Οι σύγχρονοι πατέρες δεν είναι απλοί «κουβαλητές», αλλά συμμετέχουν ενεργά στη φροντίδα των παιδιών τους, με ευεργετικές συνέπειες στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη όλων.
Θοδωρής Αντωνόπουλος.Μια αποκαλυπτική όσο και χορταστική συζήτηση με τον διακεκριμένο παλαίμαχο φωτορεπόρτερ και νυν κοινωνικό ανθρωπολόγο και σκηνοθέτη Δημήτρη Μπούρα για τις αιτίες και κάποιες λιγότερο γνωστές πτυχές αφενός, τις «βολικές αλήθειες» και τα «άβολα ψέματα» αφετέρου που συνοδεύουν τον πόλεμο στην Ουκρανία αλλά και κάθε πόλεμο.
Από τους Πολέμους του Κόλπου και τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο μέχρι τη Μέση Ανατολή, τον Καύκασο και την Ουκρανία, περιοχές στα θέματα των οποίων έχει εντρυφήσει και ως κοινωνικός ανθρωπολόγος, ο συνομιλητής μου έχει διακριθεί όσο λίγοι Έλληνες συνάδελφοί του στο πολεμικό ρεπορτάζ. Ένα ρεπορτάζ που σταδιακά εγκατέλειψε, στρεφόμενος στην κοινωνική και ανθρωπολογική έρευνα, καθώς «η “mainstream” φωτοειδησεογραφία έχει γίνει πια περισσότερο θέαμα παρά ουσία, καλλιεργώντας τον κυνισμό, την απάθεια και την αποδοχή». Η μακροχρόνια εμπειρία του όμως δεν τον γλίτωσε από το σοκ ενός πολέμου μεγάλης κλίμακας τόσο κοντά στην Ευρώπη, ενός πολέμου στον οποίο είδε αγαπημένα του μέρη να καταστρέφονται και ανθρώπους δικούς του να γίνονται πρόσφυγες ή να σκοτώνονται, όπως ο δολοφονημένος τον Απρίλιο στη Μαριούπολη Λιθουανός σκηνοθέτης Mάντας Kβενταραβίσιους, με τον οποίο είχαν στενή συνεργασία.
Το κτίριο του «Σιλό» στο λιμάνι του Πειραιά και οι όμοροι χώροι του, συνολικής έκτασης 13,761 τ.μ., παραχωρήθηκαν την Τρίτη 17.5 στο υπουργείο Πολιτισμού από την Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς ΑΕ σε ειδική εκδήλωση στις εγκαταστάσεις της εταιρείας, παρουσία της υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνας Μενδώνη, του προέδρου της ΟΛΠ ΑΕ Yu Zenggang και του πρέσβη της Κίνας Xiao Junzheng
Τη σύμβαση υπέγραψαν ο γγ Πολιτισμού Γιώργος Διδασκάλου και ο Εκτελών Χρέη CEO της ΟΛΠ ΑΕ, Zhang Anming. Στο κτίριο του «Σιλό» και στον περιβάλλοντα χώρο του, το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού έχει προγραμματίσει την ίδρυση του Μουσείου Εναλίων Αρχαιοτήτων.
Η ιταλική κυβέρνηση, μέσω του υπουργού Εξωτερικών Λουίτζι Ντι Μάιο, παρέδωσε στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες σχέδιο ειρήνευσης για την Ουκρανία, το οποίο βασίζεται σε τέσσερα σημεία. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, το σχέδιο ειρήνευσης που επεξεργάσθηκε η κυβέρνηση Ντράγκι βασίζεται στα εξής σημεία:
Πρώτο σημείο, κατάπαυση του πυρός. Η προϋπόθεση για να τεθεί σε ισχύ το σχέδιο είναι και η δυσκολότερη. Πρόκειται για την επίτευξη κατάπαυσης του πυρός μεταξύ των εμπλεκόμενων πλευρών, από την στιγμή που μια απλή, προσωρινή εκεχειρία δεν θεωρείται αρκετή. Σύμφωνα με το ιταλικό σχέδιο, η κατάπαυση του πυρός θα πρέπει να συνοδεύεται από μηχανισμούς εποπτείας και από ολική αποστρατιωτικοποιήση της πρώτης γραμμής του μετώπου.
Στην Αγριά, ένα παραθαλάσσιο χωριουδάκι λίγο έξω από το Βόλο, και την περίοδο που η Ελλάδα στέναζε κάτω από τη μπότα Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων φασιστών, γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου του 1943 ένα αγοράκι που στα τέσσερά του ξεκίνησε να συνθέτει, ενώ έδωσε την πρώτη του δημόσια παράσταση στην ηλικία των έξι, χωρίς να έχει καμία μουσική εκπαίδευση. Ήταν αυτοδίδακτος παρά τις πιέσεις των γονιών του, αλλά και των δασκάλων του, που τον προέτρεπαν να κάνει μαθήματα μουσικής. Ωστόσο, σπούδασε κλασική μουσική, ζωγραφική και σκηνοθεσία στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Αυτού του αγοριού, που η χάρη του γρήγορα έφτασε μέχρι το Παρίσι όπου προσγειώθηκε με τα άλλα παιδιά της Αφροδίτης λίγο πριν το Μάη του '68, το όνομά του είναι Βαγγέλης Παπαθανασίου, και έγινε γνωστός σε όλον τον κόσμο με το όνομα Vangelis, η ζωή του τελείωσε στις 17 Μαϊου 2022 ενώ νοσηλευόταν σε νοσοκομείο στη Γαλλία με Covid-19.
Ο κάθε Έλληνας που άκουσε την ομιλία του Μητσοτάκη στο Κογκρέσο, που να το σημειώσουμε, είναι η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο για Έλληνα πρωθυπουργό, σίγουρα κάτι θα έχει να πει, μιας και τέλεια δεν μπορείς να την πεις, που σημαίνει ότι και καλά σημεία είχε και μέτρια και κακά. Ήταν μια ομιλία που καλώς μίλησε για τις κοινές μας αξίες και πρόβαλλε επαρκώς τις θέσεις μας για την Κύπρο. Αυτό που εμένα δεν μου άρεσε καθόλου ήταν που εξωράισε την εικόνα της χώρας μας ή με άλλα λόγια δεν είπε αλήθειες για εμάς εδώ. Κατά την γνώμη μου και σε γενικές γραμμές πέρασε με άνεση τη βάση προσθέτοντας κάποιους νέους πόντους στις ελληνοαμερικάνικες σχέσεις και μάλιστα σε μία κρίσιμη περίοδο για την Ευρώπη. Όταν τέλειωσε και μετά τα χειροκροτήματα δεν ξέρω πως και γιατί αλλά πήγε το μυαλό μου στους Κούρδους της Συρίας, ξέρετε αυτούς που τους βοηθούσαν οι Αμερικάνοι στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας όταν πολεμούσαν το Ισλαμικό κράτος και τους Σύριους του Άσαντ και στο τέλος τους άφησαν μόνους τους απέναντι στους Τούρκους και τον στρατό του Άσαντ.
Στο δρόμο φεύγοντας για τα βουνά, προχτές. Αγριοβρώμη λικνίζεται μπροστά απ’ το τελευταίο φως της μέρας. Πήγα να γράψω προς στιγμήν “ηλιοβασίλεμα έξω απ’ την εθνική οδό”, δαγκώθηκα, δεν είναι πια εθνική, ιδιωτική είναι, προσφερόμενη σε δημόσια χρήση στα γρήγορα, έναντι αμοιβής, φραγμένη, μ’ άλλο όνομα, αρχαιοπρεπές, να μη σημαίνει κάτι απτό, συγκεκριμένο, τίποτα, ΛΕΑ, ΣΕΑ, νέα, κούφια λόγια απομείναμε κι εμείς και τα κατορθώματά μας, κι ούτε που απαντήσαμε αν είναι το ταξείδι ο δρόμος ή ο προορισμός.
Στέλλα Μπελιά. Άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο εξακολουθούν να υφίστανται βία, αποκλεισμό και διακρίσεις σε καθημερινή βάση, λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου (των πραγματικών ή εικαζόμενων), ή των χαρακτηριστικών φύλου που τους προσδιορίζουν. Στη χώρα μας υπάρχει μια τάση βελτίωσης της κατάστασης, αλλά μέχρι να φτάσουμε στην πραγματική ισότητα, όπως την ορίζει η Χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχουμε δρόμο. Οι ΛΟΑΤΚΙ+ στην Ελλάδα εξακολουθούν να βιώνουν διακρίσεις για κάτι που τυχαία είναι. Οι ΛΟΑΤΚΙ+ γονείς ακόμα περισσότερο, αφού θεωρούνται άτομα ακατάλληλα για να μεγαλώνουν παιδιά. Τα παιδιά μας πάλι βιώνουν διακρίσεις λόγω της σχέσης1 με τους ΛΟΑΤΚΙ+ γονείς τους.
Η άρνηση της πολιτείας να αλλάξει τη νομοθεσία στηρίζεται κυρίως στο επιχείρημα ότι η «κοινωνία δεν είναι έτοιμη».
Σ.Δ. O Τζέρεμι Κόρμπιν (Τσίπεναμ, Ουΐλτσερ, Ηνωμένο Βασίλειο, 1949), μέλος του Εργατικού κόμματος της Αγγλίας και εκπρόσωπος της αριστερής πτέρυγάς του. Το 2015 εκλέχτηκε αρχηγός του Εργατικού κόμματος συγκεντρώνοντας στην πρώτη ψηφοφορία το 60% των ψήφων, μία θέση στην οποία παρέμεινε έως το 2019. Στην ουσία ήταν αρχηγός την περίοδο του Brexit και το κόμμα του δεν τα πήγε καλά, μιας και οι εργατικοί ψηφοφόροι της περιφέρειας ήταν υπέρ του Brexit σε αντίθεση με αυτούς των μεγάλων αστικών κέντρων που ήταν κατά. Αυτό είχε ως συνέπεια η στάση του στο δημοψήφισμα το καλοκαίρι του 2016 να ήταν φλου. Τα τέσσερα χρόνια που ηγήθηκε του Εργατικού κόμματος ο Κόρμπιν στάθηκε σταθερά κατά των πολιτικών της λιτότητας του Συντηρητικού κόμματος και υπερασπίστηκε με προτάσεις και δράσεις την κοινωνική δικαιοσύνη και τη μη βία. Αυτή η πολιτική όμως όχι μόνο δεν κατάφερε να αυξήσει τους ψήφους των Εργατικών αλλά το αποτέλεσμα του 32% στις εκλογές που διεξείχθησαν το 2019, ήταν ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά των Εργατικών.
Προσωπικά, η εικόνα του όπως φτάνει εδώ σ'εμάς μου είναι συμπαθής. Θέλω να πω δεν ζω στην Αγγλία για να μπορώ να κρίνω αν τα συγκεκριμένα που έλεγε και λέει με πείθουν, με εμπνέουν και με ευαισθητοποιούν φέρνοντάς με και στη θέση των πιο αδύναμων, οπότε το κλικ που μου κάνει είναι εξ αιτίας του σκληρού πυρήνα μιας αριστερής ρητορείας που εκπέμπει, να κάτι σαν τον σκηνοθέτη Κεν Λόουτς στην πολιτική.
|