Επειδή τα δύο αυτά έργα αλλά και γενικότερα η ανάπλαση στην περιοχή των 640 στρεμμάτων περίπου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, θα προσπαθήσουμε σε μια πρώτη προσέγγιση να αναφέρουμε όσο πιο απλά γίνεται τα βασικά δεδομένα, με στόχο να έχουμε μία κοινή βάση συζήτησης. Επίσης, επειδή μάλλον θα υπάρχουν κι άλλα στοιχεία που δε τα γνωρίζουμε, όπως και λογικό είναι να υπάρχουν κι άλλες προσεγγίσεις, γι'αυτό είμαστε ανοιχτοί στο να δημοσιεύουμε όποια άρθρα μας στείλουν όσοι ενδιαφέρονται γι'αυτό το θέμα.
Μέχρι στιγμής πρόσφατα ντόπια άρθρα που εντοπίσαμε στο διαδίκτυο για το θέμα αυτό είναι: Η ανακοίνωση της Δημ.Αρχής για τομ διορισμό του Συντονιστή ( εδώ ), το άρθρο του Νίκου Χάνου στο μπλογκ Δραπετσίνι με τον τίτλο "Είναι καλά τα νέα;" ( εδώ ) και η ανακοίνωση της παράταξης "Παντελής Καμάς, "Κερατσίνι Δραπετσώνα #αλλάζουμε" ( εδώ ).
Όσοι κάνουν σχέδια και καταθέτουν προτάσεις για όσα θεωρούν καλό να γίνουν σ'αυτήν την περιοχή, αναφέρονται κατά αρχάς στην έκταση των 210 στρεμμάτων που είναι η έκταση των πρώην Λιπασμάτων και που μέχρι στιγμής ανήκει στην Εθνική Τράπεζα. Στην τσιμεντοβιομηχανία Lafarge ανήκουν 115 στρέμματα, όπου υπάρχει το παλαιό τσιμεντάδικο Ηρακλής και όπου σήμερα λειτουργεί ως μονάδα συσκευασίας και διανομής σκυροδέματος. Στην ίδια περιοχή βρίσκεται η μονάδα επεξεργασίας αποβλήτων πλοίων που ανήκει στην Oil One σε μία έκταση 45 στρεμμάτων και οι ανενεργές δεξαμενές των ΕΛΠΑ σε μία έκταση 35 στρεμμάτων. Στο δήμο Κερατσινίου Δραπετσώνας ανήκουν τα 86 στρέμματα που του παραχωρήθηκαν το 2015 και άλλα 50 στρέμματα που τα είχε από παλιά.
Ο πιο κοντινός μας θεσμικός παράγοντας που μπορεί να ανακοινώσει το όσο γίνεται πιο ακριβές εμβαδόν των ιδιοκτητών είναι ο δήμος Κερατσινίου Δραπετσώνας, κάτι που μέχρι στιγμής δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μας να το έχει κάνει.
Διεκδικήσεις επί του συνόλου
Για όλη την περιοχή της ανάπλασης των 640 στρεμμάτων, τόσο ο δήμος όσο και η Λαϊκή Συσπείρωση Κερατσινίου Δραπετσώνας ζητούν από το κράτος απαλλοτρίωση. Μόνο που η Λαϊκή Συσπείρωση ζητάει να γίνει αυτή δίχως αντίτιμο. Κάτι που η ευρωπαϊκή και η ελληνική νομοθεσία δεν το επιτρέπουν και αυτό σημαίνει πως εκτός ενός απίθανου απροόπτου για να συμβεί αυτό θα πρέπει να γίνει κυβέρνηση από το ΚΚΕ και να φύγουμε από την Ε.Ε. Με λίγα λόγια, το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται να δράσει πολιτικά συμπορευόμενο με άλλες δυνάμεις για την πάρα πολύ δύσκολη λύση της απαλλοτρίωσης με αντίτιμο, κάτι που όμως έχει έστω μια μικρή πιθανότητα να προκύψει βραχυπρόθεσμα. Πρωτίστως, μ'αυτήν την κάθετη διαφοροποίηση νοιάζεται για την ενίσχυση των δεσμών του με τους ψηφοφόρους του, μη επηρεάζοντας έτσι την αλλαγή μιας κατάστασης προς όφελος του κόσμου. Πάντως αυτό που ισχύει σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, κάνω πολιτική σημαίνει ότι βάζω στόχους και αιτήματα σε συνάρτηση με τις συνθήκες και τον συσχετισμό των δυνάμεων. Αν όμως βάζω ως πρώτη προτεραιότητα τα θέλω του κόμματος, τότε αυτό είναι ένα κλειστό κύκλωμα ανάμεσα στο αίτημα και στο κόμμα, που δεν επιδρά στην πραγματικότητα, πράμα που σημαίνει ότι κάνω μια τρύπα στο νερό.
Για την έκταση των πρώην λιπασμάτων
Όπως είπαμε ο χώρος αυτός ανήκει στην Εθνική Τράπεζα. Μ'ένα αστερίσκο όμως. Στις αρχές Μαΐου του '19 το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής επί Δούρου, ψήφισε την πρόταση της αντιπεριφέρειας Πειραιά και του Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας για την απαλλοτρίωση αυτού του χώρου. Η Εθνική προσέφυγε στο Συμβούλιο Επικρατείας και σύμφωνα με την ανεπίσημη πληροφόρηση που έχουμε αναμένεται η απόφασή του το Σεπτέμβριο.
Στην περίπτωση που δεν γίνει δεκτή η προσφυγή της Εθνικής τότε φανταζόμαστε ότι ίσως να υπάρχει και η δυνατότητα να προσφύγει σε αρμόδιο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Αν αυτή η επιλογή παίζει τότε θα αναμένουμε στο ακουστικό μας για αρκετό καιρό ακόμα. Αν όχι, τότε η έκταση αυτή περνάει στο δήμο με αντίτιμο την πολύ καλή τιμή των 11 εκ.περίπου.
Αν η προσφυγή της Εθνικής εγκριθεί τότε υπάρχει ακόμα μία δυνατότητα να διεκδικήσει ο δήμος μέρος της έκτασης αυτής. Την δυνατότητα αυτή την παρέχει ο νόμος 2508/1997 για Αναπλάσεις ( εδώ ) που υποχρεώνει ιδιοκτήτες, που στις εκτάσεις τους και η χρήση γης άλλαξε και εντάχθηκε στο σχέδιο πόλης ένα κομμάτι τους που ήταν εκτός σχεδίου, σε εισφορά σε γη και σε χρήμα στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Στην περίπτωση που ο δήμος γίνει ιδιοκτήτης αυτής της έκτασης μέσω της απαλλοτρίωσης, τότε έχει σχέδια για το τι σκοπεύει να γίνει εκεί. Ανεπίσημα έχουμε πληροφορηθεί, ότι ο δήμος έχει ένα master plan για τη μετατροπή του χώρου σε μητροπολιτικό πάρκο. Προτείνει λοιπόν να γίνουν πράσινο τα 211 στρέμματα, 28,1 στρ. πεζόδρομοι και 4,9 στρ. υπαίθριοι αθλητικοί χώροι. Το σχέδιο προτείνει τη μετατροπή του κτιρίου του διατηρητέου παλαιού υαλουργείου σε κέντρο θαλασσοθεραπείας, του σιλό σε χώρο εκθέσεων και προβολών και τη δημιουργία σειρά κλειστών γηπέδων, καθώς και την προσθήκη σειράς χρήσεων σε επαφή με την πόλη, όπως παιδιατρικού νοσοκομείου, κέντρου έρευνας και ανάπτυξης νέων τεχνολογιών, μουσείου ιστορίας της βιομηχανίας κ.ά.
Στην περίπτωση που η έκταση αυτή περάσει στο δήμο τότε για ποιο λόγο να μπει σε διάλογο με τον Συντονιστή του υπουργείου; Ένας λόγος είναι η χρηματοδότηση των έργων που θέλει να γίνουν σ'αυτόν τον χώρο και που αν δεν επιλέξει να τα προχωρήσει με ίδιους πόρους, που ούτε τους έχει, ούτε είναι εύκολο να τους βρει, θα χρειαστεί την συνδρομή της κυβέρνησης.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το Οικολογικό Πάρκο στον Όρμο του Φαλήρου έκτασης 220 στρεμμάτων, λειτουργικά ενοποιημένο με το «Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος», έχει ψηφισμένο συνολικό προϋπολογισμό από την Περιφέρεια Αττικής 175 εκ. ευρώ, είναι πολύ δύσκολο δίχως τη συνδρομή άλλων παραγόντων να βρεθούν χρήματα που είναι αναγκαία για να εφαρμοστεί αυτό το master plan με όρους ποιότητας και όχι φτηνιάρικα όπως έγινε στο παραλιακό μέτωπο. Χρηματοδότηση λοιπόν, που μπορεί να προέλθει από κρατικές και περιφερειακές πηγές, από ευρωπαϊκές όπως η Ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων, όπως και από ιδιώτες.
Πέρα λοιπόν, από την χρηματοδότηση όλων των έργων που έχει επιλέξει η Δημοτική Αρχή να γίνει στην έκταση των πρώην Λιπασμάτων, υπάρχει και το μεγάλο πρόβλημα των διαδικασιών που χρειάζεται να γίνουν και που λόγω της παθογένειας της γραφειοκρατίας και των εμποδίων που είναι ικανοί να βάλουν διάφοροι ακραία ιδιοτελείς παράγοντες, είναι δυνατόν το έργο να αρχίσει να μοιάζει με το γεφύρι της Άρτας. Σ'αυτήν την πορεία θα είναι απαραίτητη η βοήθεια τόσο της κυβέρνησης όσο και της Περιφέρειας για να προχωρήσουν όσο πιο σύντομα γίνεται όλες οι αναγκαίες διαδικασίες.
Γι'αυτούς τους δύο λόγους βασικά η Δημ.Αρχή και το Δημοτικό Συμβούλιο είναι πολύ πιθανόν να επιλέξουν να ξεκινήσουν σοβαρές συζητήσεις με τον Συντονιστή, δηλαδή με το υπουργείο και την κυβέρνηση. Να τονίσουμε πως οι συζητήσεις που γίνονται μεταξύ θεσμικών παραγόντων και κινηματικών ομάδων, που έχουν νόημα όταν εμπιστεύονται η μία την άλλη και έχουν ως ζητούμενο το μέγιστο δυνατό καλό για τους ανθρώπους, προχωράνε στις απαραίτητες συνθέσεις μόνο με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Διαφορετικά το καλύτερο είναι να μην χάνουν τσάμπα τον χρόνο τους και τρώνε και τον δικό μας.
Το άρθρο θα συνεχιστεί.
