Όσο πιο πολλά και σημαντικά και αξιόπιστα στοιχεία γνωρίζουμε ως πολίτες για την κατάσταση της χώρας, που πάντα κάποια μικρή ή μεγάλη σχέση έχουν με την δική μας κατάσταση, τόσο πιο δύσκολα θα βάζουμε στα κόμματα. Δύσκολα ως προς την τάση τους να διαμορφώνουν την ατζέντα τους ερήμην μας και να προπαγανδίζουν ότι πιο πολύ τους εξυπηρετεί, κατά κύριο λόγο δημοσκοπικά/επικοινωνιακά, ψηφοθηρικά δηλαδή, στο δρόμο τους για την κατάκτηση της εξουσίας.                                                                                                                                                   

Και αυτά που έχουν ιδιαίτερη σημασία στη φάση που βρισκόμαστε, με αυτό το τεράστιο δημόσιο χρέος που έχουμε, είναι τα οικονομικά δεδομένα μας, μιας και αυτά επηρεάζουν περισσότερο από όλα τα άλλα την ζωή μας και την πορεία της χώρας σε όλους τους τομείς. Αν τώρα καταφέρναμε, δεν ξέρω πως και ποιοι και πότε, και συζητούσαμε με πρώτο στόχο τη συμφωνία στα δεδομένα, δεύτερο την ιεράρχησή τους και τρίτον και καλύτερο, μας προέκυπτε και μία συναίνεση για τις λύσεις αντιμετώπισης του προβλήματος, ε, τότε ποιος την χάρη μας. Όνειρο απατηλό θα πείτε, αλλά δεν χάνουμε και κάτι αν υπενθυμίζουμε μία διέξοδο στα μεγάλα αδιέξοδά μας.

Σ.Δ. Το σκεπτικό του αρθρογράφου και ως ένα βαθμό και τα επιχειρήματά του σε αυτό το άρθρο που ακολουθεί είναι κοντά στο ρεζουμέ των συζητήσεων που έχουν γίνει κατά καιρούς μεταξύ φίλων, γνωστών, συναδέλφων και συγγενών. Συζητήσεις ταβερνήσιες, τηλεφωνικές, περιπατητικές, καφενόβιες και καμιά φορά και γραπτές, όπως και οι άλλες, οι νοερές, που τις ανεβάζω τις μεταμεσονύχτιες ώρες της αϋπνίας στο μυαλό μου με συνομιλητές αγαπητούς επιφανείς ή αφανείς συνανθρώπους που όμως λείπουν. Συνήθως οι συμφωνίες λόγω μιας προϊστορίας αλληλοεκτιμήσης προκύπτουν αρκετά εύκολα και σύντομα αφήνοντας όμως κάθε φορά ένα ομιχλώδες υπόλοιπο για την επόμενη συνάντηση.

Ευτυχώς που υπάρχουν αξιόπιστοι οργανισμοί, ερευνητές, ινστιτούτα, σχολές, ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι και ΜΜΕ που μας πληροφορούν με στοιχεία για τους τρόπους που αντιμετωπίζουν οι κυβερνήσεις τα διάφορα προβλήματα της χώρας τους και μας ενημερώνουν γι'αυτούς, έτσι ώστε να είμαστε σε θέση συγκρίνοντας να κρίνουμε για θέματα που μας αφορούν. Ευτυχώς.

Το επόμενο βήμα είναι να συνθέτουμε προτάσεις έχοντας ως βάση τη γενικότερη κατάσταση της χώρας και να εξετάζουμε ποιων κομμάτων και κινήσεων οι θέσεις τους είναι πιο κοντά στις δικές μας.

Σ'αυτό το άρθρο το θέμα είναι το φορολογικό σύστημα.

Κώστας Καλλίτσης. Είναι κακό πράγμα τα επιδόματα και η επιδοματική πολιτική; Εξαρτάται. Ας υποθέσουμε ότι σε μια χώρα υπάρχει ένα αρχιπέλαγος πολύ μικρών επιχειρήσεων, που είτε είναι επιχειρήσεις ανάγκης είτε επιβιώνουν με φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή. Επίσης ότι υπάρχουν μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν κακομάθει να δουλεύουν με σκανδαλώδη ποσοστά κέρδους, που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στην Ευρώπη. Και ότι, αίφνης, ξεσπάει μια κρίση που απειλεί να σαρώσει πολλές από αυτές. Σε μια τέτοια κατάσταση, η αναγκαιότητα των επιδομάτων γίνεται, νομίζω, ολοφάνερη. Η ουσία, ωστόσο, της επιδοματικής πολιτικής που θα ακολουθηθεί δεν είναι αυτονόητη. Αυτή μπορεί να είναι συντηρητική ή προοδευτική.