Πίνακες ζωγραφικής (76)
Ο 1ος παιδικός διαγωνισμός εξωφύλλου της «σχεδίας»
Συντάκτρια Ομάδα διαχείρισης
To ελληνικό περιοδικό δρόμου απευθύνει ένα κάλεσμα στην οικία της φαντασίας, όπου η χαρά της εικαστικής δημιουργίας συναντά την προσφορά.
O Πικάσο έλεγε ότι χρειάστηκε να φτάσει 70 χρονών για να μπορέσει να ζωγραφίζει όπως ένα παιδί. Kαι αυτό γιατί οι ζωγραφιές των παιδιών εκπέμπουν ανεπανάληπτη αθωότητα και πλούσια φαντασία και μας κάνουν να βλέπουμε τον κόσμο με μια χρωματιστή και χαρούμενη ματιά. Το περιοδικό δρόμου «σχεδία» δεν θα περιμένει να διαβούμε το κατώφλι της έβδομης δεκαετίας της ζωής μας για να προτρέψει τους μικρούς φίλους να γευτούν τη χαρά της εικαστικής δημιουργίας.
5 διευθυντές μουσείων επιλέγουν ένα έργο τέχνης για το καλοκαίρι
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Ιωάννα Γκομούζα: Οι Δημήτρης Παντερμαλής, Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, Αικατερίνη Δελλαπόρτα, Γιώργης Μαγγίνης και Μαρία Κουτσομάλλη μας συστήνουν το αγαπημένο τους έργο από τις συλλογές του μουσείου τους.
Μαρία Κουτσομάλλη στο Μουσείο Γουλανδρή "Η ακρίδα" του Μιρό.
Γιώργης Μαγγίνης στο Μουσείο Μπενάκη "Ένα μεταξωτό κέντημα του 1863 από την ενθρόνιση του Όθωνα.
Δημήτρης Παντερμαλής στο Μουσείο Ακρόπολης "Η Αθηνά από το αέτωμα της Γιγαντομαχίας"
Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα στην Εθνική Πινακοθήκη "Το ψάθινο καπέλο του Νίκου Λύτρα"
Αικατερίνη Δελαπόρτα στο Βυζαντινό Μουσείο "Μία εικόνα του 17ου αιώνα, του Θεόδωρου Πουλάκη.
Αλέκος Λεβίδης, η καθυστερημένη δικαίωση, του Μάνου Σ.Στεφανίδη, στο fb
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Είμαι πολύ χαρούμενος για την εκλογή του φίλου μου ζωγράφου Αλέκου Λεβίδη (1944) στην Ακαδημία Αθηνών, στη θέση του εκλιπόντος Δημήτρη Μυταρά. Και γιατί ο ίδιος ξεχώρισε ανάμεσα σε εκλεκτές υποψηφιότητες αλλά και γιατί η επιλογή του σημαίνει πολλά, βαθύτερα, πράγματα για την σύγχρονη τέχνη μας. Σημαίνει αποκατάσταση της ζωγραφικής, της τόσο δημοφιλούς αλλά και τόσο συκοφαντημένης από την εγχώρια ψευδοπρωτοπορία έκφρασης, ως υψίστης μήτρας για την παραγωγή εικόνων. Αλλά και την αταλάντευτη εμμονή στην "εθνική σχολή" η οποία παραδόξως δεν φέρει τίποτε το νοσηρά εθνικιστικό ενώ συγχρόνως βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με τα πολιτιστικά επιτεύγματα της κοινής μας Ευρωπαϊκής Παιδείας. Ό,τι δηλαδή οφείλει να είναι η Ελλάδα σήμερα σε κάθε επίπεδο. Πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό, ιδεολογικό. Ανοιχτή προς κάθε καινούργια ιδέα αλλά και συγχρόνως προσηλωμένη στο διαχρονικό της κέντρο. Σεμνά περήφανη και ερωτευμένη με την ιστορία (της). Δηλαδή το μόνο μέλλον που δικαιούται να διεκδικήσει. Γάλλος καλλιτέχνης του δρόμου μεταμορφώνει βαρετά κτίρια σε πόλεις σε έργα Τέχνης!
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Στη σελίδα του Στράτου Γεωργουδή στο fb η φίλη Maria Patsikou βρήκε αυτή την ανάρτηση που μας την κοινοποίησε και την ευχαριστούμε.
Το θέμα των τοιχογραφιών στους δρόμους είναι γνωστό και στην χώρα μας. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία περίπτωση που είναι μαζεμένα έργα του ίδιου καλλιτέχνη σε διάφορες πόλεις του κόσμου που τα βρήκαμε όμορφα.
Ξενάγηση μέσα στη νέα Εθνική Πινακοθήκη με πίνακες κυρίως έργων με θέμα την Επανάσταση του '21
Συντάκτρια Ράνια Ροκιά
Όλα όσα θα δουν οι επίσημοι προσκεκλημένοι που θα επισκεφτούν την έκθεση έργων ελληνικής ζωγραφικής του δέκατου ένατου αιώνα, κυρίως έργων με θέμα την Επανάσταση του ’21.
Τα εγκαίνια της πλήρως ανακαινισμένης Εθνικής Πινακοθήκης προβλέπεται να γίνουν περί τα τέλη Ιουνίου, εφόσον –με το καλό‒ η πορεία της πανδημίας θα επιτρέπει την είσοδο κοινού στα μουσεία. Όμως η Πινακοθήκη θα ανοίξει στις 24 Μαρτίου 2021 για μια συμβολική ξενάγηση των ηγετών ξένων κρατών που τιμούν την Ελλάδα με την παρουσία τους στην επέτειο των 200 ετών από την κήρυξη της Επανάστασης του 1821 και αντιπροσωπεύουν τις ξένες δυνάμεις που συμμετείχαν στη νικηφόρα ναυμαχία του Ναυαρίνου κατά του τουρκικού στόλου που έγινε στις 20 Οκτωβρίου του 1827 και υπήρξε καθοριστική για την έκβαση του Αγώνα.
Kaws: Είναι τέχνη, χάος ή απλώς σύμπτωμα της εποχής τα έργα του πιο δημοφιλούς καλλιτέχνη στον κόσμο;
Συντάκτρια Σούζη Παλαιοκώστα
Αργυρώ Μποζώνη. Αλλά και αυτή δεν είναι μια επιτυχία της τέχνης να μπορεί να συνδεθεί με κάποιον που τη βλέπει και να θέλει να την αποκτήσει με όποιο τρόπο μπορεί; Δηλαδή αν είχατε ένα κουνελάκι του Τζεφ Κουνς γιατί θα ήσασταν καλύτεροι;
«Θέλω απλώς να υπάρχω. Θέλω να υπάρχω με αυτήν την οπτική γλώσσα στον κόσμο. Δεν θα σήμαινε τίποτα για μένα να κάνω πίνακες ζωγραφικής αν δεν έφτανα στους ανθρώπους». Αυτά είναι τα λόγια του KAWS, ενός από τους πιο αμφιλεγόμενους, δημοφιλείς και ακριβούς ποπ καλλιτέχνες της εποχής μας που το έργο του παρουσιάζεται στο Μουσείο του Μπρούκλιν στη έκθεση «What Party» που θα διαρκέσει μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2021.
Εικαστικά: Η τέχνη και το δικαίωμα στη σιωπή & Gallery walk στην Αθήνα
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Στην ιδιόμορφη παγκόσμια συνθήκη της πανδημίας, εν μέσω περιορισμών, απαγορεύσεων και έκτακτων μέτρων, εγκαινιάστηκε στις ΗΠΑ μια «ελληνική» έκθεση με θέμα το σωφρονιστικό σύστημα, τα καθεστώτα φυλάκισης και εγκλεισμού. Τίτλος της, «The Right to Silence?». Η πρώτη ενότητα της έκθεσης παρουσιάζεται αυτή την περίοδο στο John Jay College of Criminal Justice στο City University of New York με τη συμμετοχή 43 Ελλήνων, Κυπρίων και Αμερικανών καλλιτεχνών.
Σήμερα θα είμαι αρκετά μακροσκελής, διότι το θέμα είναι σοβαρό! Του Στράτου Μάκρα, από το fb
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Καταρχάς «ανεβάζω» μια ακουαρελίτσα, ως κράχτη, εμπνεόμενος από το χιόνι και τις εκθέσεις που γράφαμε, κάθε χρόνο και για αρκετά χρόνια, μικροί: «Πως πέρασα τις Άγιες ημέρες των Χριστουγέννων»Τα πιο διάσημα φιλιά στην ιστορία της Τέχνης
Συντάκτρια Ελένη Ε. Νανοπούλου
Νίκη Αλεξοπούλου: Ένα φιλί μπορεί να είναι αθώο, παθιασμένο, τρυφερό, έντονο, παιχνιδιάρικο, αδελφικό, σφραγίδα υπόσχεσης και αγάπης, ή σύμβολο χωρισμού. Δεν είναι, λοιπόν, περίεργο που αποτέλεσε έμπνευση για πολλούς διαφορετικούς καλλιτέχνες, αρκετοί από τους οποίους το χρησιμοποίησαν ως αλληγορικό σύμβολο.
Οι καλλιτέχνες των οποίων τα έργα παρουσιάζονται παρακάτω, εμφανίζουν ποικιλία τόσο στα μέσα που χρησιμοποιούν, όσο και στην ερμηνεία αυτού του μοτίβου. Ένα πράγμα είναι σίγουρο, το φιλί είναι ένα θέμα που αιχμαλωτίζει όλα τα είδη κοινού.
Το εύστοχο εξώφυλλο του New Yorker για μία πλευρά της ζωής στην καραντίνα
Συντάκτης Τρύφων Μπεκετιάδης
Ο καρτουνίστας Adrian Tomine υπογράφει το τελευταίο εξώφυλλο του περιοδικού New Yorker. Μια κοπέλα κάθεται μπροστά στο γραφείο της, σ’ ένα ακατάστατο σπίτι, ντυμένη μισή σπορτίφ, μισή με βραδινό ένδυμα, μακιγιαρισμένη και με σκουλαρίκια.
Πιθανότατα μιλά σε κάποια βιντεοκλήση, την ώρα που κρατά και το κινητό με το χέρι της. Στο άλλο απολαμβάνει ένα κοκτέιλ που πιθανότατα θ’ απολάμβανε σε κάποιο μπαρ.