Ποιήματα (177)
Η ποίηση των δακτύλων, η ποίηση των ματιών
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Ράνια Ροκιά
Θωμάς Τσαλαπάτης. Μιλώντας για μια ποίηση των ματιών, εννοούμε μια ποίηση της αντίληψης, μια ποίηση της στιγμιαίας ανασύνταξης.
Η ποίηση δεν είναι κάτι ενιαίο. Δεν θα μπορούσε να είναι. Και εδώ δεν μιλάω για διαφορετικά είδη τεχνικής έκφρασης, για την εκφραστική ποικιλία των διαφόρων εκδηλώσεων μιας τέχνης που αριθμεί χιλιετίες. Μιλώ περισσότερο για διαφορετικές διαδικασίες. Λίγο-πολύ για διαφορετικά είδη τέχνης.
Σε μεγάλο βαθμό θα μπορούσαμε να πούμε πως η παραγωγή της ποίησης εξαρτάται από το σώμα. Από το μέρος του σώματος το οποίο μας φέρνει σε επαφή μαζί της. Το μέρος του σώματος το οποίο τη γεννά. Είναι που το σώμα παράγει ποίηση όπως οι σιελογόνοι αδένες παράγουν σάλιο.
Τόσο πολύ απ’ ό, τι ζούμε συμβαίνει εσωτερικά∙
Τα ημερολόγια της θλίψης, οι σιωπηλοί
πόνοι
Της ανομολόγητης αγάπης
δε θα είναι λιγότερο αληθινοί
Επειδή πέρασαν ανείπωτοι.
Η ποίηση του Σεφέρη ως πράξη εμπιστοσύνης, του Παντελή Μπουκάλα
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Εθιμικά, το σόι της ποίησης μνημονεύει τακτικά ένα στίχο του Φρίντριχ Χέλντερλιν που ο Γιώργος Σεφέρης τον χρησιμοποίησε ως μότο στο «Ημερολόγιο καταστρώματος, Α΄»: «Κι οι ποιητές τι χρειάζουνται σ’ ένα μικρόψυχο καιρό;». Ας προσέξουμε ότι ο Χέλντερλιν γράφει –και ο Σεφέρης προσυπογράφει– για τους ποιητές, που ενδέχεται να είναι περιττοί και αχρείαστοι. Οχι για την ποίηση.
Οι ποιητές, ακόμα και σαν διαχρονικό και διατοπικό σύνολο, δεν ταυτίζονται με την ποίηση. Δεν είναι το άπαν της. Είναι ένα ενσώματο υποσύνολό της.
Εκεί ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνιο
στο σύθαμπο του λήθαργου
έρχονται οι πεθαμένοι
ανάκατα διάχυτοι δίχως σειρά
μπερδεύονται οι μορφές τους.
Η ποιητική συλλογή ΘΡΥΑΛΛΙΣ της Ελισάβετ Ιγγλίζ θα φανερωθεί στο πρώην Δημαρχείο Δραπετσώνας τη Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2024
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Την εκδήλωση τη διοργανώνουν
Οι εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ,
η Δραπετσωνίτικη - Κερατσινιώτικη ιστοσελίδα stagona4u.gr
και το Πειραιώτικο βιβλιοπωλείο ΠΑΡΑΣΚΕΥΠΟΥΛΟΣ
Πότε; Τη Δευτέρα 8.1.24, στις 5.00
Που; Στο πρώην δημαρχείο Δραπετσώνας (Αγωνιστών Πολυτεχνείου και Γ. Καραϊσκάκη), στον 3ο όροφο.
Η γελαστή τσιπούρα, ένα ποίημα της Ελένης Κοσμά σε πρώτη προβολή
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Ράνια Ροκιά
Εδώ κι εκεί· και όμως: πουθενά!
Γύρισα μέσα έξω την καρδιά μου –
την τίναξα, μην ήταν πιο βαθιά·
αλλά μάταια: δεν ήταν πια δικιά μου.
Κάπου μου έπεσε, την έχασα, ποιος ξέρει.
Ίσως την πούλησα παλιά στο Κατμαντού
σ’ έναν Ινδό που μ’ είχε πάρει από το χέρι
(ζήταγε επίμονα να βγούμε ραντεβού) –
Δύο Δραπετσωνίτισσες, η Άντα Χρηστίδου και η Έλλη Ιγγλίζ, που μας κάνουν περήφανους
Επιλέγων ή Συντάκτης Οδυσσέας
Ότι καλλιτεχνίζει κι ότι φιλοσοφεί, στη Δραπετσώνα, μας νοιάζει.
Μας νοιάζει πολύ. Όταν ειδικά είναι και γέννημα θρέμμα της εγγύτερης
γειτονιάς μας, μας νοιάζει ακόμα περισσότερο.
Δυο κορίτσια μας απασχολούν αυτό τον καιρό.
Η Άντα Χρηστίδου και η Ελισάβετ Ιγγλίζ.
Πάμε κατ'αρχάς στη Ζηνοβ..., συγνώμη στην Άντα ήθελα να πω.
Στο STUDIO Κυψέλης, Σπετσοπούλας 9 και Κυψέλης, στην Κυψέλη, θα παίζει τη "Ζηνοβία την θεατρίνα". Ένας μονόλογος που έγραψε η ίδια, συλλέγοντας πληροφορίες από τις ιστορίες που αφηγούνταν ο πατέρας της σ'αυτήν και τον αδελφό της τον Αντρέα. Όλα αυτά τα καταθέτει στη σκηνή. Εντυπωσιακά όμορφη, αποδίδει την ιστορία των μπουλουκιών στον 19ο αιώνα, με τον δικό της μοναδικό τρόπο.
Μνήμη Άρη Αλεξάνδρου - Φορώντας τις ωραίες μας στολές, του Θανάση Τριαρίδη, από το fb
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
(Άρης Αλεξάνδρου, Πέτρογκραντ, 24 Νοεμβρίου 1922- Παρίσι, 2 Ιουλίου 1978)
*Ο Θανάσης Τριαρίδης είχε γράψει :
ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΩΡΑΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟΛΕΣ
Αξίζει πάντοτε να θυμάσαι
πως ο Άρης Αλεξάνδρου προς το τέλος της ζωής του,
την δεκαετία του 1970,
δούλευε ως συσκευαστής πακέτων
στα υπόγεια του Hermes στο Παρίσι,
και όταν κάποιος προϊστάμενος έμαθε για αυτόν
"Ο Ταξιδευτής", ένα ποίημα του Δραπετσωνίτη Κώστα Ιωαννίδη
Επιλέγων ή Συντάκτης Οδυσσέας
Ο ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ
Μια ιστορία θα σας πω, με αίμα ποτισμένη
τότε που στα παράλια, γινόταν χαλασμός
χιλιάδες άνθρωποι εκεί, καμένοι και σφαγμένοι
στης Σμύρνης την καταστροφή, που έγινε ο χαμός
♦
Ένα πλοίο βρισκόντανε, στης Σμύρνης την κατάντια
μα ο καπετάνιος ήτανε, περίσσια τολμηρός
έβλεπε τις καταστροφές, με τα σχιστά του μάτια
κι αμέσως αποφάσισε, να πράξει ολοταχώς.
Χόρχε Λουίς Μπόρχες: «Είναι τα ποτάμια»
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης 
Είμαστε ο χρόνος. Εκείνη είμαστε η περίφημη
παραβολή του Σκοτεινού Ηράκλειτου.
Είμαστε το νερό, όχι το σκληρό διαμάντι,
αυτό που χάνεται, όχι αυτό που μένει.