Λάκης Ιγνατιάδης
Ραβδοσκοπία ατζαμή
Και η Σταγόνα και ο Παντελής Καμάς και ουδείς άλλος για τη μεγάλη επένδυση της Εκκλησίας στο Σχιστό;
Αφού επί Σαμαρά είχε μπει σαν νερό στο αυλάκι αυτό το σχέδιο της Εκκλησίας της Ελλάδας για μία επένδυση στα 3 χιλ. στρέμματά της στο Σχιστό Κερατσινίου και αφού μετά ο Σύριζα το έβαλε στον πάγο, τώρα ο Μητσοτάκης φαίνεται ότι άναψε πράσινο φως για να ξεκινήσει αυτή η επένδυση των 800 εκ. ευρώ. Επένδυση είναι αυτή και ως γνωστόν με τις επενδύσεις είθισται, εκεί όπου η ελεύθερη αγορά δουλεύει ικανοποιητικά και τηρούνται οι νόμοι, να κερδίζουν οι επενδυτές. Αν τα κέρδη κινούνται σε λογικά πλαίσια, οι εργαζόμενοι είναι ικανοποιημένοι με όλα όσα αφορούν την εργασία τους και τα έργα δεν προκαλούν παράπλευρες βλάβες σε ανθρώπους, στην κοινωνία και στο περιβάλλον, τότε από την μεριά μας ουδείς συγκεκριμένος ψόγος.
ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ: Βαριά κατάθλιψη και οργή, του Yorgos Kyriakopoulos από το fb
Η ανθρωπιστική καταστροφή στην Ουκρανία δεν πρέπει να συσκοτίσει άλλου είδους επαπειλούμενες καταστροφές, όπως αυτή που υποψιάζομαι ότι συντελείται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (πρώτο σχόλιο) με την ομόφωνη γνώμη του Συμβουλίου Μουσείων (η πλήρης σύνθεση του οποίου βρίσκεται στο δεύτερο σχόλιο).Ιλια Μπουντράιτσκις, μια φωνή διαμαρτυρίας που ζει στη Μόσχα εκεί όπου Dozhd σημαίνει βροχή
Στις μέρες του πολέμου που εξαπέλυσε ο Πούτιν εναντίον της Ουκρανίας, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν από τα σπίτια τους για να διαμαρτυρηθούν σε όλες σχεδόν τις μεγάλες ρωσικές πόλεις. Αυτοί οι άνθρωποι εμφανίστηκαν ανοιχτά στον δημόσιο χώρο, παρότι οι κίνδυνοι από τη συμμετοχή σε μια διαμαρτυρία στη χώρα μας είναι σήμερα μεγαλύτεροι από κάθε άλλη φορά: διακινδυνεύουν να υποστούν βιαιοπραγίες και βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα, να χάσουν πιθανότατα τη δουλειά τους, να εκδιωχθούν από το πανεπιστήμιο ή ακόμα και να φυλακιστούν. Υπάρχει και ένας άλλος κίνδυνος, ο πιο σημαντικός: ο κίνδυνος να παραμείνουν μόνοι με την τοποθέτησή τους εναντίον του πολέμου, μέσα σε μια πλειοψηφία που υποστηρίζει σιωπηλά την κυβέρνησή της και μια μειοψηφία επιθετικών σοβινιστών, που είναι ήδη έτοιμοι να γράψουν καταγγελίες και να συντάξουν καταλόγους με τα ονόματα των «προδοτών» συμπολιτών τους.
Το λεξικό του νέου ρευστού κόσμου
Σ.Δ. Σ'αυτό το αφιέρωμα των M.Hulot, Ζωή Παρασίδη, Χριστίνα Γαλανοπούλου, Αλέξανδρο Διακοσάββα οι χώροι αναφοράς είναι η ΛΟΑΤΚΙ +, η Ψυχική Υγεία, η Αναπηρία, η Φυλή και καταγωγή και οι Γυναίκες. Το εύστοχο αυτό άρθρο έχει ενδιαφέρον κι ένας λόγος είναι ότι κάνει ορατή μια βασική αρχή της γλωσσολογίας που διαπιστώθηκε ότι ισχύει ανέκαθεν σε όλες τις κοινωνίες. Η αρχή αυτή υποστηρίζει ότι όταν αλλάζουν πράματα, σχέσεις και αντιλήψεις στις κοινωνίες ή όταν συνειδητοποιήται η ανάγκη για νέες έννοιες, τότε συνήθως οι άνθρωποι επινοούν καινούργιες λέξεις ή δίνουν διαφορετική σημασία σε ήδη υπάρχουσες λέξεις χρησιμοποιώντας τες με ένα νέο τρόπο και καταφέρνουν να εκφράζουν αυτές τις αλλαγές, πράμα που έχει σαν αποτέλεσμα οι αλλαγές στις λέξεις και στην χρήση τους εφ'όσον χρησιμοποιούνται ευρέως από ομάδες ή στρώματα που τους αφορούν να καθορίζουν και τη δυναμική των αλλαγών στη ζωή όπως και την ποιότητά τους.
Αυτοί που δε θέλουν ή και δε μπορούν να δείξουν τον φονιά και τη φωτιά του που κάνει στάχτη την άμαχη ζωή στην Ουκρανία
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ. Το μόνο που ξέρω είναι ότι διαπράττουν μεγάλη αθλιότητα όσοι αυτήν τη συγκεκριμένη στιγμή, που ένα έθνος εισβάλλει βάναυσα στη γη ενός άλλου, φέρνουν στη συζήτηση οτιδήποτε συμψηφιστικό. Πρώτα σταματάς το χέρι που εγκληματεί, το σταματάς με κάθε τρόπο, με όλη σου τη δύναμη, και μετά κάθεσαι να δικάσεις τις προθέσεις, τους θυμούς και να πεις τα τα ναι-μεν-αλλά σου – που άλλοτε τα λες από πνευματική νωθρότητα, καθώς χαϊδεύεσαι στις κόκκινες βελέντζες της rive gauche, κάνοντας τον εξυπνάκια, εσύ που πάντα ξέρεις κάτι πιο σύνθετο απ' τους άλλους·
Μετά το « Ίδρυμα Στ. Νιάρχος» και το «Ίδρυμα Ωνάση» στην πόλη μας! Του Γ.Ιωακειμίδη, δημάρχου Νίκαιας Ρέντη, στο fb
Λίγοι γνωρίζουν ότι η πόλη μας εξελίσσεται σε πολιτιστική κοιτίδα της Αττικής και ότι στα λίγα επόμενα χρόνια θ΄ αποτελεί σημείο αναφοράς για τις τέχνες και τον αθλητισμό!Η ακρίβεια είναι "πόλεμος", διαρκής και με θύματα
Κωνσταντίνος Ταχτσίδης. Στην αρχή είπαν και όχι μόνο ο Γεωργιάδης, πως η ακρίβεια, η αύξηση των τιμών σε ενέργεια, καύσιμα και καταναλωτικά αγαθά πρώτης ανάγκης, θα τελειώσει «μέχρι τα Χριστούγεννα, το αργότερο».
Μετά είπαν μέχρι τον Φεβρουάριο, μετά μέχρι την Άνοιξη... και ύστερα ήρθε ο Πούτιν.
Τώρα φταίει ο πόλεμος.
Προφανώς και ένας πόλεμος έχει σοβαρές συνέπειες σε μια αλληλοεξαρτόμενη και παγκοσμιοποιημένη οικονομία.
Ο πόλεμος όμως επιδεινώνει μια ήδη υπάρχουσα κατάσταση.
Girls rock! 13+1 γυναίκες που καθόρισαν την πορεία της rock'n'roll
Ένα αφιέρωμα για μερικές από τις γυναίκες και τα γυναικεία σχήματα που και ανέβηκαν στη σκηνή με το "έτσι θέλω" και την άλλαξαν μια για πάντα.
Το γεγονός ότι το 2022 γράφουμε ακόμα λίστες για τις πιο επιδραστικές γυναίκες που χάραξαν τη μουσική ιστορία είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της απαξίας που έχει επιδείξει η ανδροκρατούμενη βιομηχανία στο φύλο μας. Και αυτό γιατί αν ο τίτλος του άρθρου ήταν "Τα αγόρια της rock'n'roll" θα θέλαμε πολυσέλιδους τόμους. Τόμοι, όμως, αξίζει να γραφτούν και για τις γυναίκες που αψήφησαν τις πιθανότητες και ανέβηκαν στη σκηνή με το "έτσι θέλω" για να την αλλάξουν μια για πάντα.
"Ορατή σαν αόρατη" της Ζυράνας Ζατέλη ή "Η Λεύκα δεν είναι πια παιδί", της Ελισάβετ Κοτζιά
Ημέρα της γυναίκας σήμερα είπα να κάνω μία αναφορά σε δύο γυναίκες που με έχουν φτιάξει με τα γραφτά τους. Στη Ζυράνα Ζατέλη και στην Ελισάβετ Κοτζιά. Η πρώτη γεννήθηκε στο Σοχό της Θεσ/νίκης το 1951 και είναι η μυθιστοριογράφος που από τους νεότερους Έλληνες και Ελληνίδες λογοτέχνες τα βιβλία της μου αρέσουν πιο πολύ από όλων όσων έχω διαβάσει. Τα έχω ευχαριστηθεί και γιατί πέρα από τη γραφή της που ρέει σαν λαμπυρίζον νεράκι/κρασάκι, με έκαναν μύστη σε φάσεις που ενώ εκτυλίσσονταν δίπλα μου δεν είχα τις κατάλληλες ευαισθησίες για να μπλεχτώ στη ροή τους.
Η δεύτερη γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα και είναι κριτικός λογοτεχνίας (στην biblionet.gr το έργο της). Όποτε τυχαίνει να διαβάσω κριτικές της νιώθω έστω και κατ'ελάχιστον να εμπλουτίζεται ο κόσμος μου και όχι μόνο αυτός του μυαλού μου με τα πολλά του ροκανίδια, αλλά και ο περιβάλλον χώρος του, αυτός της σκοτεινής ενέργειάς του.
Πρόσφατα η Κοτζιά έγραψε μια κριτική παρουσίαση για το τελευταίο βιβλίο της Ζατέλη "Ορατή σαν αόρατη" με τον τίτλο "Η Λεύκα δεν είναι πια παιδί".
Η Αγλαΐα Παππά "αναστήθηκε" μετά από πέντε χρόνια και κεντάει πάλι πάνω στο σανίδι
Σ.Δ. Η Αγλαΐα Παππά είναι ηθοποιός, με βούλα και με υπογραφή, παρακαλώ. Μου άρεσε αυτό που εξέπεμπε και ως καλλιτέχνης και ως γυναίκα. Ξέρετε κίνηση, βλέμμα, χρώματα όλο φώς, αρώματα εξωγήινα και φωνή με τραγουδιστικό ρυθμό, φωνή απ'αυτές που με ερεθίζουν, λίγο βραχνή, λίγο μπάσα. Ήταν λοιπόν η Παππά, μία από αυτές που όταν τις θαρρώ παίρνει μέσα μου το πάνω χέρι ένα από τα ασυνείδητά μου κι αυτό σημαίνει ότι είμαι έτοιμος να ερωτευτώ παρόλο που ο Ρασούλης βρίσκει την ευκαιρία να μου σιγoτραγουδήσει "από τη γυναίκα ούτε ένα καλό δεν είδα /μα πίστεψέ με είναι η μόνη μου ελπίδα".
Το μόνο αδιευκρίνιστο πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις της σκηνής αλλά και για τις άλλες με τις άγνωστες πεντάμορφες στα μάτι μου που πέφτω πάνω τους στους δρόμους, είναι αν ο έρωτας αυτός όταν και αν προκύψει θα'ναι πλατωνικός ή θα βάλει φωτιά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ύπαρξής μου.