Καλωσήρθατε σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στην Αφρική! Με την ματιά και κυρίως με την ψυχή των αφρικανών σκηνοθετών, η 6η Εβδομάδα Αφρικανικού Κινηματογράφου φέρνει στη μεγάλη οθόνη εικόνες γοητευτικές από τη Αφρικανική Ήπειρο: Αστικοί μύθοι, εξωτισμός από το παρελθόν, μεγάλες προσωπικότητες, σύγχρονες ανθρώπινες ιστορίες. Απολαύστε τις στην Αθήνα, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος από 9 έως 15 Μαρτίου και για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, στην αίθουσα Παύλος Ζάννας από τις 16 έως τις 22 Μαρτίου.

Η είσοδος για το κοινό στις προβολές είναι ελεύθερη!

Για το αναλυτικό ωρολόγιο πρόγραμμα και τον κατάλογο πατήστε  εδώ

Η 6η Εβδομάδα Αφρικανικού Κινηματογράφου αποτελεί μια συνδιοργάνωση των διαπιστευμένων στην Ελληνική Δημοκρατία Πρεσβειών και Επίτιμων Προξενείων των Αφρικανικών Χωρών με την Ταινιοθήκη της Ελλάδος και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Η αγαπημένη Αφρική, αλλά και οι λιγότερο γνωστές πλευρές της, αποκαλύπτονται μέσα από ένα μαγευτικό ψηφιδωτό, 18 ταινιών από 9 χώρες:

Αλγερία

Ο Αλγερινός Κινηματογράφος έκανε τα πρώτα του βήματα κατά τη διάρκεια του πολέμου της απελευθέρωσης, στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Ύστερα από την απελευθέρωσή της από τον Γαλλικό αποικιοκρατικό ζυγό, το 1962, η Αλγερία μεταμορφώθηκε σε κέντρο πολιτισμού και κινηματογραφικής παραγωγής, ενώ  καθιερώθηκε ένα σύστημα κυβερνητικής χρηματοδότησης, με σκοπό την υποστήριξη μιας κινηματογραφικής βιομηχανίας που θα πρόβαλε ένα εναλλακτικό, εθνικό όραμα. Αυτός ο Νέος Αλγερινός Κινηματογράφος έφτασε στο απόγειό του με την βράβευση της ταινίας H Μάχη του Αλγερίου  (Χρυσό Λιοντάρι, Βενετία 1965) και του Χρονικού της Φωτιάς  (Χρυσός Φοίνικας, Κάννες 1975).

Η παγκοσμίου φήμης ταινία Ζ (1970) είναι η μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Βασίλη Βασιλικού, σε σκηνοθεσία Κώστα Γαβρά, με φόντο το πανέμορφο Αλγέρι. H ταινία απέσπασε το όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 1970.

Abd Εl-Kader
Ντοκιμαντέρ, Αλγερία, 2014, έγχρωμη, 96’
Παραγωγή: AARC
Σκηνοθεσία: Σαλέμ Μπραχίμι. Σενάριο: Salem Brahimi, Audrey Brasseur.
Φωτογραφία: Sebastien Audinelle. Voice over: Kateb Amazigh.

Υπάρχουν ιστορίες που είναι κάτι περισσότερο από ιστορίες. Υπάρχουν εποχές μακρινές που μοιάζουν πιο κοντά κι απ’ το χθες. Υπάρχουν ονόματα που κρύβουν κάτι περισσότερο από έναν άνθρωπο. Αυτή είναι μια τέτοια ιστορία. Η ιστορία ενός άνδρα που ονομαζόταν Abd El-Kader. Αυτή η ιστορία ξεκινά τον 19ο αιώνα στην Αλγερία, αλλά συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Σαλέμ Μπραχίμι
Μετά την αποφοίτησή του από την Μεγάλη Εμπορική Σχολή (1994), ο Salem Brahimi ασχολήθηκε επαγγελματικά με τον κινηματογράφο, το μεγάλο του πάθος. Αρχικά στο πλευρό του ζεύγους Mισέλ Ρέι και Κώστα Γαβρά, και στην συνέχεια σε άλλες παραγωγές με την υπογραφή του Τόνι Γκάτλιφ ή της Κλερ Ντενί.

Fadhma N’Soumer
Μυθοπλασία, Αλγερία, 2014, έγχρωμη, 120’
Παραγωγή: AARC / Machahou Production/ CNERM 54
Σκηνοθεσία: Μπιλκασέμ Χατζάτζ. Σενάριο: Belkacem Hadjadj, Marcel Beaulieu.
Φωτογραφία: Yorgos Arvanitis. Ηθοποιοί: Laetitia Eïdo, Assaad Bouab.

Η Φάντμα, ένα όμορφο και απείθαρχο κορίτσι με δυνατή προσωπικότητα, από μικρή ηλικία μοιάζει να έχει επιφορτιστεί με μια «αποστολή». Καθώς παραβαίνει έναν-έναν τους παλιομοδίτικους κανόνες της βερβέρικης κοινωνίας των Καμπύλ του 19ου αιώνα, αποκτά τον ρόλο του πνευματικού, και στη συνέχεια του κοινωνικού και στρατιωτικού ηγέτη. Έτσι, γίνεται επικεφαλής της αντίστασης εναντίων των Γάλλων.

Μπιλκασέμ Χατζάτζ
Γεννημένος το 1950 στο Tizi Ouzou, ο Belkacem Hadjadj ζει στο Αλγέρι. Μετά από σπουδές στον κινηματογράφο (Βρυξέλλες), εργάστηκε για την Βελγική Ραδιοτηλεόραση (RTB). Σκηνοθέτησε μια ταινία μικρού μήκους και τέσσερις τηλεταινίες. Το 1995, υπέργαψε την πρώτη του κινηματογραφική ταινία μεγάλου μήκους με τίτλο Cinéma Machaho, και στην συνέχεια το El Manara (2004). Έχει κάνει την παραγωγή  και τη σκηνοθεσία σε πολλά ντοκιμαντέρ. Το 1987 παρουσίασε την διδακτορική του διατριβή με θέμα τον κινηματογράφο, υπό την επίβλεψη του Jean Rouch, στη Σορβόννη. Μεταξύ 1985 και 1991 δίδαξε κινηματογράφο στο Εθνικό Ινστιτούτο Επιστημών και Πληροφορίας (Institut National des Sciences de l’Information et de la Communication -INSIC) στο Αλγέρι.

Το πηγάδι
Μυθοπλασία, Αλγερία, 2015, έγχρωμη, 93’
Παραγωγή: AARC, BL Film
Σκηνοθεσία: Λοτφί Μπουσουσί. Σενάριο: Yacine Mohamed Benelhadj. Φωτογραφία: Hazem Berrabah. Hθοποιοί: Nadia Kaci, Leila Metssitane, Laurent Maurel, Zahir, Bouzerar, Ourais Achour.

1960: Γάλλοι στρατιώτες υποψιάζονται ότι σε ένα χωριό του Αλγερινού νότου κρύβεται μια ομάδα αντιστασιακών που έχουν σκοτώσει έναν Γάλλο κομάντο. Οι κάτοικοι του χωριού πολιορκούνται από τον Γαλλικό στρατό. Καθώς περνά ο χρόνος, οι χωρικοί βρίσκονται αντιμέτωποι με την δίψα. Σε τέτοιο βαθμό ώστε  να τίθεται πλέον το δίλημμα με ποιόν τρόπο να πεθάνουν…

Λοτφί Μπουσουσί
Γεννημένος στις 18 Μαϊου 1964 στο Αλγέρι, από οικογένεια σκηνοθετών, ο Lotfi Bouchouchi αποφοίτησε από την Ανώτατη Σχολή Κινηματογράφου και Οπτικοακουστικών Μέσων (Εcole Supérieure de Cinéma et d’Audio-visuel, ESEC)  στο Παρίσι. Στις αρχές της δεκαετίας του 90, εργάζεται ως βοηθός παραγωγής σε πολλές ταινίες μεγάλου μήκους, σε συνεργασία, μεταξύ άλλων, με τους Merzak Alouache και Mohamed Chouikh. Παράλληλα εργάζεται ως διευθυντής παραγωγής στην Αλγερινή τηλεόραση. Από το 1995 του έχει ανατεθεί από το Αλγερινό κράτος η κάλυψη της επικαιρότητας, ενώ εργάζεται επίσης για λογαριασμό ξένων καναλιών και πρακτορείων, όπως τα TF 1, France 24 και APTN..

Αγκόλα

Η γέννηση των ραδιοτηλεοπτικών μέσων ενημέρωσης στην Αγκόλα χρονολογείται από το 1931. Ωστόσο μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας από την Πορτογαλία το 1975, ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος ο οποίος κατέστρεψε την χώρα. Ο κινηματογράφος της Αγκόλας αναδείχθηκε με την συμμετοχή των αγωνιστών του κόμματος MPLA (Λαϊκό Κίνημα Απελευθέρωσης της Αγκόλας), με δύο ταινίες εμπνευσμένες από το έργο του εθνικού συγγραφέα Luandino Vieira: τη μικρού μήκους Monangambee (1970) και τη μεγάλου μήκους Sambizanga (1972). Αρκετοί σκηνοθέτες πορτογαλικής καταγωγής έχουν γυρίσει ταινίες στην Αγκόλα. Σήμερα η Αγκόλα έχει αρκετούς διάσημους κινηματογραφιστές, όπως την Anne Laure Folly και τον Zeze Gamboa, ταινίες των οποίων έχουν βραβευθεί μεταξύ άλλων στα Φεστιβάλ του Μόντρεαλ και του Μιλάνο.

Kρίνοντας από την εμφάνιση
Μυθοπλασία, Αγκόλα, 2012, έγχρωμη, 100 ‘
Παραγωγή: Mona Afro Filmes.
Σκηνοθεσία, Σενάριο, Φωτογραφία: Άλεν Μαμόνα. Ηθοποιοί: Bruna Sanches, Vladimiro Castro, Emanuelson Manuel, Ilson Calunga, Efigenia Silva.

H Naty, είναι μια επιτυχημένη νεαρή επαγγελματίας, η οποία, έχοντας μολυνθεί από τον εραστή της με τον ιό του AIDS, αποφασίζει να μολύνει όσο το δυνατόν περισσότερους άνδρες ξεκινώντας από τον γιο του εραστή της. Ωστόσο, το διαβολικό της σχέδιο γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο, με την επιστροφή της μικρότερης αδερφής της η οποία ερωτεύεται για πρώτη φορά στη ζωή της. Όλοι κρίνουν από την εξωτερική εμφάνιση, κανείς από την ουσία…

Αίγυπτος

Ο Αιγυπτιακός κινηματογράφος, γνωστός και ως το “Χόλιγουντ της Ανατολής”, κυριαρχεί στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καΐρου (CIFF) διοργανώνεται από το 1976 σε ετήσια βάση στο Κάιρο. Οι περισσότερες Αιγυπτιακές παραγωγές γίνονται σήμερα στη λεγόμενη Egyptian Media Production City, που περιλαμβάνει πάνω από 60 στούντιο υψηλότατης τεχνολογίας. Με τη λογοκρισία να έχει μειωθεί αρκετά, παρατηρείται πλέον στον αιγυπτιακό κινηματογράφο μια σημαντική στροφή, ιδιαίτερα μετά την επανάσταση της 25ης Ιανουαρίου 2011, που είχε ως αποτέλεσμα την υπέρβαση των ταμπού που εμπόδιζαν μέχρι σήμερα την ελευθερία της έκφρασης.

Ώρα Καΐρου
Μυθοπλασία, Αιγύπτος, 2014, έγχρωμη, 110’
Παραγωγή:  Sameh El-Agamy.
Σκηνοθεσία: Aμίρ Ραμσίς. Σενάριο: Amir Ramses.
Φωτογραφία: Mohamed Abdel Raouf.
Ηθοποιοί: Nour El-Sherif, Mervat Amin, Sherif Ramzy, Karim Kassem.

Τρεις ιστορίες ξετυλίγονται μέσα σε μια μέρα στο Κάιρο. Η Λίλα, συνταξιούχος ηθοποιός, ψάχνει τον Σαμέχ, τον τελευταίο συμπρωταγωνιστή της. Η Σάλμα, που έχει σχέση με τον Βαέλ, βρίσκεται στο διαμέρισμα ενός φίλου του, μετά την κατάρρευση του γάμου τους. Ο Χαζέμ είναι ένας νεαρός έμπορος ναρκωτικών o οποίος, κατά την φυγή του από την Αλεξάνδρεια για το Κάιρο, περιμαζεύει έναν ηλικιωμένο που πάσχει από Αλτσχάιμερ. Και τους έξι χαρακτήρες, που βρίσκονται σε καθοριστικά σημεία της ζωής τους, ενσαρκώνουν θρύλοι του Αιγυπτιακού κινηματογράφου.

Aμίρ Ραμσίς
Ο Amir Ramses είναι Αιγύπτιος σκηνοθέτης. Γεννήθηκε το 1979 και αποφοίτησε το 2000 από το Ανώτατο Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Σκηνοθέτησε πολλές ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ ενώ έχει εργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη και παραγωγός σε διάφορες ανεξάρτητες ταινίες. Είναι κυρίως γνωστός για το ντοκιμαντέρ του Οι Εβραίοι της Αιγύπτου (Α’ και Β’ μέρος) και την ταινία Betawqit Elqahera (Ώρα Καϊρου).

Kit Kat
Μυθοπλασία, Αιγύπτος, 1991,  έγχρωμη, 110’
Παραγωγή:  Studio Misr
Σκηνοθεσία: Νταούντ Αμπντέλ Σαγιέντ. Σενάριο: Daoud Abdel Sayed
Φωτογραφία: Mohsen Ahmed. Ηθοποιοί: Mahmoud Abdel Aziz, Sherif Mounir, Ayda Reyad.

Ο τυφλός Σεϊχ Χοσνί ζει με την γριά μητέρα του και τον απογοητευμένο γιο του στην γειτονιά Kιτ Κατ. Ο γιος του, Ιωσήφ, ονειρεύεται να πάει στην Ευρώπη για να βρει δουλειά, και έχει σχέση με μια διαζευγμένη γυναίκα που ονομάζεται Φατιμά. Ο Σεϊχ Χοσνί αρνείται να παραδεχτεί την αναπηρία του: ονειρεύεται ότι οδηγεί μοτοσικλέτα όπως κάθε άνθρωπος που βλέπει, και περνάει τις νύχτες του καπνίζοντας μαριχουάνα με τους ντόπιους, προκειμένου να ξεχάσει τις δυστυχίες του μετά την απώλεια της συζύγου του και την πώληση του σπιτιού του πατέρα του. Ξέρει τα πάντα για τους γείτονές του, τα μυστικά και τους έρωτες τους.

Νταούντ Αμπντέλ Σαγιέντ
Μετά τις σπουδές σκηνοθεσίας στο Ανώτατο Ινστιτούτο Κινηματογράφου της Αιγύπτου, και μετά από κάμποσα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, ο Daoud Abdel Sayed

σκηνοθέτησε επτά φιλμ που άφησαν μια ανεξίτηλη εντύπωση στον αιγυπτιακό και αραβικό κινηματογράφο. Οι βραβευμένες ταινίες του έχουν συμβάλει στη διαμόρφωση μιας αιγυπτιακής σχολής νεορεαλισμού. Η λίστα με τις 100 καλύτερες Αραβικές ταινίες που κυκλοφόρησε το DIFF το 2013 περιλαμβάνει τρεις ταινίες του: Kit Kat, Land of fear και Messages from the sea.

Το ταξίδι της ψυχής
Μυθοπλασία, Κένυα, 2010, έγχρωμη,  60’
Παραγωγή:  Marie Steinmann, Tom Tykwer, Siobhain “Ginger” Wilson,  Guy Wilson, Verena Rahmig, Sarika Hemi Lakhani   (One Fine Day Films & Ginger Ink Films).
Σκηνοθεσία: Χάουα Έσουμαν. Σενάριο: Billy Kahora. Φωτογραφία: Christian Almesberger. Ηθοποιοί: Samson Odhiambo, Leila Dayan Opou, Krysteen Savane, Frank Kimani, Joab Ogolla, Lucy Gachanja.

Ο 14χρονος Αμπίλα ζει με τους γονείς του στην Κιμπέρα του Ναϊρόμπι, μία από τις μεγαλύτερες παραγκουπόλεις της Αφρικής. Ένα πρωινό, ο πατέρας του, άρρωστος και όντας σε παραλήρημα, του εκμυστηρεύεται ότι κάποιος έκλεψε την ψυχή του. Παρά την μεγάλη του αναστάτωση, ο Αμπίλα αποφασίζει να αναζητήσει την κατάλληλη θεραπεία γιατί φοβάται, πως αν δεν κάνει κάτι, ο πατέρας του θα πεθάνει. Μαθαίνοντας πως ο γονιός του τζόγαρε την ψυχή του με μία  γυναίκα μέντιουμ, ψάχνει να την βρει. Όταν τελικά ανακαλύπτει την μάγισσα στην καλύβα της στη σκοτεινότερη γωνιά του γκέτο, αυτή του ζητά να εκτελέσει επτά άθλους για να σώσει την ψυχή του πατέρα του. Ο έβδομος και πιο σπουδαίος άθλος είναι να αντιμετωπίσει το «γιγάντιο φίδι», τον μεγαλύτερό του φόβο. Έτσι, ο Αμπίλα ξεκινά ένα ταξίδι που τον οδηγεί όχι μόνο στον μικρόκοσμο της παραγκούπολης αλλά και στον εσωτερικό του κόσμο μαθαίνοντας πώς μπορεί κανείς να γίνεται κυρίαρχος της μοίρας του.

Χάουα Έσουμαν
Η Hawa Essuman γεννήθηκε στο Αμβούργο της Γερμανίας, το 1980. Ηθοποιός αρχικά του θεάτρου στην Κένυα, μεταπήδησε αργότερα στην παραγωγή ντοκιμαντέρ και διαφημιστικών σποτ για την τηλεόραση. Από το 2008 ασχολείται με τη σκηνοθεσία ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους. Η ταινία της Soul Boy (Το ταξίδι της ψυχής) παρουσιάστηκε έως τώρα σε 40 φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο αποσπώντας πολλές διακρίσεις.

Μαρόκο

Το Μαρόκο ανέκαθεν αποτελούσε ελκυστικό σκηνικό για πολλούς διεθνείς σκηνοθέτες και παραγωγoύς οι οποίοι γύρισαν εκεί ταινίες όπως ο Οθέλλος, Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλά, Ο τελευταίος πειρασμός, το Τσάι στη Σαχάρα, και ο Μονομάχος. Λαμβάνοντας υπόψη τη θετική επιρροή της κινηματογραφίας στην εθνική οικονομία (κάθε χρόνο γυρίζονται στη χώρα 20 με 30 ταινίες), την απασχόληση και την επαγγελματική εκπαίδευση των μαροκινών καλλιτεχνών αλλά και του τεχνικού προσωπικού, η κυβέρνηση ενθαρρύνει τις ξένες παραγωγές. Εγχώριοι και ξένοι παράγοντες, επενδύουν σε πλήρως εξοπλισμένα στούντιο στην Καζαμπλάνκα και στην Ουαρζαζάτ (Atlas studios, Kan Zamane studios, Cinedina studios).

Το κόκκινο κασκολ
Μυθοπλασία, 2015,  έγχρωμη, 100’.
Παραγωγή : Medina Production.
Σκηνοθεσία: Mοχάμεντ Λιούνσι. Σενάριο: Mohammed Lyounsi , Jillali Ferhati.
Φωτογραφία: Jean-Marc Selva. Ηθοποιοί: Mohamed Bastaoui, Karim Saidi, Yousra Tarik, Noura Qouraichi, Jamal Eddine Dkhissi, Said Ait Bajja, Mohamed Choubi.

Ο Μαροκινός Λαμπίμπ, ένας τρυφερός σύζυγος, δεν έχει ξαναδεί ποτέ την Αλγερινή σύζυγό του, Λουίζα, σε παρόμοια κατάσταση. Η Λουίζα εριμένει το πρώτο της παιδί. Ο Λαμπίμπ πανικοβάλλεται. Με τη βοήθεια του Αλγερινού φίλου του, Μπελακντέρ, πηγαίνει τη γυναίκα του στο μαιευτήριο ενός χωριού κοντά στο σπίτι του. Η νοσοκόμα του ζητάει να φέρει μωρουδιακά ρούχα για το μωρό που θα γεννηθεί.

Εκείνη την ημέρα ξεσπάει ο πόλεμος της άμμου. Ο Λαμπίμπ απορροφημένος και ανήσυχος για την κατάσταση της συζύγου του, δεν αντιλαμβάνεται τίποτα και δεν προσέχει καθόλου την ασυνήθιστη αναταραχή στο χωριό. Στο δρόμο του γυρισμού, με τα μωρουδιακά στα χέρια, τον σταματούν στρατιώτες, του ζητούν ταυτότητα και, ανακαλύπτοντας πως είναι Μαροκινός, τον βάζουν σε ένα φορτηγό και τον αφήνουν στα σύνορα. Και κάπως έτσι, ξεκινούν οι ταλαιπωρίες ενός ζευγαριού χωρισμένου εξαιτίας της ανθρώπινης ανοησίας.

Moχάμεντ Λιούνσι
Ο Mohammed Lyounsi γεννήθηκε στο Φεζ και είναι σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός ταινιών και θεατρικός συγγραφέας. Στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται κι άλλες ταινίες μεγάλου μήκους, όπως το Ben 11 (2011), το Αllô 15 (2009), καθώς και αρκετές ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ.

Η ορχήστρα των τυφλών
Mυθοπλασία, Μαρόκο, 2016, έγχρωμη, 112’
Παραγωγή: Avalanche
Σκηνοθεσία, Σενάριο: Moχάμεντ Μουφτακίρ. Φωτογραφία: Xavier Castro. Ηθοποιοί: Younes Migri, Fehd Benchemsi, Mohamed Bastaoui, Mohamed Choubi, Majdouline Idrissi, El Jihani Ilyas

Τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Χασάν Β’, ο Χουσίν, υποστηρικτής του καινούργιου του βασιλιά, είναι διευθυντής μιας δημοφιλούς ορχήστρας και ευτυχής πατέρας του Μιμού. Ο Χουσίν και η οικογένειά του ζουν στο πατρικό σπίτι της συζύγου του, Χαλίμα, όπου διάφοροι πολύ ιδιαίτεροι χαρακτήρες ζουν στον ρυθμό της ζωής της ορχήστρας και των παραδοσιακών χορευτριών της.  Αυτή η ορχήστρα είναι ιδιαίτερη. Οι άντρες μουσικοί μερικές φορές υποχρεώνονται να περνούν για τυφλοί ώστε να παίζουν στις πριβέ γιορτές για γυναίκες σε συντηρητικές μαροκινές οικογένειες. Όμως, σύντομα ο δρόμος του Μιμού θα διασταυρωθεί με αυτόν της Σαμά, της καινούργιας υπηρέτριας της γειτόνισσας…

Moχάμεντ Μουφτακίρ
Γιος του σπουδαίου βιολιστή Houcine Mouftakir (επονομαζόμενου Μπουντρά), ο Mohamed Mouftakir σπούδασε αγγλική λογοτεχνία στην Καζαμπλάνκα, και σκηνοθεσία στο φημισμένο FEMIS στη Γαλλία, στη Γερμανία και στην Τυνησία όπου έζησε αρκετά χρόνια. Το 2010, η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, Pégase, απέσπασε πλήθος βραβείων σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, όπως και  η μετέπειτα Ορχήστρα των Τυφλών που μεταξύ άλλων διακρίθηκε στο 1ο  Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών των Βρυξελλών, και στο Φεστιβάλ Ταινιών της Ταγγέρης.

Μικρές χαρές
Mυθοπλασία, Μαρόκο, 2016,  έγχρωμο, 86’
Παραγωγή: Clipper Films.
Σκηνοθεσία, σενάριο: Moχάμεντ Σριφ Τριμπάκ. Φωτογραφία: Cringuta Pinzaru.
Ηθοποιοί: Anissa Lanaya, Farah El Fassi, Maha Daoud, Soumya Amghar, Fama Ferrah, Fatna El Khamari.

Μετά τον θάνατο του πατέρα της, η 17χρονη Νουφίσα αναγκάζεται να εγκατασταθεί με τη μητέρα της στην έπαυλη της Λάλα Αμίνα, συζύγου ενός σημαντικού αξιωματούχου του Τετουάν. Εκεί, αναπτύσσει γρήγορα μια δυνατή φιλία με την Φετούμα, εγγονή της Λάλα Αμίνα. Τα δύο νεαρά κορίτσια δίνουν την υπόσχεση να μη χωριστούν ποτέ. Αλλά όταν η Φετούμα ανακαλύπτει  ότι η Νουφίσα είναι αρραβωνιασμένη, θα κάνει τα πάντα  για να μη χάσει τη φίλη της.

Moχάμεντ Σριφ Τριμπάκ
Ο Mohamed Chrif Tribak γεννήθηκε το 1971 και φοίτησε στο FÉMIS στο Παρίσι. Σκηνοθέτησε πέντε ταινίες μικρού μήκους και επτά τηλεταινίες για τον εθνικό τηλεοπτικό σταθμό, 2M και το SNRT. Le temps des camarades, η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, διακρίθηκε σε πολλά φεστιβάλ.

Η ταινία Petits Bonheurs επιλέχθηκε το 2016, για την 38η έκδοση του Διεθνούς Φεστιβάλ του Καΐρου, στην Αίγυπτο, και για το Φεστιβάλ Αραβικού Κινηματογράφου του Μαλμο, στην Σουηδία, και κέρδισε πολλά  βραβεία.

Νιγηρία

Οι απαρχές του κινηματογράφου στη Νιγηρία χρονολογούνται το 1903, όταν η πρώτη ταινία προβάλλεται στο Λάγκος, κι αργότερα στο Ιμπαντάν (1921) και στο Ιτζεμπουόντε (1924). Η παραγωγή ταινιών στη Νιγηρία ξεκινά το 1962 με τις ταινίες Bound for Lagos (1962) και Culture in Transition (1963). Τη δεκαετία του ‘90 αναπτύσσεται η παραγωγή βιντεοταινιών και σηματοδοτείται η γέννηση του Nollywood που σήμερα έχει γίνει διάσημο πέρα από τις ακτές της Αφρικής. Η κινηματογραφική βιομηχανία της Νιγηρίας έχει γεννήσει στις μέρες μας καταξιωμένους σκηνοθέτες.

Ο διευθύνων σύμβουλος
Μυθοπλασία, Νιγηρία, 2016, έγχρωμη, 105’
Παραγωγή:  Kunle Afolayan  και Bose Oshin
Σκηνοθεσία Κούνλε Αφολάνιο. Σενάριο: Tunde Babalola.
Φωτογραφία: Dawid Pietkiewicz
Ηθοποιοί: Kemi Lala Akindoju, Hilda Dokubo, Aurelie Eliam, Angélique Kidjo , Peter King Nzioki , Nico Panagio

Η ταινία αφηγείται την ιστορία της TransWire Communications, εταιρίας παγκόσμιας τηλεφωνικής δικτύωσης με μεγάλη εμβέλεια στη Νιγηρία. Ο διευθύνων σύμβουλος, ένας απόδημος, έχει πλέον συνταξιοδοτηθεί και ο Γενικός Διευθυντής αποφασίζει να στείλει πέντε υποψήφιους σε ένα σεμινάριο ηγετικών ικανοτήτων με στόχο να καταλήξει σε αυτόν που θα αναλάβει τα καθήκοντα του νέου διευθύνοντος συμβούλου στη Νιγηρία. Και τα πέντε στελέχη καταφθάνουν στο παραθαλάσσιο θέρετρο όπου διεξάγεται το επιμορφωτικό σεμινάριο. Όλοι τους επιθυμούν διακαώς τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου και επιχειρούν να ξεκάνουν ο ένας τον άλλο κατά τη διάρκεια της επιμόρφωσης. Tο σεμινάριο ξεκινά υποχρεώνοντας τα πέντε στελέχη να συμμετέχουν σε ένα γύρο του παιδικού παιχνιδιού «μουσικές καρέκλες». Χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο για να μελετήσει ψυχολογικά τον τρόπο που λειτουργεί ο κάθε υποψήφιος.

Κούνλε Αφιλάνιο
Από τους  σημαντικότερους παραγωγούς και σκηνοθέτες της Νιγηρίας. Σπούδασε κινηματογράφο στην Νέα Υόρκη. Οι ταινίες του έχουν αποσπάσει διεθνή αναγνώριση και προβλήθηκαν στα Φεστιβάλ Λονδίνου, Βερολίνου, Ιαπωνίας και στο Αφρικανικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης.

Ade Love
Documentary, Nigeria, 2016, colour, 28.38
Σκηνοθεσία: Kούνλε Αφολάνιο.

Nτοκιμαντέρ με θέμα τη ζωή του ηθοποιού και παραγωγού Αντεγιέμι Τζόσια Ακάνο Αφολάνιο, γνωστού και ως Ade Love –μιας σημαντικής μορφής στη Νιγηρία. Γεννήθηκε στις 14 Μαΐου 1940 από αγρότη πατέρα, τον Νώε Αφολαγιάν Ολουπόνα, και την υφάντρα Ντέμπορα Εφουντογιόλα Ολαοσεμπικάν. Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής του  έδειξε να ελκύεται από την παρακολούθηση των εορτών Εγκούνγκουν που περιελάμβαναν δρώμενα με  πολύχρωμες μεταμφιέσεις, όπως τα Έγκουν Ελέουε, Πάκα, Έπα και το Αραντούν. Μαζί με άλλους νέους ακολουθούσε τις μασκαράτες για εννέα ημέρες χωρίς να επιστρέφει στο σπίτι του, αποφεύγοντας έτσι το αγρόκτημα του πατέρα του όπου συχνά απαιτούσαν να αναλαμβάνει αγροτικά καθήκοντα. Θα έλεγε κανείς ότι αυτά ήταν τα πρώιμα σημάδια του πάθους του και ο δρόμος που αργότερα στη ζωή του τον οδήγησε στον κόσμο της υποκριτικής τέχνης.

Νότιος Αφρική

Το 1896, έφθασε στη Νότια Αφρική η πρώτη κινηματογραφική μηχανή προβολής. Μέχρι την κυβέρνηση του Aπαρτχάιντ το 1948, οι ταινίες στη γλώσσα των Αφρικάανς ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς και αποτέλεσαν εργαλείο εθνικιστικής προπαγάνδας. Το 1974 θεσπίστηκε ένα πρόγραμμα επιδότησης για λευκούς κινηματογραφιστές που όμως απευθύνονταν σε κοινό μαύρων ως απάντηση στις αντιδράσεις εναντίον του απαρτχάιντ αλλά και ως κίνητρο για τους κινηματογραφιστές. Δυστυχώς αυτό οδήγησε σε μια πιο στερεοτυπική, και πολύ λιγότερο δημιουργική γραφή.

Ένα νέο κύμα ταινιών κατά του απαρτχάιντ έκανε την εμφάνισή του στη δεκαετία του 1980 από ανεξάρτητους κινηματογραφιστές. Μετά το 1994, η ίδρυση του Υπουργείου Τεχνών, Πολιτισμού, Επιστημών και Τεχνολογίας (DACST), η Στρατηγική Kινηματογραφική Ανάπτυξη, και το Εθνικό Ίδρυμα Βίντεο και Κινηματογράφου (NFVF), προώθησαν την ανάδειξη νέων, διαφορετικών φωνών με διεθνή απήχηση και αναγνώριση.

Πρωταγωνίστρια
Μυθοπλασία, Νότια Αφρική, 2014, έγχρωμη, 96′
Παραγωγή: Llewelynn Greeff, Henk Pretorius.
Σκηνοθεσία: Χενκ Πρετόριους.
Σενάριο: Henk Pretorius, Tina Kruger. Φωτογραφία: Trevor Calverley Ηθοποιοί:Bok van Blerk, Katie McGrath, Gil Bellows.

Η Πρωταγωνίστρια αφηγείται την ιστορία μιας φιλόδοξης βρετανίδας ηθοποιού, της Jodi Rutherford, η οποία πείθει τον Kobus Willemse, έναν αγρότη από το Brandfort, να την προετοιμάσει για το ρόλο μιας ηρωίδας Αφρικάανς σε μία μεγάλου μήκους ταινία. Σε αντάλλαγμα, η Jodi αναλαμβάνει να οργανώσει και να κατευθύνει την ετήσια συναυλία στο αγρόκτημα Willemse. Η επαφή της με τους πολίτες της ιδιόμορφης και μικρής πόλης του Brandfort και με τον πεισματάρη Kobus, της διδάσκει ότι υπάρχουν περισσότερα στη ζωή από ότι το Χολιγουντιανό «φώτα, κάμερα, πάμε!» ή μήπως όχι;

Χενκ Πρετόριους
Παραγωγός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Henk Pretorius ξεκίνησε την καριέρα του το 2008 με τη συγγραφή και σκηνοθεσία της επιτυχημένης Νοτιοαφρικάνικης τριλογίας Bakgat!, Bakgat 2 και Bakgat 3. Το 2011 έγραψε και σκηνοθέτησε το Fanie Fourie’s Lobola το οποίο έχει βραβευθεί σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ. Οι εφημερίδες Mail and Guardian χαρακτήρισαν τον  Henk ως έναν από τους 200 κορυφαίους και πιο εμπνευσμένους νέους Νοτιοαφρικανούς για το 2013.  Υπήρξε παραγωγός της διεθνούς πολεμικής ταινίας Blood and Glory. Μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στο σπίτι του στο Λος Άντζελες, το Λονδίνο και τη Νότια Αφρική.

Elelwani
Mυθοπλασία, Νότια Αφρική, 2012, έγχρωμη, 103′
Παραγωγή: Florian Schattauer.
Σκηνοθεσία, Σενάριο: Ιντσάμπενι γούα Λουρούλι. Φωτογραφία: Lance Gewer,Ηθοποιοί: Florence Masebe, Ashifashabba Muleya, Vusi Kuene.

Η Elelwani και ο φίλος της είναι ερωτευμένοι και σχεδιάζουν να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους μαζί. Και οι δύο είναι μορφωμένοι, αστοί, με φιλοδοξίες για ταξίδια στο εξωτερικό. Μετά την αποφοίτησή της από το πανεπιστήμιο, η Elelwani επιστρέφει στην οικογένειά της στο ύπαιθρο για να παρουσιάσει το φίλο της και ν’ ανακοινώσει τα μελλοντικά σχέδια της. Αλλά το βάρος της παράδοσης είναι μεγάλο για την οικογένειά της και αρνούνται να δεχτούν τη σχέση της. Ο πατέρας θέλει η κόρη του να γίνει η σύζυγος του τοπικού βασιλιά παρά την επίμονη άρνηση της κόρης του. Oμως η βασιλική οικογένεια κρύβει πολλά από την κοινότητα και η Elelwani είναι αποφασισμένη να αποκαλύψει  αυτήν την εξαπάτηση.

Ιντσάμπενι γούα Λουρούλι
Μετά από ένα πτυχίο θεατρικών σπουδών από το Πανεπιστήμιο του Witwaterstrand στη Νότια Αφρική, ο Ntshavheni έλαβε ένα μάστερ στη Σεναριογραφία και τη Σκηνοθεσία από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια υπό την επίβλεψη του Μίλος Φόρμαν. Aφού κέρδισε το Βραβείο Σεναριογραφίας Ταινιών της Paramount το 1989 για την ταινία Rambani, εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη για τον Σπάικ Λι στις ταινίες μεγάλου μήκους Malcolm Χ και Jungle Fever. Είναι λέκτορας στο Τμήμα Δημοσιογραφίας, Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στο Πανεπιστήμιο του Γιοχάνεσμπουργκ. Το 2004, η ταινία του Ξύλινη Μηχανήκέρδισε την Κρυστάλλινη Άρκτο στην Μπερλινάλε για την Καλύτερη Ταινία Νεολαίας.

Το Elelwani ήταν η επίσημη πρόταση της Νοτίου Αφρικής για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

Σουδάν

Η Κινηματογραφική Ομάδα του Σουδάν ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’40 στo πλαίσιo του Γραφείου Διεθνών Σχέσεων υπό την Άγγλο-Αιγυπτιακή διοίκηση. Η ομάδα παρήγαγε ντοκιμαντέρ τα οποία προβάλλονταν όχι μόνο σε κινηματογράφους αλλά και σε πολλές αγροτικές περιοχές με την βοήθεια της Ομάδας Κινητού Κινηματογράφου που ιδρύθηκε το 1946, με πλήθος οχημάτων που διέτρεχαν όλη τη χώρα οργανώνοντας προβολές. Σημαντικός σκηνοθέτης εκείνης της εποχής ήταν ο Kamal Mohamed Ibrahim, με τις ταινίες του Wasted Childhood και The Afflicted. Μετά την Ανεξαρτησία, το 1956,  η Κινηματογραφική Ομάδα ανήκε πλέον στο Υπουργείο Επικοινωνίας και Εργασίας υπό τη διεύθυνση του Σουδανέζου Al Kheir Hashim. Το 1958 γυρίζεται η πρώτη σινεμασκοπ ταινία, A Day to Remember. Τη δεκαετία του 1960 η Ομάδα θα ανανεωθεί με καλύτερο τεχνικό εξοπλισμό και προσωπικό εκπαιδευμένο τόσο στο Χαρτούμ όσο και στις ΗΠΑ, αυξάνοντας την κινηματογραφική παραγωγή.

Reflected Mirrors
Ντοκιμαντέρ, Σουδάν, 2010, έγχρωμο, 23’
Σκηνοθέτης: Μοχάμεντ Άλι Μεχάουι.

Το ντοκιμαντέρ περιγράφει την θρησκευτική συνύπαρξη στο Σουδάν και μιλάει για την ιστορία των θρησκειών στην χώρα επικεντρώνοντας στον Χριστιανισμό και στο Ισλάμ. Δείχνει την ειρηνική συνύπαρξη των Σουδανών, ανεξαρτήτως θρησκεύματος και χωρίς διακρίσεις. Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας Χριστιανής Κόπτριας, από το Ομντουρμάν του Χαρτούμ η οποία κατάφερε να μείνει έγκυος μετά από πολλές δυσκολίες, χάρη στις προσευχές ενός διάσημου Μουσουλμάνου Σούφι.

Towards the Nubian Oasis
Ντοκιμαντέρ, Σουδάν, 2010, έγχρωμο, 30’
Σκηνοθέτης: Αμπντουλχαγκαρ  Αχμέντ.  

Η κάμερα καταγράφει ένα μακρύ ταξίδι από το δυτικό Χαρτούμ μέχρι μια μικρή όαση στην έρημο της Νουβίας στο βόρειο Σουδάν. Μέσα από την διαδρομή, βλέπουμε πολλά αρχαία ορόσημα του αρχαίου Σουδανικού πολιτισμού, όπως το Τζέμπελ Μπάρκαλ, στο βόρειο Σουδάν, και τις πυραμίδες στην Μερόη που χρονολογούνται από τον 6ο αι. π.Χ. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει επίσης την ποικιλία της άγριας ζωής, τα ζώα που ζουν στην έρημο (από πύθωνες και λαγούς μέχρι ελάφια) , τους νομάδες, τον τρόπο που κυνηγούν και την ζεστή φιλοξενία τους -παρά την δύσκολη ζωή τους. Μέσα από τις εικόνες αυτές ο θεατής αντιλαμβάνεται ότι το Σουδάν και η έρημος, αποτελούν πόλο έλξης για πολύ διαφορετικούς επισκέπτες.    

Τυνησία

H παρουσία του κινηματογράφου στην Τυνησία χρονολογείται ήδη από το 1896, όταν οι αδελφοί Lumière ξεκίνησαν τις πρώτες προβολές κινούμενης εικόνας στους δρόμους της Τύνιδας. Η θεματολογία του Τυνησιακού κινηματογράφου αντλεί από κοινωνικά ζητήματα, ενώ πολλές ταινίες γνωρίζουν διεθνή καταξίωση. Το Παναφρικανικό και Παναραβικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου «Ημέρες Κινηματογράφου της Καρχηδόνας» (JCC) εξακολουθεί και σήμερα να είναι πολύ δημοφιλές. Η μέση ετήσια παραγωγή ταινιών στη χώρα είναι τρεις ταινίες μεγάλου μήκους και έξι μικρού μήκους.

Made in Gougou
Ντοκιμαντέρ, Τυνησία, 2013, έγχρωμη, 40’
Παραγωγή: Machmoum Productions, Salem Trabelsi
Σκηνοθεσία: Λατίφα Ντόγρι. Φωτογραφία: Mehdy Bouhiel.

Το Gougou είναι ένας χορός  που βοηθούσε τους πρώην σκλάβους να εκτονωθούν. Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας μαύρης οικογένειας μουσικών στην Τζέρμπα, που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το ρατσισμό στην Τυνησία. Τα μέλη της οικογένειας έχουν δημιουργήσει δύο μπάντες: η πρώτη αποτελείται από τους αδελφούς και το θείο (Ouled Sta Jemaa), και η δεύτερη από τις αδελφές (Chouachène). Οι άνθρωποι της οικογένειας είναι συνεχιστές της μουσικής παράδοσης του τόπου, την εποχή της σκλαβιάς, με την μουσική αυτή κληρονομιά να πηγαίνει από πατέρα σε γιο και από τη μητέρα στην κόρη. Δεν γίνεται γαμήλιο γλέντι στο Νησί των Λωτών, χωρίς την εμψύχωση της μουσικής αυτής φαμίλιας. Το όνομά της, είναι συνώνυμο με την αυθεντικότητα και την παράδοση. Η αντιμετώπιση του ρατσισμού από αυτήν την οικογένεια, μέσω της μουσικής, έγινε η ταυτότητά της.

Λατίφα Ντόγρι
Αφού σπούδασε γαλλική φιλολογία στα Πανεπιστήμια της Τύνιδας και της Mons (Βέλγιο), η Latifa Robbana Doghri ειδικεύτηκε στην συγγραφή και την επιμέλεια παιδικών ιστοριών, και στην συνέχεια πραγματοποίησε σπουδές στην επικοινωνία μέσω της εικόνας και των πολυμέσων. Το Boxing with her (με συμμετοχές και βραβεία σε πολλά ξένα φεστιβάλ) ήταν το πρώτο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ που παρήγαγε και σκηνοθέτησε σε συνεργασία με τον Salem Trabelsi. To δεύτερo μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ της, το Made In Gougou, κέρδισε το βραβείο του καλύτερου ντοκιμαντέρ στο Αφρικανικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λούξορ της Αιγύπτου, το 2014.

Ο Σημαδευτής της Τύνιδας
Μυθοπλασία, Τυνησία, έγχρωμη, 2014, 90’
Παραγωγή: Sister Productions, Cinetelefilms, Six Islands Productions.
Σκηνοθεσία, Σενάριο : Κάουθερ Μπιν Χανία. Φωτογραφία: Sofian El Fani.
Ηθοποιοί: Jallel Dridi, Moufida Dridi, Mohamed Slim Bouchiha, Narimène Saidane, Kaouther Ben Hania

Τυνησία, πριν την επανάσταση. Ένας άντρας σε μηχανή, οπλισμένος με ένα ξυράφι, σημαδεύει τους γλουτούς των γυναικών που έχουν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο του. Τον αποκαλούν «Challat, ο Σημαδευτής» και στο άκουσμα του ονοματός του ο κόσμος αισθάνεται τρόμο. Αστικός μύθος; Ένας μοναχικός κακοποιός; Ή μήπως όργανο φανατικών θρησκόληπτων; Κανένας δεν τον είδε ποτέ, όμως όλοι μιλούν γι’ αυτόν. Δέκα χρόνια μετά, λίγο μετά την Αραβική Άνοιξη, μια πεισματάρα σκηνοθέτρια είναι αποφασισμένη να λύσει το μυστήριο.

Κάουθερ Μπιν Χανία
Σκηνοθέτρια και σεναριογράφος, γεννημένη στο Sidi Bouzid. Μετά από σπουδές στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή, η Kaouther Ben Hania, μέλος της Τυνησιακής Ομοσπονδίας Ερασιτεχνών Κινηματογραφιστών (FTCA), το 2002 εντάχθηκε στην Σχολή Τεχνών και Κινηματογράφου. Εκεί σκηνοθέτησε τρεις ταινίες –ανάμεσά τους και την μικρού μήκους La Brèche που κέρδισε αρκετά βραβεία. Το 2005, γράφεται στην σχολή FEMIS της Γαλλίας στο Tμήμα Σεναρίου.