Λίγο μετά το Πάσχα του 1988 περάσαμε, με την τότε γυναίκα μου Αγγελική, μιά βδομάδα στο σπίτι μας στην Τρύπη Λακωνίας φιλοξενώντας την συναρπαστική ελληνίστρια Nicole Loraux (καθηγήτρια στην Ecole des Hautes Etudes) και τον σύζυγό της, μαρξιστή φιλόσοφο Patrice Loraux (καθηγητή στο Paris I). Νομίζω πως παρά τα ψωραλέα γαλλικά μου, αυτή θα πρέπει να ήταν μία από τις συναρπαστικότερες εκδρομές της ζωής μου. Ανάμεσα σε κρασί και τσίπουρα, κρύο υπόλοιπο αρνιού σε όλες τις πιθανές εκδοχές και μακρινές πεζοπορίες στα Χρύσαφα, στο Γεράκι, στον Μυστρά, στο Ιερό της Αρτέμιδος Ορθίας στον Ευρώτα και στις πηγές του Κνακίωνα,

Η αποβιομηχάνιση του Αγίου Διονυσίου οδήγησε σε συρρίκνωση της ευρύτερης περιοχής με αποτέλεσμα μετά το μεσημέρι να γίνεται νεκρή ζώνη. Όταν αναλάβαμε τη διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής το 2014 αναγνωρίζοντας την ανάγκη να αλλάξει η κατάσταση αυτή αποφασίσαμε την ανάπλαση της ευρύτερης περιοχής σύμφωνα με μελέτη του Δήμου Πειραιά.

Εξασφαλίσαμε τη χρηματοδότηση ύψους 15 εκατομμυρίων Ευρώ, δημοπρατήσαμε το έργο και η Περιφέρεια είναι ο φορέας υλοποίησής του ενώ το έργο εξελίσσεται μέχρι σήμερα.

Φωτιά ξέσπασε τα ξημερώματα στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας.

Συγκεκριμένα, η πυρκαγιά εκδηλώθηκε νωρίτερα σε θάλαμο

με κλινοσκεπάσματα

του δευτέρου ορόφου στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας,

Για την κατάσβεσή της επιχείρησαν

30 πυροσβέστες με 14 οχήματα και ειδικό κλιμακοφόρο όχημα

που γρήγορα την έθεσαν υπό έλεγχο. 

Υπάρχουν όμως τέτοια προβλήματα, όπως αναφέρει εργαζόμενος στο νοσοκομείο, που σου βγαίνει να πεις ότι από τύχη ζούμε, προβλήματα από αυτά που αφορούν πυρκαγιές και μπορούν να λυθούν γρήγορα αρκεί να το αποφασίσουν οι αρμόδιοι παράγοντες.

Με μια έννοια, αυτό το καλοκαίρι έγινε ορατή μια παράλληλη κοινωνία ενδιαφέροντος για την ανακούφιση του δημόσιου χώρου από την κερδοσκοπική υπερεπέκταση.

Αυτή η παράλληλη κοινωνία δεν ενοποιείται σε μια πολιτική ή κοσμοθεωρητική σύλληψη για το τι δέον γενέσθαι συνολικά. Βλέπω και διαβάζω ανήσυχους φιλελεύθερους, ''συμβατικούς'' μετριοπαθείς, ανθρώπους της Αριστεράς ή και πιο ριζοσπάστες που εντάσσουν όλα τα επιμέρους ζητήματα σε μια δική τους οπτική για τα Κοινά.

Με αίτημα την άμεση αποφυλάκιση και ορκωμοσία του εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη, η ομογενειακή οργάνωση “Ομόνοια” διοργανώνει αυτή την ώρα ανοιχτή συγκέντρωση στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης, στην οδό Σπηλαίων. Ομιλητής στην εκδήλωση θα είναι και ο δήμαρχος της Αθήνας Κώστας Μπακογιάννης. Η Αθήνα ασκεί φέτος της προεδρία του Συνδέσμου Βαλκανικών Πόλεων. Πέραν αυτού όμως στην Χιμάρα έχουν μεταβεί και άλλοι δήμαρχοι καθώς και πολλοί Χειμαρριώτες από άλλες περιοχές της Αλβανίας και από την Ελλάδα.

Η ηλικία βεβαίως έχει το πάνω χέρι, με την έννοια από πόσα και ποια κύματα περάσαμε, σε συνδυασμό με τι πετάξαμε και τι κρατήσαμε, τι για μας και τι για τους άλλους. Εννοείται και ο τρέχων τρόπος ζωής μας, που πάντα παίζει κι αυτός ένα σημαντικό ρόλο. Ναι και άλλα πολλά είναι αυτά που φιλοτεχνούν τα γούστα μας. Που, όπως και να το κάνουμε κάτι δικό μας φανερώνουν. Κάτι με νόημα και ουσία, που έχει όμως σημασία αν μας φέρνουν σε θέση να το μοιραστούμε με άλλους, ορατούς και αόρατους, παρόντες και απόντες. 

Tα αποτελέσματα των βραβείων φωτογραφίας Nature inFocusανακοινώθηκαν στο φεστιβάλ Nature inFocus που πραγματοποιήθηκστο Jayamahal Palace στο Bengaluru της Ινδίας, τη Δευτέρα 31 Ιουλίου.

Τα βραβεία τιμούν φωτογράφους που καταγράφουν μοναδικές στιγμές της φυσικής ιστορίας και κρίσιμα ζητήματα διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος και δημιουργούν κάθε χρόνο έναν εντυπωσιακό κατάλογο ευφάνταστων και καλλιτεχνικών εικόνων.

Χωριό είναι η εκκλησία, το νεκροταφείο, το μπακάλικο και η πλατεία. Κενός ο χώρος που λέγαμε πλατεία αφού ξανοίγεται φαρδιά πλατιά στο κέντρο του χωριού, σαν κοιλιά με αφαλό τη δημόσια τρόμπα από όπου αντλούσαμε το πόσιμο νερό. Ποτέ δεν την αντίκρυσα ασβεστωμένη απ΄τη σιωπή * .Ολόγυρά της σπίτια με τέσσερα μεταξύ τους στενά να οδηγούν ακτινωτά από την πλατεία προς τα έξω. Διάδρομοι ανέμων, ζώων και πεζών. Κεντρικά τα πιο πλούσια σπίτια και όσο απομακρύνεσαι τα πιο φτωχικά ή παραμελημένα. Ο δημόσιος δρόμος  στη δυτική πλευρά εφαπτόταν στο μήκος της πλατείας, χωρίς να ξεχωρίζει σχεδόν, παρά μόνον από το γεγονός ότι εκεί περίμενες το λεωφορείο για να ανεβείς ή να κατεβείς σε αυτή την μοναδική του στάση.

Πάντα μου προκαλεί μία ευφορία το αστικό και περιαστικό πράσινο, πιο πολύ όμως το εξοχικό, αυτό πέρα εκεί στις πεδιάδες, στους λόφους και στα βουνά. Εννοείται μία αναζωογονητική επίδραση μου προκαλεί και το πράσινο στις αυλές, στα μπαλκόνια και στις ταράτσες.  Η ευχαρίστηση αυτή πάντα ξεκινάει από το μάτι και ενίοτε και από τη μύτη και συχνά φτάνει ως τα ενδότερα της φύσης μου που σε εξαιρετικές περιπτώσεις την έχει ερεθίσει. Φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν κι άλλοι που νιώθουν όμορφα στην θέα του πράσινου, αν και στην Ελλάδα, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, δεν μπορεί να είναι πολλοί. Ανάμεσα στους πολλούς όμως σίγουρα είναι και η Πολιτεία, με αποτέλεσμα να αναλογεί σε κάθε κάτοικο αυτής της χώρας το πιο μικρό ποσοστό πρασίνου σε όλη την Ε.Ε. Μιλάμε για μια Πολιτεία που οι εκπρόσωποί της, για ποικίλους λόγους, βρίσκονται διαχρονικά σε ένα ακήρυχτο πόλεμο με το πράσινο, κάτι που αποτελεί την εξαίρεση στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη.

Απόστολος Λακασάς. Κατά την πρώτη περίοδο των κυβερνητικών θητειών, οι φρέσκοι υπουργοί ξετυλίγουν τα μεταρρυθμιστικά τους σχέδια – προεκλογικά, πολλοί λίγοι τους δίνουν σημασία. Κάτι τέτοιο θα κάνει με τη νέα σχολική χρονιά η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.

Οσοι θυμούνται, και κατά καιρούς επικαλούνται, τη φράση του Γάλλου φιλοσόφου και συγγραφέα την περίοδο του Διαφωτισμού, Κλοντ Αντριέν Ελβέτιου, πως «η παιδεία μπορεί τα πάντα», γνωρίζουν ότι οι μεταρρυθμίσεις στην παιδεία δεν έχουν ορατό χρονικό ορίζοντα για να αποδώσουν. Ούτε τα οφέλη τους είναι εύκολα να εντοπιστούν. Επίσης η επιτυχία τους απαιτεί πολιτική συναίνεση, επιμονή και επιμονή. Χαρακτηριστικά, στη Φινλανδία η ιδέα για το ενιαίο σύστημα εκπαίδευσης προτάθηκε από διακομματική επιτροπή το 1947, ψηφίστηκε το 1963 και υλοποιήθηκε πλήρως το 1979.