Ο καταξιωμένος εικαστικός καλλιτέχνης με οδηγό τις μνήμες του από την παιδική και νεανική του ηλικία, τότε που γοητευμένος ανακάλυπτε τον κόσμο του σινεμά , δημιούργησε μια νέα σειρά έργων, όπου η σκοτεινή αίθουσα, το φως της μεγάλης οθόνης, οι σταρ του Χόλιγουντ, αυτός ο ίδιος ο κινηματογράφος αναδεικνύεται στο μεγάλο πρωταγωνιστή της δουλειάς.

Στην έκθεση «Σινεμά ο Απόλλων» ο Φραγκίσκος Δουκάκης παρουσιάζει 17 έργα αφηγήσεις λάδια σε μουσαμά:«Το θέμα της έκθεσης από μόνο του με οδήγησε σε έργα μεγάλων & μεσαίων διαστάσεων», λέει ο Φραγκίσκος Δουκάκης και συνεχίζει:

"Μετά το «Τοπίο της Σ.Ε.Κ»  ο "κινηματογράφος ΑΠΟΛΛΩΝ"* μου έδινε ένα άλλο διαφορετικό ερέθισμα. Η δουλειά μου αυτή  σε συνδυασμό με την  επέκταση της ζωγραφικής μου φόρμας  είναι ένα ταξίδι της μνήμης μου πίσω στα υστεροπαιδικά  χρόνια μέσα από τον  λαμπερό και συνάμα μαγικό κόσμο του Σινεμά".

"Εδώ είχα να δώσω μια διαφορετική ατμόσφαιρα. Το εσωτερικό του σινεμά, με την βελούδινη αίσθηση, το χαμηλό φωτισμό και την υποβολή που σου διοχετεύει  η αίθουσα, έρχονται σε εκ διαμέτρου αντίθεση με  την φωτεινή εικόνα.
Η οθόνη σαν πηγή φωτός, παρουσιάζεται  λαμπερή και επίπεδη, άρρηκτα δεμένη με τον γύρω χώρο του κινηματογράφου  που είναι σκιερός και ανάγλυφος".

Τι ήταν όμως αυτό που έκανε τον καλλιτέχνη να ασχοληθεί ειδικά με τον κινηματογράφο ΑΠΟΛΛΩΝΑ; «Υπήρχαν και άλλοι κινηματογράφοι γύρω, αλλά ξεχώρισα τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ για αρκετούς λόγους», σημειώνει ο Φραγκίσκος Δουκάκης στον πρόλογο του στον κατάλογο της έκθεσης. «Πρώτα-πρώτα ήταν ο πιο λαμπρός, έφερνε πάντα  τις καλύτερες ταινίες, και είχε  το όνομα της περιοχής. Και το κυριότερο είναι πάνω από 25 χρόνια κλειστός χωρίς να κατεδαφιστεί, ίσως περίμενε να τον ζωγραφίσω…»

Και οι μνήμες πως ανασύρθηκαν; "Στις  συνεχείς διαδρομές μου όταν ζωγράφιζα το «Τοπίο της Σ.Ε.Κ»  περνούσα απ΄ έξω και αντίκριζα τις  κλειστές πόρτες. Μόνο η μαρκίζα στέκει εκεί να θυμίζει σε κάποιους  την αίγλη που είχε παλιά. Το εσωτερικό του δεν το θυμάμαι καλά, οι παιδικές μου μνήμες μπερδεύονται με την σιωπηλή ομορφιά του χώρου όπου μέσα σε αυτόν  οι φιγούρες των ανθρώπων έπαιρναν  άλλη υπόσταση, ήταν  κάτι  σαν εκπλήξεις".

"Όλα αυτά όμως είναι για λογοτέχνες, στην ζωγραφική μου χρειάζομαι κάτι  το υπαρκτό για να δημιουργήσω. Στηρίχτηκα έτσι στους κινηματογράφους ΠΑΛΛΑΣ (Παγκράτι), ΖΕΦΥΡΟ ( Άνω Πετράλωνα) και ΣΙΝΕΑΚ (Πειραιά) τους οποίους ονόμασα ΑΠΟΛΛΩΝ".

"Πήρα στοιχεία από τα εσωτερικά και εξωτερικά τους τα οποία διαφοροποιώντας τα έφτιαξα το δικό μου σινεμά  ΑΠΟΛΛΩΝ. Το ζωγράφισα τοποθετώντας το σε ένα πεδίο ελεύθερο από χρόνο και τόπο. Στα έργα που παρουσιάζω, η γοητεία των ηθοποιών, τα φώτα, τα βελούδινα εσωτερικά, η ομορφιά της ανθρώπινης παρουσίας, οι γιγαντοαφίσες, όλα αυτά συνθέτουν τον κινηματογράφο  ΑΠΟΛΛΩΝΑ», καταλήγει ο ζωγράφος.

Τοποθεσία: Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Φίλωνος 29, Πειραιάς
Ημερομηνία: Εγκαίνια 22 Απριλίου 8.00 μ.μ. 
Επίσημα εγκαίνια: Κυριακή 26 Απριλίου 2015, 12.00 - 14.00, με ξενάγηση απο τον καλλιτέχνη
Διάρκεια έκθεσης: 22 Απριλίου – 10 Μαΐου 2015 
Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά 11.00 π.μ–2.00μ.μ. και 6.00-10.00 μ.μ., Σάββατο- Κυριακή 10.00  π.μ. – 2.00μ.μ.

Πηγή:  culturenow.gr

Για ψαγμένους και για ψαχτήρια: Η Ελένη Μπίστικα στην Καθημερινή στις 24.4, με το άρθρο της «Σινεμά ο Απόλλων», ο δικός του «Απόλλων», ξαναζεί και μας περιμένει στην ατομική έκθεση ζωγραφικής του Φραγκίσκου Δουκάκη" (  εδώ ), έκανε μια καλή παρουσίαση / προσέγγιση της έκθεσης αυτής. 

Τι θυμηθήκαμε; Τον Μάικλ Δουκάκη, κυβερνήτη της Μασαχουσσέτης και υπόψηφιο πρόεδρο των Δημοκρατικών. Στις εκλογές του 1988 και λίγο πριν την ημέρα ης κάλπης ήταν το δημοσκοπικό φαβορί να εκλεγεί. Θα ήταν ο πρώτος ελληνοαμερικανός πρόεδρος των Η.Π.Α. Μα δυστυχώς την πάτησε αγρίως σε μια συνέντευξή του, όταν ρωτήθηκε πως θα αντιδρούσε, αυτός ο υπέρμαχος των μεταναστών και των κοινωνικά αποκλεισμένων, αν συναντούσε στο σπίτι του ένα κάθαρμα να το κλέβει. Έχασε τις εκλογές από τον Τζώρτζ Μπους. Ξάδελφη του Δουκάκη είναι η Ολυμπία, καλή καρατερίστρια ηθοποιός του Χόλυγουντ.   

Βιογραφικό: Φραγκίσκος Δουκάκης. Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 10/12/1956. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών το διάστημα 1984 – 1989. Στο πρώτο έτος (προκαταρκτικό) είχε δάσκαλο  τον Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη.  Μετά συνέχισε στο εργαστήρι του Π. Τέτση  από όπου αποφοίτησε με άριστα.

Έχει πάρει μέρος σε γνωστές ομαδικές εκθέσεις όπως: Έκθεση Αποφοίτων, Εθνική  Πινακοθήκη, 1990, Απόφοιτοι 1986-1990, μουσείο Terriade, 1991, Χρώματα ψυχής, Γκαλερί Αργώ, 2003, Ζωγραφικές συγγένειες, Αίθουσα Σκουφά 2003, Ορίζοντες, Δημοτική Πινακοθήκη  Πειραιά (Παλαιό Ταχυδρομείο), 2011.

Ατομικές Εκθέσεις: 1993 Αγκάθι , 2000 Έκφραση, 2002 Αγκάθι,  2011 Αγκάθι,

2014 Πολιτιστικό Κέντρο δήμου Αθηναίων, "Μελίνα Μερκούρη".

Έργα του υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές συλλογές καθώς και στο υπουργείο Πολιτισμού.

* Η φωτογραφία είναι του κινηματογράφου Απόλλωνα - που μάλιστα είναι δύο, χειμερινός και θερινός. Εξακολουθούν να βρίσκονται όρθιοι στη θέση τους επί της οδού Πάρου συνέχεια της Αρτέμιδος, αν και έχουν πάψει να λειτουργούν εδώ και 25 χρόνια. Η συνοικία του Απόλλωνα στα Καμίνια, πήρε το όνομά της από το ομώνυμο εργοστάσιο παραγωγής σπαρματσέτων λένε οι μισοί και οι άλλοι μισοί πως ονόμασαν την περιοχή οι πρόσφυγες από την Απολλωνία της Μικράς Ασίας.

Να ευχαριστήσουμε τον φίλο μας τον Νίκο, γέννημα θρέμμα Καμινιώτης, διότι δίχως την βοήθειά του δεν υπήρχε περίπτωση να βρούμε τον Απόλλωνα στηριζόμενοι στις αλλοπρόσαλλες και ασαφείς οδηγίες των περιοίκων. Με ταλαιπώρησαν οι οδηγίες τους και για ώρα κυνηγούσα την ουρά μου και στο τέλος ευτυχώς που δεν χάθηκα κιόλας. Το και το μου είπε ο δάσκαλος και την άλλη μέρα που ξαναπήγα τον βρήκα εύκολα και με την μία.