είναι περίπου απαγορευμένο στους εκπαιδευτικούς να πάρουν ανοιχτά φιλοπαλαιστινιακές θέσεις και όσοι το κάνουμε, ξέρουμε ότι είναι επικίνδυνο σε μια εποχή που οι ΕΔΕ είναι σε ημερήσια διάταξη και συνάδελφοι βγαίνουν σε αργία για τις απόψεις τους. Αλλά φίλος μεν o Πλάτων, φιλτάτη δε η αλήθεια και έργο του εκπαιδευτικού είναι να διδάξει και με το παράδειγμά του.

Αφαιρέθηκε  λοιπόν το κείμενο του κ. Παπακωνσταντίνου και αντικαταστάθηκε, λέει, από ένα που γράφτηκε από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Δεν το έχω διαβάσει αλλά οι πληροφορίες λένε ένα κείμενο γενικόλογο και άοσμο. Δεν έχω καμιά αμφιβολία πως είναι έτσι. Ερωτήματα να μην γεννιούνται στα παιδιά, αυτό έχει σημασία. Έχετε ψάξει λίγο τα βιβλία της Ιστορίας του Λυκείου;  Ένα σημείο στίξης λείπει, δεν υπάρχει πουθενά μέσα στην ιστορική αφήγηση: το ερωτηματικό. Όλα είναι δεδομένα, δεν υπάρχει πουθενά περιθώριο αναρώτησης, μια αυθεντία αποφάσισε πως έτσι και μόνον έτσι έχουν τα πράγματα. Πως απαγορεύεται να τα δούμε από άλλες πλευρές, να ψάξουμε τις πιθανότητες, να σκεφτούμε μια άλλη αιτιολόγηση των πραγμάτων.

Η επιβολή μιας άνωθεν αλήθειας είναι παλιό έργο και μέθοδος της εξουσίας από τα αρχαία χρόνια. Η αποσιώπηση, ακόμα και η αλλαγή της εξέλιξης των γεγονότων ώστε να εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα  είναι γνωστά από την αρχαιότητα.  Το 414 π.Χ. , κατα τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, στη φάση της σικελικής εκστρατείας, ο αθηναϊκός στόλος συγκρούστηκε με τον στόλο των Συρακουσίων. Η ήττα των Αθηναίων ήταν μεγάλη. Μερικούς αιώνες μετά ο αυτοκράτορας Τίτος Φλάβιος Βεσπασιανός (69-79 μ.Χ) στα εγκαίνια της ανακαίνισης του Κολοσσαίου, πρόσφερε στο ρωμαϊκό λαό ένα μεγαλοπρεπές θέαμα, μια naumachia (αναπαράσταση ναυμαχίας μέσα στην αρένα). Αναπαραστάθηκε η προαναφερθείσα ναυμαχία. Επειδή όμως ο ρωμαίος αυτοκράτορας ταυτιζόταν με τους Αθηναίους, δεν ηθελε να δει ο λαός του την ήττα τους. Έτσι άλλαξε το αποτέλεσμα της ναυμαχίας και οι Αθηναίοι κατήγαγαν περιφανή νίκην επί των Συρακουσίων.

Εύκολα αλλάζουν οι εξουσίες την Ιστορία κατά το δοκούν. Στις μέρες μας τα πράγματα διευκολύνθηκαν ακόμα περισσότερο με την Τεχνητή Νοημοσύνη που μας βάζει σε ένα φανταστικό κόσμο όπου όλα υπάρχουν και δεν υπάρχουν, όλα είναι πιστευτά αφού υπάρχουν ''αποδείξεις''.  Αφού ζούμε ένα αιώνιο παρόν, χωρίς ιστορικές ρίζες, χωρίς διάθεση έρευνας, θεωρώντας ως μόνη πηγή πληροφορίας και γνώσης τα βιντεάκια του TicToc και τα κείμενα της Τ.Ν.

Γάζα, η πόλη με τα παιδιά χωρίς χαμόγελο   του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

* Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε το 1959 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Φυσικό Τμήμα του πανεπιστήμιου της Αθήνας, εργάστηκε ως μεταπτυχιακός υπότροφος- ερευνητής στο ερευνητικό κέντρο "Δημόκριτος" και έγινε διδάκτορας Θεωρητικής Φυσικής. Με τη δημοσιογραφία ασχολείται επαγγελματικά από το 1990. Εργάστηκε στις εφημερίδες Δημοκρατικός Λόγος και Νίκη, στο περιοδικό ΕΝΑ, στον ραδιοσταθμό ΩΧ FM και στους τηλεοπτικούς σταθμούς STAR και SKY ως συντάκτης του πολιτικού ρεπορτάζ, αρθρογράφος και αρχισυντάκτης ενημερωτικών εκπομπών. Από το 1998 εργάζεται στην εφημερίδα Καθημερινή ως συντάκτης του διεθνούς ρεπορτάζ. Έχει γράψει οκτώ βιβλία που εκδόθηκαν από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Λιβάνης και Τόπος, ενώ έχει συνεργασθεί σε συλλογικά έργα. Μιλά ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά.