις του αναγκαίου προσωπικού καθαριότητας για κάλυψη όλου του ωραρίου λειτουργίας των σχολείων.   
• Παροχή του απαραίτητου υγειονομικού υλικού στα σχολεία.   
• Μείωση – αναδιάταξη της ύλης   
• Ανακοίνωση έγκυρων και αξιόπιστων επιστημονικών στοιχείων για τη διάδοση του ιού ώστε ο φόβος να απαντηθεί με επιστημονικά δεδομένα,   
• Οργάνωση σχεδίου επιδημιολογικής επιτήρησης με στοχευμένα και επαναλαμβανόμενα δωρεάν μαζικά τεστ σε μαθητές/τριες και εκπαιδευτικούς.   
• Μαζικός εμβολιασμός των εκπαιδευτικών κατά προτεραιότητα, ως αναγκαίο μέτρο για την ασφαλή λειτουργία των σχολείων και την προστασία όλων των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας  σε συνθήκες πανδημίας.   
• Σχολιατρική υπηρεσία για ιχνηλάτηση και παρακολούθηση των κρουσμάτων στα σχολεία.   
• Να ανοίξουν οι κατηγορίες ευπαθών ομάδων που δικαιούνται άδεια.   
• Ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας.   

Άνοιγμα με ορυμαγδό αντιεκπαιδευτικών μέτρων

Με το άνοιγμα των σχολείων τίποτα δε θα είναι, όπως παλιά. Με ορυμαγδό αντιεκπαιδετικών μέτρων κυβέρνηση και ΥΠΑΙΘ επιδιώκουν να διαμορφώσουν μια «κανονικότητα» για ένα σχολείο ακόμα πιο αυταρχικό και ταξικό. Εν αρχή η αξιολόγηση των μαθητών με τα σχολεία κλειστά, εξυπηρετεί την πολιτική επιδίωξη να καθιερωθεί η τηλεκπαίδευση ως κανονική εκπαίδευση, ώστε να βρίσκεται στη διάθεση του κράτους, που θα τη χρησιμοποιεί κατά το δοκούν σε βάρος των πιο αποκλεισμένων κοινωνικά στρωμάτων του πληθυσμού, στα οποία συμπεριλαμβάνονται φυσικά και οι δικές μας μικρές νησιωτικές κοινωνίες.    

Παράλληλα η θεσμοθέτηση της τράπεζας θεμάτων στο ΓΕΛ εντείνει τους ταξικούς φραγμούς για τους φτωχότερους μαθητές. Το ίδιο ακριβώς όμως γίνεται και στο ΕΠΑΛ. Τα παιδιά θα εξωθούνται κατευθείαν στα νέα μεταγυμνασιακά ιδιωτικά ΙΕΚ. Το λύκειο, γενικό και επαγγελματικό, εκκαθαρίζεται από μαθητές και μαθήτριες.
Οι βάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ είναι μηχανισμός παραγωγής 20.000 δυνητικών πελατών και πελατισσών ετησίως για τα ιδιωτικά κολέγια.    

Παράλληλα και το ΥΠΑΙΘ επιδιώκει να βάλει μπρος και τις  διαδικασίες αυτοαξιολόγησης/αξιολόγησης. Η αξιολόγηση, όχι μόνο δεν είναι «αθώα», αλλά όπου και αν εφαρμόστηκε και παρά την επένδυση με χίλιες δυο «αθώες» έννοιες συνδέθηκε με ένα ασφυκτικό σύστημα αξιολόγησης που αποτελεί κεντρικό μηχανισμό ανατροπής εργασιακών σχέσεων, ιδεολογικής χειραγώγησης και κατηγοριοποίησης σχολείων εκπαιδευτικών και μαθητών, εργαλείο βαθμολογικής- μισθολογικής καθήλωσης και απολύσεων.    

Όλα αυτά διαμορφώνουν ένα εκρηκτικό κλίμα που αργά ή γρήγορα θα τροφοδοτήσει εντάσεις και συγκρούσεις. Εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς έχουν κάθε λόγο και καθήκον να αναπτύξουν διεκδικητικούς αγώνες για την προστασία του δημόσιου σχολείου για όλους χωρίς φραγμούς και διακρίσεις που να διαμορφώνει ελεύθερους και σκεπτόμενους ανθρώπους.    

Γιώργος Κ. Καββαδίας – drepani.gr (argyrades.gr)