Λάκης Ιγνατιάδης
Ραβδοσκοπία ατζαμή
Μη αρχιτεκτονική, του Μάνου Σ.Στεφανίδη στο fb
Χαζεύω άναυδος υπό το απογευματινό φως του Μαΐου το κτίριο της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Φυλακή; Μνημείο του Ολοκαυτώματος; Αρχείο του Εμφυλίου; Γιατί, διερωτώμαι, τόσο ουδέτερο - απρόσωπο κτίσμα στον τόπο που γέννησε το πρόσωπο; Μήπως επειδή προώρισται να φιλοξενήσει έργα του πλέον ακατανόητου ανοήτου;Στα Λιπάσματα Δραπετσώνας θα κάνει στις 4-6 Ιουνίου το MέΡΑ 25 το 1ο Διαβουλευτικό Συνέδριό του
Άγγελος Χανιώτης: Στη ζωή θεωρώ σημαντικό τις ειλικρινείς και σταθερές φιλίες
Σ.Δ. Τον Άγγελο Χανιώτη τον πρωτοέμαθα το 2017 όταν είδα την θαυμάσια έκθεση στο μουσείο της Ακρόπολης "Ο κόσμος των αρχαίων ελληνικών συναισθημάτων" της οποίας είχε την επιμέλεια. Από τότε όσα άρθρα του και συνεντεύξεις του διάβασα όπως και τα μαθήματά του για την ελληνιστική περίοδο που παρακολούθησα στο mathesis, ακόμα κι αν είχα αντιρρήσεις σε κάποια σημεία τα βρήκα όλα εξαιρετικά. Όχι μόνο για τα όσα υποαστηρίζει, αλλά και για τον τρόπο που το κάνει, το ύφος του που σε προδιαθέτει για σκέψη και διάλογο. Κάτι που ισχύει και γι'αυτήν την συνέντευξή του.
Ο διαπρεπής Έλληνας αρχαιολόγος μιλά στον Γιάννης Πανταζόπουλο για την πανδημία, τις νέες διαστρώσεις της Ακρόπολης, τις αρχαιότητες του μετρό στη Θεσσαλονίκη, τα γλυπτά του Παρθενώνα, τον πολιτισμό αλλά και τον ανορθολογισμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Πώς θα είναι το Φάληρο στο μέλλον: Τι περιλαμβάνει το Οικολογικό Πάρκο
Σ.Δ. Μία αναφορά στην χρηματοδότηση του οικολογικού πάρκου στον όρμο του Φαλήρου, εκεί όπου οι συμμετέχοντες γνωρίζουν τις ευεργετικές επιδράσεις των μητροπολιτικών πάρκων στο λεκανοπέδιο και όχι όπως οι δικοί μας εδώ στον δυτικό Πειραιά που παρουσιάζουν μια παγερή αδιαφορία για το πράσινο.
Και μία ερώτηση, νομίζω εύκολη. Γιατί υπάρχουν πρόσωπα και δυνάμεις που επιλέγουν δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις στο νοτιο-ανατολικό Πειραιά για κοινωφελή και κερδοφόρα έργα, ιδιαίτερα κατά μήκος της παραλίας, αρκετές δεκαετίες τώρα, επενδύσεις που είναι πολλαπλάσιες απ'αυτές στον δυτικό Πειραιά;
Νέα καλλιτεχνική διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης διορίστηκε η Κατερίνα Γρέγου
Σ.Δ. Έχουμε μία έφεση σ'αυτήν τη χώρα στις απευθείας αναθέσεις, είτε αυτές αφορούν σε έργα, είτε σε προϊόντα και υλικά, είτε σε πρόσωπα σε καίριες θέσεις. Θεωρώ πως η επιλογή της ανάθεσης και όχι αυτή μέσω προκήρυξης ανοιχτών διαγωνισμών, τοπικών, εθνικών ή διεθνών, είναι ένας τρόπος που αναπαράγει την καθυστέρησή μας σε σχέση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Οι εσωστρεφείς δυνάμεις της αδράνειας που φοβούνται τη σκιά τους και μέσω μη δημοκρατικών διαδικασιών δίνουν προτεραιότητα στην ενίσχυση της εξουσιαστικής δύναμή τους και όχι στο έργο αυτό καθ'εαυτό, συνήθως κερδίζουν τις μάχες σ'αυτό το κρίσιμο θέμα.
Περί της επαναφοράς του μύθου του Σκυλίτση, του Νίκου Μπελαβίλα στο fb
Μία παλιά ιστορία ξαναζεσταμένη έχει βγει στον αέρα στην πόλη μας. Λέγεται «Ο Άρχοντας του Πειραιώς» και αναφέρεται στον διορισμένο από τη δικτατορία των συνταγματαρχών δήμαρχο Αριστείδη Σκυλίτση. Αναπαράγεται με πολλές και δικαιολογημένες αντιδράσεις σε ιστορικές σελίδες των social media. H ιστορία της ανάδειξης του Σκυλίτση έχει προϊστορία μισού αιώνα! Τα «σταγονίδια» -όπως ονομάστηκαν από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τα υπολείμματα της Χούντας- μετά το ’74 επιχείρησαν να ξεπλύνουν τον Σκυλίτση εμφανίζοντας τον ως επιτυχημένο δήμαρχο που «καθάρισε» τον Πειραιά. Αντίο Σωτήρη, φίλε μας
Σ.Δ: Kάποιους από τους ανθρώπους που τα δίνουν όλα σε αγώνες για το καλό της κοινωνίας και την υποστήριξη διαφόρων κοινωνικών ομάδων που αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα και τους έχω συναναστροφεί τους εκτιμώ και για την ανιδιοτελή προσφορά τους και για την συγκρότησή τους και ενίοτε και για την σκέψη τους. Τον Σωτήρη Αλεξόπουλο, πέρα από αυτά, τον συμπαθούσα κι όλας κι αυτό είναι για μένα σημαντικό.
Τον συμπαθούσα γιατί εξέπεμπε μία ζεστασιά, μια φιλικότητα, κάτι χαρμόσυνο, ανεπιτήδευτο και ανοιχτό. Κι όλα αυτά κι άλλα ακόμα μαγικά, ώστε μετά το τέλος κάθε σύντομης συνάντησης που τύχαινε να έχω μαζί του μου ανανέωνε τη διάθεση να τον εμπιστευτώ με κλειστά τα μάτια που λέει ο λόγος και πάντα μου ερχόταν μετά το "γεια χαρά Σωτήρη" να τον αγκαλιάσω. Με άλλα λόγια, ο Σωτήρης ήταν από εκείνους τους σπάνιους τύπους που εμπλέκονται στα κινήματα και εμπνέουν, άνθρωποι που συνδυάζουν αρμονικά τη θεωρία τους με τις πράξεις τους.
Είθε να αυξάνονται και να πληθαίνουν οι Σωτήρηδες στην πόλη μας, στην χώρα μας και στον κόσμο όλο. Νομίζω ότι στην εκπλήρωση αυτή της ευχής το πέρασμα του Σωτήρη από τη ζωή βοήθησε.
Καρέ του άσσου υπέρ της προσωρινής κατάργησης των πατεντών των εμβολίων covid
Το θέμα για την προσωρινή κατάργηση των πνευματικών δικαιωμάτων στα εμβόλια COVID παρόλη την υποστήριξη του Μπάιντεν δεν είναι σίγουρο ότι θα έχει αίσιο τέλος διότι οι αντίθετες πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις και πολλές είναι και ισχυρές. Από την άλλη αυτή η υπόθεση δεν φαίνεται να έχει άμεση ωφέλεια στην τρέχουσα καθημερινότητα του κάθε ανθρώπου στον ανεπτυγμένο κόσμο. Επί της ουσίας το θέμα αυτό έχει ένα γενικότερο ενδιαφέρον και συμβάλλει ή όχι, ανάλογα με την θέση που θα υιοθετήσει ο χι πολίτης που θα το ψάξει, στην διαμόρφωση μιας συνείδησης που νοιάζεται επί της ουσίας για τη ζωή όλων μέσα στις συγκεκριμένες κοινωνίες της οξυμένης ανισότητας όπου ζούμε. Συνείδησης που μπορεί να διαμορφώσει μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο δημόσιο βίο όπου θέλουμε να ελπίζουμε ότι θα επηρεάσει εκείνεες τις εξουσίες που θα πάρουν τις τελικές αποφάσεις. Και ελπίζουμε σ'αυτές τις δύσκολες συνθήκες ζωής ή θανάτου να είναι για το καλό όλων, είτε αυτοί βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής είτε στην άλλη άκρη του κόσμου.
Η Μαρίνα μας λέει τι ρούχα φοράει, αλλά εμείς δεν καταλάβαμε γρυ
Σ.Δ. Διαβάζοντας τη συνέντευξη της νεαρής κειμενογράφου Μαρίνας Βερλέκη στην Αφροδίτη Σακκά, τρία πράματα τα κατάλαβα. Το πρώτο είναι πως κάθε πρωί από τον καιρό παίρνει αμπάριζα για το τι θα φορέσει. Το δεύτερο είναι ότι αγοράζει τα ρούχα της από μικρά μαγαζιά, από την λαϊκή και με κάθε τρόπο στηρίζει μικρές μονάδες παραγωγής ένδυσης και υπόδησης, που αν είναι ελληνικές ακόμα καλύτερα. Και το τρίτο είναι η απάντησή της στην ερώτηση στο τέλος "που πηγαίνεις τώρα Μαρίνα;".
Όλα τα υπόλοιπα δεν τα κατάλαβα, όχι γιατί ήταν δύσκολο το νόημα αυτών που έλεγε, αλλά το πρόβλημα είναι η πληθώρα αγγλικών όρων που χρησιμοποιεί και που φαντάζομαι ότι θα' ναι κάτι συνηθισμένο στους χώρους που κυκλοφορεί. Το θέμα είναι αν με αγγλικές αλφαβήτες είναι δυνατόν να βρούμε ποιοι είμαστε, να εκφράσουμε τι παίζει στην ψυχή μας και τι κόσμο θέλουμε ως αυτοί που γινόμαστε καθ'οδόν;
Κυρία Αρχιτέκτων: Μια έκθεση για τις γυναίκες αρχιτέκτονες - Ποιες είναι οι 6 Ελληνίδες και τα έργα τους
Η έκθεση αναπτύσσει τη θεματική με 18 πορτρέτα, 12 από τη Γερμανία και 6 από την Ελλάδα. Ξεκινά με τις πρωτοπόρους που γύρω στο 1900 ήταν οι πρώτες γυναίκες που σπούδασαν Αρχιτεκτονική και πρωτοστάτησαν στην προσπάθειά τους να εδραιωθούν σε ένα ανδρικό τότε επάγγελμα.
Οι τόσο χαρακτηριστικές καμπάνες του Αστέρα Βουλιαγμένης που έχουν πρωταγωνιστήσει σε πολλές ελληνικές ταινίες, η περίεργη για την εποχή της μακριά εργατική πολυκατοικία στον περιφερειακό του Φιλοππάπου, το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας στη Συγγρού, τα χαρακτηριστικά κτίρια πολλών υποκαταστημάτων της δεκαετίας του 60, η βιβλιοθήκη της Σχολής καλών τεχνών, είναι έργα γυναικών αρχιτεκτόνων.