Αργυρώ Μποζώνη H επίδρασή του τελειώνει πολύ γρήγορα και η χρήση γίνεται γρήγορα κατάχρηση και εθισμός, όπως επιβεβαιώνει και το διαφωτιστικό ντοκιμαντέρ του Netflix «Παρ’ τα χάπια σου: Xanax» για το δημοφιλές αγχολυτικό.

Μικρό, λευκό αθώο. Θεραπεύει το άγχος. Προσωρινά τουλάχιστον, γιατί το άγχος παραμένει και παρόλο που το Ζάναξ πλασάρεται σαν «μαγικό χάπι» που λύνει το πρόβλημα εύκολα και γρήγορα, στην πραγματικότητα μακροπρόθεσμα απλώς το επιδεινώνει, δημιουργώντας εθισμό εφάμιλλο εκείνου που προκαλούν τα ναρκωτικά.

Το διαφωτιστικό ντοκιμαντέρ «Παρ’ τα χάπια σου: Xanax» σε σκηνοθεσία της βραβευμένης με Emmy Μπλερ Φόστερ δεν μπορεί παρά να σε βάλει σε σκέψεις, καθώς ασθενείς και ειδικοί βάζουν στο μικροσκόπιο το ευρέως συνταγογραφούμενο αγχολυτικό.

Επ'ευκαιρία του νέου έτους ο δημοσιογράφος Κώστας Καλλίτσης μας έθεσε τη ρητορική ερώτηση "Τι θα ευ­χό­σα­σταν να πε­τύ­χου­με ως χώρα το 2023;" και απάντησε ο ίδιος λέγοντας πως ανάμεσα στους πολλούς στόχους ξεχωρίζει αυτούς τους δύο : "Ενα, το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα να ανα­κτή­σει τη δύ­να­μη να αντι­κρί­ζει κα­θα­ρά, με εντι­μό­τη­τα τα πραγ­μα­τι­κά προ­βλή­μα­τα κι ο διά­λο­γος να γί­νε­ται με ει­λι­κρί­νεια για αυτά....και δεύτερο, να θυ­μη­θεί πώς εί­ναι να συ­ζη­τά κανείς, να παίρ­νει υπό­ψη όσα λέει κάθε συ­νο­μι­λη­τής". Και συνεχίζει επιλέγοντας αρνητικά παραδείγματα πάνω σε αυτά τα δύο θέματα. Όλα όσα συγκεκριμένα γράφει στη συνέχεια δεν έχω πρόβλημα να τα προσυπογράψω.

Το θέμα που αντιλαμβάνομαι εγώ είναι άλλο. Το πολιτικό σύστημα και εννοώντας με αυτό σχεδόν όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας, είναι δυνατόν να θεωρεί ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά του, ότι ας πούμε δεν αντικρύζει καθαρά και με εντιμότητα τα πραγματικά προβλήματα της χώρας;

Γιάννης Πανταζόπουλος. Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου για την Ουκρανία, ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας μιλά στη LiFO για την πολιτική και διεθνή επικαιρότητα, τη δημοσιογραφία και τη «γενιά του Πολυτεχνείου», ενώ θυμάται άγνωστα περιστατικά απ’ την πολυετή καριέρα του.

Ο Σταύρος Λυγερός δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις ως δημοσιογράφος και συγγραφέας, αφού από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 εργάζεται ανελλιπώς στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Γνώρισε τη δόξα των εφημερίδων (για 23 χρόνια ήταν στο βασικό επιτελείο της εφημερίδας «Η Καθημερινή») και με τις αναλύσεις του έχει καλύψει ενδελεχώς όλα τα μεγάλα εγχώρια και διεθνή γεγονότα.

Ήταν μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973, ενώ σήμερα είναι πολιτικός και διπλωματικός σχολιαστής στον τηλεοπτικό σταθμό OPEN καθώς και διευθυντής του ιστότοπου «SLpress.gr». 

Σ.Δ. Αν και κάποια λίγα ηπειρώτικα τραγούδια μου αρέσουν, παρόλο που ουδεμία σχέση έχω με την Ήπειρο, εν τούτοις τον τραγουδιστή ηπειρώτικων Στέλιο Μπέλλο που τον γνωρίζω δεν τον πρωτοέμαθα απ'αυτά.Τον έμαθα κατ'αρχάς ως καθηγητή, όπου αυτή η ψηλή ηπειρώτικη και συνήθως νυσταγμένη φάτσα μας έκανε αρχαία στην 4η γυμνασίου του Γυμνασίου Δραπετσώνας. Τον θυμάμαι όμως μέχρι σήμερα και ως καθηγητή, όχι διότι τον διέκρινε ένας ιδιαίτερος ζήλος για να μας εμπνεύσει να μάθουμε αρχαία, ή διότι έκανε αισθητή την παρουσία του μες την τάξη λόγω μιας αγαπησιάρικης σχέσης που είχε φτιάξει μαζί μας. Αλλά διότι διάφορες ευτράπελες σκηνές απείρου κάλλους συνέβαιναν την ώρα που τον είχαμε, εξ αιτίας ενός καλοκάγαθου σχεδόν παιδιάστικου τρόπου στα όρια του παιχνιδιού που είχε για να αντιμετωπίζει εντάσεις και προβλήματα και έτσι να δημιουργεί ποικίλλες σχέσεις. Οι σκηνές που ζήσαμε μες την τάξη είναι απ'αυτές που θα μπορούσε να ήταν βούτηρο στο ψωμί του Περράκη για να γυρίσει μια ανοιχτόκαρδη κωμωδία. Σήμερα πάντως αν ζούσα κάπου στην Ήπειρο, το πιο πιθανό είναι ότι θα πήγαινα το μεσημέρι στην Ιερά Μονή Παραμυθιώτισας στην Θεσπρωτία όπου θα γίνει η κηδεία του για να τον καταβοδώσω μαζί με τους εν ζωή αγαπημένους του.

Έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Τρίτης ο συνθέτης, κιθαρίστας και ραδιοφωνικός παραγωγός, Νότης Μαυρουδής.
 

Σύμφωνα με το magnesianews, ο συνθέτης, που έκανε διακοπές στο σπίτι του στην Κουκουράβα, τραυματίστηκε θανάσιμα μετά από ατύχημα γύρω στις 20:30. Φέρεται να έβαλε ένα ξύλο στα κάγκελα της αυλής και πάτησε πάνω, ωστόσο έπεσε στο κενό, ίσως επειδή έχασε την ισορροπία του ή ζαλίστηκε.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο 77χρονος φέρεται να έπεσε, από ύψος τριών μέτρων, πάνω σε πέτρα με το κεφάλι, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα.

Είδαμε την "Λεοπάρδαλη του χιονιού", δηλαδή δυο δυτικούς τύπους που είχαν πάρει τα όρη και τα βουνά του Θιβέτ και που αν και διαφέραμε πολύ μας έκανε ένα κλικ η ζωή τους στην οθόνη, ζωή παρατηρητή βασικά της άγριας φύσης. Μετά τα σουβλάκια στο θορυβώδες Μοναστηράκι επιστρέφαμε με καλή διάθεση στον Πειραιά με τον ηλεκτρικό κι από εκεί με τα πόδια στη Δραπετσώνα.

Με το που μπήκαμε στο τρένο μια μικρούλα εν μέσω της πολυκοσμίας παραχώρησε τη θέση της για να καθίσει μια φίλη από την παρέα μας. Στην απέναντι θέση ένας κάπως μαζεμένος τύπος που σκάλιζε το προϊστορικό κινητό του μας πληροφόρησε ανάμεσα στα άλλα ότι η μικρή ήταν το 8ο παιδί του. Το 8ο λοιπόν, είχε όχι μόνο γλώσσα και μιλιά, αλλά και γνώμη. Υπερασπίστηκε με τα δικά της λόγια την επιλογή της, υποστηρίζοντας πως καλό είναι να βοηθάμε όσους έχουν ανάγκη ακόμα και για μικρά πράματα και πως όταν έχουμε αξίες και τις εφαρμόζουμε μας κάνουν όλους καλύτερους. Ήταν φανερό πως έμμεσα επιζητούσε την αποδοχή της πράξης της, και που όπως μας φάνηκε ο πατέρας της την πέρασε στο ντούκου, αν και μέσα του μπορεί και να καμάρωνε. Η φίλη μας όμως μετά χαράς συμφώνησε μαζί της.

Ξενοφών Ι. Κοντιάδης. Οι δημοκρατίες κλυδωνίζονται, οι αυταρχισμοί κερδίζουν έδαφος, το κράτος δικαίου περνάει κρίση σε διάφορες χώρες του πλανήτη. Ο Κώστας Μποτόπουλος, στο νέο βιβλίο του "Το τοπίο της δημοκρατίας", κατόρθωσε να συμπυκνώσει, το πανόραμα των προκλήσεων, των κινδύνων και των ελπίδων της δημοκρατίας σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Ο περασμένος Σεπτέμβριος σημαδεύτηκε από δύο γεγονότα που επιβεβαιώνουν την αργόσυρτη υποχώρηση της δημοκρατίας, την οποία αναλύει με εξαιρετικό τρόπο στο νέο βιβλίο του ο συνταγματολόγος και δημόσιος διανοούμενος Κώστας Μποτόπουλος.

Το πρώτο γεγονός είναι η εκλογική επιτυχία της Ακροδεξιάς στη Σουηδία, μια χώρα που αποτέλεσε υπόδειγμα κοινωνικού κράτους, ανεκτικότητας και συμπεριληπτικότητας. Η διεύρυνση των ανισοτήτων την τελευταία εικοσαετία και η αποδυνάμωση των θεσμών κοινωνικής προστασίας, σε συνάρτηση με το ταυτοτικό ζήτημα, έφεραν για πρώτη φορά στην κυβέρνηση ένα ξενοφοβικό, κρυπτο-νεοναζιστικό κόμμα.

Μαρία Κατσουνάκη. Τα δύο αποσπάσματα που παραθέτουμε δεν έχουν τίποτα εορταστικό. Το πρώτο, χρονολογείται το 1926, είναι καταγραφή της συνθήκης σε προσφυγικό οικισμό· το δεύτερο, είναι βίωμα/μνήμη της Δόμνας Σαμίου από την Καισαριανή, όταν ήταν ένα «μικρό μικρό παιδάκι».

«Αυτοί οι ξεριζωμένοι ξαναφτιάχνουν ένα σπιτικό, για να μαζεύονται εκεί το βράδυ ή να αναπαύονται στις αργίες. Συχνά αυτό το σπιτικό καταλαμβάνει μόνο ένα χώρο δέκα τετραγωνικών μέτρων ανάμεσα σε πολλών δεκάδων άλλων οικογενειών το σπιτικό (…) Σ’ ένα ράφι υπάρχουν εικόνες και λίγο πολύ παντού στους τοίχους, επάνω στο τραπέζι οι μικροί, ευτελείς και πολύτιμοι θησαυροί που τοποθετήθηκαν με αγάπη.

Και πολλά και καλά και ωραία έχει ο σάκος του Αη Βασίλη, ναι κι αρχαία. Διαλέγετε και παίρνετε αγαπητοί, ότι τραβάει η ζωή σας κι η παρέα 

«Η ουσία είναι να κάνεις μουσική, να την γουστάρεις»: Ο Sidarta στην πρώτη του συνέντευξη .  M.Hulot: Από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Δεκέμβριο ο Sidarta γνώρισε μια επιτυχία πρωτοφανή για την ελληνική μουσική, κάνοντας 77 εκατομμύρια ακροάσεις, σημαδεύοντας το φετινό καλοκαίρι με μια σειρά από singles που αγαπήθηκαν από ένα ετερόκλητο κοινό.

Όταν τον περασμένο Φεβρουάριο κυκλοφόρησε το «Alles Gut» από την OffBeat, ήταν φανερό ότι ήρθε για να σαρώσει. Δεν ήταν το πρώτο κομμάτι του ‒ παρόλο το νεαρό της ηλικίας του είχε προϋπηρεσία στο rap game, είχε κυκλοφορήσει ήδη τραγούδια, αλλά με το «Alles Gut» άλλαξε ήχο και ήταν ξεκάθαρο ότι είχε δυναμική για μεγάλο κοινό. Τη συνέχεια, ακόμα και αν την ονειρευόταν, ήταν δύσκολο να τη φανταστεί. Τρία τεράστια hit που ξεπέρασαν τις 10 εκατομμύρια ακροάσεις το καθένα μόνο στο Spotify (το «Mediterranean» έχει ξεπεράσει τα 15 εκατομμύρια) και ένα άλμπουμ που βγήκε στο τέλος της χρονιάς, αλλά ήταν αρκετό για να του σημαδέψει το 2022. Σε όλες τις πλατφόρμες, συνολικά, ξεπέρασε τις 77 εκατομμύρια ακροάσεις, ένα αστρονομικό νούμερο για ντεμπούτο νεαρού καλλιτέχνη, και η αποδοχή του από το κοινό φτάνει στα όρια της λατρείας.

Όλοι οι μεγάλοι γύρω μου που είχαν μια επαφή με το ποδόσφαιρο ήξεραν τον Πελέ και όταν μιλούσαν γι'αυτόν έσταζε ποδοσφαιρικό μέλι από το στόμα τους. Από που μάθαιναν τα κατορθώματά του;  Διάβαζαν τους άθλους του στις εφημερίδες και καμιά φορά τους άκουγαν και από το τρανζιστοράκι. Ετσι τον μάθαμε κι εμείς οι σπόροι που κλωτσούσαμε τόπια στους δρόμους και στις αλάνες της Δραπετσώνας και ονειρευόμασταν να γίνουμε Πελέ.

Έλα όμως που ο τυχερός τον είδα ζωντανά στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '60. Τότε είχε έρθει στην Ελλάδα η Σάντος, η ομάδα του Πελέ, που εκείνο το καλοκαίρι έκανε περιοδεία στην Ευρώπη και έπαιξε κι εδώ σ'εμάς τρία παιχνίδια.Το πρώτο με την ΑΕΚ που τη νίκησε 3-0, μετά με τον Παναθηναϊκό, που τον νίκησε 3-2 και τέλος με τον Ολυμπιακό που την κέρδισε με 2-1.