Είδαμε την "Λεοπάρδαλη του χιονιού", δηλαδή δυο δυτικούς τύπους που είχαν πάρει τα όρη και τα βουνά του Θιβέτ και που αν και διαφέραμε πολύ μας έκανε ένα κλικ η ζωή τους στην οθόνη, ζωή παρατηρητή βασικά της άγριας φύσης. Μετά τα σουβλάκια στο θορυβώδες Μοναστηράκι επιστρέφαμε με καλή διάθεση στον Πειραιά με τον ηλεκτρικό κι από εκεί με τα πόδια στη Δραπετσώνα.

Με το που μπήκαμε στο τρένο μια μικρούλα εν μέσω της πολυκοσμίας παραχώρησε τη θέση της για να καθίσει μια φίλη από την παρέα μας. Στην απέναντι θέση ένας κάπως μαζεμένος τύπος που σκάλιζε το προϊστορικό κινητό του μας πληροφόρησε ανάμεσα στα άλλα ότι η μικρή ήταν το 8ο παιδί του. Το 8ο λοιπόν, είχε όχι μόνο γλώσσα και μιλιά, αλλά και γνώμη. Υπερασπίστηκε με τα δικά της λόγια την επιλογή της, υποστηρίζοντας πως καλό είναι να βοηθάμε όσους έχουν ανάγκη ακόμα και για μικρά πράματα και πως όταν έχουμε αξίες και τις εφαρμόζουμε μας κάνουν όλους καλύτερους. Ήταν φανερό πως έμμεσα επιζητούσε την αποδοχή της πράξης της, και που όπως μας φάνηκε ο πατέρας της την πέρασε στο ντούκου, αν και μέσα του μπορεί και να καμάρωνε. Η φίλη μας όμως μετά χαράς συμφώνησε μαζί της.

Ξενοφών Ι. Κοντιάδης. Οι δημοκρατίες κλυδωνίζονται, οι αυταρχισμοί κερδίζουν έδαφος, το κράτος δικαίου περνάει κρίση σε διάφορες χώρες του πλανήτη. Ο Κώστας Μποτόπουλος, στο νέο βιβλίο του "Το τοπίο της δημοκρατίας", κατόρθωσε να συμπυκνώσει, το πανόραμα των προκλήσεων, των κινδύνων και των ελπίδων της δημοκρατίας σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Ο περασμένος Σεπτέμβριος σημαδεύτηκε από δύο γεγονότα που επιβεβαιώνουν την αργόσυρτη υποχώρηση της δημοκρατίας, την οποία αναλύει με εξαιρετικό τρόπο στο νέο βιβλίο του ο συνταγματολόγος και δημόσιος διανοούμενος Κώστας Μποτόπουλος.

Το πρώτο γεγονός είναι η εκλογική επιτυχία της Ακροδεξιάς στη Σουηδία, μια χώρα που αποτέλεσε υπόδειγμα κοινωνικού κράτους, ανεκτικότητας και συμπεριληπτικότητας. Η διεύρυνση των ανισοτήτων την τελευταία εικοσαετία και η αποδυνάμωση των θεσμών κοινωνικής προστασίας, σε συνάρτηση με το ταυτοτικό ζήτημα, έφεραν για πρώτη φορά στην κυβέρνηση ένα ξενοφοβικό, κρυπτο-νεοναζιστικό κόμμα.

Μαρία Κατσουνάκη. Τα δύο αποσπάσματα που παραθέτουμε δεν έχουν τίποτα εορταστικό. Το πρώτο, χρονολογείται το 1926, είναι καταγραφή της συνθήκης σε προσφυγικό οικισμό· το δεύτερο, είναι βίωμα/μνήμη της Δόμνας Σαμίου από την Καισαριανή, όταν ήταν ένα «μικρό μικρό παιδάκι».

«Αυτοί οι ξεριζωμένοι ξαναφτιάχνουν ένα σπιτικό, για να μαζεύονται εκεί το βράδυ ή να αναπαύονται στις αργίες. Συχνά αυτό το σπιτικό καταλαμβάνει μόνο ένα χώρο δέκα τετραγωνικών μέτρων ανάμεσα σε πολλών δεκάδων άλλων οικογενειών το σπιτικό (…) Σ’ ένα ράφι υπάρχουν εικόνες και λίγο πολύ παντού στους τοίχους, επάνω στο τραπέζι οι μικροί, ευτελείς και πολύτιμοι θησαυροί που τοποθετήθηκαν με αγάπη.

Και πολλά και καλά και ωραία έχει ο σάκος του Αη Βασίλη, ναι κι αρχαία. Διαλέγετε και παίρνετε αγαπητοί, ότι τραβάει η ζωή σας κι η παρέα 

«Η ουσία είναι να κάνεις μουσική, να την γουστάρεις»: Ο Sidarta στην πρώτη του συνέντευξη .  M.Hulot: Από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Δεκέμβριο ο Sidarta γνώρισε μια επιτυχία πρωτοφανή για την ελληνική μουσική, κάνοντας 77 εκατομμύρια ακροάσεις, σημαδεύοντας το φετινό καλοκαίρι με μια σειρά από singles που αγαπήθηκαν από ένα ετερόκλητο κοινό.

Όταν τον περασμένο Φεβρουάριο κυκλοφόρησε το «Alles Gut» από την OffBeat, ήταν φανερό ότι ήρθε για να σαρώσει. Δεν ήταν το πρώτο κομμάτι του ‒ παρόλο το νεαρό της ηλικίας του είχε προϋπηρεσία στο rap game, είχε κυκλοφορήσει ήδη τραγούδια, αλλά με το «Alles Gut» άλλαξε ήχο και ήταν ξεκάθαρο ότι είχε δυναμική για μεγάλο κοινό. Τη συνέχεια, ακόμα και αν την ονειρευόταν, ήταν δύσκολο να τη φανταστεί. Τρία τεράστια hit που ξεπέρασαν τις 10 εκατομμύρια ακροάσεις το καθένα μόνο στο Spotify (το «Mediterranean» έχει ξεπεράσει τα 15 εκατομμύρια) και ένα άλμπουμ που βγήκε στο τέλος της χρονιάς, αλλά ήταν αρκετό για να του σημαδέψει το 2022. Σε όλες τις πλατφόρμες, συνολικά, ξεπέρασε τις 77 εκατομμύρια ακροάσεις, ένα αστρονομικό νούμερο για ντεμπούτο νεαρού καλλιτέχνη, και η αποδοχή του από το κοινό φτάνει στα όρια της λατρείας.

Όλοι οι μεγάλοι γύρω μου που είχαν μια επαφή με το ποδόσφαιρο ήξεραν τον Πελέ και όταν μιλούσαν γι'αυτόν έσταζε ποδοσφαιρικό μέλι από το στόμα τους. Από που μάθαιναν τα κατορθώματά του;  Διάβαζαν τους άθλους του στις εφημερίδες και καμιά φορά τους άκουγαν και από το τρανζιστοράκι. Ετσι τον μάθαμε κι εμείς οι σπόροι που κλωτσούσαμε τόπια στους δρόμους και στις αλάνες της Δραπετσώνας και ονειρευόμασταν να γίνουμε Πελέ.

Έλα όμως που ο τυχερός τον είδα ζωντανά στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '60. Τότε είχε έρθει στην Ελλάδα η Σάντος, η ομάδα του Πελέ, που εκείνο το καλοκαίρι έκανε περιοδεία στην Ευρώπη και έπαιξε κι εδώ σ'εμάς τρία παιχνίδια.Το πρώτο με την ΑΕΚ που τη νίκησε 3-0, μετά με τον Παναθηναϊκό, που τον νίκησε 3-2 και τέλος με τον Ολυμπιακό που την κέρδισε με 2-1.

Φίλες και φίλοι,

Μόλις γράψαμε ιστορία!

Μετά από ΧΡΟΝΙΑ εκστρατειών και μαζικής πίεσης απ’ όλο τον πλανήτη, οι κυβερνήσεις του κόσμου μόλις υπέγραψαν μια νέα παγκόσμια συμφωνία για τη φύση!

Υπόσχεται να θέσει τουλάχιστον το 30% της έκτασης του πλανήτη υπό προστασία, να αυξήσει κατά δισεκατομμύρια τα κονδύλια για την προστασία της βιοποικιλότητας, με τους Αυτόχθονες λαούς στην καρδιά του αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής στη Γη.

Δεν καταφέραμε όσα θα θέλαμε, κι η συμφωνία δεν είναι τέλεια. Πιέσαμε για να προστατευτεί το 50% της έκτασης της Γης με ακόμα μεγαλύτερα κονδύλια. Παρόλα αυτά η συμφωνία είναι ένα τεράστιο βήμα προόδου και μπορεί να γίνει σημείο καμπής για τη ζωή σ’ αυτόν τον όμορφο πλανήτη. Και το παγκόσμιο κίνημά μας ήταν εκκωφαντικό σε κάθε βήμα της διαδικασίας κι είχε τεράστιο αντίκτυπο.

Δες παρακάτω τι κάναμε:

Θέλετε, δέντρα, ανθίσετε, θέλετε μαραθείτε.

Δε σας ποτίζω, δέντρα μου, και μη με αδικείτε.

Όσο νερό μ’ αναλογεί το ρίχνω σε μια γλάστρα

αχόρταγη, που με κοιτά μ’ αναίδεια στα μάτια.

Κώστας Καλλίτσης. Ποιο είναι το μεγάλο άγχος της Τράπεζας της Ελλάδος; Οτι καθυστερεί η ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας, μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον που βρίθει από αβεβαιότητες κι έχει μια βεβαιότητα: Οτι η εποχή του άφθονου, φθηνού χρήματος παραχώρησε τη θέση της στην εποχή υψηλών επιτοκίων και περιορισμού της ρευστότητας. Βεβαίως, κι όταν ανακτήσουμε επενδυτική βαθμίδα τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα, γιατί θα είμαστε ουραγοί στη λίστα με τις αξιόχρεες χώρες, όμως θα έχουμε την ευκαιρία να μειώσουμε το πανάκριβο κόστος από την κατάταξη των ομολόγων μας στα «σκουπίδια».

Ιδού αγαπητοί μας γνωστοί κι άγνωστοι επισκέπτες τα τρία δώρα μας. 

Το πρώτο: Στην αρχική σελίδα της Σταγόνας και αριστερά υπάρχει το θέμα "Εορτές - Παγκόσμιες μέρες". Κρίνοντας εξ ιδίων υποθέσαμε ότι ελάχιστοι το προσέχουν. Σκεφτήκαμε λοιπόν, να το αντικαθιστήσουμε με κάποιο άλλο. Και μία ιδέα που μας προέκυψε είναι να αναρτούμε εκεί άρθρα, βίντεο, φωτογραφίες και οτιδήποτε άλλο μπορεί να αναρτηθεί, που θα μας στέλνουν μέσα στο 2023 οι επισκέπτες της ιστοσελίδας μας. Άρθρα δικά τους ή άλλων που τους εκφράζουν. Και θα είναι εντάξει αν πέρα από τη τήρηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας συνοδεύονται από ένα τίτλο και από μια-δυο σχετικές με το θέμα τους φωτογραφίες.

M.Hulot. Συναντήσαμε τη σπουδαία αρχαιολόγο στο νέο μουσείο των Αιγών, μια αρχαία πόλη ανάμεσα στη Βεργίνα και τα Παλατίτσια, στην Ημαθία και το όνομά της σημαίνει κατσίκια. 

Μπαίνοντας στο νέο μουσείο των Αιγών το πρώτο πράγμα που σε εντυπωσιάζει είναι οι μεγάλοι, άπλετοι χώροι, που θυμίζουν περισσότερο γκαλερί σύγχρονης τέχνης παρά μουσείο. Τα αίθρια με το φυσικό φως –το ένα με την έκθεση των γλυπτών σκεπασμένο με γυαλί, το άλλο με το Aνάκτορο των Αιγών ως αυτόνομη εκθεσιακή μονάδα– και το απόλυτο λευκό που κυριαρχεί παντού δημιουργούν μια μυστικιστική ατμόσφαιρα, ψυχρή, σχεδόν απόκοσμη.