Σ.Δ. Αντί η εταιρεία Oil One να έρθει στη θέση του κόσμου που κατοικεί γύρω από την μονάδα της στη Δραπετσώνα και να βρεί τον τρόπο ώστε να πάψει επιτέλους να είναι η κύρια πηγή μόλυνσης με την τοξική μελισσανιδίλα της ζωής 100 χιλ. κατοίκων του Δ.Πειραιά, με μια νέα αγωγή προσέφυγε στο Εφετείο Πειραιά. Μ'αυτήν  στρέφεται σε προσωπική βάση εναντίον του Δημάρχου Κερατσινίου Δραπετσώνας Χρ.Βρεττάκου ζητώντας την προσωποκράτησή του για ένα χρόνο και μια αποζημίωση της τάξης των 500 χιλ. ευρώ. Με αυτά τα ζητούμενα η εταιρεία είχε προσφύγει πριν δυο χρόνια η αποφάση όμως του πολυμελούς πρωτοδικείου Πειραιά ήταν αθωωτική υπέρ του Δημάρχου. 

Όλοι οι φίλοι του είμαι βέβαιος ότι θα τον θυμόμαστε όσο ζούμε και πάντα η ανάμνησή του θα μας αφήνει ένα ευφορικό συναίσθημα.

Ο Φάνης Αναβάλογλου ήταν περήφανος και για την καταγωγή του, Ισπάρτα ή Σπάρτη της Μικράς Ασίας παρακαλώ, και για το ότι υπήρξε γέννημα θρέμμα της Κοκκινιάς όπου έκανε τα πρώτα του βήματα στα χρόνια της Κατοχής και για την Δραπετσωνίτικη περίοδο μετά από το γάμο του με τη Πιπίνα, όπου μεταμορφώθηκε σε μια καλή εκδοχή Δραπετσωνίτη δημότη, όντας πατέρας δύο παιδιών, της Ηλέκτρας και του Ορέστη. 

Σ.Δ. Αν δεν κάνω λάθος τρεις είναι οι σημαντικές ρυπογόνες βιομηχανικές εγκαταστάσεις που επιβαρύνουν το δήμο Κερατσινίου Δραπετσώνας. Η Oil One, που επεξεργάζεται τα υγρά πετρελαιοειδή απόβλητα όλων των πλοίων που "πιάνουν" ελληνικά λιμάνια, η Lafarge, που το εργοστάσιό της στη Δραπετσώνα είναι κέντρο διανομής τσιμέντου και εν δυνάμει και τα ΕΛ.ΠΕ. Από αυτές τις τρεις αυτή που αποτελεί την κύρια πηγή ατμοσφαιρικών ρύπων που εδώ και έξι χρόνια έχουν κάνει κόλαση τη ζωή περίπου 100 χιλ. κατοίκων είναι η Oil One. Όσες κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις έγιναν αυτά τα έξι χρόνια είχαν ως κύριο αίτημα την μετεγκατάσταση της Oil One και σωστά πράξαμε και στην πράξη σ'αυτήν επικεντρωθήκαμε Το αποτέλεσμα πάντως μέχρι στιγμής είναι μηδέν εις το πηλίκο.

Από αυτούς που έχουν άποψη κάπως σταθερή, δηλαδή σε διαρκή αλληλοεπίδραση με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της κάθε εποχής, άποψη για το αν αλλάζουν ή όχι τα πράματα στην κοινωνία και γενικότερα στον κόσμο, αρκετοί από αυτούς που άμεσα ή έμμεσα έχω γνωρίσει υποστηρίζουν με την στάση τους, τα λόγια και τις πράξεις τους ότι στην ουσία τίποτα και ποτέ δεν αλλάζει. Το σύστημα και οι άνθρωποι παραμένουν αμετάβλητοι μέσα στους αιώνες, εκτός κι αν γίνει καμία στραβή και γίνει κάτι σαν επανάσταση. Στην εξέλιξή της όμως είναι νόμος ότι ένα νέο σύστημα θα φτιαχτεί που όλο και πιο πολύ θα μοιάζει με αυτό που ανέτρεψε. Αυτοί οι συνάνθρωποί μας θεωρούν ότι όλες οι αλλαγές είναι του στυλ "άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς" ή στο πιο αισιόδοξο, ότι μετά το ένα βήμα εμπρός ακολουθούν τα δύο βήματα πίσω. Εν κατακλείδι τους εκφράζει απόλυτα ο γνωστός στίχος του Γκάτσου " Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ".

Ο καθηγητής Πληροφορικής του Κολούμπια μιλά για τη νευροεπιστήμη, την πανδημία, τους αλγορίθμους και για τον προπτυχιακό φοιτητή του και μετέπειτα ιδρυτή της Microsoft, Μπιλ Γκέιτς.

Γιάννης Πανταζόπουλος. Ο Χρίστος Παπαδημητρίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949 και αποφοίτησε από το Πολυτεχνείο το 1972. Μετά τις σπουδές του αποφάσισε να πάει στην Αμερική, όπου από το 1976 διδάσκει Πληροφορική στα πανεπιστήμια Χάρβαρντ, MIΤ, Στάνφορντ, UCSD και Μπέρκλεϊ. 

Από το 2017 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη. Θεωρείται διεθνώς ένας από τους κορυφαίους ερευνητές στον τομέα της Πληροφορικής και έχει δημοσιεύσει εκατοντάδες επιστημονικές εργασίες. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Επίσης, είναι μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών και της Εθνικής Ακαδημίας Μηχανικών των ΗΠΑ, και της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών.