Σε συνάντηση του Περιφερειάρχη Αττικής με τον Δήμαρχο Κερατσινίου Δραπετσώνας Χ. Βρεττάκο, η οποία πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της Περιφέρειας, συμμετείχε η Αντιπεριφερειάρχης Πειραιά Σταυρούλα Αντωνάκου, υπεγράφη  η απόφαση έγκρισης χρηματοδότησης για την Ενεργειακή αναβάθμιση δύο κτιρίων, του Δημαρχείου και του Πολιτιστικού Κέντρου «Μελίνα Μερκούρη», του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας. Προφανώς πρόκειται για μία καλή συμφωνία, απ'αυτές που εκτός από τα οικονομικά οφέλη που  θα  έχει ο δήμος έχει και το αντίκρυσμά της στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής. 

Υπάρχουν ακόμη αρκετοί άνθρωποι που ζητούν συγγνώμη όχι τυπικά, αλλά γιατί ένιωσαν μέσα τους πως έστω και αθέλητα προξένησαν κάποιο κακό σε έναν ή σε πολλούς συνανθρώπους τους. Και υπάρχουν λίγοι συνανθρώποι μας που για τους δικούς τους λόγους  δεν δέχονται τη συγγνώμη. Ο πιο συνηθισμένος λόγος της άρνησης είναι πως εκτιμούν ότι αυτή η συγγνώμη δεν είναι ειλικρινής και ζητείται για άλλους λόγους. 

Ένα κριτήριο για το αν μία συγγνώμη ζητείται από την επίγνωση του κακού που προξένησαν κάποιες ενέργειες του ζητούντος, είναι να γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια από την μεριά του ώστε να αδυνατίζουν εκείνοι οι λόγοι που προκάλεσαν το κακό. Ένα το κρατούμενο.

Εχουν περάσει 26 μήνες από τον Μάιο 2018, όταν το αμερικανικό QMC έφερε στο φως το σκάνδαλο Folli Follie. Τα ευρήματα των ελεγκτών της Alvarez & Marsal προκάλεσαν σεισμικές δονήσεις πολύ πέραν της Ελλάδας, όλοι έτριβαν τα μάτια τους από την έκταση της λεηλασίας και τον τρόπο με τον οποίο γινόταν, κάτω από τη μύτη όλων των εμπλεκομένων αρχών. Πέρασαν και σχεδόν 18 μήνες αφότου ασκήθηκε η πρώτη ποινική δίωξη, μετά την πρώτη έρευνα που έκανε ο εισαγγελέας Γιάννης Δραγάτσης. Κι όμως, για ένα σκαστό σκάνδαλο που δυσφημίζει την Ελλάδα και την ελληνική επιχειρηματικότητα διεθνώς, οι κατηγορούμενοι δεν κλήθηκαν σε απολογία παρά μόλις την περασμένη Τρίτη. Θα απολογηθούν στις 4 Σεπτεμβρίου – 28 μήνες μετά.

Η δημιουργία των ανεξέλεγκτων ανισοτήτων κατανομής εισοδήματος και πλούτου αναγνωρίζεται, γενικώς πια, ως η δυσμενέστερη συνέπεια της παγκοσμιοποίησης. Ωστόσο, μέχρι πριν από λίγο, ο προβληματισμός, γύρω από τις ανισότητες αυτές, περιορίζονταν σχεδόν ολοκληρωτικά στο πεδίο κοινωνικών και όχι οικονομικών, ή και θεσμικών συνεπειών. Στο άρθρο αυτό θα φέρω στο προσκήνιο ορισμένες πτυχές του προβλήματος των ανισοτήτων κατανομής.

Το βίντεο διαρκεί 49' κι είναι ένα τυπικό βίντεο με την μηχανή στημένη σε μία θέση από την αρχή ως το τέλος και με ήχο αρκετά καλό. Τα τραγούδια, επιεικώς καλοπαιγμένα, είναι από εκείνα τα εξαιρετικά του προηγούμενου αιώνα, όπου το αγωνιστικό μήνυμα το γεννούσε ένα όνειρο που πλανάτο στην ατμόσφαιρα και στις καρδιές των ανθρώπων για μια καλύτερη ζωή σε μια καλύτερη κοινωνία. Ένα όνειρο που η πραγματοποίησή του επαφίοταν στον κόσμο που το πίστευε.

Το θέμα στις μέρες μας είναι αν υπάρχουν νέοι συμπολίτες μας που να τους αγγίζουν αυτά τα τραγούδια, που να δένουν με τον τρόπο της ζωής τους και να εκφράζουν κάποιες από τις ανησυχίες τους και τις επιθυμίες τους. Αλλά και γενικότερα, αν στην πολυδιασπασμένη κοινωνία μας υπάρχουν κάποια φρέσκα τραγούδια που σαν σπόροι ανθέων είναι έτοιμα να βλαστήσουν στo βίο των ανθρώπων που το ψάχνουν και επιμένουν να κυνηγούν το όνειρο που έχουν φτιάξει γι'αυτό που θέλουν να γίνουν ως πρόσωπα ως πολίτες και ως άνθρωποι. 

Της Βασιλικής Γερονίκου: «Το γαλατικό χωριό της ελληνικής τηλεόρασης που κατάφερε να επιβιώσει, να αγαπηθεί, να σπάσει ταμεία και να γράψει ιστορία. Μια εκπομπή έρευνας, σε ένα τηλεοπτικό τοπίο με πρωϊνάδικα και γραβατωμένους lifestyle παρουσιαστές». Έτσι αυτο-χαρακτηρίζεται το «Κουτί της Πανδώρας» του Κώστα Βαξεβάνη στην επίσημη ανακοίνωση της επιστροφής της εκπομπής, και η αλήθεια είναι πως η περιγραφή αυτή του ταιριάζει απόλυτα.

Γεννήθηκα στον Πειραιά, στην περιοχή της Πειραϊκής. Εκεί έζησα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου. Μέναμε σε μια διώροφη μονοκατοικία. Αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι η αίσθηση της γειτονιάς και το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο, το νοιάξιμο. Στην οικογένειά μου, και ιδιαίτερα από την πλευρά του πατέρα μου, που τον έχασα νωρίς, στα 46 του, υπήρχε το αίσθημα της δικαιοσύνης και του ενδιαφέροντος για τις ανάγκες του ανθρώπου. Ήταν απλός άνθρωπος ο πατέρας μου, βιοπαλαιστής. Πέθανε Σάββατο, η κηδεία του έγινε τη Δευτέρα και όταν τον έφεραν στην ενορία μας, είχαμε σοκαριστεί με τον κόσμο, σαν να ήμασταν σε κηδεία πολιτικού προσώπου. Ήταν αγαπητός πολύ. Δεν θα μπορούσα να σου πω ότι το όνειρό μου ήταν να γίνω δικηγόρος, αλλά αυτό που με ενδιέφερε πάντα ήταν να μην υπάρχουν αδικίες και ανισότητες.  

42 συγγραφείς και συνεργάτες του εκδοτικού οίκου "Εύμαρου", τις ημέρες της καραντίνας έγραφαν κάθε μέρα ένα διήγημα που δημοσιευόταν στη σελίδα του φβ των εκδόσεων. Πριν λίγο καιρό αυτά τα 42 διηγήματα κυκλοφόρησαν σε ένα τόμο με τον τίτλο "Οι συγγραφείς του ΕΥΜΑΡΟΥ γράφουν 42 κείμενα καραντίνας".

Από αυτά επέλεξα να αναρτήσω 5 διηγήματα και διότι μας άρεσαν και διότι οι συγγραφείς τους - Ε.Νανοπούλου, Μ.Τζαρδή, Ε.Προκοπίου, Μ.Παπουτσοπούλου και Λ.Διονυσιάδου - με κάποιο τρόπο συνδέονται με τη Σταγόνα.