Αργότερα, όταν έμπαινα στην τάξη με τράπουλα για τις Πιθανότητες,, με μεγάλη μου θλίψη διαπίστωνα ότι αυτή η οικογενειακή κουλτούρα έχει εκλείψει. Παρόλα αυτά όποτε, ως Διευθύντρια, έπρεπε να επιληφθώ χαρτοπαιξίας στα διαλείμματα, εκτός των άλλων συμφωνηθέντων επιπτώσεων, η κατασχεμένη τράπουλα παραδινόταν στον Μαθηματικό για να την αξιοποιήσει στο μάθημα, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τα δυσάρεστα σημεία της σκοτεινής ατραπού της παραπτώματος χαρτοπαιξίας, όπως προκύπτει και από το συνημμένο άσμα. Αργότερα τα ξενύχτια συνεχίστηκαν με τους συμφοιτητές στο ¨Πανελλήνιο¨ με πρέφα, ε και τάβλι τα μεσημέρια και σήμερα το ¨66¨ αποτελεί την ευχάριστη ανάπαυλα του ζεύγους της οικογένειας.

Το πινάκλ, που έχω ξεχάσει, με περιμένει στα χρόνια της επερχόμενης μια μέρα (ελπίζω, γιατί άλλως τι ψυχή θα παραδώσω) σύνταξης. Ελπίζω κάποιος από σας να ξέρει να μου θυμίσει πώς παίζεται το ¨πικέτο¨ που έχω ξεχάσει και τα καφενεία στην Τρίπολη που έπαιζε το Αγγελούδι μας -και μας το είχε μάθει- ενημερώθηκα ότι έχουν κλείσει προ πολλού. Στις καφετέριες που τα έχουν αντικαταστήσει περί άλλων τυρβάζουν οι εκεί νέοι....... και, ίσως, ορθώς (. Μάθετε τα παιδάκια σας παιχνίδια, λοιπόν, γιατί με τα Νέα Προγράμματα Σπουδών εισβάλλουν τα Στοχαστικά από την Α' Δημοτικού (μη σας πω από το προνήπιο).

ΠΑΙΖΩ ΠΟΚΑ ΠΑΙΖΩ ΠΙΝΟΚΛΙ (1929 στο Σικάγο) του Δημοσθένη Ζάττα με τον Γιώργο Κατσαρό.

Ο πινόκλης* (1928 στο Σικάγο) του Δημοσθένη Ζάττα επανεκτέλεση από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου.

*Πινόκλης : ελληνοαμερικανική λέξη, παρατσούκλι για κάποιον που παίζει πολύ "Pinochle" (χαρτιά). 

Και η έκπληξη : Χαρτιά δεν παίζω με τον Λάκη Χαλκιά, μουσική Α. Στεφανίδης, στίχοι Β. Παπαδόπουλος.