AMORES

Αφού χωρίσαμε σαν Έλληνες

ας αγαπηθούμε σαν Ρωμαίοι

IV

Ό,τι είδαμε ότι ποθήσαμε 

στις πιο κυρφές μας ώρες

κάποτε έρχεται λάμποντας στο σκοτάδι

κι αθόρυβα μπαίνει στη ζωή μας.

Στο όνομα αυτής της νύχτας

που πάλι σ'εμένα σε χαρίζει

έλα, καλή μου, 

έλα εσύ, της ομορφιάς η ωραία

τους θεούς που μας φθονούν ας εξοργίσουμε

με τη λάμψη των σωματών μας. 

V

Δεν είμαι άνθρωπος κοινός.

Ένας ερωτευμένος είμαι.

Σε σκέφτομαι όχι σαν κάποιος που σκέφτεται

αλλά σαν ο ένας που αγαπάει.

Ο τίγρης της Βεγγάλης

Με μάτια κίτρινα από τον πυρετό

είν'έτοιμος να με κατασπαράξει

κι όλας χύμηξε πάνω στον λαιμό μου

τρέχει με λαστιχάτα βήματα

βυθίζει τα νύχια του στη σάρκα μου.

Ο έρωτας είναι εξ ίσου κοφτερός

εξίσου νυκτοθήρας και νυχάτος.

Μπήγει τις αιχμηρές λεπίδες του

και από ολόκληρος καθώς ήμουν πριν 

γίνομαι ένας σωρός με ματωμένες σάρκες.

Ο ερωτικός τίγρης της Βεγγάλης

δρασκελά με βήματα αθόρυβα το δάσος

με μάτια κίτρινα από τον πυρετό.

Η ταβέρνα της Τζαμάικας

Η ζωή μας έχει αλλάξει κάπως 

δεν μένουμε μέσα στην πόλη πια

αλλά στο δρόμο για τη θάλασσα.

Τα βράδια μας απασχολούν

οι διαδρομές του φεγγαριού

τα φτερουγίσματα στους λόφους

και τα άλογα που κατεβαίνουν στο νερόλακκο.

Αν τελικά αποφασίσεις να'ρθεις

θα μου κρατάς τη νύχτα συντροφιά

τώρα που μπαίνει ο χειμώνας

και οι μεντεσέδες τρίζουν στο σκοτάδι.

Θα μάθεις να προσεύχεσαι

με δύναμη κι απελπισία

και το παράξενο αυτό συναίσθημα

θα συνδυάζεται με τις σκληρές γραμμές της φύσης.

Να φέρεις λίγα ρούχα και βιβλία

κρατούν αλλιώς εδώ τα ίδια

και μην ξεχάσεις τα κατάλληλα παπούτσια

γιατί ο βάλτος είναι πίσω από το σπίτι

και τον χειμώνα έχουμε πολλές βροχές.

Σ'αφήνω τώρα, να προσέχεις

και σ'αγαπώ πολύ το ξέρεις.

Σε σκέφτομαι στον καναπέ εκείνο πλάι στο παράθυρο

να σκέφτεσαι τον χρόνο και τα σώματα όταν γερνούν.

Όλα αυτά είναι της φαντασίας πράματα εδώ

δεν έχουμε παρά μία δυνατή και καθαρή αιωνιότητα

που δεν κουράζει, αλλά μερικές φορές πονούν 

      τα μάτια σου.

Να κλείσω τώρα το παράθυρο

σηκώθηκε ξανά αέρας.