Δεν είναι τυχαίο που κάθε χρόνο στη γιορτή του μαζευόταν στο σπίτι του απίστευτος αριθμός ανθρώπων, όχι για να φάνε, να πιούνε και να γλεντήσουνε αλλά για να του πουν από κοντά τα χρόνια πολλά. Έχουν περάσει βέβαια κάμποσα χρόνια από τότε, γιατί και η κλονισμένη υγεία του και τελευταία η πανδημία δεν το επέτρεπαν πια.

Στωικός και πεισματάρης δεν το έβαζε κάτω. Ήταν ένας πραγματικός δημιουργός της τέχνης, της επιστήμης και της ζωής. 

Tον αποχαιρετ ήσαμε σήμερα Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου από το Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. 

Την αγάπη μας και τη συμπαράστασή μας στη σύντροφό του και συμπαραστάτριά του σε όλα, τη σύζυγό του Πόπη. 

Αντίο... Σπύρο!