
Οικονομία κάνε και πέστα μας λιανά (77)
Όταν η οικονομία γίνεται κοσμονομία, η πολιτική από οικοδεσπότης γίνεται μπάτλερ.
Εντεκα ερωτοαπαντήσεις, όσο πιο απλές γίνεται, για την ακρίβεια και τον πληθωρισμό
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΣτοιχεία που μπορούν να μας βοηθήσουν για να καταλάβουμε τα βασικά αίτια της ακρίβειας - πληθωρισμού και στο να διαμορφώσουμε αιτήματα για το θέμα αυτό, για το οποίο αρχίζει να γίνεται καθαρό ότι τα επιδόματα δεν είναι η λύση.
1η) Στοιχεία της Eurostat
Τον Αύγουστο ο πληθωρισμός σκάλωσε, από 3,5% έπεσε ανεπαίσθητα στο 3,4% – αντιστοίχως σκάλωσε και σε όλη την Ευρωζώνη.
2η) Στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ
Τον Ιούνιο ο όγκος λιανικών πωλήσεων ήταν 7,6% μικρότερος από τον αντίστοιχο πέρυσι και 3,8% μικρότερος από εκείνον του προηγούμενου μήνα, Μαΐου. Ακόμη μεγαλύτερη ήταν η μείωση του όγκου των πωλήσεων στα σούπερ μάρκετ: 8,4% σε 12μηνη βάση και 4% από μήνα σε μήνα.
Τα θαύματα τελειώνουν στην οικονομία Ευρώπης και Ελλάδας, τα δύσκολα αρχίζουν
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Σούζη ΠαλαιοκώσταΠάνος Κοσμάς. Για τρίτη φορά, ύστερα από την κρίση του 2008-2009 και την κρίση του ευρώ το 2012-2013, η Ευρώπη βρίσκεται στο «κόκκινο», αντιμετωπίζοντας το φάσμα μιας νέας κρίσης, που εγείρει σοβαρά ζητήματα προσανατολισμού. Το οικονομικό της ειδικό βάρος συρρικνώνεται, καθώς χάνει σε όλα τα βασικά «μέτωπα» στον παγκόσμιο οικονομικό ανταγωνισμό, η Γερμανία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα αποβιομηχάνισης και οι αγορές «βαθμολογούν» την αξιοπιστία του ευρώ με κριτήριο την «επιθετικότητα» της πολιτικής επιτοκίων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).
Τι εστί "πληθωρισμός της απληστίας" και ποιους εννοεί ο ποιητής;
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΤι κάνει νιάου νιάου στα ραγισμένα κεραμίδια μας;Η ακρίβεια που είναι εδώ, και καλπάζει ασταμάτητα το κακό. Ακριβαίνουν συνεχώς τα πάντα. Προϊόντα, υπηρεσίες, μεταφορές, νοίκια και κατοικίες, τα πάντα. Τι κερδίζουμε αν γνωρίζουμε τις αιτίες αυτής της ανόδου των τιμών; Στην καθημερινότητά μας, ιδιωτικά δηλαδή, τίποτα. Σ'αυτήν κάνουμε όσο μπορούμε οικονομία, κυνηγάμε εδώ κι εκεί τις προσφορές και τα δωρεάν και ψάχνουμε τρόπους (νόμιμους και μαύρους) για να αυξήσουμε τα έσοδά μας. Μπορεί όμως να κερδίζουμε έστω και λίγα, στη δημόσια σφαίρα; Ναι, εκεί όπου δρουν ομάδες, συλλογικότητες, κόμματα, εκεί όπου γίνονται συζητήσεις, όπως στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα και στα ΜΜΜ, στα καφενεία, στις καφετέριες, στις ταβέρνες, στα κομμωτήρια, στα γήπεδα, και στα προπατζίδικα, εκεί όπου μαζεύεται κόσμος και συγκρούονται απόψεις και διαμορφώνονται κριτικές, αιτήματα και ξεκινούν διεκδικήσεις.
Άναψε κόκκινο φως στο ισοζύγιο πληρωμών της χώρας, που σημαίνει φωτιά στα μπατζάκια μας
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΤο αν η οικονομία μιας χώρας πάει καλά, μέτρια ή χάλια το πρώτο κριτήριο που έχουν οι πολίτες της για να το αποφασίσουν είναι τα οικονομικά τους, η τσέπη τους δηλαδή. Αυτό όμως δεν είναι ένα απόλυτο κριτήριο μιας και για άλλους μπορεί τα πράματα να πηγαίνουν πρίμα για άλλους να είναι έτσι κι έτσι και άλλοι να μην μπορούν να βγάλουν τον μήνα, πάντα σύμφωνα με τα στάνταρ ζωής φυσικά που έχει ο καθένας. Το καλύτερο και το δικαιότερο είναι να μην υπάρχει η τρίτη κατηγορία και οι απολαβές όλων να έχουν σχέση με τον σωματικό και πνευματικό κόπο των εργαζομένων συνυπολογίζοντας και τις προσπάθειες που έχουν καταβάλλει για να αποκτήσουν τις απαραίτητες δεξιότητες και ικανότητες για την εργασία τους. Αυτά είναι δύο προβλήματα που την ευθύνη τους την έχει κατά κύριο λόγο η όποια εκλεγμένη κυβέρνηση.
Αν δεν συζητάμε για την οικονομία μας υπάρχει περίπτωση να αρχίσει να ξημερώνει κάποτε μια άσπρη μέρα για τους πολλούς;
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΠέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να αποδεχτώ ότι η οικονομία, είτε άσπρη είναι αυτή, που προτιμώ, είτε μαύρη ή γκρίζα, είναι ο αναγκαίος παράγοντας για να κάνει ένας άνθρωπος, μία ομάδα, μια εταιρεία, μια κοινωνία, μία κυβέρνηση, μία χώρα, αυτά που θεωρεί πιο σημαντικά από όλα εκείνα που έχει ανάγκη, από όλα εκείνα που διεκδικούν οι διάφορες κοινωνικές ομάδες. Ναι, αυτό ισχύει και για τις θέσεις εργασίας και για το ύψος των μισθών, όπου για να αυξάνονται αναγκαίο είναι να μεγαλώνει παράλληλα η πίτα της παραγωγής. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι η οικονομία είναι και ο ικανός παράγοντας.
Τι μπορεί να κάνουμε για τα μαύρα σύννεφα που έχουν αρχίσει να πυκνώνουν στον ουρανό της Δύσης, εννοείται και στο δικό μας
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΣ.Δ. Μετά από τόσα κακά που έχουν συμβεί τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, ψυχολογικά κανείς δεν είναι σε θέση να ακούει και να μαθαίνει κι άλλες δυσάρεστες ειδήσεις. Κατανοητό. Αντίλογος όμως πάντα υπάρχει που διαχρονικά ισχυρίζεται ότι αν εκούσια ή ακούσια στρουθοκαμηλίζουμε αυτό δεν σημαίνει ότι το κακό δε θα συμβεί, ότι δε θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας. Γι'αυτό και όσο εξαρτάται από τον καθένα η αναχαίτησή του, βοηθάει, έστω και λίγο, αν έχουμε μία ιδέα του τι μας περιμένει κι ας έχει αντίρρηση η γελοιογραφία μας. Θεωρώ ότι είναι η μόνη επιλογή για να είμαστε σε θέση να αντιδράσουμε και όχι κατόπιν εορτής. Να αντιδράσουμε και προσωπικά και προπάντων συλλογικά.
Μία μισή αλήθεια για τα οικονομικά της χώρας και από δίπλα μια άλλη μισή
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΌσο πιο πολλά και σημαντικά και αξιόπιστα στοιχεία γνωρίζουμε ως πολίτες για την κατάσταση της χώρας, που πάντα κάποια μικρή ή μεγάλη σχέση έχουν με την δική μας κατάσταση, τόσο πιο δύσκολα θα βάζουμε στα κόμματα. Δύσκολα ως προς την τάση τους να διαμορφώνουν την ατζέντα τους ερήμην μας και να προπαγανδίζουν ότι πιο πολύ τους εξυπηρετεί, κατά κύριο λόγο δημοσκοπικά/επικοινωνιακά, ψηφοθηρικά δηλαδή, στο δρόμο τους για την κατάκτηση της εξουσίας.
Και αυτά που έχουν ιδιαίτερη σημασία στη φάση που βρισκόμαστε, με αυτό το τεράστιο δημόσιο χρέος που έχουμε, είναι τα οικονομικά δεδομένα μας, μιας και αυτά επηρεάζουν περισσότερο από όλα τα άλλα την ζωή μας και την πορεία της χώρας σε όλους τους τομείς. Αν τώρα καταφέρναμε, δεν ξέρω πως και ποιοι και πότε, και συζητούσαμε με πρώτο στόχο τη συμφωνία στα δεδομένα, δεύτερο την ιεράρχησή τους και τρίτον και καλύτερο, μας προέκυπτε και μία συναίνεση για τις λύσεις αντιμετώπισης του προβλήματος, ε, τότε ποιος την χάρη μας. Όνειρο απατηλό θα πείτε, αλλά δεν χάνουμε και κάτι αν υπενθυμίζουμε μία διέξοδο στα μεγάλα αδιέξοδά μας.
Το αντίστοιχο του παπανδρεϊκού "λεφτά υπάρχουν"* είναι το μητσοτακηκό «υπάρχουν δημοσιονομικά περιθώρια», όμως ποιες μπορεί να'ναι οι δίκαιες επιλογές;
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΣ.Δ. Το σκεπτικό του αρθρογράφου και ως ένα βαθμό και τα επιχειρήματά του σε αυτό το άρθρο που ακολουθεί είναι κοντά στο ρεζουμέ των συζητήσεων που έχουν γίνει κατά καιρούς μεταξύ φίλων, γνωστών, συναδέλφων και συγγενών. Συζητήσεις ταβερνήσιες, τηλεφωνικές, περιπατητικές, καφενόβιες και καμιά φορά και γραπτές, όπως και οι άλλες, οι νοερές, που τις ανεβάζω τις μεταμεσονύχτιες ώρες της αϋπνίας στο μυαλό μου με συνομιλητές αγαπητούς επιφανείς ή αφανείς συνανθρώπους που όμως λείπουν. Συνήθως οι συμφωνίες λόγω μιας προϊστορίας αλληλοεκτιμήσης προκύπτουν αρκετά εύκολα και σύντομα αφήνοντας όμως κάθε φορά ένα ομιχλώδες υπόλοιπο για την επόμενη συνάντηση.
11 απαντήσεις για κάποια από τα βασικά στοιχεία του φορολογικού μας συστήματος
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΕυτυχώς που υπάρχουν αξιόπιστοι οργανισμοί, ερευνητές, ινστιτούτα, σχολές, ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι και ΜΜΕ που μας πληροφορούν με στοιχεία για τους τρόπους που αντιμετωπίζουν οι κυβερνήσεις τα διάφορα προβλήματα της χώρας τους και μας ενημερώνουν γι'αυτούς, έτσι ώστε να είμαστε σε θέση συγκρίνοντας να κρίνουμε για θέματα που μας αφορούν. Ευτυχώς.
Το επόμενο βήμα είναι να συνθέτουμε προτάσεις έχοντας ως βάση τη γενικότερη κατάσταση της χώρας και να εξετάζουμε ποιων κομμάτων και κινήσεων οι θέσεις τους είναι πιο κοντά στις δικές μας.
Σ'αυτό το άρθρο το θέμα είναι το φορολογικό σύστημα.
Υπάρχει προοδευτική και συντηρητική πολιτική για τα επιδόματα;
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΚώστας Καλλίτσης. Είναι κακό πράγμα τα επιδόματα και η επιδοματική πολιτική; Εξαρτάται. Ας υποθέσουμε ότι σε μια χώρα υπάρχει ένα αρχιπέλαγος πολύ μικρών επιχειρήσεων, που είτε είναι επιχειρήσεις ανάγκης είτε επιβιώνουν με φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή. Επίσης ότι υπάρχουν μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν κακομάθει να δουλεύουν με σκανδαλώδη ποσοστά κέρδους, που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στην Ευρώπη. Και ότι, αίφνης, ξεσπάει μια κρίση που απειλεί να σαρώσει πολλές από αυτές. Σε μια τέτοια κατάσταση, η αναγκαιότητα των επιδομάτων γίνεται, νομίζω, ολοφάνερη. Η ουσία, ωστόσο, της επιδοματικής πολιτικής που θα ακολουθηθεί δεν είναι αυτονόητη. Αυτή μπορεί να είναι συντηρητική ή προοδευτική.