Οι 500.000 νέοι του brain drain ήταν λί­γοι. Αν οι νό­μοι της προ­σφο­ράς και της ζή­τη­σης λει­τουρ­γού­σαν ανε­μπό­δι­στα από γε­ω­γρα­φι­κούς και κοι­νω­νι­κούς πε­ριο­ρι­σμούς, θα εί­χαν φύ­γει πε­ρισ­σό­τε­ροι. Θα φύ­γουν πε­ρισ­σό­τε­ροι. Γιατί στην Ελλά­δα το οι­κο­νο­μι­κό μο­ντέ­λο που υπο­στη­ρί­ζε­ται από ισχυ­ρές πο­λι­τι­κές και κοι­νω­νι­κές δυ­νά­μεις και μα­κροη­με­ρεύ­ει ακό­μη σή­με­ρα, εί­ναι το μο­ντέ­λο της φθη­νής μι­σθω­τής ερ­γα­σί­ας. Φθηνή ερ­γα­σία και πολύ μι­κρές επι­χει­ρή­σεις (που κατά κα­νό­να ευ­η­με­ρούν ει­σφο­ρο-φο­ρο­δια­φεύ­γο­ντας) εί­ναι οι δα­γκά­νες που πάνω τους μα­τώ­νουν η γνώ­ση και η και­νο­το­μία, πα­ρε­μπο­δί­ζε­ται η ανά­πτυ­ξη της πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τας (ου­ρα­γοί στην Ευρώ­πη…) και δια­βρώ­νε­ται η αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα – που κα­τα­λή­γει να βελ­τιώ­νε­ται κυ­ρί­ως στο μέ­τρο που μειώ­νε­ται η πραγ­μα­τι­κή αμοι­βή της μι­σθω­τής ερ­γα­σί­ας. 

Η φθη­νή ερ­γα­σία εί­ναι στη βάση της ελ­λη­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας. Η αδύ­να­μη πα­ρα­γω­γι­κή βάση της απο­τρέ­πει να δο­θούν δί­καιες αμοι­βές στη μι­σθω­τή ερ­γα­σία, για­τί, αν δο­θούν, θα τι­να­χτεί στον αέρα το σα­θρό της οι­κο­δό­μη­μα, θα κα­ταρ­ρεύ­σει ένα με­γά­λο κομ­μά­τι της που εί­ναι βιώ­σι­μο μόνο με υπο­τι­μη­μέ­νη μι­σθω­τή ερ­γα­σία. Από αυ­τήν την κα­τά­στα­ση, επω­φε­λού­νται δευ­τε­ρευό­ντως επι­χει­ρή­σεις που έχουν την ευ­χέ­ρεια να δώ­σουν υψη­λό­τε­ρες αμοι­βές αλλά δεν το κά­νουν και με­τα­τρέ­πουν σε υπερ­κέρ­δος το αντα­γω­νι­στι­κό τους πλε­ο­νέ­κτη­μα. Τη φθη­νή ερ­γα­σία, άλ­λω­στε, εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται και οι πε­ρισ­σό­τε­ρες ξέ­νες εται­ρεί­ες που έρ­χο­νται, πα­ρά­γουν υπη­ρε­σί­ες εδώ και τις εξά­γουν, αφή­νο­ντας σχε­δόν ανε­πη­ρέ­α­στη την καθ’ ημάς κα­τά­στα­ση. Η δια­δι­κα­σία με­τα­σχη­μα­τι­σμού του οι­κο­νο­μι­κού μο­ντέ­λου εί­ναι εξαι­ρε­τι­κά βρα­δεία.

Η κα­τά­στα­ση δια­σκε­δά­ζε­ται από τα επι­δό­μα­τα. Η φθη­νή ερ­γα­σία επι­δο­τεί­ται από τους φό­ρους που πλη­ρώ­νει.

Θα μπο­ρού­σε να επι­τα­χυν­θεί αν υπήρ­χε διά­θε­ση – π.χ., να αξιο­ποι­η­θούν προς τού­το τα ευ­ρω­παϊ­κά κε­φά­λαια ΤΑ­Α και Ε­ΣΠΑ­. Αντι­θέ­τως, βρα­χυ­πρό­θε­σμα η φθη­νή ερ­γα­σία γί­νε­ται φθη­νό­τε­ρη εξαι­τί­ας της ακρί­βειας. Με τον πλη­θω­ρι­σμό κερ­δών, οι πραγ­μα­τι­κοί μι­σθοί μειώ­θη­καν 0,2%, ενώ τα πραγ­μα­τι­κά κέρ­δη αυ­ξή­θη­καν 5,9% πέ­ρυ­σι, ίδια η τάση και φέ­τος, κα­θώς μόνο 1 στους 3 πήρε αύ­ξη­ση μι­σθού, ενώ οι τι­μές ει­δών πρώ­της ανά­γκης τρέ­χουν πολύ τα­χύ­τε­ρα από άλ­λες ευ­ρω­παϊ­κές χώ­ρες. Αυτήν την κα­τά­στα­ση δια­σκε­δά­ζουν τα δισ. ευρώ που μοι­ρά­στη­καν/​μοι­ρά­ζο­νται με τη μορ­φή επι­δο­μά­των. Η φθη­νή ερ­γα­σία επι­δο­τεί­ται από τους (κυ­ρί­ως έμ­με­σους) φό­ρους που πλη­ρώ­νει. Καθώς αυτή η ευ­χέ­ρεια πε­ριο­ρί­ζε­ται, απο­μέ­νει η φθη­νή ερ­γα­σία σκέ­τη. Ισως και λίγο θυ­μω­μέ­νη.

Πηγή:  ananeotiki.gr/el