Οι γκαλερί παραμένουν να αποτελούν το μόνο κλάδο του πολιτισμού

που έχει επιστρέψει σε λειτουργία, 

οπότε εάν την περίοδο του Πάσχα θέλετε να ξεδιψάσετε απ’ την πολύμηνη ξηρασία,

υπάρχουν μερικά εξαιρετικά έργα και εκθέσεις να επισκεφθείτε, 

κλείνοντας πρώτα ραντεβού (τηλεφωνικά ή μέσα απ’ τις ηλεκτρονικές φόρμες που επισυνάπτουμε),

διότι λόγω των μέτρων είναι απαραίτητο.

 Ελένη Ζούνη: «Mindscapes»

 Last call αυτές τις δύο εβδομάδες για τα εσωτερικά τοπία που παρουσιάζει η Ελένη Ζούνη στη γκαλερί Alma (πρόσφατες παραγωγές κυρίως μεσαίων και μεγάλων διαστάσεων). Τα αινιγματικά σχήματα και τα σχέδια που προκύπτουν από κάρβουνο και μελάνι σε καμβά και χαρτί αντίστοιχα, προέρχονται από την κατάδυση της εικαστικού στις εσωτερικές της σκέψεις, τους άρρητους συνειρμούς και τα όνειρά της, σε μια προσπάθεια να εκφραστεί το χαώδες με μια γαλήνια ισορροπία.

«Happy Accidents Reloaded»

Ο γενικός κανόνας λέει πως στο εκθεσιακό showroom φτάνουν μόνο έργα τα οποία έχουν ολοκληρωθεί από τον καλλιτέχνη, έχουν δηλαδή περάσει τις (όποιες) διαδικασίες επεξεργασίας τους επιτυχώς φτάνοντας στον τελικό τους στόχο. Το ακριβώς ανάποδο ισχύει στην ομαδική έκθεση της Phoenix Athens, της οποίας η πρώτη εκδοχή αναβλήθηκε και τώρα παρουσιάζεται εμπλουτισμένη (επισκέψιμη με ραντεβού εδώ), φέρνοντας στην επιφάνεια πειράματα, αναποδιές και έργα που προέκυψαν τυχαία καθώς οι καλλιτέχνες επεδίωκαν την τελειότητα στην πρακτική τους.

© Νίκος Μάρκου, Γκαλερί Citronne

Μια επιλεκτική αναδρομή στο έργο του πρωτοπόρου καλλιτέχνη που αναγνωρίστηκε διεθνώς για την λιτότητα με την οποία προσέγγισε τις γεωμετρικές μορφές κι ανέδειξε τη δυναμική τους με νέον λυχνίες, πραγματοποιεί η γκαλερί Citronne (Πατριάρχου Ιωακείμ 19, Κολωνάκι, 2107235226, επισκέψιμη με ραντεβού εδώ), μέσα από 29 έργα που αποτέλεσαν σταθμούς στην πορεία του Αντωνάκου, ως προς τα μέσα αλλά και τις ιδέες τους. Πέρα από τα χαρακτηριστικά επιτοίχια νέον, θα δούμε ανάγλυφα της ενότητας «Αλφάβητος», ζωγραφικά έργα σε περγαμηνή, την ενότητα χαρακτικών «Tears», αλλά και εννιά σπάνια σχέδια απ’ τις μελέτες του καλλιτέχνη για την κατασκευή εγκαταστάσεων.

Ηλίας Καφούρος: «Push Buttons»

Στις συνθήκες που βιώσαμε με την πανδημία, το σπίτι μας μετατράπηκε σε βασίλειο όλων των σκέψεων και των δραστηριοτήτων μας, καθώς μέσω της οθόνης προσπαθούσαμε να σπάσουμε τα όριά του. Υπό αυτό το πρίσμα θα μπορούσε να ειδωθούν και τα φαντασμαγορικά, ασφυκτικά κορεσμένα ταμπλό ύφανσης του Ηλία Καφούρου που παρουσιάζονται στη γκαλερί Δύο χωριά (Μαντζουράκη 16, Νέα Φιλοθέη, με ραντεβού εδώ). Τα έργα αντλούν στοιχεία απ’ τον κινηματογράφο, την κουλτούρα του διαδικτύου και το μιντιακό τοπίο, παραπέμποντας σε μια σύγχρονη εκδοχή των σκηνών του Πίτερ Μπρέγκελ.

«Beyond Nostalgia Hijack»

Η ζωγραφική του Κωνσταντίνου Γιώτη, τα έργα μεταξύ ψηφιακής και φυσικής πραγματικότητας της Εύας Παπαμαργαρίτη, οι ready-made επανανοηματοδοτήσεις του Κωνσταντίνου Πέττα, τα ιδιαίτερα κεραμικά της Βαλίνιας Σβορώνου αλλά και μια εγκατάσταση για την αξία του συναισθήματος στην σύγχρονη ψηφιακή καπιταλιστική εποχή από τον Μάριο Σταμάτη, εμπλέκονται σε έναν ποιητικό διάλογο στην νέα ομαδική έκθεση της γκαλερί Can. «Η κατάσταση μουδιάσματος που συχνά βιώνεται στις στιγμές παύσης μπορεί να αναπτύξει τη δυνατότητα αναστοχασμού», σημειώνει το συνοδευτικό κείμενο, γεγονός το οποίο ισχύει τόσο στο background των συγκεκριμένων έργων όσο και στον θεατή που θα τα προσλάβει.

«Δανιήλ, το φως, η φυσική και η μεταφυσική του»

 «Ο Δανιήλ (σ.σ. Παναγόπουλος) αποτελεί σήμερα το αίνιγμα της γενιάς του ‘60, όπως ανάλογα ο Διαμαντής Διαμαντόπουλος παραμένει το αίνιγμα της γενιάς του '30», παρατηρεί ο Μάνος Στεφανίδης και, πράγματι, ο καλλιτέχνης που διέπρεψε στο Παρίσι, έλαβε μέρος σε Μπιενάλε και παρουσιάστηκε εκτενώς στην Εθνική Πινακοθήκη το ’98 παραμένει άγνωστος στους περισσότερους. Η Roma Gallery, αναδεικνύοντας τη θέση του ανάμεσα στους κορυφαίους Έλληνες της avant-garde, οργανώνει ένα αφιέρωμα, απ’ το οποίο το πρώτο μέρος παρουσιάζεται τώρα και αφιερώνεται στα παραστατικά έργα της νιότης απ’ την εποχή που σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών (στο εργαστήριο του Παρθένη), τα οποία δείχνονται για πρώτη φορά.

«Κηπουρική»

Δίνοντας τη δική της απάντηση στον μεταλλαγμένο χειμώνα που ζήσαμε, η γκαλερί Ζουμπουλάκη σημαίνει την επανεκκίνησή της μετά την αναστολή με μια «πράσινη» έκθεση που την μετατρέπει σε βοτανολογικό κήπο. «Μια σουρεαλιστική προσέγγιση της τρέχουσας πραγματικότητας», όπως αναφέρει το συνοδευτικό κείμενο, με ποικίλα φυτά, λουλούδια και μυρωδιές να ενώνουν ως κοινή αναφορά τα έργα των συμμετεχόντων καλλιτεχνών (ανάμεσα στους οποίους ο Γιώργος Γυπαράκης, ο Νίκος Τρανός, το ντουέτο Φυτά και η Georgia Fambris). Επισκέψιμη εκτός Κυριακής του Πάσχα έως Τρίτης του Πάσχα.

«Η φωτιά του Σαν Έλμο»

Πρωτοπόρους καλλιτέχνες του σήμερα που μέσα από την τέχνη τους διευρύνουν έννοιες και πρακτικές, όπως οι Giorgio Andreotta Calò, Ei Arakawa, Anna Boghiguian, Χριστόδουλος Παναγιώτου και Leidy Churchman, συγκεντρώνει η τρέχουσα ομαδική έκθεση της πάντα ενδιαφέρουσας Rodeo Gallery στον Πειραιά. Το group show παίρνει το όνομά του απ’ το  ατμοσφαιρικό φαινόμενο που έβλεπαν οι ναυτικοί στα κατάρτια των πλοίων όταν μέσα στην καταιγίδα άστραφτε ένα μωβ φως (το οποίο φαινόμενο αποδίδεται στον ιοντισμό των μορίων του αέρα και απαντάται επίσης σε αλεξικέραυνα, φτερά αεροπλάνων ή άλλα αιχμηρά αντικείμενα λόγω εκκένωσης στη βροχή). Ετοιμαστείτε, λοιπόν, να ηλεκτριστείτε. Για επίσκεψη επικοινωνήστε στο  Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. .

Brian Rochefort: «Stellar Gems»

Σε αναζήτηση ιδιαίτερων χρωμάτων και απόκοσμων υφών βρίσκεται διαρκώς ο Αμερικανός Brian Rochefort στα κεραμικά του, στρώνοντας και ξαναστρώνοντας τον πηλό, σπάζοντάς τον σε κομμάτια κι ανασυνθέτοντάς τον, βάφοντας και ψήνοντας έως ότου το υλικό φτάσει στα όριά του. «Ο στόχος μου είναι να φτιάξω γλυπτά που φαίνονται χαοτικά και σπασμένα, αλλά ταυτόχρονα ελεγχόμενα και όμορφα», λέει ο ίδιος, ο οποίος οραματίζεται τα έργα του ως απομεινάρια συμπαντικής καταστροφής. Για πρώτη φορά, παρουσιάζεται στην Αθήνα και στη γκαλερί Bernier/Eliades.