Ο Σπύρος Λυκούδης θα κλείσει τον Οκτώβριο τα 17 του χρόνια. Συντηρεί όραμα ανάπτυξης. Εμείς συντηρούμε ευρύτερη αισιόδοξη προοπτική μετά το τέλος της συζήτησης μαζί του. Τον καλέσαμε να… βουτήξουμε μαζί στην πισίνα ώστε να μας διηγηθεί κυρίως την παλικαρίσια νίκη στον τελικό (9-8) απέναντι στους Σέρβους κι εκείνος (σκόρερ δυο γκολ στον τελικό)… Μας πήρε από το χέρι ώστε να μας δείξει νέα προοπτική στην καθημερινότητα:

«Δώσαμε χαρά και περηφάνια, δεν υπερβάλλω. Στην Τουρκία παίρναμε μηνύματα στήριξης από γνωστούς και άγνωστους, οπλισμένοι με θέληση πέσαμε στο νερό και για τον τελικό! “Πάμε να νικήσουμε για την Ελλάδα μας!” λέγαμε μεταξύ μας στο ξενοδοχείο πριν φύγουμε για το παιχνίδι, νικήσαμε, πρώτοι στην Ευρώπη πλέον, ελπίζω περισσότερα νέα παιδιά να ασχοληθούν με το πόλο. Αλλωστε εξαιτίας μας συμμετείχαν, μας ενίσχυαν και άνθρωποι που δεν είχαν ξαναδεί πόλο στη ζωή τους… Το εννοώ!»

● Υπέρβαση. Οι συνθήκες προετοιμασίας δεν ήταν ιδανικές.

Ναι, αλήθεια. Αλλά δουλέψαμε πολύ, μέσα στη σιωπή μας με τον προπονητή μας κύριο Μαχαίρα και τον βοηθό του κύριο Μαρκόπουλο. Σε αντίξοες συνθήκες. Γυρνούσαμε μες στον καύσωνα του καλοκαιριού από κολυμβητήριο σε κολυμβητήριο επειδή δεν υπάρχει συγκεκριμένος χώρος προπόνησης. Οι παίκτες κουβαλούσαμε τις μπάλες μες στη ζέστη, περιμέναμε να μάθουμε πού θα γίνει η επόμενη προπόνηση, λίγες μέρες πριν πάμε στην Τουρκία… Αλλά δεν μας άγγιξε τίποτα! Θέληση! Είχαμε τον στόχο μας και ήμασταν παίκτες, προπονητές, όλοι, οικογένεια! Αναγνωρίζω τις δυσκολίες που υπάρχουν, αλλά καλό είναι μελλοντικά να έχουμε συγκεκριμένο κολυμβητήριο για προπόνηση…

● Ανταγωνιστική διοργάνωση, πολλά ντέρμπι.

Τα περισσότερα παιχνίδια ήταν ντέρμπι, δεν υπήρξε εύκολο παιχνίδι! Συχνά κρίθηκαν στο ένα γκολ! Στο πρώτο με την Ολλανδία νικήσαμε, αλλά δεν νιώθαμε ικανοποίηση, στο δεύτερο νέα νίκη και αυτοπεποίθηση απέναντι στους Σέρβους που έμελλε να τους βρούμε και στον τελικό, στο τρίτο ισοπαλία με την Ιταλία, αλλά «κλειδώσαμε» την πρόκριση και καταλάβαμε πως μπορούσαμε ώς το τέλος. Θα το πω απλά: με δύναμη ψυχής αρνηθήκαμε να χάσουμε ως οικογένεια επειδή αυτό ήμασταν! Ξεπεράσαμε μικροτραυματισμούς, δεν θα μας εμπόδιζε τίποτα. Και «Πάμε για την Ελλάδα μας!». Λέγαμε μεταξύ μας πως οι νίκες μας θα βοηθήσουν και απλούς πολίτες που πιέζονται, μετά από τόσα άσχημα νέα στην εποχή μας. Κι είχαμε δίκιο… Γυρίσαμε πρωταθλητές Ευρώπης και ακόμη λαμβάνουμε τη χαρά απλών και άγνωστων σ’ εμάς ανθρώπων για την επιτυχία μας.

● Είτε το κατανοείτε είτε όχι, είστε υποδείγματα πολιτών! Μεγαλώσατε εντός μνημονίων, κορονοϊού, γενικότερης άρνησης…

Αυτά μας πείσμωσαν, το λέγαμε συχνά μεταξύ μας οι παίκτες! Αλλωστε ο αθλητισμός σώζει ζωές! Σε σωστή βάση, με κατάλληλες συνθήκες σε κάθε μορφή του, ο αθλητισμός είναι προσωπικό καταφύγιο, τρόπος αντιμετώπισης, άλλοτε λύσης προβλημάτων.

● Στεκόμαστε στις «κατάλληλες συνθήκες» επειδή το αίμα είναι νωπό με αφορμή τη βία με πρόσχημα το ποδόσφαιρο…

Συλλυπητήρια στην οικογένεια του νέου παιδιού που χάθηκε… Είναι ντροπή όσα έγιναν!

● Αντίσταση η δική σας αμοιβαιότητα…

Εξαίρεση είμαστε, το αναγνωρίζω. Η συζήτησή μας με οδηγεί να πω, λοιπόν, «Μιμηθείτε μας!». Επειδή η ομάδα μας, νέοι πολίστες-πολίτες και αυτός ο προσδιορισμός έχει επιπλέον σημασία, παίζαμε ο ένας για τον άλλο, ζούσαμε ως ομάδα ο ένας για τον άλλο εντός και εκτός γηπέδου! Ακόμη και με παίκτες-αντιπάλους. Με τους Ισπανούς και όχι μόνο στο ξενοδοχείο ήμασταν αγκαλιά σαν καλοί φίλοι. Η γενιά μας έχει διάθεση να αφήσει πίσω το χθες, να πλάσει καλύτερο αύριο, το βλέπω και στις διεθνείς διοργανώσεις.

● Παίζατε στην Τουρκία. Αυτό δίνει πρόσθετη σημασία στα λόγια σας.

Οι Τούρκοι, οι απλοί πολίτες ήταν πολύ φιλικοί μαζί μας. Κατάλαβα και πάλι ότι σκόπιμα μας δίνουν λανθασμένη εντύπωση για τον τουρκικό λαό…

● Ποιο είναι το προσωπικό όραμα; Υπάρχει! Η συζήτηση το απέδειξε!

Τελειώνω το σχολείο σ’ ένα χρόνο και θέλω να γίνω γιατρός. Για να κάνω την προσφορά καθημερινή πράξη… Μπορώ να συνδυάσω σπουδές και αθλητισμό, παρά τις δυσκολίες.

Πηγή: efsyn.gr/athlitismos