Στο τέλος, υπάρχει σ' ένα βίντεο το υπέροχο τραγούδι του Δ.Σαββόπουλου "Καλοκαίρι". Αν σας βγει γράφτε κι εσείς κάτι για το δικό σας ιδανικό καλοκαίρι.

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος... Το ιδανικό μου καλοκαίρι είναι αυτό που ζω τώρα. Το εννοώ. Ό,τι πέρασε, πέρασε. Γι' αυτά θα μιλάμε τώρα; ΤΩΡΑ είναι το θέμα τι γίνεται. Τώρα που είμαστε ακόμα εδώ, με φλέβες και αίμα στις φλέβες και όρθιοι και με ορμές και κάποιες ίσως επιθυμίες. Το ιδανικό μου καλοκαίρι είναι αυτό που με έκπληξη βλέπω να εξελίσσεται. Παράξενο και απροσδόκητο και σαν δωρεά και σαν ευεργεσία. Κάνω τον σταυρό μου και παίρνω τους δρόμους. Όλοι όσοι συναντώ μου φαίνονται φίλοι και σύμμαχοι και συνοδοιπόροι. Το απόγευμα το φως του ήλιου πέφτει στα ψηλότερα κλαδιά μιας λεύκας ταχείας αναπτύξεως που φυτρώνει ανάμεσα στα σοκάκια του κέντρου και ανεβαίνει πάνω από τους έκτους ορόφους για να βρει φως. Εκεί κοιτάω. Δίπλα, κάποια παιδιά ακολουθούν το βλέμμα μου, κοιτάνε ψηλά κι αυτά. Ένα γελάει, τρία γυρνάνε και με κοιτούν απορημένα. Δεν το περίμενα να ζήσω τόσο πολύ, οπότε καθετί είναι μια γιορτή. Ένα σκυλί που γλείφεται στο απέναντι πεζοδρόμιο είναι αρκετό να με κάνει να παλαβώσω από ευτυχία. Ναι, αυτό είναι ένα ωραίο καλοκαίρι. Ιδανικό, το ίνδαλμα της ηδονής να ζεις. Λίγο κρασί, ένα χέρι συγκεκριμένο να κρατάς, και τα ωραία μεσοδιαστήματα που δεν το κρατάς πια γιατί θες να ανακαλύψεις την ένταση του κόσμου, τις παραξενιές της περιπλάνησης, το εσωτερικό μασάζ της μοναξιάς, τις αλητείες, το θράσος, την εξερεύνηση. Τίποτα δεν θυμάμαι. Τα χαρίζω όλα για ένα τίποτα απόψε, σε λίγο, αυτήν τη στιγμή. Που με δροσίζει ο ανεμιστήρας του μπαρ και φθίνει το φεγγάρι πάνω από την κορυφογραμμή της πόλης μου, τα σπίτια που φτήνυναν και τους ανθρώπους που είναι το ωραίο τοπίο, η πιο ωραία εποχή του χρόνου, εμείς. Εμείς, οι ζωντανοί!

M. Hulot... Ιδανικό καλοκαίρι; Με γεύση από καρπούζι, ντομάτες γεμιστές, σταφίδα από την κληματαριά της αυλής, αυγά αχινών, μυρωδιά από αντηλιακό, πεύκο και αουτάν, ήχους από τραγούδια των sixties και κλαρίνα, συζητήσεις μέχρι το ξημέρωμα και έρωτες που κρατάνε λίγο.

Δημήτρης Ρηγόπουλος... Προσωπικά δεν πιστεύω σε «ιδανικά καλοκαίρια». Πιστεύω στην καλή παρέα (με τον εαυτό σου, με τον αγαπημένο σου άνθρωπο, με τους αγαπημένους σου γενικώς) και στο ελληνικό καλοκαίρι. Αυτό μπορεί να είναι ένα μπαλκόνι στο Παγκράτι ή στη Νέα Σμύρνη.

Βασίλης Καψάσκης... Χαμένος σε μία ερημική παραλία του Αιγαίου, να φτιάχνω στην άμμο κάστρα και όνειρα που δεν θα διαλύονται από τον άνεμο, τη θάλασσα και τις έγνοιες του μυαλού.

Πωλίνα Σαρρή... Παρέα, αυτοκίνητο, μουσική, νησί, βότσαλα, βιβλίο, σκιά, απραξία, θάλασσα, ήλιος, βουτιές (πολλές), ανεμελιά, χωριάτικη, παραλία, τζιτζίκια, βόλτες, τραγούδια, εξερευνήσεις, παγωτό, φωτογραφίες, δύση, αγκαλιά, κατόλ, αστέρια, γέλια, καρπούζι, φιλιά, ξενύχτι, ανατολή, και πάλι από την αρχή!

Μαρία Δρουκοπούλου... Εκεί που έχεις τα πάντα κανονισμένα να τα ανατρέπεις γιατί, ξαφνικά, κι ενώ κάθεσαι στο κατάστρωμα του πλοίου, βλέπεις ένα νησάκι που σου κάνει κλικ!

Κι εγώ... Όλα, σε βουνό και σε θάλασσα, να τα αισθάνομαι σαν μια μεγάλη αγκαλιά. Να τριγυρνώ ξάγρυπνος και ξέγνοιαστος για βδομάδες. Σε μυστικά πανηγύρια μες σε δάση να χάνομαι χορεύοντας και πίνοντας με ανθρώπους από άλλες εποχές και σε βαθύπλουτους βυθούς να πέφτω πάνω σε μυθικά πλάσματα που θα μου κάνουν μάγια. Κι μ' όλα αυτά να γεμίζω με δροσερούς χυμούς που απλόχερα θα τους χαρίζω σε όλους όσους συναντώ μπαϊλντισμένους μέσα στη σκόνη και το λιοπύρι. Πρωτίστως για να μ’αγαπάνε. Και ίσως καμμιά φορά, που ξέρεις, ο έρωτας κοντράροντας τον θάνατο, να μας πάρει και να μας σηκώσει πάλι. Όλους κι όποιος τ' αντέξει. 

Πατώντας εδώ θα σας παρουσιαστεί το τραγούδι "Καλοκαίρι".