Υπάρχει ένα παρκάκι στον Πειραιά, Σωτήρος Διός, Γρ.Λαμπράκη και Λουκά Ράλλη, που είναι αβάπτιστο. Έχει κι ένα συντριβάνι στη μέση, που όταν βρέχει δεν δουλεύει. Κι ένα άγαλμα του Παλαιών Πατρών Γερμανών, κάπως δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με το παρκάκι, που τι γυρεύει εκεί, μόνο ένας θεός το ξέρει;
Τώρα το παρκάκι μπορεί να έχει όνομα, αλλά όπως μας δήλωσε ο περιπτεράς της πλατείας, «…δεν το ξεύρω, αλλά αν έχει, γιατί ο δήμαρχος το κρατάει μυστικό;».
Μια ιδέα είναι να το βαφτίσουμε «Παρκάκι Αλληλεγγύης». Για να θυμίζει στους επόμενους, πως στα χρόνια της μεγάλης κρίσης στην χώρα μας, η αλληλεγγύη ήταν παρούσα. Ήταν παρούσα και στην πόλη μας, μέσα από ανθρώπους που πίστεψαν σ’αυτήν. Από το 2011 αρκετοί δημότες του ευρύτερου Πειραιά, ξεκίνησαν τις συζητήσεις για το θέμα της βοήθειας και γρήγορα οργανώθηκαν με στόχο ν’αντιμετωπίσουν με τις μικρές τους δυνάμεις τα μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητας. Γιατί είναι πολλοί οι βαριά κτυπημένοι από την κρίση συνδημότες μας, αυτοί που αδυνατούν να φέρουν βόλτα ακόμα και τα στοιχειώδη της επιβίωσης.
Η δράση αυτών των ομάδων φυσικά και συνεχίζεται. Απ’ότι λένε οι ίδιοι, απαιτούνται μεγαλύτερες προσπάθειες και περισσότερα άτομα που θα έχουν διάθεση να συνεισφέρουν με τη δράση τους. Το πρόβλημα οξύνεται και λόγω του ότι και σε σχέση με τις ανάγκες που υπάρχουν, ελάχιστα είναι αυτά που κάνει ο δήμος Πειραιά για να υποστηρίξει ανθρώπους που είναι σε πολύ δυσάρεστη θέση. Από την άλλη μεριά δυστυχώς φαίνεται ότι τα χειρότερα έπονται. Τουλάχιστον ας είχαμε κάποιες σοβαρές ενδείξεις για το πόσο θα κρατήσει η κρίση αυτή. Μια κρίση που η απόγνωση που γεννά στο λαϊκό κόσμο γίνεται συνεχώς μεγαλύτερη. Ένας σημαντικός λόγος είναι ότι όλο γίνεται και πιο δύσκολο να μπορείς να ελπίζεις βάσιμα ότι σύντομα θα είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα στην κοινωνία μας. Μια κοινωνίας που δε θα έχει ανάγκη πια από φιλανθρωπίες και ομάδες αλληλεγγύης τουλάχιστον για θέματα επιβίωσης.
Επειδή λοιπόν, η κατάσταση όλο και χειροτερεύει, οι δυνάμεις αλληλεγγύης εντείνουν τις προσπάθειές τους και συντονίζονται. Έτσι αποφάσισαν να βρεθούν όλες μαζί το Σάββατο 4/1/14, στο επονομαζόμενο από εμάς πάρκο "Αλληλεγγύης". Από τις 10 το πρωί θα μας περιμένουν εκεί μέχρι τις 3μ.μ. Ποιοι; Η «Ομάδα Κοινωνικής Αλληλεγγύης του Λιμανιού της Αγωνίας», η «Αλληλεγγύη Πειραιά», η «Αλληλεγγύη Νίκαιας», η «Αλληλεγγύη Κερατσινίου» και το «Αλληλέγγυο Ιατρείο Πειραιά». Κάθε μία απ’αυτές θα έχει τον χώρο της και όλοι μαζί θα στολίσουνε το δένδρο της Αλληλεγγύης και θα προσφέρουν στους επισκέπτες γιορτινά κεράσματα.
Τώρα, είναι σωστό να πάμε με άδεια χέρια; Δεν είναι. Τι θα δέχονται ευχαρίστως; Τρόφιμα μακράς διαρκείας, ρουχισμό, φάρμακα και παιδικά παιχνίδια. Σε κάθε περίπτερο θα υπάρχει και έντυπο υλικό όπου θα αναγράφονται οι δραστηριότητες των ομάδων αυτών καθώς και θα παρευρίσκονται μέλη τους για συζητήσεις σχετικά με τους στόχους τους και πάνω στις εμπειρίες που έχουν μέχρι τώρα. Πιστεύουμε πως όσοι νιώθουν την ανάγκη κάτι να προσφέρουν μέσω των ομάδων αλληλεγγύης για την ενίσχυση συνανθρώπων μας που βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση και φυσικά όχι εξ αιτίας τους, η εκδήλωση του Σαββάτου 4/1, είναι μια καλή ευκαιρία. Αλλά είναι και μια ευκαιρία για να γνωρίσουμε από κοντά και τις ομάδες αλληλεγγύης που δραστηριοποιούνται στην πόλη μας.
Σήμερα Παρασκευή 27/12 που έβρεχε, το παρκάκι ήταν άδειο κι εχθρικό, παρόλο που επί της Σωτήρος ήταν ανοιχτό το KARAVAN, με τα υπέροχα σιροπιαστά γλυκά ανατολής. Φαντάζεστε όμως το άλλο Σάββατο, τι όμορφο που θα' ναι. Γεμάτο από ένα μεγάλο πλήθος ηλιόλουστων και φιλικών ανθρώπων, με παιδάκια να παίζουν δημιουργικά στη γωνιά τους κι εσένα στην άκρη ν’ αναρωτιέσαι, ρε μπας και τα σκασμένα ονειρεύονται κάποια άλλα, που γυρνούν αδέσποτα και χαζεύουν στους δρόμους; Παρόντες θα είναι και πολύχρωμοι ξυλοπόδαροι που θα κάνουν με ζήλο τα γνωστά τους κόλπα…..Και όπως πάντα, το γιορτινό πνεύμα και η αισιοδοξία των αλληλέγγυων ανθρώπων, θα ξεπηδήσουν μέσα από τις σχέσεις και τις τριβές των συνειδητά παρευρισκομένων.
Φτάνει αυτό; Μμμμμ...Να προσθέσουμε και το "...των ανοιχτόμυαλων κι ελεύθερων ανθρώπων..." ; Γιατί ; Διότι έχουμε την αίσθηση, πως δυστυχώς αυξάνονται τελευταία αυτοί που μπορούν να συνυπάρχουν ισότιμα και ειλικρινά μόνο με τους ομοϊδεάτες τους. Ποιοι αυτοί; Αυτοί, οι θεματοφύλακες του φανατισμού που περιφέρονται ως οι απόστολοι της μίας και μοναδικής αλήθειας. Ως γνωστόν πρόκειται για μία από τις επικίνδυνες φυλές, όπου η αυταρέσκεια και η ανασφάλεια συνεισφέρουν ισότιμα στη δημιουργία ενός κλειστοφοβικού κόσμου. Ευτυχώς που γίνονται ανοιχτές γιορτές, σαν κι αυτή των Αλληλέγγυων ομάδων στον Πειραιά, γιορτές που δίνουν την αφορμή σε όλους μας, εκτός των άλλων, για να μαθαίνουμε να συνεισφέρουμε δημιουργικά στο πολύχρωμο, πολύτροπο και πολύβουο του κόσμου.
