Φταίει ότι δεν συζητάμε πιά? Φταίει ότι οι όποιες πεποιθήσεις μας διαμορφώνονται ατομικά σε μιά σπιτική πολυθρόνα με το κινητό ή το laptop στο χέρι, αντί σε έναν δημόσιο χώρο, έστω ένα καφενείο ή μιά παρείστικη κουβέντα? Φταίει ότι η πολυδιάσπαση αυτή σε αγεφύρωτες γνώμες παράγει ατομισμούς της στιγμής, ακόμη και μπροστά στην κάλπη? Φταίει ότι βλέπουμε την ίδια τη ζωή μας ως ξένοι, λες και παρακολουθούμε μιά ταινία ή ένα βιντεάκι που το σενάριο το έγραψε κάποιος τρίτος και που (το χειρότερο) μπορεί να μας αρέσει μόνο η φωτογραφία ή μόνο ή μουσική ή μόνο ο ερωτισμός που εκπέμπει κάποιος ή κάποια από τους πρωταγωνιστές, έχοντας χάσει την ικανότητα να σταθμίσουμε αν μας αρέσει και το όλον? Φταίει ότι γιά κάθε ιστοριούλα της μονήρους κοινωνικής μας ζωής μπροστά στην οθόνη μας και μόνο, υπάρχει και κάποια αντίθετη ιστοριούλα που δεν έτυχε να πέσουμε πάνω της και να αλλάξουμε γνώμη (με τα ίδια επιπόλαια κριτήρια, πάντως)? Είμαστε προϊόν σοσιαλ-μηντιακών συμπτώσεων ή/και μηντιακών προθέσεων? Είμαστε θύματα αθέλητης ή ηθελημένης χειραγώγησης που παράγει ακρωτηριασμένα άτομα? Και, τέλος, αυτό το σύνολο ακρωτηριασμένων ανθρώπων, παράγει αντιπροσωπευτική δημοκρατία?

Με ταλαιπωρούν πολύ αυτές οι σκέψεις. Κυρίως γιατί δεν δέχομαι τα άτομα να μην ψηφίζουν. Ό,τι κι αν είναι αυτά τα άτομα στον ρόλο τους ως πολίτες. Ακόμη κι όταν ψηφίζουν τον επόμενο διαθέσιμο αυταρχίσκο, που ξεκάθαρα τους υπόσχεται ότι θα πάρει την εξουσία τους στην αυτοδιάθεσή τους, ακόμη και του κορμιού τους . Δεν έχω δυστυχώς καμμία απάντηση στα ερωτήματά μου. Παρά μία παραβολή, από ένα φαινομενικά ασήμαντο γεγονός που μου εντυπώθηκε με μεγάλη δύναμη και μου παρήγαγε απελπισία.

Προ μηνών συνάντησα στο πρόσφατο Gay Pride της Αθήνας έναν παλιό γλυκύτατο και πολύ όμορφο σαραντάρη φίλο μου, που είχα χρόνια να τον δω. Αφού ανταλλάξαμε χαρές και γέλια που ξαναβρισκόμασταν έτσι αναπάντεχα, τον ρώτησα πώς βλέπει τα πράγματα. Είχε χάσει τη δουλειά του, αν και παρέμενε ευκατάστατος λόγω οικογενειακής περιουσίας. Βρισκόταν χωρίς σύντροφο αυτή την εποχή και παράλληλα είχε χαθεί με πολλούς από τους αγαπητούς του ανθρώπους που τον περιέβαλλαν επί χρόνια και άκουγαν την ίδια μουσική ή έβλεπαν ταινίες του κοινού τους γούστου. Είχε μιά πρόσφατη ταλαιπωρία υγείας, αλλά το παρουσιαστικό του παρέμενε νεώτατο και ενδυματολογικά ξένοιαστο και προσηνές. Λίγο τονισμένα μοδάτο, αλλά το ζεστό του χαμόγελο και το ζωηρό χιούμορ του σκέπαζαν με επάρκεια τις ταλαιπωρίες και την ηθελημένη εικόνα. Ανταλλάξαμε απόψεις γιά ένα σωρό θέματα της τότε επικαιρότητας, όπως τα Τέμπη, τον γάμο ομοφύλων, το κόστος ζωής, πρόσφατες ταινίες κλπ κλπ. Χαιρόμουν που οι απόψεις μας συνέπιπταν και που θυμόμουνα σιγά-σιγά γιατί υπήρξαμε φίλοι. "Τι ψήφισες στις εκλογές;", τον ρώτησα από κοινωνιολογική περιέργεια. "Νίκη", μου απάντησε.

Τέσσερα ενδιαφέροντα σχόλια στο άρθρο στο fb και το άρθρο

Tom Tziros

Συγνώμη Γιώργο αλλά θα διαφωνήσω. Δεν είδα καμιά ανάλυση. Φλυαρη παρουσίαση διαφόρων θεωριών και στο τέλος ένα εύκολο γενικόλογο συμπέρασμα. Δεν είναι η πρώτη θητεία του Τραμπ. Δεν είναι τα κοινωνικά δίκτυα από μόνα τους, αν ήταν αυτά δεν θα έχανε την προηγούμενη φορά από τον Μπαιντεν. Μέσα σε όλα κάτι προφανώς κάνανε στραβά οι δημοκρατικοι και όχι μόνο στην καμπάνια τους.

Zoi Raptogianni

Σε ότι αφορά εμάς εδώ, συμφωνώ σε όλα με το δικό σου σκεπτικό. Είναι περίπου έτσι για όλους μας...σε ότι αφορά την Αμερική και τον Τραμπ, προφανώς και θα συμφωνήσω με τον φίλο εδώ που λέει ότι ναι κάτι στραβό έκαναν και τούτοι δω, με μια υπερβολή για όλα που σκιάζει τους ανθρώπους. Η Καμαλα έβγαλε ένα εξαιρετικό λόγο όταν έχασαν προχθές, αλλά πολύ φοβάμαι πως είναι μακρυά από τους καθημερινούς ανθρώπους και τις ανησυχίες τους. Δεν μπορεί να μην μαθαίνουμε τίποτα για δύο τυφώνες που κατέστρεψαν μεγάλες περιοχές με πολλούς νεκρούς, άστεγους κτλ. και η τηλεόραση τους να μιλάει για 60 νεκρούς...οι άνθρωποι να ουρλιάζουν και να ζητάνε βοήθεια και όλοι ετουτοι να ασχολούνται με τις εκλογές. Και δεν μπορεί να βλέπουμε την ακρίβεια της Αμερικής σήμερα που εξοντώνει ανθρώπους μεσαίους...κάτι συμβαίνει στην αυτοκρατορία και ίσως γενικά...

Nicholas Mantz

Το ότι κερδίζει η δεξιά, αυτό είναι το μόνο σίγουρο, και εκεί είναι το πρόβλημα.....το γιατί;; Η αριστερά μου φαίνεται ότι έχει μείνει χωρίς ουσιαστική ιδεολογική 'σπονδυλική στήλη', δηλαδή αλλού είναι η θεωρία και αλλού έχει πάει η πράξη! Αυτό ισχύει από το Κέντρο και προς την αριστερά! Το βλέπουμε αυτό ειδικά από την κατάλυση της Σοβιετικής ένωσης με όλα τα επακόλουθα, δηλαδή από τα 1990 >. Βλέπουμε αυτό το μοντέλο και πού κατάληξε......σε Ρώσικη μαφία (εκατομυριούχους αμφιβόλου πηγής, ξέπλυμα χρήματος κ.ά) και το κερασάκι...η εισβολή στην Ουκρανία! Δηλαδή σ' αυτό το διάστημα, η Ρώσικη κοινωνία αντί να καταλήξει σε σοσιαλισμό λόγω παιδείας, προχώρησε να απορρίψει η ίδια το αριστερό μοντέλο και να μιμηθεί την Δύση. Εδώ το ΣΥΡΙΖΑ, την περίοδο της διακυβερνησής του, δεν έδειξε ότι καλύτερο....δεν τήρησε την υπόσχεσή του αλλά μάλλον ανέτρεψε το αριστερό/σοσιαλιστικό μοντέλο. Μην ξεχνάμε ότι ΚΑΙ αυτοί είναι υπεύθυνοι για τα Τέμπη. Δεν μπόρεσαν να εξαθρώσουν ή να δείξουν ότι πηγαίνουν εκεί.....δες το Μάτι, δες τα τραίνα (διότι ΚΑΙ αυτοί φταίνε για τα Τέμπη!!) όπως και το ΠΑΣΟΚ! Πότε απευθ'υνθηκαν με ειλικρήνεια στον Ελληνικό Λαό;;; Το Δημοψήφισμα;;; Και τώρα τί κάνουν;; Μία παρωδία του ιδίου δράματος!!! Ο μόνος -κατά την γνώμη μου που παραμένει συνεπής, μπορεί επειδή έχει την παιδεία ενός 'αστού' είναι ο Βαρουφάκης/ΜΕΡΑ. Αλλά όλα τα αριστερά κόμματα τον κάνουν πέρα......γιατί;;; Πιστεύω ότι φοβούνται την συνέπεια και συνεχίζουν στην δημαγωγία.....έχουν θρυμματισθει σε μικρά κόμματα διότι ο καθένας θέλει να γίνει αρχηγός και δεν έχουν μάθει να κάνουν συμβιβασμούς (δες Πολάκη) και δεν έχουν οράματα.....Τα μακρόπνοα σ΄χδια θέλουν συμβιβασμό και όραμα ΚΑΙ κάπου αυτοθυσία!! Αυτός ο συνδιασμός δεν υπάρχει σε κανένα κόμμα του Κέντρου και της αριστεράς.......Τα οράματα της Δεξιας είναι εύκολα και τα ξέρουμε!! Σε αυτά ταυτίζονται οι περισσότεροι 'απαιδευτοι', αλλά όχι μόνο, -διότι υπάρχουν οι δεξιοί που έχουν όραμα και αίσθημα δικαίου- είναι και αυτοί που ΔΕΝ θέλουν να δουλέψουν για τους πολλούς αλλά μόνο για τον εαυτό τους, με μπούσουλα αυτά που ξέρουν από παλιά (Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών). Ο στόχος ζωής η αυταρέσκεια, τα μίντια, η μόδα (όχι μόνο του ρούχου), η οικογένεια ( του φαίνεσθε μόνο), και η Εκκλησία διότι και αυτή μας προστατεύει. Άρα έτσι εύκολα μαζέυεται η πλειοψηφία. Εν κατακλείδι φταίει η αριστερά.......η οποία δεν κάνει αυτοκριτική!

To άρθρο 

https://www.facebook.com/Pantelis.Kapsis/posts/pfbid02SnS6sDZEAvVBqeMCDstUuPM8DrjJi4yv3QmUAyPZu5dyDSTK9uXWyXsWHYy4k2CRl