ή " Η μέθοδος για να έχετε πάντα δίκαιο", ή "Πως μπορείς να κάνεις το καλύτερο τσάι μέσω του σουφισμού". Με λίγα λόγια όλες αυτές οι συμβουλές προϋποθέτουν έναν στόχο και προτείνουν πράξεις και συμπεριφορές για να τον πετύχουμε. Όμως το ίδιο πράτουν και οι διάφορες θρησκείες και τα φιλοσοφικά ρεύματα ανά τους αιώνες. Μόνο που αυτά κινούνται σε πιο βαθιά νερά και σ'ανοιχτές θάλασσες και διατείνονται ότι έχουν ένα οικουμενικό χαρακτήρα. 

Αυτές όλες οι συνταγές κάνουν ότι ξεχνούν μερικά βασικά πράγματα. Το πο βασικό είναι ότι δεν είναι παντός χαρακτήρα. Για το είναι πολλών οι συμβουλές αυτές θα μοιάζουν κινέζικα. Υπάρχει ένα δεδομένο που κάνουν ότι δεν το βλέπουν. Κι αυτό είναι ότι οι δρόμοι που χαράσσονται για τον καθένα μας γίνονται ανεξάρτητα από τη θέλησή μας. Από την πρώτη μέρα που βγαίνουμε στον κόσμο αυτόν είναι τόσα πολλά πράγματα που προϋπάρχουν και μας επηρεάζουν συνεχώς που είναι αδύνατο να τα χειριστούμε. Στην αδιαμόρφωτη δική μας βάση γίνεται κάθε μέρα ένα πανηγύρι από τα πιο παράταιρα στοιχεία της πραγματικότητας που είναι ν'απορείς πως το τελικό προϊόν είμαστε εμείς, ένα σχεδόν λογικό ον. Παρόλο όμως που μεγαλώνοντας ο ρόλος που θα παίξουμε στην ζωή έχει γραφτεί από άλλους και από άλλα, εν τούτοις κάτι πάντα μπορούμε να προσθέσουμε ή ν'αφαιρεσουμε κι εμείς, κάτι ψιλό και δευτερεύον στην καλύτερη των περιπτώσεων. Είναι αυτό που συνήθως ονομάζεται "το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί". 

Οι περισσότεροι δημοσιογραφικοί κατάλογοι εστιάζουν στην επιτυχία του αναγνώστη σε κάποιον τομέα. Αυτός θα πρέπει να κάνει αυτό κι εκείνο, να αποφύγει το άλλο και το παράλο, να είναι αυτό ή να μην είναι. Στους περισσότερους καταλόγους όλοι οι άλλοι άνθρωποι είναι βοηθητικοί, είναι το μέσον που θα βοηθήσουν αυτόν, τον αποφασισμένο έναν, να πετύχει το στόχο του. Υπάρχει και μία σημαντική παράμετρος που αποσιωπάται. Αυτή είναι η υποβάθμιση του αυθόρμητου, του πηγαίου. Διαπροσωπικές σχέσεις που διαμορφώνονται με την απουσία μιας μη προγραμματισμένης συμπεριφοράς είναι σαν παλάτια κτισμένα στην άμμο. Φυσικά οι παρορμήσεις μας δεν είναι δυνατόν να είναι του χεριού μας και των αποφάσεών μας. Αλλά κάποια πράγματα μπορούμε να κάνουμε και μ'αυτές. Μέσω του στοχασμού και του αναστοχασμού ίσως η αυτογνωσία μας περάσει τη βάση και μας δώσει μία δύναμη για να φροντίζουμε συνειδητά και όσο είναι δυνατόν τις παρορμήσεις μας. Ένας λόγος για να το προσπαθήσουμε είναι για να μας προκύπτει το καλύτερο, τόσο για μας όσο και για όλους με τους οποίους έχουμε σχέσεις.

Εν πάση περιπτώσει, το θέμα αυτό είναι από τα πλέον δύσκολα και το προς τα που θα κινηθούμε και το πως και πάντα εξαρτάται και από το κλίμα της εποχής μας. Σχολές και φωτισμένοι άνθρωποι, γνώστες και ψαγμένοι, ερευνητές και σκεπτόμενοι προσπάθησαν μέσα στους αιώνες να μας βοηθήσουν κάπως με τα λίγα σοφά στα οποία αυτοί καταστάλαξαν.  Αλλά μην υποτιμούμε και τις συζητήσεις που κάνουμε στην ζωή μας. Θα έχετε διαπιστώσει πως κάποιες απ'αυτές βάζουνε το χεράκι τους για να μας κάνουν καλύτερους και να μας φέρουν πιο κοντά στις δυνατότητές μας.

Πατώντας εδώ θα σας ανοίξει ένας κατάλογος με 20 γνωρίσματα. Είναι αυτά που κάποιοι ερευνητές τα παρατήρησαν σε ανθρώπους που θέλουν να είναι ευτυχισμένοι και τα κωδικοποίησαν. Δεν πρέπει πάντως να ξεχνάμε πως η ευτυχία ευτυχώς και δεν έχει το ίδιο περιεχόμενο για όλους. Ο καθένας που στέκεται κάπως στα πόδια του και έχει μια καλή επικοινωνία και σχέση με τον εαυτό του και με τους γύρω του, είναι σε θέση να διαμορφώσει μια δικιά του λίστα και να την αναθεωρεί όποτε το αποφασίζει. Αλλά δεν χάνεις και κάτι αν ρίχνεις μια ματιά και στις λίστες των άλλων. Φυσικά η επιδίωξη της ευτυχίας έχει κάποιο νόημα αν δεν κυριαρχεί στην καθημερινότητά του ανθρώπου μια αδυσώπητη αθλιότητα, που τότε ο πρώτος στόχος είναι προφανώς η επιβίωση του. Στην κατάσταση αυτή βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο και σχεδόν όλοι είναι εχθροί του. Αλλά τότε μήπως η ευτυχία είναι το γεγονός ότι το παλεύει με νύχια και με δόντια μέχρι τελικής πτώσεως ή οριστικής διαφυγής από την εξαθλίωση;