Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς παρουσιάζει σε βίντεο (31:44) μια σπονδυλωτή παραγωγή, στην οποία εννέα επιλεγμένα αντικείμενα, ένα από κάθε Μουσείο του Δικτύου μας, αφηγούνται σε πρώτο πρόσωπο τη γοητευτική και ενδιαφέρουσα ιστορία τους μέχρι τη στιγμή που περιήλθαν στο ΠΙΟΠ και έγιναν μουσειακά εκθέματα. Μεδουλάρι (Μουσείο Αργυροτεχνίας), κεντητήρι (Μουσείο Μαστίχας Χίου), παλαμαριά (Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας), μπίγα (Μουσείο Μαρμαροτεχνίας), κάμινος Hoffmann (Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας Ν. & Σ. Τσαλαπάτα), μπουρού (Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου), στλεγγίδα (Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού), σπαθί (Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης), μαντζιλίκι (Μουσείο Μετάξης), είναι τα αντικείμενα που «συστήνονται» στο κοινό και αποκαλύπτουν τα μυστικά τους μέσα από τις διαφορετικές τους αφηγήσεις.

Μετά από ένα δημιουργικό διάλειμμα και αμέτρητες ώρες στο στούντο, η Danai Nielsen επιστρεφει με το νέο της single «Recycled Feelings» (Club Remix) που κυκλοφορεί από τη United We Fly.

 Τα «Recycled Feelings» είναι όλα αυτά τα συναισθήματα που χρησιμοποιούμε ξανά και ξανά για να συνδεθούμε ή να απομακρυνθούμε από τους γύρω μας, συνήθως χωρίς να τα (επανα) προσδιορίζουμε.

Σε όλα τα χρόνια που πέρασαν και τα περισσότερα έφυγαν ανεπιστρεπτί, υπήρξαν αρκετά από τα τραγούδια και μουσικές που άκουσα, που μεταμορφώνοντάς με έστω και για λίγα λεπτά ένιωθα μια ευχαρίστηση στα όρια του ρίγους να διατρέχει το βερμούδιο τρίγωνό μου, καρδιά - νους - σώμα. Αρκετές φορές έχω τσεκάρει πως σχεδόν όλες οι μουσικές που με είχαν φτιάξει σε κάποια φάση της ζωής μου εξακολουθούν να μου αρέσουν, άλλες λιγότερο και κάποιες λίγες, και περισσότερο και διαφορετικά από την πρώτη φορά.

Έχω παρατηρήσει επίσης πως ελάχιστες φορές έχω ακούσει τις δυο δεκαετίες του 21ου κάτι που και μια πρωτότυπη φρεσκάδα να διακρίνω και ταυτόχρονα να με ανεβάζουν. Σχεδόν όλα τα νέα τραγούδια που πια τυχαίνει και ακούω ανάμεσα στα εκατομμύρια που κυκλοφορούν, νιώθω ότι στο περίπου τα έχω ξανακούσει. Κι αν δεν είναι τέκνα ενός αμιγούς είδους είναι ένας συνδυασμός, ένα υβρίδιο διαφορετικών μουσικών ειδών που όμως το αποτέλεσμα δεν με εκπλήσσει. Σπάνια πάντως πέφτω πάνω σε ένα νέο τραγούδι που με ξετρελαίνει, κάτι που υποθέτω ότι εν μέρει οφείλεται και στην ηλικία μου.  

Τη λέξη μιθριδατισμός κάπου κάποτε την έμαθα, σίγουρα εξωσχολικά. Αργότερα διάβασα πως ο όρος αυτός προέρχεται από τον βασιλιά του Πόντου  Μιθριδάτης ΣΤ΄ ( Σινώπη, 114 - 63 π.Χ), ο οποίος εξαιτίας του μεγάλου φόβου του μήπως τον δηλητηριάσουν έπαιρνε καθημερινά βαθμιαία αυξανόμενες μη θανατηφόρες δόσεις δηλητηρίου, ώστε να αναπτύξει τελικά ανοσία . Και πριν λίγα χρόνια διάβασα πως ο μιθριδατισμός δοκιμάστηκε με επιτυχία στην Αυστραλία και τη Βραζιλία στους προηγούμενους αιώνες καθώς επιτεύχθηκε πλήρης ανοσία ακόμη και σε πολλαπλά τσιμπήματα από δηλητηριώδεις κόμπρες και οχιές. Σε διάφορα άρθρα που συνάντησα τη λέξη αυτή κατάλαβα από τα συφραζόμενα και την μεταφορική του χρήση. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη σταδιακή εξοικείωση και αποδοχή κάποιων πραγμάτων από άτομα που προηγουμένως τα θεωρούσαν ιδιαίτερα επικίνδυνα.