Από την κυρία που έκρινε σκόπιμο να φωνάξει, σε μία κομβική στιγμή της παράστασης, στην ηθοποιό (!) ότι δεν ακούγεται και τον κύριο που τραβούσε αδιάκοπα με το κινητό του ενοχλώντας τους γύρω του ως το κάθε ένα από τα ΠΟΛΛΑ κινητά που ακούγονταν σχεδόν αδιάκοπα στη διάρκεια της παράστασης. 

Όταν ηθοποιός φτάνει σε σημείο να διακόψει ΔΥΟ φορές την παράσταση, να βγει από τον ρόλο και μάλιστα σε στιγμές σπαρακτικής, κυριολεκτικά, ερμηνείας, τότε έχουμε αποτύχει ως κοινό.

Όπως πολύ σωστά είπε η Ελένη Ράντου, τη δεύτερη φορά που χρειάστηκε να διακόψει: «για να πετύχει μία παράσταση πρέπει να έχουν ταλέντο» και οι δύο πλευρές»

Δεν έχω ξανανιώσει τόση ντροπή στη ζωή μου σε διάρκεια παράστασης – αν ήσασταν απόψε στο Θέατρο Αριστοτέλειον καταλαβαίνετε.

Ελπίζω το θερμό και όρθιο χειροκρότημα, η συγκίνηση, οι λυγμοί και τα δάκρυα στα μάτια σύσσωμου του κοινού στο τέλος της παράστασης να αντιστάθμισαν εν μέρει την απογοήτευση που δώσαμε νωρίτερα στην ηθοποιό.

Σεβασμό στους καλλιτέχνες παιδιά… Δίνουν την ψυχή τους για τη δική μας ψυχική τέρψη. Μια ρημαδολειτουργία πτήσης είναι όλη κι όλη, στο κινητό και στο στόμα μας!

That said… Κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και δείτε αυτή την παραστασάρα!

Πηγή:  exostis.gr/article  

Σ.Δ. «ΤΟ ΠΑΡΤΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ»

ΜΙΑ SOLO PERFORMANCE ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΡΑΝΤΟΥ ΣΕ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΚΑΜΒΑ ΤΩΝ ΝΤΑΝΚΑΝ ΜΑΚΜΙΛΑΝ ΚΑΙ ΤΖΟΝΥΝΤΟΝΑΧΟΥ, «EVERY BRILLIANT THING» ΜΕ ΤΗ ΜΙΡΕΛΑ ΠΑΧΟΥ ΣΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΙΑΚΩΒΟΥ ΣΤΟ ΒΙΟΛΙ

Η παράσταση φαινόμενο, «Το Πάρτυ της Ζωής μου» με την Ελένη Ράντου σ’ένα ρόλο ζωής και σε σκηνοθεσία Ανέστη Αζά.