1.  Κοπεγχάγη

Η πολυταξιδεμένη αρχιτέκτονας Ειρήνη Γιωτοπούλου επιλέγει την Κοπεγχάγη ως αγαπημένη της ευρωπαϊκή πόλη. Στη δική της περιήγηση στην κλασική πόλη κύριο ρόλο έχει η σύγχρονη αρχιτεκτονική.

Στη μικρή σε μέγεθος αλλά μεγάλη σε επίπεδο design πρωτεύουσα λιγοστά βήματα αλλά πολλές εμπειρίες χωρίζουν το καρτποσταλικό λιμάνι Nyhavn και το Tivolli από τα μονοπάτια του design. Για εμένα δεν χρειάζονται πολύπλοκες αφορμές για να βρεθώ ξανά και ξανά στην Κοπεγχάγη. Βασικό κίνητρο είναι η ανάγκη να ικανοποιήσω τη ματιά του αρχιτέκτονα, που εμπλουτίστηκε με το πάθος για τη φωτογραφία και τον ρόλο του instagrammer. Σχεδόν 9 χρόνια πριν ετοίμασα τους φακούς μου και μπήκα στο αεροπλάνο με συνταξιδιώτισσες την αγαπημένη μου φίλη και μια ενθουσιώδη λίστα με τα τελευταία επιτεύγματα των αρχιτεκτόνων που θαυμάζω: MVRDV, BIG, Henning Larsen. 

Πρώτος σταθμός η Islands Brygge, που αναφέρεται απλά και ως Bryggen και βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο λιμάνι. Ατμοσφαιρική τον χειμώνα, όταν επισκέφτηκα εγώ τη χιονισμένη πόλη, ολοζώντανη το καλοκαίρι, όταν μετατρέπεται στο δροσερό παράκτιο σημείο συνάντησης των κατοίκων που απολαμβάνουν τον ήλιο, χαλαρώνουν, διαβάζουν ένα βιβλίο ή κάνουν πάρτι. Κάποιοι θα κάνουν και μια βουτιά για να νικήσουν τη δανέζικη ζέστη. Ένα από τα κτίρια που δεσπόζουν στον ορίζοντα είναι των MVRDV, το Gemini Residense, όπου τα διαμερίσματα στεγάζονται σε δύο πρώην σιλό. Αξίζει η αναφορά και στη νέα γειτονιά στο Sluseholmen, ένα τεχνητό κομμάτι γης πάνω στο οποίο στήνεται μια νέα κοινότητα σύγχρονων κατοικιών. H Danielsen Architecture έχει σχεδιάσει ένα έργο πρόσοψης, ένα κτίριο που μοιάζει με φάρο και δεσπόζει στην περιοχή. Είναι επενδεδυμένο με τούβλο, κάνοντας αναφορά στα κλασικά ολλανδικά κανάλια και κτίρια του Άμστερνταμ, αλλά και με στοιχεία που παραπέμπουν στην Ιάβα και το Βόρνεο.

Η πιο εντυπωσιακή, αν και σύντομη βόλτα με το μετρό, χωρίς οδηγό, έχει κατεύθυνση το Orestad. Κατά μήκος της διαδρομής ξεδιπλώνεται μπροστά μας όλη η σύγχρονη αρχιτεκτονική της πόλης: έργα για τα οποία όλοι μιλούσαν, όπως το VM Mountain των BIG, το Bella Tower, χαρακτηριστικό πράσινο κτίριο της γειτονιάς του Orestad, και τόσα άλλα που προσπαθούσα να φωτογραφίσω κατά τη σύντομη αυτή περιήγηση

Αν έπρεπε να επιλέξω τρεις φωτογραφικές στιγμές από το ταξίδι μου, η μία θα ήταν σίγουρα η βόλτα στην Islands Brygge το μεσημέρι, όταν τα κτίρια, το ένα μετά το άλλο, αντανακλούσαν το φως. Επίσης οι μίνιμαλ φωτογραφίες των κτιρίων του Orestad αλλά και η θέα της πόλης από την κορυφή του Rundetarn, του ζωντανού ορόσημου της Κοπεγχάγης από το 1642, το οποίο χτίστηκε ως αστρονομικό παρατηρητήριο. Όλη η ανάμνηση της πόλης συνδέεται με την αίσθηση της χρονιάς που επισκέφθηκα την πόλη. Εικόνες από το tumblr, αρχιτεκτονικές φωτογραφίες στο Instagram, με τους φανατικούς τότε instagrammers (όπως ήμουν κι εγώ) να ταξιδεύουν με κάθε αφορμή για να φωτογραφίσουν τα πιο πρόσφατα αρχιτεκτονικά έργα, τη χιονισμένη πόλη, τα cozy café με ταπετσαρίες σαν να βγήκαν από χριστουγεννιάτικα παραμύθια και τους Δανούς που φορούσαν fluo rubber covers πάνω από τα παπούτσια τους για να τα προστατέψουν – βέβαια, τα παπούτσια ίσως ήταν πιο εντυπωσιακά από τα καλύμματα.  

Οι διευθύνσεις της ευζωίας στην Κοπεγχάγη είναι του Audo hotel και του εστιατορίου Geranium. Το Audo hotel, σχεδιασμένο από τους Norm Αrchitects, έχει όλα τα χαρακτηριστικά που αγαπώ στο interior design: ηρεμία, καθαρότητα και αφοσίωση στη λεπτομέρεια. Το δε Geranium συνδυάζει μοριακή κουζίνα και πρωτόγνωρες γεύσεις, συγκλονιστικό design και πιάτα σαν έργα τέχνης. 

Πατώντας  ΕΔΩ  θα εμφανιστεί ολόκληρο το άρθρο με τις παρουσιάσεις

2η) του αρχιτέκτονα Δημήτρη Ποτηρόπουλου που γράφει για τη λίμνη Como με αφορμή το άρωμα ενός λουλουδιού, ένα θραύσμα από τις επιστολές του Franz Liszt, πλεύσεις ραστώνης σε ευοίωνα νερά και κάτι από όψιμο μπαρόκ.

3η) της αρχιτέκτονας Μαρία Τσαυτάρη ταξιδεύει πολύ, για δουλειά και για απόλαυση, που γράφει για το Παρίσι, την πρωτεύουσα που έχει επισκεφθεί περισσότερο από κάθε άλλη γράφει τμηματικά ανάμεσα σε Παναμά, Αθήνα και Διάπορο Χαλκιδικής.

4η) του αρχιτέκτονα Γιώργο Ατσαλάκη που δεν έχει κάνει kitesurfing στην Πούντα και δεν χορεύει μπάλους στο λιμανάκι της Νάουσας. Για εκείνον η «άγνωστη» Πάρος είναι ένα κομμάτι της Τοσκάνης που προσγειώθηκε στο Αιγαίο και έμεινε στον ήλιο να ψηθεί.

5η) του αρχιτέκτονα Σωτήρη Ανυφαντή που πιστεύει ότι διά της μνήμης διαμορφώνουμε το παρόν. Τα ευτυχισμένα παιδικά του χρόνια τον κάνουν να επιστρέφει ξανά και ξανά στη Σίφνο, στο αγαπημένο του κυκλαδίτικο νησί.