Σ.Δ. Διαβάζοντας αυτή τη συνέντευξη το πιο δυνατό ερώτημα που μου προέκυψε είναι γιατί το ελληνικό πολιτικό προσωπικό και γενικά η ελληνική κοινωνία δεν έχουν τα φόντα για να εφαρμόζουν αποτελεσματικές λύσεις σε κρίσιμα και σημαντικά προβλήματα όπως το καταφέρνουν π.χ οι Πορτογάλοι με τους οποίους έχουμε πολλά κοινά δεδομένα. Απ'ότι φαίνεται το πολιτικό σύστημα της Πορτογαλίας τα πήγε πολύ καλύτερα από εμάς και στους εμβολιασμούς, μετά τους περισσότερους μέχρι στιγμής νεκρούς που έχουν από εμάς εξ αιτίας της πανδημίας και στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του '17 που οι νεκροί τους έφτασαν τους 117. Τι είναι αυτό λοιπόν που έχει η πορτογαλική πολιτική σκηνή που εμπεριέχει τη δυνατότητα της αυτοβελτίωσης και που προφανώς έχει διαμορφωθεί σε συνάρτηση με την πρόσφατη ιστορία της και δεν το διαθέτουμε εμείς; Και άραγε υπάρχει περίπτωση να το αποκτήσουμε κάποτε και πως; 

Έκτο συνεχόμενο καλοκαίρι και η μελισσανιδίλα μας φλόμωσε και πάλι που ιδιαίτερα τις ημέρες με τους καύσωνες ήταν κάτι το εφιαλτικό. Και το δυστύχημα είναι πως φως στον ορίζοντα δε βλέπουμε. Το θέμα εξακολουθεί να είναι πως θα καταφέρουμε οι πολίτες της Δραπετσώνας, του Κερατσινίου και της ευρύτερης περιοχής του Δυτικού Πειραιά, η Περιφέρεια Αττικής και η Δημοτική αρχή Κερατσινίου Δραπετσώνας καθώς και το Δημοτικό  Συμβούλιο του Δήμου, μαζί με όλα τα διαθέσιμα κόμματα, τις παρατάξεις και τους συλλόγους να αναγκάσουμε τους εκλεγμένους περαστικούς του Μαξίμου να έρθουν σε σύγκρουση με τον ιδιοκτήτη της Oil One και να λύσουν το πρόβλημα. Διαφορετικά το αποτέλεσμα θα'ναι για πολλά ακόμα χρόνια να υποφέρουν οι κάτοικοι αυτών των περιοχών και να φθείρεται η υγεία τους και ο ιδιοκτήτης της Oil One να αποκομίζει κέρδη. 

Όλος ο στενός κρατικός παράγοντας θα πρέπει να εμβολιαστεί, περιλαμβανομένων εκπαιδευτικών, αστυνομικών αλλά και ιερέων, δήλωσε σήμερα ο καθηγητής Πνευμονολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Νίκος Τζανάκης, ενώ έκανε λόγο για προσβολή πολλών οργανικών συστημάτων σε παιδιά που νοσηλεύονται από κορωνοϊό.

Αναφερόμενος μεταξύ άλλων στο ρόλο της Εκκλησίας επισήμανε ότι δεν πρέπει να μείνει στις εγκυκλίους. «Οι εγκύκλιοι δε θα πείσουν τον κόσμο. Η εκκλησία πρέπει να κάνει ό,τι έκανε χθες ο παπά Ανδρέας (εμβολιασμοί στην εκκλησία στις Αχαρνές). Και φοβάμαι ότι η εκκλησία δεν παίζει το ρόλο που θα έπρεπε να παίζει, για να μην πω ότι ορισμένοι παίζουν από πίσω άλλο ρόλο».

Κώστας Καλλίτσης. Αυτοί που αποφασίζουν για τις τύχες του κόσμου, περίτρανα μας έχουν δείξει τη συλλογική τους ανικανότητα να διευθύνουν τον παγκοσμιοποιημένο και διασυνδεδεμένο κόσμο που εκείνοι δημιούργησαν, έγραφε ο Ανταμ Τουζ, καθηγητής Οικονομικής Ιστορίας στο Κολούμπια, στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», την Τετάρτη. Αν η κρίση COVID δεν είναι παρά ένα τεστ για τα μελλούμενα –έγραψε– τότε θα πρέπει να ανησυχούμε. Γιατί, παρά το ιστορικό επίτευγμα της επιστήμης να βρει εμβόλιο μέσα σε πολύ λίγους μήνες, τα πολιτικά συστήματα και οι ηγεσίες αδυνατούν να σταματήσουν την προέλαση του ιού.

Μετά την καταστροφή της Σμύρνης πιάνει ένα σπιτάκι στην Κρεμμυδαρού, όπως ονομαζόταν τότε η Δραπετσώνα, στον Άγιο Διονύση, και δουλεύει σε χρωματοπωλείο. Η αγαπημένη του ενασχόληση να ψέλνει συνεχίζεται, αυτή τη φορά στην Αγία Ζώνη.

Ποιος; Ο Στελλάκης Περπινιάδης ( Τήνος, 1889 - Αθήνα, 1977), ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές του σμυρνέικου και ρεμπέτικου τραγουδιού. 

Νίκος Πουρναράς/οικοδόμος. Ο Στελλάκης Περπινιάδης εκτός από σπουδαίος ερμηνευτής του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού υπήρξε ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης μεγάλου διαμετρήματος κι ένας ιδιαίτερα αξιόλογος άνθρωπος. Άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στα μουσικά πράγματα, κατακτώντας πανάξια τη δική του χρυσή σελίδα στο βιβλίο του λαϊκού μας πολιτισμού.

Το ανοιχτό θέμα μου με τον Μίκη Θεοδωράκη ( Χίος, 1925 - Αθήνα, 2021) είναι πως ενώ τα πολιτικά του πάντα λίγα μου έλεγαν πολλά από τα τραγούδια του μου έλεγαν και το σημαντικό, εξακολουθούν να μου λένε, πολλά. Προφανώς δεν αμφισβητώ τις αγωνιστικές του περγαμηνές, το θάρρος και τη γενναιότητά του, αλλά οι κατά περιόδους πολιτικές του θέσεις από την μεταπολίτευση και μετά που τον παρακολουθούσα, όχι μόνο δεν μου κέντριζαν το ενδιαφέρον αλλά αρκετές φορές σε σημαντικά θέματα διαφωνούσα εντελώς. Αυτό δεν σημαίνει ότι εγώ είχα όλο το δίκαιο του κόσμου με το μέρος μου, μιας και υπήρξαν φορές που η εξέλιξη των πραγμάτων φανέρωνε πως τη σωστή επιλογή την είχε κάνει αυτός. Κι αυτό με ένα τρόπο με έβαζε σε σκέψεις, με επηρέαζε. 

Με την ελπίδα ότι θα υπάρξει διορθωτική κίνηση άμεσα.

Άρης Δημοκίδης. Καθώς τίποτα δεν είναι απόλυτο, ας αφήσουμε ανοιχτό το ενδεχόμενο για δύο πράγματα:

α) Ο κύριος Πλεύρης δεν αποκλείεται εντελώς να είναι αξιόλογος σε κάποια πράγματα

β) Η επιλογή του να έγινε με την ελπίδα πως ως πρόσωπο με ιστορία στην άκρα δεξιά να μαζέψει λίγο τους ακροδεξιούς αντιεμβολιαστές και είτε να τους πείσει, ή να τους μαλακώσει.

Όμως τα όποια οφέλη μοιάζουν σαφώς λιγότερα απ’ τα προβλήματα αυτής της επιλογής.Να μερικοί λόγοι που κατά την προσωπική μου γνώμη θα έπρεπε να αντικατασταθεί άμεσα