
Λάκης Ιγνατιάδης
Ραβδοσκοπία ατζαμή
Κοκτέιλ καύσωνα και ανθυγιεινής δυσοσμίας «πνίγει» τους κατοίκους εκτός της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου και του Πειραιά
Παρατηρητήριο Πειραϊκής. Στον αφόρητο καύσωνα των ημερών ήρθε να προστεθεί και η έντονη δυσοσμία που κόβει την ανάσα των κατοίκων... στον Πειραιά.
Όχι μόνο η Δραπετσώνα και το Κερατσίνι, αλλά και οι απέναντι συνοικίες του Χατζηκυριακείου Καλλίπολης, Φρεαττύδας βιώνουν τον εφιαλτικό συνδυασμό καύσωνα και δυσοσμίας.
Γιατί έφτιαχνες Μίλαν Κούντερα, εσύ ένας Τσέχος, ξέφωτα στην Ευρώπη και θάλασσες μέσα μας;
Από όλα τα ποτά πιο πολύ μ'αρέσει το κρασί με παρέα. Να κάτι που είναι κοντά στα μυθιστορήματα και στα δοκίμια του Τσεχογάλλου Μίλαν Κούντερα (Μπρνο, 1929- Παρίσι, 11.7.2023). Αυτά που έλεγε για τους ήρωές του και ο τρόπος που εξιστορούσε τις περιπέτειές τους και τις πνευματικές τους αναζήτήσεις ( με απλά λόγια υψηλά νοήματα) μου προκαλούσαν μια ασυνήθιστη απόλαυση σε συνδυασμό με σκιρτήματα μεθυστικών σκέψεων, από αυτές που με οδηγούσαν στο να βλέπω με φρέσκο μάτι τον εαυτό μου στη ζωή. Με λίγα λόγια, ο Κούντερα είναι ένας από αυτούς τους καλλιτέχνες που πιστεύω ότι με σμίλεψαν ως προς το να νιώθω ενίοτε με ένταση την ομορφιά της περιπέτειας στον κόσμο μέσα από τη θάλασσα της σχέσης της μέσα ελευθερίας ακόμα και όταν το έξω το αποτρέπει. Ναι, αυτή που κάθε φορά σε αφήνει ρέστο όταν επιτέλους φτάνεις στην Ιθάκη σου, πλούσιος όμως από το πλήθος των ερωτήσεων στις αποσκευές σου.
9 Ιουλίου 2013. Δέκα χρόνια!
Yorgos Kyriakopoulos, από το fb. Η ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ
Καμμιά φορά στην μεγάλη Τέχνη είναι εκείνη η λεπτομέρεια που διηγείται όλη την ιστορία. Όλο το πάθος, την δύναμη, την λύσσα. Είναι εκείνη η λεπτομέρεια που σε κάνει να συμμετέχεις στο δρώμενο με κομμένη την ανάσα. Είναι αυτή που έχει φυσήξει την ζωή στην πέτρα. Κι ενώ μπορεί να είναι ένα βλέμμα, μία στάση, μία κίνηση στιγμιαία, είναι ταυτοχρόνως και αυτή που δίνει όλη την αιωνιότητα στο έργο. Κι αυτή που του εξασφαλίζει την οικουμενική κατανόησή του.
Βερολίνο, Μουσείο Περγάμου, 08.07.13
Όλια και Χρήστος, δυο γάργαρα ρυάκια που σμίξανε μέσα μου κι ένιωσα όμορφα

Καλοκαίρι χωρίς γεμιστά δεν είναι καλοκαίρι, της Myrina Kalaitzi από το fb

Παρατηρητήριο Πειραϊκής: Άνθρακες οι εξαγγελίες περί ηλεκτροδότησης της κρουαζιέρας στον Πειραιά

Παιδεία τέχνας (δεν) κατεργάζεται
Απόστολος Λακασάς. Χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω για την αξία της τέχνης ως μορφωτικού – εκπαιδευτικού μέσου των μαθητών; Ως μέσο κοινωνικοποίησης των παιδιών, ως τρόπο καλλιέργειας των δεξιοτήτων της συνεργατικότητας, της ανάπτυξης της έκφρασης, ως εργαλείο κατανόησης της ελληνικής γλώσσας, του πολιτισμού μας, αλλά και ως όχημα δημιουργικότητας και ανάπτυξης της κριτικής σκέψης των παιδιών; Οχι. Ωστόσο η τέχνη ποτέ δεν κατάφερε να βρει τη θέση που της αξίζει στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Η βαρύτητα που δίνει το σχολείο στην εξοικείωση των μαθητών με τις μορφές της τέχνης αποτυπώνει τα βαρίδια του συστήματος. Ο βασικός λόγος είναι τα στεγανά που ορθώνει η συντεχνιακή λογική, την οποία –με πολιτική απόφαση– υπηρετεί εδώ και δεκαετίες το αναλυτικό και το ωρολόγιο πρόγραμμα.
Μαζική κινητοποίηση στον Πειραιά ενάντια στις διώξεις 7 εκπαιδευτικών
Ελένη Γκρούη. Συγκέντρωση έξω από τη ΔΔΕ Πειραιά και στη συνέχεια πορεία στους δρόμους του κέντρου του Πειραιά, με συνθήματα όπως «Εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές ενάντια στις διώξεις και τις απειλές».
Εκατοντάδες εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, αλλά και εργαζόμενοι από σωματεία του ιδιωτικού τομέα διαμαρτυρήθηκαν χθες Παρασκευή έξω από τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά για τις πειθαρχικές διώξεις 7 εκπαιδευτικών με αιτιολογία την «ανάρμοστη συμπεριφορά».
Δυο βιβλία για μικρά παιδιά που θα τα βοηθήσουν να αγαπήσουν το πράσινο και γιατί όχι και τη ζωή
Άμα οι γονείς με τις πράξεις τους φανερώνουν ότι φροντίζουν τα φυτά και τα προσέχουν σαν τα μάτια τους, δεν είναι πολύ πιθανό αυτό το μήνυμα να περάσει και στα παιδιά τους; Άμα η γειτονιά δείχνει μία έφεση στην καλλιέργεια και την περιποίηση των φυτών, μέσα και έξω από τα σπίτια, δεν είναι πολύ πιθανό αυτό το πράσινο μήνυμα να το δεχτούν και τα παιδιά; Άμα σε ένα κράτος η προστασία του αστικού και του περιαστικού πρασίνου ως πέρα στα βουνά είναι μέλημά του και ως προς τη νομοθεσία, και η τοπική αυτοδιοίκηση έχει ως στόχο να πρασινίσει τους δήμους, λέμε τώρα, δεν είναι πολύ πιθανόν αυτή την πολιτική στάση να την ασπαστούν και τα παιδιά; Και το ίδιο δε θα ισχύει και για τα σχολεία και για τα ΜΜΕ και για όλους τους φορείς κι επιχειρήσεις που έχουν επιλέξει να έχουν στα πάνω ράφια των δραστηριοτήτων τους τη φροντίδα του πράσινου, την προστασία του περιβάλλοντος, αυτή η επιλογή δεν θα έχει πολλές πιθανότητες να βρει αποδέκτες και τα παιδιά;
Το μολυσμένο νερό της Φουκουσίμα, εκεί όπου έγινε το πυρηνικό ατύχημα το 2011, είναι έτοιμη η Ιαπωνία να το ρίξει στον Ειρηνικό
Μαργαρίτα Βεργολιά. Αφού πρώτα πήρε τις «ευλογίες» των G7 τον περασμένο Μάιο, στη σύνοδο κορυφής στη Χιροσίμα και έλαβε προ ημέρων την έγκριση με τη «βούλα» από τη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (IAEA) του ΟΗΕ, η Ιαπωνία ετοιμάζεται τις προσεχείς ημέρες να κλείσει ακόμη ένα «κεφάλαιο» της πυρηνικής τραγωδίας της Φουκουσίμα.
Αυτή την Παρασκευή ήρθη και το τελευταίο εμπόδιο με την έγκριση της ιαπωνικής Ρυθμιστικής Αρχής Πυρηνικών.
Κι έτσι, δώδεκα χρόνια μετά τη δεύτερη χειρότερη πυρηνική καταστροφή στον κόσμο μετά την έκρηξη του Τσερνόμπιλ, η κυβέρνηση του Τόκιο βάζει μπρος τις «μηχανές» για την ρίψη στον Ειρηνικό Ωκεανό επεξεργασμένου ραδιενεργού ύδατος από τον κατεστραμμένο πυρηνικό σταθμό Fukushima Daiichi.