Σ.Δ. Τον ΛΕΞ δεν τον είχα ακούσει μέχρι προχθές. Τώρα εκ του γεγονότος της συναυλίας του που την παρακολούθησαν 25 χιλ. νέοι στο γήπεδο της Ν.Σμύρνης δίχως κανένα σπονσάρισμα από τα μεγαλόσχημα και πανταχού παρόντα μέσα, πολλοί μιλούν γι'αυτόν, οι περισσότεροι με τα καλύτερα λόγια. Αρκετοί επίσης χρησιμοποιούν ως επιχείρημα του πόσο σημαντική ήταν αυτή η συναυλία το γεγονός ότι 15άρηδες και 20άρηδες ήταν το κοινό που την φχαριστήθηκε. Μόνο μία προσωπική αντίρρηση έχω ως προς την επιχειρηματολογία, και που προφανώς έχει σχέση και με την ηλικία μου και με την ως ένα μικρό βαθμό ρευστή ταυτότητά μου. Εμένα λοιπόν, την τελευταία εικοσαετία έχω διαπιστώσει ότι με φτιάχνει και με ανεβάζει πιο πολύ οποιαδήποτε εκδήλωση που συμμετέχουν αι γενεαί πάσαι και όλα τα φύλα. Δίχως αυτό να σημαίνει ότι είναι απίθανο να γίνω ένα σε μία εκδήλωση με έναν κόσμο που θα διαφέρω όχι μόνο ηλικιακά αλλά και σε πολλά άλλα. Όσα για τα μέσα, αν θέλουν να εκφράζουν όχι μόνο τα γούστα των μεγάλων παραγωγών αλλά και όλα όσα ηλεκτρίζουν την κοινωνία βοηθάει αν προβάλλουν και τα νέα έργα, όσο διαφορετικά κι αν είναι από αυτά των προηγούμενων δεκαετιών. Αν μάλιστα κάποιοι εμπνευσμένοι και ψαγμένοι γνώστες επιλέγουν ένα κολάζ καλλιτεχνικών έργων όπου το νέο να μπορεί να συνομιλεί με το παλιό, αυτό είναι πολύ πιθανό να αποβαίνει προς το καλό όλων όσων έχουν ανάγκη τις τέχνες και τα γράμματα σε σχέση με τη ζωή τους. Έτσι όπως αυτή είναι μαζί με όσα καλά κι ωραία μπορούν να της δίνουν για να την κάνουν όπως την επιθυμούν.  

Ο επίκουρος καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ μιλάει για το παραδοσιακό και το μοντέρνο στην τέχνη του σχεδιασμού και της δομήσεως χαρακτηριστικών κτιρίων του τόπου

 Αντώνης Παγκράτης. Η λατινική λέξη mode, πολυχρησιμοποιημένη στον χειρισμό ατομικών ηλεκτρικών συσκευών καθημερινής χρήσης, σημαίνει τον τρόπο με τον οποίο γίνεται μία πράξη ή τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί κάποιος. Με άλλα λόγια είναι η μέθοδος βάσει της οποίας συντελείται κάτι. Η προέλευση της λέξεως «μοντέρνο» προέρχεται από το modernus της ύστερης λατινικής: αν και είναι παρακινδυνευμένο να συνδέει κάποιος έτσι τις έννοιες των λέξεων, κυρίως γιατί ολισθαίνει σε μία ουσιοκρατική αντίληψη του κόσμου και κατά συνέπεια συνδέεται με δεσμά άρρηκτα με το παρελθόν και την αυθεντία που προκύπτει από το καθιερωμένο, φαίνεται ότι στην περίπτωσή μας το παρακάτω συμπέρασμα είναι μάλλον ανώδυνο. «Μοντέρνο» είναι ο σύγχρονος τρόπος υπάρξεως των πραγμάτων από αισθητική και εννοιολογική άποψη. Είναι η τρέχουσα κατάστασή τους.

Όσοι προσπαθούν με δικά τους λόγια να γεμίσουν τη λευκή σελίδα/οθόνη είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσουν πως αυτό σπανίως είναι τόσο εύκολο όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Ιδιαίτερα κάθε φορά που νιώθουν την ανάγκη να διατυπώσουν κάτι που για πρώτη φορά τους έβαλε σε σκέψεις, τους ώθησε σε αναζητήσεις ή τους προκάλεσε μία άγνωστη έξαψη, μια πρωτόγνωρη ταραχή. Ακόμα και το πιο απλό πράμα να θελήσεις να γράψεις σε τέτοιες ασυνήθιστες φάσεις απαιτείται μία επιστράτευση δυνάμεων. Κι όταν αυτές απουσιάζουν ή "παίζουν" με άλλα κι αλλού, τότε μια άλλη επιλογή όταν υπάρχει χρόνος και διάθεση για διαφυγή από τη ρουτίνα, είναι να στραφείς στα έτοιμα. Το άρθρο που ακολουθεί ανήκει σ'αυτήν την δεύτερη κατηγορία.

Κάποια στοιχεία. Τα άρθρα που αναρτήσαμε στη Σταγόνα στο α' εξάμηνο του 2022 ανέρχονται σε 613. Τα περισσότερα τα ψαρέψαμε από άλλες ιστοσελίδες και μπλογκ και κάποια από το fb κατευθείαν. Τα λιγότερα είναι δικά μας, ενώ πριν λίγα χρόνια ίσχυε το αντίστροφο. Τα άρθρα τώρα που τα επισκέφτηκαν περισσότεροι από 1000 αναγνώστες μας δεν είναι συγκρίσιμα μεταξύ τους, και ο πλέον φανερός λόγος είναι πως άλλα έχουν "ζήσει" και πέντε και έξι μήνες κι άλλα είναι αναρτημένα δυο τρεις βδομάδες μόνο. Σε βάθος χρόνου θα μεγαλώνει βεβαίως ο αριθμός των επισκέψεων, αλλά όπως έχουμε διαπιστώσει πολύ δύσκολα αλλάζει άρδην η σειρά.

Η Πειραιώτισσα φιλόλογος Ελένη Ε. Νανοπούλου μας σύστησε το "φιλολόγου απόλογος" του Γιώργου Φραντζολά. Και επειδή μου άρεσε έψαξα στο youtube μπας και έχει φτιάξει κι άλλα τραγουδάκια. Και α τι ωραία τι καλά, και αλμπουμ ολόκληρο έχει φτιάξει ο άνθρωπος και διάφορα σκόρπια που κι αυτά μου άρεσαν. Μια χαμηλότονη και οικεία στα αυτιά μας αλλά και στην ψυχή μας μουσική που κουμπώνει με τους καλούς του στίχους. Στίχοι όπου ένα θέμα παίζει και που από πολλά πλαϊνά δρομάκια μας οδηγεί στο να αισθανθούμε με όρους ομορφιάς ένα νόημα, που πατάει με το ένα πόδι στα γνωστά μας και με το άλλο κάτι διαφορετικό παλεύει να μας χαρίσει. Με άλλα λόγια Φραντζολά σημαίνει για μας που τον γνωρίσαμε τώρα μια ελπιδοφόρα παρουσία. Διαλέξαμε κι άλλα δύο δικά του. Όταν τα ακούσετε χαρά μας αν θα σας αρέσουν

«Ένα τραγούδι παίζει…»

Θανάσης Γιώγλου. Την Πρωτομηνιά του Ιουλίου του 1963 γεννήθηκε στον Πειραιά, με καταγωγή από τη Σάμο, ο Μανώλης Πάππος. Ένας από τους σημαντικότερους δεξιοτέχνες του μπουζουκιού και συνθέτης αρκετών ξεχωριστών τραγουδιών.

Η διαδρομή του Μανώλη Πάππου στη δισκογραφία, ως μουσικού, ξεκίνησε τον Απρίλη του 1986, όταν έπαιξε μπουζούκι, μαντολίνο, κιθάρα και κοντραμπάσο, στον τελευταίο δίσκο με τραγούδια του Γιώργου Μουφλουζέλη, που είχε τίτλο «Εδώ είμ’εγώ», βασικό ερμηνευτή τον Θοδωρή Παπαδόπουλο και τις συμμετοχές της Ελευθερίας Αρβανιτάκη και του ίδιου του Μουφλουζέλη.

Μια από τις λιγότερο προβεβλημένες πτυχές της πολύπλευρης καλλιτεχνικής προσωπικότητας του Μανώλη Πάππου είναι αυτή του τραγουδιστή. Από το 1990 μέχρι σήμερα ο Πάππος τραγούδησε για τη δισκογραφία γύρω στα 25-30 τραγούδια, τα περισσότερα σε πρώτη εκτέλεση, ενώ, σχεδόν πάντα, τραγουδά στα προγράμματα που συμμετέχει ως μουσικός.

ΠΕΙΡΑΙΑΣ για όλους

Φίλες και Φίλοι,

Τη χαρά του για τη φιλοξενία των σύγχρονων επιτευγμάτων της τεχνολογίας στο Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου αλλά και τη θλίψη του για την αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζονται αντίστοιχοι χώροι υψηλής βιομηχανικής αρχιτεκτονικής στον Πειραιά εκφράζει ο καθηγητής ΕΜΠ και επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Πειραιάς για Όλους» Νίκος Μπελαβίλας σε ανάρτησή του στο  Facebook.

Nikos Belavilas

Η επιτομή της καινοτομίας εγκαθίσταται στα βιομηχανικά ερείπια του Λαυρίου. Ο «Δαίδαλος», ο νέος Ελληνικός Υπερυπολογιστής, θα φιλοξενηθεί στο Lavrion Technological Cultural Park, στο ιστορικό κτίριο του Ηλεκτρικού Σταθμού της πρώην Γαλλικής Εταιρείας Μεταλλείων Λαυρίου (ΓΕΜΛ).

Η Ιωάννα Μάνδρου γεννήθηκε στην Βλαχοκερασιά Αρκαδίας το 1958 και από το 1986 έως και σήμερα εργάζεται ως δημοσιογράφος, εξειδικευμένη σε θέματα δικαιοςύνης  σε εφημερίδες, ραδιόφωνο και τηλεόραση. Σπούδασε Νομικά στη Νομική Σχολή Αθηνών και αποφοίτησε με άριστα. Έχει εργαστεί για 15 χρόνια στην εφημερίδα "Το Βήμα" (1990-2004), στον τηλεοπτικό σταθμό "Αλφα" (2005-2010). Από το 2009  και έως σήμερα εργάζεται  στην εφημερίδα "Η Καθημερινή", ενώ από το 2010 και εντεύθεν στο ραδιοφωνικό σταθμό και την τηλεόραση του "Σκάι" ως δημοσιογράφος και σχολιάστρια του κεντρικού δελτίου.