Λάκης Ιγνατιάδης
Ραβδοσκοπία ατζαμή
Τα νέα θεατρικά του Κερατσινοδραπετσωνίτη Βασίλη Π.Τραϊφόρου
Κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίο του συμμαθητή μας Βασίλη Π. Τραϊφόρου με τίτλο «Ο 13ος Θεός», από τις εκδόσεις "ΕΥΜΑΡΟΣ".Οι καλύτερες παραστάσεις στα 10 χρόνια λειτουργίας του Ωνάσειου
Όσες φορές είδα παραστάσεις στη Στέγη Ωνάσης έφυγα τουλάχιστον με την ψυχή μισοφωτισμένη από εκείνη την αύλη δύναμη που δημιουργεί η τέχνη και ο λόγος. Το ίδιο λένε κι άλλοι, αρκετοί. Κάτι σημαντικό λοιπόν συνέβη εκεί αυτά τα δέκα χρόνια λειτουργίας της, που ανέβασε τον πήχη των πολιτιστικών εκδηλώσεων και ευχής έργον είναι να εμπνεύσει κι άλλους δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς και ομάδες που παίζουν σ'αυτό το γήπεδο. Κι αυτός είναι ο λόγος που επιλέξαμε να αναρτήσουμε το αφιέρωμα του περιοδικού Αθηνοράματος, όπου οι αρμόδιοι συντάκτες του - Α.Φαρδή, Γ.Αντίοχος, Γ.Καντέας - Παπαδόπουλος, Γ.Χαρωνίτης, Δ.Ζευκιλή, Μ.Κρύου και Τ.Καράογλου - γράφουν για την παράσταση που τους συγκλόνισε και τη θυμούνται ακόμα.
Πέθανε ο Τζον Λε Καρρέ κι αυτό δυστυχώς είναι αλήθεια
Και τα πεντέξι βιβλία του Τζον Λε Καρρέ που έχουμε διαβάσει τα φχαριστηθήκαμε και από τις ταινίες που βασίστηκαν σε βιβλία του κάποιες τις είδαμε και τις ξανάδαμε. Αν και τόσο οι ντέτεκτιβ των Ντάσιελ Χάμετ και Ραίημοντ Τσάντλερ όσο και οι πράκτορες του Τζον Λε Καρρέ είναι κατά βάθος απογοητευμένοι ιδεολόγοι που η μελαγχολία τους διαπερνά όλες τις ιστορίες τους, δεν έχω καταφέρει να βρω για ποιους λόγους τελειώνοντας ένα βιβλίο τους η επιθυμία που μου γεννούσαν τα αστυνομικά ήταν να ήμουν ντετέκτιβ, ενώ τα κατασκοπευτικά, όχι να ήμουν πράκτορας αλλά καρδιακός φίλος των ηρώων που περισσότερο μοιάζουν μ'εμάς παρά με τον Τζέιμς Μπόντ.
Ίσως ένας ισχυρός λόγος να είναι πως νιώθω πιο άνετα στον νουάρ κόσμο όπου ο καθένας είναι πιο κοντά σ'αυτό που είναι ή μπορεί να γίνει, και είναι αυτή η αυθεντικότητα που διακινδυνεύει στις γκρίζες ζώνες που με ελκύει εξ ανέκαθεν. Με την ίδια ένταση αλλά ως απώθηση, δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου ως πράκτορα σε ένα κόσμο όπου αφθονούν οι τύποι με τα δυο και τρία πρόσωπα και με τα σκοτεινά κίνητρα. Καλύτερα λοιπόν να έχω έναν πολυπρόσωπο τύπο φίλο για να ζω από κοντά την όποια περιπετειώδη αλήθεια του, παρά να γίνω κάτι, που έστω και αινιγματικό, δεν μου πάει.
Σωπάστε επιτέλους! Σεβαστείτε το πένθος 100 οικογενειών κάθε μέρα!
Του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου. Πολύ συχνά, συχνότατα, ο δημόσιος διάλογος κυριαρχείται από ασημαντολογίες που παρουσιάζονται ως η συντέλεια του κόσμου, για λόγους μικροπολιτικής.
Όχι όμως σε περιόδους που πεθαίνουν 100 άνθρωποι τη μέρα από μια πανδημία.
Κάθε μέρα ―κάθε μέρα!―, 100 οικογένειες θάβουν το αγαπημένο τους πρόσωπο, τυλιγμένο με σελοφάν, σε μια άδεια εκκλησία, ανυπεράσπιστες απέναντι στην αρρώστια. Μόνο το πρώτο 11ήμερο του Δεκεμβρίου 1.066 σπίτια έζησαν μιαν σχεδόν εξωγήινη εμπειρία θανάτου.
"Το σπίτι του Τσίπρα, και το σπίτι του κρεμασμένου", άρθρο της Έλενας Ακρίτας που δεν δημοσιεύτηκε σήμερα στα ΝΕΑ
Το σημερινό άρθρο μου στα ‘Νέα’ λογοκρίθηκε από την διεύθυνση της εφημερίδας και, για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια, δεν δημοσιεύεται στην στήλη μου του Σαββάτου. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ. Σε απόσταση αναπνοής ο ΣΜΑ Πειραιά από κατοικημένες περιοχές Κερατσινίου και Περάματος
Ο δήμαρχος Πειραιά στο χθεσινό δημοτικό συμβούλιο (09.12) προσπάθησε να μας πείσει ότι το ΣΜΑ του Πειραιά απέχει κατά πολύ από τα σπίτια μας στο Κερατσίνι. Μια πειστική απάντηση δίνεται από μια παλιότερη έρευνα για το θέμα από το δημοτικό σύμβουλο του δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας Παναγιώτη Μαυρούτσο όπου και την αναδημοσιεύω.
Από το πρώτο σπίτι του Ν. Ικονίου απέχει 380 μ. σε ευθεία γραμμή.
Από το πρώτο σχολείο του Κερατσινίου απέχει 500 μ. σε ευθεία γραμμή.
Από τον τωρινό ΣΜΑ του Σχιστού απεχει 2.5 χλμ. (και όχι 800 μ.) Ωραίος ο φωταγωγημένος Πειραιάς μα και η φάτνη στη Βηθλεέμ δεν πάει πίσω
Αναφέρουν τα ως συνήθως πομπώδη ρεπορτάζ: Eικόνες γεμάτες φως και πανδαισία χρωμάτων εξέπεμψε ο εμβληματικός Πύργος του Πειραιά, ο οποίος φωταγωγήθηκε σε ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα που καθήλωσε όσους το παρακολούθησαν. Σ.Δ. Το θέμα είναι ποιοι θα χαίρονται αυτό το νυχτερινό θέαμα αν και μέσα στις γιορτές θα απαγορεύεται η κυκλοφορία μετά τις 9μ.μ.
Να περάσουμε το πιο άγριο εξάμηνο! Του Κώστα Καλλίτση
Την Παρασκευή, η Ενωση Τραπεζών ανακοίνωσε μορατόριουμ για παλιούς και νέους δανειολήπτες, κάποιοι μάλιστα από την αντιπολίτευση έσπευσαν να χαιρετίσουν την απόφαση. Η οποία, όμως, είναι μια εξαγγελία-φούσκα: Γιατί, αφενός για το 80-90% όσων ήδη έχουν αναστολή πληρωμής συμπληρώνεται το 9μηνο στα τέλη Δεκεμβρίου, αφετέρου καμία τράπεζα δεν έχει διάθεση να δώσει μορατόριουμ σε άλλους δανειολήπτες – δεν θα δώσει, όλη η τραπεζική πιάτσα το γνωρίζει.
Ο χάρτης της Ελλάδας θυμίζει ένα μεγάλο ΤΑΟ, της Όλγκας Τοκαρτσούκ
Αν κοιτάξει κανείς με προσοχή, μπορεί να διακρίνει ένα μεγάλο Τάο*,
από νερό και στεριά.
Σε κανένα σημείο δεν έχει κάποιο στοιχείο το πάνω χέρι
σε σχέση με το άλλο - αγαλιάζονται μεταξύ τους: γη και νερό.
Ο Ισθμός της Κορίνθου είναι αυτό που δίνει πίσω η γη στο νερό
κι η Κρήτη που δίνει το νερό στη γη.
"Το νόημα της ζωής μου", ένα διήγημα του Γιώργου Τσιρίδη
Χθες (4.12) γιόρταζαν οι Βαρβάρες κι είχα στο νου μου να δημοσιεύσω ένα διήγημα από το "Επτά φορές Βαρβάρα", μια συλλογή διηγημάτων μου. Από αυτά τα επτά διηγήματα (εξ ου και ο τίτλος) έχω δημοσιεύσει δύο ή τρία, πάντα επ' ευκαιρία της γιορτής της 4ης Δεκεμβρίου. Με καθυστέρηση μιας μέρας, θα δημοσιεύσω και σήμερα ένα ακόμη.
Α'
Είμαι φαντάρος στον Έβρο, συγκεκριμένα στο Διδυμότειχο. Ενός τραγουδιού οι στίχοι λένε: “του παράλογου η θητεία, αγχωμένη μαλακία, Διδυμότειχο μπλουζ”. Κι εγώ το είχα ακούσει πριν έρθω. Κι είχα στο νου μου ότι θα βρω μια κόλαση. Ήταν λάθος όμως. Το τραγούδι ήταν παράλογο, όχι το στρατόπεδο!