Η φωνή του Σωκράτη σηματοδοτεί στους αιώνες τις αξίες ζωής :

« Όταν οι Έλληνες μάχονται με τους βαρβάρους κι οι βάρβαροι με τους Έλληνες, θα πούμε ότι πολεμούν κι ότι είναι από τη φύση τους εχθροί, και την έχθρα αυτή πρέπει να τη λέμε πόλεμο ∙ όταν όμως κάτι τέτοιο γίνεται ανάμεσα σε Έλληνες, θα πούμε ότι αυτοί είναι, βέβαια, από τη φύση τους φίλοι, ωστόσο η σύγκρουσή τους δείχνει ότι η Ελλάδα είναι άρρωστη κι ότι την σπαράζουν έριδες εσωτερικές, και την έχθρα αυτή πρέπει να τη λέμε στάση.

Όπου συμβεί κάτι τέτοιο και χωριστεί μια πόλη σε δυο παρατάξεις, αν οι μεν καταστρέφουν τα χωράφια των δε και τους καίνε τα σπίτια, η στάση φαίνεται ολέθρια κι ότι οι αντίπαλοι δεν αγαπούν, κανένας τους, την πόλη, γιατί διαφορετικά δεν θα αποτολμούσαν να ρημάξουν τη γη που τους έθρεψε κι ήταν η μάνα τους.

Φαίνεται δίκαιο (…) να επιβληθεί στους Έλληνες να μάθουν να αφήνουν το ελληνικό γένος απείραχτο, αναλογιζόμενοι τον κίνδυνο της σκλαβιάς στους βαρβάρους »*  

−Ο λόγος του στρατηγού Αγησιλάου μένει πάντα επίκαιρος :

       « Αν είναι να σκοτώσουμε όλους τους Έλληνες με τους οποίους

         δε συμφωνούμε, δεν θα μείνει ούτε ένας Έλληνας ζωντανός.

         Πόσο καλό θα ήταν να είναι όλοι οι Έλληνες φιλέλληνες ».  

Και ο ρήτορας Δημοσθένης τονίζει:

       «Της Ελλάδος αδικουμένης αισχρόν σιγάν»   

Πατώντας  εδώ  θα σας εμφανιστεί ολόκληρο το άρθρο που πρωτοδημοσιεύτηκε στο βιβλίο της Βίρνας Αιγιάλη " Η ύλη των ονείρων".